alles is zon en brandt in de verte duizelt het de kolos in het blauw aan de omstreden einder versteent het woud ontmantelt de boom korjaal met de krijger wordt rotsgraf een volk dat verdwijnt in de verte valt de kolos in het zand grijnzend in zenit geen schaduw geen schaam meer te zien ------------------------------------- uit: 'Vluchtig…

Hoe vaak een afscheid zich ook aandiende, nooit dacht je aan geld. Dat je ooit berooid zou sterven was verouderd kleingeld in je zak, je speelde er mee, je kon er niets voor kopen. Hoe lang heb je al geld? De eerste keer dat je iets kocht, een wonder dat zich bleef herhalen: brood voor beloven, winst bij wisselen, geld voor geruststelling.…

Van alle dieren de gelede, de potige, de insecten, de mieren - heb ik het liefst de vormeloze de weke - eencellig, oneindig, veelvormig. Eenvoud in hun liefde die wiskunde lijkt: delen door twee is gelijk aan voortplanten, is vermenigvuldigen. Zo wil ik ook wel wiskunde. Zo wil ik ook de liefde. -----------------------------…

overvloedig het middaglicht een stilstaand geluk van glas schittert in kleine scherven ergens ver weg ligt verdriet te sterven ------------------------------------- uit: 'Verdraagzaam de tijd', 1992.…

Wat, in godsnaam, heb je uitgevoerd? Heb je - ten minste - je dag geboekstaafd? Heb je alsnog geboekstaafd - de volgende dag - de niet geboekstaafde vorige onder vermelding? Ben je tekortgeschoten (in gebreke gebleven, nalatig geweest, laakbaar) op stuk van plicht, regelmaat, tucht, zelfverachting? Heb je - met niet aflatende verwerping…

als een stille bruid stapt de witte pauw door het zand witgekoust witgekroond en witgetooid zo ongenaakbaar en trots misplaatst eigenlijk en al met de blik van ontevreden vrouw in de koele ogen die schichtig bewegen in mijn richting getroffen denk ik m'n spiegelbeeld van zo lang geleden alleen, ik mis de angst in haar blik als…

niemand wordt hier zacht gewassen, sterker wel ruiken de zusters is dit het mes nog dit hier is het stoplicht al, de afstap van de illusie kan een ander nu de hand slaan aan, het heft plakt in eigen hand ------------------------ uit: 'Resistent', 2006.…

Ik was het middelpunt en kwam uitstekend over. Vrienden roemden mijn geslaagde hoofd-hart-combinatie, vrouwen begrepen aan de onhandige wijze waarop ik hun bloemen in een vaas deed dat ik hun man was, er was meeslepende muziek en gespreksstof. Toen slopen onverwacht mijn ouders langzaam binnen. Onwennig zagen ze die onbekende mensen van tegenwoordig…

waar ben je nu je gesloten huis het geschuif aan de andere kant van het laken verraadt? ik sta buiten, waar ik mij verwar met een rozenstruik in de regen. het plafond prikt reeds met blauwe naalden de dageraad in mijn blote rug zoals mijn voeten zoeken naar je fundamenten. ik wil nog even schuilen, maar gefluister doorbreekt je…

Een zee ach zonder water waaraan ik me ontwring als aan een natte rok... is dat al een te zwaar bestaan? Niets is zo waar. Wie draagt me daar die vreselijke vrijheid in? Wat moet ik in dat naakte licht, onzienlijk? Liever blijf ik tierend ten ondergaan. ----------------------- uit: 'Thule', 1991…

Ik dacht dat ik mezelf een boek ging geven, maar het werd een plant Ik had geen plaats voor een plant, want ik had er al veel te lang aan gedacht Soms word ik 's nachts wakker en kijk ik of mijn buik nog plat is Meestal is het te donker om iets te zien Dat is niet gek, het is nacht Meestal is mijn buik vol Zo vol als een buik nadat…

Het eerste wat de Nederlander leert is lopen. Daarna fietsen. En dan de fiets verliezen. Vele keren wachtte mijn fiets niet op mij. Ze was weg, verdwenen en niet naar huis gegaan. Is mijn fiets alleen, is ze eenzaam? Aan een andere fiets bond ik haar. Maar nog wachtte zij niet op mij. In Nederland is mijn fiets mijn fiets niet…

altijd komt het moment waarop iemand het zoeken naar overlevenden staakt waarop de storm stilt waarop iemand met schrijven ophoudt om iets anders te beginnen, zich iets aan te schaffen, voedsel inkt, gereedschap ------------------------- uit: 'Winterhard', 1988.…

Een pasgewassen ochtend hangt te drogen aan de hemel. Mijn hand verkent je lichaam als een slang. Er is geen appel te bekennen, geen vijgenblad ligt in de weg. Maar bij elke aanraking wijk je van me vandaan, je bent een lichaam van mist. Ik wil je bevriezen maar er is vannacht teveel zomer in mijn slaap zodat je als regen op me neerklettert…

Een vrolijke familie de pioenen, van de bollebozen die geen leed verkroppen, volle harten en onnozel, gulzig in de lippen, sierlijk in verliefd gespreide vingers, doende doende in het rond te zoenen. Zomer wordt het nooit zonder pioenen te bezingen, jou, mij, jullie en ook u, regen die ze schudt, ieder dol en dommer van de lente, terwijl schoenen…

Maak toch o Heer dat de Zeeuwen dit keer tijdens mijn optreden hardop lachen en niet na een stilte van anderhalf uur verklappen dat zij in een deuk hebben gelegen. Maak ook o Heer dat zij daadwerkelijk overgaan tot de aanschaf van mijn liedbundels en LP's. Wij smeken U o Heer anders moeten wij ons hele leven naar zulke uithoeken van…

uit de ronding van het water brak de lip de hand brak de woordgreep braken beelden. uit het spoelen uit het vloeien brak een eerste zin zich naar de oppervlakte. -------------------------------------- uit: 'Mijn duizendbladig boek', 2005.…

Er is een drijvende wereld tegen het licht in bewegende wezens. Kijk ik naar rechts dan reizen ze mee, de bocht om tot ik naar links daar zijn ze weer. Met mijn ogen maak ik kindertekeningen, herschep mijn erfenis. Verder is er niks. De grote doos met foto's, toestellen, zakken vol met vieze lappen weggegooid. De roze klaproos op de theezeef…

Bij Zoutkamp was het, aan de Lauwerszee. Een kouwe, grijze dag, die maar niet op wou klaren. Een dooie meeuw dreef triest en morsig op de zilte baren. ’s Nachts, in een kil en kaal pension, was er die ene treitermug. We pakten mooi de eerste trein naar Rotterdam terug…… -------------------------------- uit: 'Zondagsdichters' (1981)…

Wat moet ik op dit eiland met het woord 'woestijn'? Op een zandplaat ligt het voor de hand maar hier in deze duinpan waarin ik Jesaja lees? Ah, het welig bloeien van de narcis! Jaloezie steekt de kop op want ik ben dor land. Hier klinkt de belofte dat het gloeiende zand een waterplas wordt en ik veranderen zal in een bron van inspiratie…