Zelfs de zon komt niet tevoorschijn door de dikke zwarte lucht. Telkens weer om water vragen, iedereen is op de vlucht. ik heb blaren op mijn voeten, want we lopen al zo lang. als ik jou maar stevig vasthoud ben ik helemaal niet bang! Hoever gaan we nog vanavond – ik zie hier alleen maar puin. Zal ons huis er thuis nog staan – en de…

Zo kom tot rust. Vertrouw u aan de nacht, te slapen gaat nu alles op de aarde - en geef verloren wat uw hart bezwaarde, langs verre stromen wordt het thuis gebracht. Zo kom tot rust - en hoor naar het gestadig ruisen des levens. Al wat is geschapen doorwoont het, aan zijn hartslag moogt gij slapen: Ook in u zelve arbeidt het genadig.…

Zie, zo'n lentedag blijft altijd langer talmen waar er water is. ---------------------------------------------------------------------------- uit 'Haiku - Een jonge maan' (1974) van Issa (1763-1827)…

De kranten vertellen: de oorlog is over - en hoe het gelukt is, dat wij zijn bevrijd. maar hier is geen water en niets meer te eten geroofd of gestolen zo zijn we bevrijd. ik bedel om drinken bij vreemde soldaten geweer in de aanslag want wij zijn bevrijd, verminkt en vernietigd. Hoe lang zal het duren voordat onze wonden geheeld…

Nooit schreef ik je een brief. Je was zo dicht dat ik je elke dag kon zien. Jouw verte was anders dan de mijne. Maar het viel ons licht daar over heen te praten. De toekomst was zo lang dat over vroeger spreken nog wel kon. We deden dus gewoon. Maar waren beiden bang dat alles toch weer fout ging. Deze nacht leg ik voorzichtig bloemen op…

alles is als steeds tevoren vrijdag, op de Nassermarkt totdat die raket ontploft zestig levens gaan verloren. acht divisies om de stad met daarbij nog moordcommandos zicht beperkt door blinde haat doden ieder op hun pad. woestijnratten in de val zandstorm tegen rookgordijn wie wordt baas in de woestijn doden - wie kent hun getal? wie…

Soms is men zo oud dat men zijn bezit niet meer bezit verhuizers komen met vervoermiddelen nemen de stoel de tafel de tuinpaden het kinderportret het album met namen de vogel en de kat men koopt nog één keer persoonlijk tabak, deelt vergeefs mede wat men denkt van het kabinet en de eeuwig dreigende oorlog, alleen het gratis glas van het…

Matthias brengt zijn blijheid naar het raam, want daar, zegt hij, zijn kleuren in de kijk. Hij geeft de dingen buiten vast een naam in onbesproken taal, en voelt zich rijk. Matthias knoopt de eindjes van de straat nog onomwonden samen tot een ding. Hij spreekt zijn blikveld uit: Kijk, aan elkaar de kleuren achterna en daar een tingeling!…

Bagdad brandt en blijft maar branden, vreemde namen op mijn tong Basra, Najaf, Karbala, angstzweet parelt in mijn handen. hoger kolkt de brandhaardhaat doorvechtend in adempauzes terwijl moeders van soldaten bidden dat het overgaat. Bagdad brandt en blijft maar branden, bijna met de grond gelijk Kirkuk, Mosul, Baqubah, angstzweet sijpelt…

Een vrouw beminnen is de dood ontkomen, weggerukt worden uit dit aards bestaan, als bliksems in elkanders zielen slaan, tezamen liggen, luisteren en dromen, meewiegen met de nachtelijke bomen, elkander kussen en elkander slaan, elkaar een oogwenk naar het leven staan, ondergaan en verwonderd bovenkomen. 'Slaap je al?' vraag ik, maar…

Angst die ons vernedert. En het gevecht geen lange heldenzang. Een dierenangst, sidderend en duizelend, een redeloos bijten in leven, hopeloos op de grens van het bestaande. Wij, voer voor de ruimte, ketting- reactie, kralensnoer van de zon, wij verbeelden ons niets meer, zien met onze ogen niets meer, horen onverstaanbaar geluid,…

In de zon is de dood begonnen. Hij heeft het zoete vreten aangevangen. De warme velden worden donker overronnen. Wij lopen nu met vrome voeten over naakte wegen en zijn van zijne majesteit doorzegen. Ergens is er een onderspit gedolven. En iedere vrouw is ons genegen haar bloed te mengen met de zwarte zonnen, die van de zomen van ons bloed…

groen is het gras van buurman's gazon, groener zijn klimop met slingers. verslagen kijk ik naar mijn kale beton o, als ik daar eens aan tippen kon.. maar ik heb alleen groene vingers.…

de veerman bracht me zwijgend naar m'n doel gene zijde van een ijzig koude stroom daar wenkte -tussen lelies- een fantoom ik naderde, gedreven door gevoel hij vroeg met zachte stem z’n pad te volgen en leidde mij naar schimmen in het veld 'u wordt verwacht', zo werd me nog verteld vervolgens werd hij door de mist verzwolgen de schimmen…

prachtig, zoals je wegloopt, zo oppermachtig met in je kielzog woede en gelijk. nadat ‘waarheen…’ mij stamelend ontsnapt blijft enkel onvermogen. nu lange monologen zijn vervlogen kijken de honden op, herkennen dit als simple waste of time.…

- En, wat zien we? - Een konijn natuurlijk! - Een konijn, En? - En? Ik zie een konijn. - En tegelijkertijd een….? - Konijn zeg ik toch! - Eend. - Eend? - Oren snavel zie je wel? - Ik zie alleen een konijn. - En een eend. - Een konijn! - Eend! - Konijn! Konijn konijn konijn! ----------------------------------------- uit het werk van…

Zij kent de onderkant van kast en ledikant, ruwhouten planken en vergeten kieren, want zij behoort al kruipend tot de dieren, die voortbewegen op hun voet en hand. Zij heeft zichzelve aan de vloer verpand om deze voor de voeten te versieren van dichters, predikanten, kruidenieren, want er is onderscheid van rang en stand. God zal haar eenmaal…

Hier lig ik weer. Een nieuwe nacht, een nieuwe merrie die mij wacht. Alsof Jeroen Bosch zijn penseel doorheen de tijden tot mij bracht. Ik word spitsvondig afgeslacht door monsters die mij vrij onzacht vernielen nu ik, deel na deel, ten prooi val aan hun overmacht. Ooit droomde ik, gejaagd en heet, van wulpse meisjes, schaars gekleed en…

De zeeschelp in mijn hand is vandaag op het strand door de zee neergelegd. Haar zwijgen zegt dat de wereld vergaat en niets bestaat dan alleen de zee. Alle wel en wee is maar vloed en ebbe. Ik wil niets meer hebben en leg de schelp weer neer bij de zee.…

ik zie twinkel in de lichtjes die glinsteren in jouw nacht tussen de sterren van de hemel wijl de maan nog op mij wacht ik hoor de tinkel in het klater van het water dat er stroomt langs de keien in het zand wijl de kater van jou droomt ik voel ge-tintel in mijn hart van het bloed dat er gloeit ook het kloppen van mijn aderen omdat jij…