Was er een tijd dat ik hier boven stond, mijn mond vol Proust en Bloem, mij hoor je niet, niet meer. Wat heeft het nog voor zin om in een taal te denken die geen tanden heeft? Ik sta alleen. Mijn woorden zijn naar god. Dus slof ik door de leeszaal van de straat en blader maar wat door de Burger King, gewoon, omdat ik leef, omdat ik hopeloos…

Een grote vierkante wasbak ergens in een boerenhoeve. Ik draai de kraan open. Het is een wonder dat hij het toelaat hij die altijd alles heeft bepaald de kapitein van een wrakke boot in vreemde wateren. Nu zwemt hij in die wasbak. En hoe meer water er stroomt hoe meer verwonde kinderlijfjes erbij komen, ze drijven om hem heen draaiend van…

Scherpte snijdt verbazing uit, het oog kleurt open wat het tegenlicht verhult, de dingen zijn zichzelf, ze staan voor niets dan taal, hun raadsel is verheldering die zich met dichtheid vult. ------------------------------------- uit: 'Als het dichtklapt', 2005.…

Werkelijk, men moest de steen met menselijke waardigheid bekleden, zijn woord voor menswaardig aannemen. Men moest, om nog in de mens te kunnen geloven, zijn oor te luister leggen bij de steen of met de stem spreken van een steen. Men moest, om de eerste de beste steen te citeren, uit de steenrots een geheel nieuwe mens slaan…

Als ik kon spreken zou je alles weten: hoe ik een zomer lang in een vitrine heb gelegen, tussen domme dolken lag te geeuwen en op een vreemde feestdag door vijf verwarde vingers werd bevrijd. Bevrijd. En in een dekenkist verstopt. Er waren avonden dat ik werd gestreeld. Dan zei een stem: 'Ik heb oren, ik hoor dingen. Hoe kan Deborah zoiets…

papier, wit als een maagd en jij die op de tijd jaagt, soms een werkelijkheid aanrandt zonder dat het bed kraakt, geen kussen dat zich verlegt om je woorden, verlegen word je ervan papier dat de namen vraagt voor witter, geen begin daarmee maak je, je geeft een plant water met zijn eigen bladeren, je verdraagt je geweten in de zee van een…

Liefste, hart en woorden Houden voor jou stil, Jij blinde vlek in mijn vermoorden Van wat ik vergeten wil. Kleine vink, lieve kleine kinkel - De liefde speelt mij parten - Baby-face, bijou, scharminkel Voor wie ik alles weer wil tarten Tot ik, als vroeger, blind van pijn Weer neerlig, eenzaam in het laken Het gaat niet om het zijn…

De laatste keer dat hij hier levend was, lag hij voor me op de knieën, want groen en paars ergerde hij zich: wie laat gras rondom de tegels z'n onwerk doen. Hij had een oude broek van me aan toen hij daar ingespannen zonder stropdas voor me kroop, langzaamaan. Zijn linkerschoen plat en de rechter loodrecht. Het gekras was niet van de lucht.…

Toen het cement zich sloot boven mijn hoofd viel er toch iets van me af. Rust nu maar uit, dacht ik met de dode dichteres die recht van spreken heeft, je hebt je strijd gestreden. Probeer niet te zwemmen of adem te halen, geniet maar van het koele mortel om je heen, voel of je het begin van verstening meekrijgt voordat je hart zijn vrede vindt…

Hij zei al eens heel trots dat hij kan luisteren zonder te luisteren dus praat zij nu tegen een slaapkamerwand die na iedere zin geïnteresseerd snurkt Zij weet zij heeft geen luisteraar nodig maar moed om weer te horen mijn stem zwijgend in haar hoofd haar fantasie ------------------------------------------------------- uit: 'Liefde…

Er rest mij soms maar deze éne behoefte, te rusten, en met een bloem tussen mijn tenen en een ring van zonlicht op een knie niets te zijn.…

Wij zaten gewoon naast elkaar en keken als altijd naar de tv toen ik plotseling merkte: Nee, dat is allemaal niet waar, ik ben op een vreemde planeet waar mijn vrienden mij achterlieten en voor zover ik weet zit ik eenzaam op visite. Tegenover mij stond een lijst waar een landschap in werd gereisd, en waaruit tot overmaat raar werd gepraat…

In de golven, de jaren, beweegt het sluiteroog door de Titanic, ziet een kristallen luchter, gave luchter, een voetstap op de maan. --------------------------- uit: 'Laatst', 1989.…

Wij zaten samen, zwijgend, bij het vuur; mijn lieve vader en ik. Bij elk klokgetik kwam zijn stervensuur nader en nader. Hij was rustig en goed; lijk de moeder die haar kindje heeft gedekt tot de kin, en die heengaat op lichte voet, stil en verblijd. Zo wist hij zijn denken en daden bedolven onder Gods warme barmhartigheid. Hij stond…

Zoals die pad, verstopt tussen de lelies: op- gesprongen, pissend, op het geluid van je schaar. Een kleine, grauwe. Stil tegen de grond en stiller tegen de muur daarna, gevlucht voor je hand of daarvan de schaduw. Kloppend tegen beton weggedrukt hard te worden, onopvallend hard als het hardste gevaar. ---------------------------------…

Azuur beklimt ligusterhagen en naast de bessenstruik het luie land ontplofbaar haast van hitte de zon hangt in het kraaiennest het asfalt dampt als paardenlucht een rookpluim naar de overkant concerto voor de gulle rozen honingbrood voor bedelaars het staat met vuurpijlen op wolken geschreven: hoe glansrijk de aarde hoe moe de…

Als ik het boek niet had zou ik ánders leven. In de spiegels van het blad zie ik mijn gisteren. de nacht, het zeldzaam tedere van elk verleden dat niet vervaagt nu ik nog alles weet. Ik ken de plekken waar het landschap tot aan mijn voetzool plooit in veel verborgen geuren, de zon een feest is. Muziek een stortbui uit wijde galmgaten…

In vers gras vrijen om later veel later in de dood nog even na te geuren als hooi ------------------------------------------ uit: 'Werkboek, bloemlezing 1983-2010'.…

We hebben een slootmeermin maar ze heeft twee staarten aan haar hoofd. Ze vouwt haar benen met laarzen op in de blauwe schelp drijvend op het donkere water. De jonge schoonheid beweegt haar schelp voort met twee stokken in haar handen. Kleine slootvenus, gekleed voor de winter, omdat in de zomer de sloot droog staat. Daar gaat ze onder…

is U de zachte nacht bevallen, hebben de on- deugende, geheimzinnige planten naar behoren gegeurd en zijn hopelijk geen van uw overige zuigelingen aan de builenpest bezweken? Hebt U de interessante nerveuze godvruchtige vogeltjes, vrome goedertierende mevrouw, al wel bekeken, druk telefonerend van: hallo, met piet, kom je op mijn tak…