hoe ligt het kindje hier in het puin te kwetsbaar voor haat te klein voor geweld door bommen geveld de heer zij geloofd het staat in de boeken het land was beloofd in dat geval is grondroof geen diefstal de wereld kijkt toe op het toneel van verdriet misschien is het beter dat het kind het vervolg niet meer ziet…

Als een breuk wordt geheeld, hersteld Soms met pleisters, gaas en tape Kan je dan op dezelfde voet doorgaan? Neen, dat bestaat niet en bestond niet!! Het zijn steeds andere maar wel vernieuwde stappen Zeker kan dat een stap voorwaarts zijn Waarin je je ook weer zou kunnen verstappen Of van tijd tot tijd pas op de plaats neemt Dat gebeurt…

Ik reik uit naar alles wat me raakt Ik zing liedjes die mij diep aanraken Ik lees boeken waar ik heerlijk in verdwijn Ik kijk films die mij tot tranen toe raken Ik voel me rijk verbonden Het vermogen te hebben Zo geraakt te kunnen worden…

kom jongens kom lekker bij elkaar samen staan we sterk meer ogen om gevaar te zien ook al vindt men dat maar vreemd en raar misschien samen een wolk aan het zwerk lekker kletsen met elkaar en elkaar wijzen op de plekken waar je jezelf het beste van voedsel kunt voorzien of om samen te vertrekken en veiliger bovendien zo doen en overleven…

De dood slaat toe geheel onverwacht Gegijzeld en overvallen honderdtallen Verschrikkelijk om te horen mij ontbreken de woorden…

Lief Klein Kindje Je kleine Handjes reiken om vast te pakken Brabbel klankjes uit je kleine mondje En alles ook in dat mondje willen doen en ontdekken En je vind het heerlijk als er met je gepraat word en brabbelt dan steeds meer terug Je bent echt je stemmetje aan het ontdekken en aan het contact maken…

De mensen schreeuwen— de rode regen tegen de deuren, waarom schreeuwen ze? "Niet kijken" zegt mama, "doe je ogen maar dicht" ze houdt je hand vast, tot ze geen kracht heeft.…

Ons Leven Zijn wij Bewust Leven wij ons leven Of Leeft Het Leven ons…

De wekker wordt wakker en piept mij uit mijn droom er sluipt een piepkuiken door mijn living-room Ik bel de huisbaas hij geeft niet thuis en vraagt of ik na de piep wil inspreken nee, dat wil ik niet Ik stap op tramlijn 3 buiten mijn eigen incheck piep tel ik nog zevenenveertig in- en uitcheck piepen Een vrachtwagen rijdt achteruit…

De regen druppelt langs mijn raam Ik zit In mijn warme huisje en vergezel mezelf met de klanken die ik voort breng op mijn geliefde Ukulele Dankbaar…

Verstokt de adem inhoudend, de snijdende pijn verbijtend, priemend door merg en been Dwalend door ultieme helrode landschappen; zwoel prachtig wel betraand doch extreem sereen. Hunkerende emoties opgeborgen in felle helblauwe wolkjes speels weggedreven naar verre horizonten Geborgenheid en tedere genegenheid, trouw en integer plots brutaal ontnomen…

Ik ben een ZONkind Ik draag alle kleuren van de regenboog in mij Ik zie, ik hoor, ik ruik, ik proef, ik voel, ik weet.... ZONkind, wat ben jij bij-ZON-der! ❤️…

Mooie Kleine Libelle Vanuit de lucht Je vrije vlucht Zit Je nu met je Wonderlijk mooie tere Vleugeltjes op mijn huid Even landen bij mij met mij…

en zij samen grijs geworden zaten samen op een bank en keken naar hun zee hun lucht was zilverblauw zilvergrijs glinsterden hun golven…

een vrouw een man oud en oud zaten op een bank en keken naar de zee en hij zag en zij zag dat hun zee weer de zee geworden was…

Je kunt naar niets meer verlangen je krijgt zelfs niets meer gepland je zit in je eigen val gevangen En liefst aan de duistere kant Je ziet mensen rondom je bewegen Je deelt vreugde en leed niet meer je bent de drijfveer kwijt van 't leven en op den duur wil je nergens nog heen dan maar een bezoek aan de dokter ofschoon hij 't al…

Als broodkruimels raap ik woorden, plaats die achter elkaar in de passende zin. Zo beschrijven ze liefde, droefenis en prachtige oorden, elk onderwerp is een nieuw begin. Ik laat me erin verdrinken, zweef als een vrije vogel in de lucht. Men hoort er mijn ‘ik’ in weerklinken, vaker begeleidt met een diepe zucht. Want niet altijd kan…

Ik zit op mijn balkon Speel op mijn ukulele en zing Plotseling land er een libelle op mijn arm En blijft even zitten Verwonderd kijk ik naar dit mooie diertje Een innige ontmoeting…

‘this land is my land’ zong ooit Trini Lopez wij beoefenden het als spel op de christelijke school met een onschuldig zakmes er vielen toen geen doden nee dat gebeurde niet want er waren immers ons altijd beschermende goden maar stond het misschien toch voor later als een symbool? Er waren voor even zij die verloren en zij die wonnen…

Ik loop langs het strand De schelpen knarsen onder mijn voeten De wind waait Speels door mijn haren Ik voel me één onder het geluid van de bruisende krachtige golven De Zon schijnt en geeft een schitterend licht over het water Ik pak een schelpje op uit het zand Hou hem even in mijn hand en doe een wens…