Wanneer ik morgen doodga, vertel dan aan de bomen hoeveel ik van je hield. Vertel het aan de wind, die in de bomen klimt of uit de takken valt, hoeveel ik van je hield. Vertel het aan een kind dat jong genoeg is om het te begrijpen. Vertel het aan een dier, misschien alleen door het aan te kijken. Vertel het aan de huizen van steen, vertel…

Een slingerende weg en haarspeldscherpe lussen tillen langs brokkelige, overgroeide weringen het tufstenen plateau hoger en hoger, tot voor de poorten van een later in de middag weer ontwaakte stad voor de kathedraal sluit je vol ongeloof je ogen even en over je oogleden strijkt zijn schittering het goud van een heel verleden uit getemperd…

Het wordt erg stil om mij. Alles rond me begint te lopen op kussens. De zon, de bomen, de bloemen staan gordijnen te kopen. De muziek rijdt al in flessen voorbij. Het duurt niet lang meer met mij. ----------------- De Gids (1958)…

Wie heeft de pad het pad zien oversteken? De boer op zijn tractor niet: hij heeft al honderd padden overreden. Het pad is smal, en de pad traag. Hij is een pelgrim, onderweg (misschien mist hij een kenteken?). Hij sleept zich naar de plas, de poel waarin herboren wordt zijn groene paradijs. Hij wil dwars door het stenen huis, hij volhardt in…

Niet te geloven dat ik knaap nog een vers schreef over de zilverwitheid van een berkestam en om mij heen grootse dronkenschap van de bevrijding: het water was whisky geworden. Alles zoop en naaide, heel Europa was een groot matras en de hemel het plafond van een derderangshotel. En ik bedeesde jongeling moest nodig de reine berk…

Oorlog voorbij Tanken van de straat de supermarkt weer open In mijn hoofd Sterven de mensen Vallen huizen in elkaar Een diep donker gat Dat daar nog rest Voor mijn ogen Slechts nog tralies Die de bomen Onbereikbaar maken En de lucht In verticale lijnen deelt De gedachte kan niets Voor anderen wellicht Het verleden, voorkomt een toekomst…

Bij Vught dacht ik: 'Hier is broer Jan gestorven.' En 'k zag mijn vader, met zijn oud gezicht rood opgezwollen, toen het doodsbericht zijn late leven toch nog had bedorven. Voor moeder kwam een eind aan haar pakketten. Zij streed, zolang Jan zat, met eigen wapen, stond aan 't fornuis haar moed bijeen te rapen, zond zeven broden, zeven…

Meer nog dan een ochtendzoen heb ik 's morgens moed vandoen. Wakker worden is geen kunst. Dat gaat. Van kwaad is beddengoed zich niet bewust en koude slaapt niet graag onder een deken. Het is de mat die met de wereld vergeleken veel te klein is als begin, en zelfs met mij er middenin, een beetje knelt. Ik aarzel lang, rechtop in bed,…

Dit wordt ons niet ontnomen: lezen en ademloos het blad omslaan, ver van de dagelijksheid vandaan. Die lezen mogen eenzaam wezen. Zij waren het van kind af aan. Hen wenkt een wereld waar de groten, de tijdelozen, voortbestaan. Tot wie wij kleinen mogen gaan; de enigen die ons nooit verstoten. --------------------------------- uit: …

Ik mors je over al mijn paden liefste Jij rood de rozen en jij blinkende het blauw Jij kano's in de blik van elke vrouw Jij beelden in parijzen van het water Jij lentebroden in de manden van de straten Jij kinderen die met een hoofdvol mussen Achter de zonnebal aandraven Jij mei jij wij Jij…

zullen ze wat zeggen en wat zullen ze zeggen als ik de deur door kom wat zie je er uit je bent ver weg geweest of zullen ze niets zeggen en alleen maar kijken of niets zeggen zelfs niet kijken maar doorgaan met doen net of er niets gebeurd is hier ben ik dan hun vriendelijke vreemdeling ik spreek de taal der mensen hoe is…

Ik voel me zo verantwoordelijk vandaag. Die duif bijvoorbeeld in de dakgoot van het huis hier tegenover, kijkt me telkens vragend aan. Ik waarschuw hem: nu moet je gaan, dan kom je niet te laat. En goddank, inderdaad, hij slaat zijn vleugels uit. Als ik er toch niet was. Maar nu de bomen nog. Die halen het nooit. ----------------…

Horizons heb ik altijd graag geschilderd en hun teer blauw ontroerd op doek gelegd. Woeste buien werden in mij gemilderd, nadat ik me voor een kim had uitgezegd. De bomen hebben hun takken dan gekruist en hun applaus heeft het dal doorruist. Dit blijft mij een troost, mijn hele leven liep ik horizons na. Ik heb gefaald. De vreugde erin te…

Ik heb nog nooit op ski's gestaan, ik heb nog nooit tien mille bezeten, ik heb nog nooit konijn gegeten ik heb nog nooit mahjong gedaan. Ik heb geen theekist-bas bespeeld, ik heb nog nimmer Vlaams gesproken, ik heb geen rijstwijn ooit geroken, ik heb geen kropje sla geteeld. Als ik die dingen zo eens tel, heb ik meer niet gedaan dan wel…

Ook ik blijf deze dag maar veilig thuis, Want er bestaan modernere manieren Om vrolijk Koninginnedag te vieren: Ik surf naar www punt koningshuis En met mijn vlag, mijn hoedje en mijn toeter Zit ik te juichen achter mijn computer.…

Van alle mensen hou ik het meest nog van apen. Ik voel zij zijn mijn voorouders die uit het gezicht verdwenen en de kinderen waar ik vergeefs op heb gewacht. Ik voel hen onder mijn hand, ik voel mijn hand op hen, aan hen, en hoe een vacht pas echt een lichaam tastbaar maakt. En hoe stil ook kijkend blinken hun ogen altijd altijd van leven…

Je trilt, Justine, je vormen staan gegrift. Jij bent de wijsgeer onder de boerengerechten. Alles wat nog buiten mij is wil ik verslinden, deel van mijn lichaam maken. Een drift uit een satijnen verleden om je rozijnen in geurige mate te mengen. Het wonderlijk gat dat past bij zulke verlegen recepten wordt gevuld met een traag stromende saus,…

We zaten samen op mijn lange waxcoat. Het was oktober in een bos in Drenthe, de zon warm op het gras, het leek wel lente. Zij had de picknicktas met kaas, fruit en brood. We keken naar de letters in de beuk, groot gegroeid sinds onze geboorte, we prentten ons de stilte in, de taal die niet went en 'op jouw jas ben ik altijd veilig' besloot…

Niet god is god maar ik ben god. ik ben de schepper van god. Ik heb hem gemaakt van wat ik ben. Ik heb hem gemaakt van mijn taal toen ik taal werd. Hij is het weten van mij. Zo is god van mij.…

Hij sprak aan één stuk door: in onze kringen doet men nog steeds te weinig aan cultuur, ik geef het toe, maar in het laatste uur gaat het – nietwaar – ook om de laatste dingen! Zijn adamsappel danste op en neer boven de toga of het khaki-hemd, over het godsrijk sprak hij hooggestemd en blozend over seksueel verkeer. Hij sprak over zijn eerbied…