Hoe de mensen, hoe deze mensen, hoe een man en een vrouw na jaren elkaar – hoe na jaren deze mensen elkaar zullen zien, harnas van vroeger over het sleets lichaam, hoe in hun botten moeheid en deceptie jaar na jaar kerven. Hoe mensen, door afscheid op afscheid gestriemd en geslagen, het kijken verdragen in de laatste smalle kier die…

een obscuur begin van denken dat ons raakt, een hand in de nek, geeuwend tegen de planken een catastrofe van het moment die al plaatsvond, bruinrot; duizendschoon; besmetting; trefwoord; crash; alleluja; gaslek; vernuft geen haar gekrenkt daat zijn: de violen Je tegenwerping En dan, baby, dan -----------------------------…

Hou me vast, geduld, ook nu we samengaan Als gaan en hurken, strelen en kapotte handen. Als je kunt zal ik mij ook vanavond kuilen Voor de nacht, en dromen, dromen dat ik slaap, En dat ik slaap door alles heen en iedereen. Als je me wekt zal ik me morgenochtend buigen, En buigen opnieuw, over mijn bord, een vrouw, het lot Dat mij aan tafel…

Het kind laat het hoofd hangen boven het teiltje en voelt hoe haar ontbijt zich als een vliegtuig klaarmaakt om op te stijgen en weer omlaagzakt, voelt zich een ballon geladen met onheil en hagelslag. De vader stelt vast dat haar gewaarwordingen de zijne worden, dat ze veranderen in wanhoop die zo af en toe overgaat in opwinding wanneer hij…

één issue per tissue mijn meester verstopt zich postbode doe je ronde: is mijn liefde bij u wel veilig hij kwam me weer verrassen die hofleverancier laarzen aan in bed, dát werk, mijn koninginnetje slaap je wel goed, fluisterde hij (hij die niet van cliché's hield!) op zo'n betraand bruggetje is het goed kusjes plaatsen denk lammetje…

- voor Rogi Wieg - Mijn eerste liefde schrijft gedichten. Of zou deze liefde het schrijven van gedichten zijn? Hij weet hoe het moet. Het mag niet regenen van verdriet en liefde schrijf je niet onthoud ik goed. Maar ik bloed liefde en verwar het weer met mijn gemoed. Want het regent en het waait en liefdes lopen in een lange stoet voorbij…

Een mens hult een steen in het zachte binnen van een brood en wacht op de meeuwen, de mouwen, de huid en het hart van de haas gestroopt. Er ligt verf op de vensterbank waar mijn ellebogen rusten. Op de velden staat een scary man. Roerloos maakt hij dag na dag een bootleg van het ruisen van een zonevreemde pijn. In de kamer bedekken schetsen…

het netwerk gloeide aan de hemel waren opwellingen te zien uitlopende kiemen waar je ook ging liggen flonkerde het er ontstonden gebaren uit een rafelige flits van een vrouw die lam van de hitte aan de rand van het water bij elke ademhaling zichzelf leek te beademen als houtskool drie zwarte vlammen nu ze de handen in de…

Om de hoek van waar ik ooit woonde Ligt een straatje dat nog steeds precies Hetzelfde straatje is, met ’s nachts dezelfde Glinstering op de natte keien, dezelfde echo Van mijn voetstappen die hier voor altijd Eenzaam klinken, zelfs als ik zij aan zij Ga met mijn eigen vrouw op hakken ---------------------------------------- Een van de gedichten…

Bij Rainer Maria Rilke's "Lied vom Meer" Oeroud gewaai van zee, zeewind bij nacht Jij gaat naar geen die waakt of zien zal hoe Oeroud gewaai van zee, zeewind bij nacht Jou te weerstaan! Oeroud gewaai van zee Jij gaat naar geen die waakt of zien zal hoe Versteend is van louter ruimte rijten Jou te weerstaan! Oeroud gewaai van zee Zo gevoel…

De bloemen met blinkend geelgeglaceerde lepelbladeren Pas gekocht staan ze warm water te zuigen, gesloten als de ogen in de kamer naast ze Ogen sluiten in het langzame, vrij worden van dingen, een andere kleur in Een doorzichtigheid beweegt zich tussen twee mensen zoals de koelte door het halfopen raam van voet tot nek Het lukt in de vinger te…

Vroeg voorjaar breekt zich het hoofd over de torens duiven staren zich wezenloos op de stigmata ze schijten op het kruis in het hoge voorportaal ruikt het naar gecastreerde heiligen nu verbind me neem me mee nu vleugels raken de deuren als je opstaat -------------------------------- uit: 'Parmentier' jrg. 10 nr. 3.…

Het is een ding met muziek erin dat deel uitmaakt van mijne wereld: op een plank staande of liggende op een schrijftafel en soms op een hoofdkussen of zoals nu opengeslagen naast de vuilnisbak op mijn balkon - een papieren ooievaar kan niet vliegen en wolken zijn mij geen kamelen in de lucht en mijn huis is ook geen rots bezocht door Griekse…

Nadat ik jou met mijn gejammer had ontnuchterd smekeling aan een verloederd hof wierp ik jou je escapade in degradeerde liefde tot waakvlam pyrrusoverwinning die ik tot balsem heb gemalen mezelf tot misselijkmakends toe ingewreven en zolang ik mijn gal monster missers rubriceer verdriet inlijf leef ik als de kat van een verdwenen gastgezin…

De maan rolt een loper van licht op het water. We waden ernaar naakt in het donker raken niet verloren langs de baan van de maan van licht door het water alleen zichtbaar voor dat van elkaar in ons lichaam. ----------------------------- uit: 'Loper van licht', 2008. Hagar Peeters is een van de genomineerden voor de verkiezing tot …

Jij mag ons hebben deze week, helemaal verzinnen en daarna ik, co-ouderschap van de verbeelding Ik geef een nachthemd mee om me gauw aan te denken als je mijn tepel niet meer weet, vergeet hoe hij soms op de bedrand valt, verstart. Een sjaal om voor mijn mond te knopen als het trekken van mijn bovenlip, trillen van mijn linkermondhoek je…

Geen vrolijkheid slaat botter op dit uur dan het gekletter van de koperslager dat mij benoemt tot onbezoldigd klager, een blaasbalg blazend zonder gloed of vuur. De warme smid, de onverdachte drager van licht en warmte in mijn winterschuur, versmoort de kilte van dit rillend uur en maakt de armoe voelbaar minder mager. Ik dwaal ontdaan door…

Niet rooskleurig het licht van mijn feiten: een handvol dode mussen en geen vogel in zicht. Toch hoor ik hem zingen, de lijster, voorbode van de zoveelste lente en prompt steekt de hoop zijn zoveelste kop op. --------------------------- uit: 'Onvoorzien', 1966.…

wat ik het liefste wilde is terugkeer tot een vroegere stad staat van geborgenheid beginnen van mijn leven nu de onbestaanbaarheid daarvan vergeet ik bij terugkeer van een reis oudergeworden en toch terugvallen kunnen in vroegere warmte ---------------------- uit: Tirade nr. 200.…

Motregen aan zee, een koude morgen, de grauwe kop van een bunker. Telkens dat beeld in hetzelfde licht. Nooit dichterbij of uit een andere hoek, zonder verhaal, droom of herinnering. Een teken? Maar waarvan? Hoe kom ik eraan? Geluidloos duikt het op, achter iemand met wie ik praat, of in de tuin tussen bloemen, het bevriest de glimlach, legt…