Waarheen waait de wind in dit verstilde landschap, hoe zweven mijn ogen doorheen deze stilte, wat brengen bewegingen in mij teweeg als ik hiernaar kijk met mijn stille geest? Waarheen gaat het water in die grote ruimte, wat gloeien mijn ogen doorheen deze kleuren, hoe groeien gedachten hier op de beweging van alle…

Hij is niet op komen dagen. Misschien werd hij ziek of liep hij onder de tram, misschien sprak een ander hem aan. Misschien vergat hij zijn horloge of vergat het horloge hem de juiste tijd te geven. Misschien wilde zijn auto niet starten of begaf die het halverwege. Misschien belde iemand hem juist voor hij vertrok, met het bericht dat hij naar…

dropjesverslindende touroperators vergapen zich aan hartmassage / bij de bakker / in de bagelstore om het even wat je inlijft een vorkje prikken naast het pleintheater: hij floot de honden en zij zag de valk stijgen diepte lachend iets op uit de zak van haar lief - prikt sushi - betaalt de nekmassage (...één litertje zuurstofrijk bloed…

Op het ogenblik dat ik de gordijnen wegschuif en me in laat palmen door het uitzicht op luchtige wolken boven met meeuwen bespikkelde geveltoppen in de ochtendzon zet een leger zich in beweging, vliegen huizen in brand, wordt er tegen wil en dank gestorven en geboren. De gedachte daaraan wekt schuldgevoel waar niemand iets aan heeft en…

Cornflakesgeknisper: gefluister van lichtjaren ver weerklinkend door melk. Je armband die stukspringt. Kralen tot stilstand op acht, vijf, vier centimeter van de jam en nooit stel je de vraag hoe ze ochtend na ochtend op exact dezelfde plaats hoe dat in godsnaam. Je hoeft het je maar één keer af te vragen en de dag begint, een andere, waar…

Eens toen de dagen over de riviertong lagen lang en wazig onder de macht van leed kwam stralend de boot onder de herfstbrug gevaren en ik zat bang voor het licht in mijn schaduw jij hebt zorgend de boot aan de kade gemeerd bekommerd mijn twijfel mijn angst genegeerd en je hand hielp me mee op de loopbrug en het licht waarin duizenden…

Dure mevrouwen liepen langs de fraaie, misschien wel fraaiste winkels van de stad. De airdale terrier liet zich even aaien. Een zuiderwind kwam zacht de hoek om waaien of daar zojuist een bruid gelopen had. ----------------------------------- uit: 'De Veltmanverzameling', 1996.…

Sobibor het zou de naam van een cocktail kunnen zijn of van een computerprogramma van een nieuw medicijn of van een steen in de branding die wacht op de zee of de naam van de man die de steen in zijn hand houdt en streelt en wacht op het water het brood het bevel het schot die wacht op de vrouw de vrede de dood of gewoon op de branding…

Vanavond hoorde ik dat de maan niet rond maar peervormig is met tenminste twee uitstulpingen, misschien wel drie. Toen ik later naar buiten keek klom een ronde witgloeiende schijf boven de daken uit en ik betrapte me op dezelfde koppigheid waarmee ik andere gedeukte illusies in ere houd. ------------------------------------- uit: …

Wat is het toch een vreemd verschijnsel. Zojuist heb ik het weer eens uitgevonden. We waren opgewonden toen het werkte ondanks de onbetrouwbare beschrijving. Het nieuwe gaat er inderdaad niet af zolang het eigenlijk nog steeds niet kan. ------------------------------------------------ uit: Te voorschijn stommelt het heelal, 1988.…

Misschien hield ik van haar het meest omdat ik meer geworden was dan ik ooit eerder was geweest meer van mijzelf kon geven, het meeste van mijn leven ------------------------- uit: 'Eenzang' (1992)…

Zijn dagen vulde hij met ongedaan maken meestal in de kou, want meestal was het winter. Hij kende alle vogels, maar niet meer bij naam. Toen hij bijna klaar was met ongedaan maken is hij gaan liggen en dood geworden. Ook bij de stroeve tulpen naast zijn bed heeft een vrolijke rigor mortis ingezet. -------------------------- uit: 'Beemdgras…

De avond tingelt als een theehuisje aan de horizon; maar de stormen daarachter, het versplinteren van hout en de wrakken die elkaar angstig opduwen in de haven. Kom wij maken een wandeling langs dit troebele water vol wier dat zinkt als lood; nu erven wij een rust die van de hele aarde schijnt te komen. Maar de schreiende stem en de verre deur…

Wij sloegen hem aan 't kruis. Zijn vingers grepen Wild om de spijker toen 'k de hamer hief - Maar hij zei zacht mijn naam en: 'Heb mij lief -' En 't groot geheim had ik voorgoed begrepen. Ik wrong een lach weg dat mijn tanden knarsten, En werd een gek die bloed van liefde vroeg: Ik had hem lief - en sloeg en sloeg en sloeg De spijker door…

Wie meester Treiter gelooft, schmierend 'de natuur is een kapotte televisiekast' moge per helicopter wat boven het kooksel in de kraterketel van de Mauna Loa hangen. In de vuursoep die wordt omhooggeschoten gaat de radende zon persoonlijk te gode. Zo iemand van mening zou zijn dat hier Disneyland is moet hij op de prut landen. ----…

Vriendschap herinner ik mij als een reis van de tastzin naar de reukzin, van nerveuze vingertoppen naar een haast feilloze neus. Denkend aan vriendschap denk ik dan ook vooral aan een les in zintuigelijke waarneming. Ook schiet mij nu de oude belofte door het hoofd dat vriendschap altijd het licht zou laten branden, en voel ik weer…

Gelukkig ben ik vanavond niet dronken Kan ik rustig zijn En hier lekker rustig zitten En hier lekker rustig zitten schrijven En lekker zitten Ik wil mijn kleine zusjes bij me hebben En lieve kleine dansjes met ze maken En ze met spelletjes vermaken Aan alle kanten doen mijn ingewanden zeer Maar met die twee voel ik geen achterdocht of pijn…

Hoeveel appels duurt het voor je er genoeg van hebt gehad, gek genoeg vergeet ik steeds weer wat ik lees, elke avond vertelt een gast in de lounge dezelfde grap aan zijn gezel: het lachen is smakelijk, duurt telkens drie minuten. Zou ik hardop de lemma's langs moeten gaan en zien of je oplicht bij bepaalde woorden? We weten het aantal intussen…

Wat ongeschonden in hem huist het is geen zuiverheid het is geen kind dat met nog stompe letters schrijft het is een blik die rauw en ongenadig kijkt het is wat tegenstrijdig hem ontwricht en dwingt het is weerbarstigheid ---------------------- uit: 'Gekras', 2001.…

Op de donkerrode tennisbaan suist een bal heen en weer. De tribunes zijn leeggehaald uit veiligheidsoverwegingen. De formule bevredigt: de spelers imponeren als tijdens een topwedstrijd. De lichamen in de juiste posities. Tot moord in staat. Nu en dan slaat de vermoeidheid toe in de vorm van een reeks troebele gedachten en het spel wordt gestaakt…