Ik adem niet, ik zing. zelfs als ik zucht, klinkt het per ongeluk alsof ik een paar noten neurie die me vannacht, terwijl ik sliep, zijn voorgezongen. Het is alsof de lucht mijn deken is en ik mijn hoofd het liefst te rusten leg op het kussen van mijn longen, de plek waar ik mijn hartslag hoor in vierkwartsmaat: dat ik besta…

‘Weet je hoe je kunt zien wanneer iets goed geschilderd is?’ vroeg mijn oom in zijn hobbykamer, waar hij zijn Meer bij zonsondergang met de voorkant tegen de middagzon hield. ‘Als er geen licht meer door het linnen dringt.’ Ik draaide de ansicht om die als voorbeeld had gediend: Camping Seeperle, Bodensee, en wist opeens dat ik liefst elk gedicht…

Het glijdt als tovervinger langs de wand Van jeugdspelonken tastend naar het heden, Uit 'n oud en lang vergeten boek gegleden; Groen was de achtergrond, kaarsrecht haar stand. Een koel verwijt aan 't vorm'loos lijfsverkleven, Een mene-tekel waar ik lang op staar, En toch geen drogbeeld, want een kinderleven Verstond die lijn en richtte…

De schilderijen van Karel zijn sterk. Ruimtelijk. Decoratief. Mooi van kleur. En met fijn, met een echt beeldend vermogen geborsteld en gepenseeld. En wat is er met de compositie? De compositie is origineel. En de etsen van Gerrit en Japik zijn mooi in zwart wit verdeeld, gevoelig van lijn, hun droge naalden zijn als fluweel. En wat is er…

En weer vliegen ganzen de winter in langs een hemel met enkel wolken ik hoor ze 's nachts als ik slapeloos lig jouw gemis in gedachten vertolken. En weer lichten bomen, decembertijd, met zingen en feest en cadeaus dan kijk ik omhoog naar het vleugelgordijn en bedenk hoe anders het dit jaar zal zijn zo eenzaam en slapeloos…

Het sonnet in het Noorderplantsoen Er valt een diepe sneeuw van de kastanje. Ik zit moe op de trappen van de vijver, staar naar het water, de fontein, becijfer hoe diep de bloesems windstil, wit-oranje, het asfalt met onhoorbaarheid bedekken. Het zou een offer kunnen zijn, aan wie dan - stilte. Ik ruik het hevig, adem langzaam in en uit…

Tegels de velden op het suizend wiel van de winter, de pottenbakker. Maar winters gieten nu ook de ijskruik van oogopslagen, blauwe tegelvloeren en -wanden, kwik in de thermometers van de zomer; onderwereld steelt nu smaak, licht; vlekt het waas van de druiven; roof in volle bloei zwaait zijn bijl. Bij de geknotte linden is doorzichtig…

het avondje was op bezoek ik was weggegaan --------------------------------- uit: Mammoeth Mijn Muze (1968)…

Noem me Anna en ik ben gewoon de buurvrouw die gelukkig zwaait als ze een taart bakt of de hond uitlaat Je mag haar wel maar kent mij niet Ik ben het spook dat in je huiskamer de spulletjes verplaatst - het oog dat door een bolle lens je buurt bewaakt Je kent me niet Je noemt mij Igor Ik woon drie stralen verderop en rij altijd om zeven…

't Liefst trok ik helpend door de hele maatschappij: gaf 't jonge leven voor het welzijn in fabrieken, verlichtte hier wat leed en maakte dáár wat vrij. Bracht zo een kwinkslag aan de ongeneeslijk zieken. Ik sloeg mijn tenten op vóór Wilton-Feyenoord, Vermaakte 't werkvolk met wat leuke imitaties en gekke stemmetjes of schalkse declamaties…

'Luisteraars, naast mij zit Ernest van Trippelen Ernest, vertel eens Hoe is het gegaan Met je balletcyclus?' 'Pokkekolerezooi!' 'Ernest, bedankt hoor' 'Okay, graag gedaan' -------------------------------- uit: Zeslettergrepigheid', 2009.…

'Herinner jij je dat prachtige horloge nog dat ik een jaar of vijf geleden verloren heb?" 'Jazeker.' 'Weet je nog hoe ik werkelijk overal heb gezocht maar het ner- gens kon vinden?' 'Reken maar.' 'Trek ik gisteravond een oud vest aan dat ik in jaren niet meer heb gedragen en nou geef ik jou te raden wat ik in het linker zakje vond…

Here, zonder naam en zonder gezicht Zie vanuit den hoge Op uw droeve eenhoorn neer Die danig hunkert naar uw licht, Die sierlijk door de wouden dwaalt Maar bladeren geen voedsel vindt, die voor de poort der doden draalt, Allen bladeren op uw wind. Here, zonder handen zonder stem Snij de lichtlans van zijn voorhoofd…

Ik besta dit betekent ik leef, ik adem ik heb pijn. Ik besta dit betekent ik lees, ik schrijf, ik eet wanneer ik iets te eten heb. Ik besta dit betekent ik denk na, ik vraag mij af of ik besta. -------------------------- uit: Gedichten 1957-1970…

Ochtend: tegen de wind heft een vogel zijn vlucht op. Middag: aan de voet van een praatzieke fontein kwijt een klein dier. Avond: de bomen op de kade dopen hun donkere takken in het water tot de volgende dag de zon ze weer opdregt. ------------------------------------------ uit: 'Hollanda Maandblad', 2011, nr. 11…

We zitten er naakt aan tafel. je ogen verlichten de kamer. Je fosforescerende vlinderhanden verschikken de lucht Als je tegen me praat of slapen op het zwarte kleed. Ik raak ze dagelijks aan. Hun levenslijn weet hoe ik heet. Hun doorzichtige aders verbergen de loop van mijn lot, de vlucht Van ons bloed dat het wit van je wangen verandert in vlekkend…

Ik sliep nabij een fontein met mijn hoofd in jong gras, ik droomde dat ik een klein jongetje in Pamel was. Een avond met bloesemgeur, een vleermuis, zot als ik, mijn moeder stond in de deur, lachend, een ogenblik, naar alles en naar haar kind; zij zong, ik wist waarom, zij zong zoals graan en wind. Moeder, ik kom, ik kom. Toen sprong…

Waar stil toen de abrikozenboom stond, sta ik nu stil. Tussen de gladiolen weet ik de plek waar zij toen stond: zij wierp mij de abrikoos toe - toen. Nu, terwijl herinnering met zich doet wat zij wil, beginnen wij opnieuw met bijten, haast tegelijk, tussen de maïsplanten: zij in haar abrikoos, ik in mijn abrikoos; terwijl de kleine…

De zee kan het niet helpen, in weeën komt haar drift; voor haar opwelling wijkt hij, haar bedenking beent hij na. Van zijn bestaan verschijnt het vluchtig spijkerschrift, in scheve aanloopregels, bijna kwatrijnen. En door haar plompverloren dweilen worden zij weggewist. Ieder spoor van zijn gedribbel moet verdwijnen, of hij zich in…

Twintig keer naar het journaal gekeken en het is nog steeds waar: zomaar in het web gevlogen van de oorlog van anderen. Bestaat er in het Russisch ook een woord voor schuld, woord voor genade, noem het woord dat macht niet duldt: voor zulke pijn heb je niet eens een woord. Twintig keer naar het journaal gekeken en het is nog steeds moord…