Onder druk gekakel opent zich een nieuwe dag papa kraait koning mama tokkelt ontbijt op bed en de kuikens zij knoeien de volkorenkruimels in dit kippenhok is het weer weekendpret thee croissants verse jus d'orange beschuit met bramenjam Oost-Indisch doof zo begint de zondag niet slecht dan dicht ze een jalouzie nog heel…

Lopend in de storm te luid voor woorden zodat alleen gedachten meegaan in de golven van de zee oprijzend en uiteenspattend telkens weer nieuw maar nooit aflatend in ritme der getijden de zee van mijn gedachten zo diep…

mijn blik glijdt over het glanzend marmer van je gitzwart aangezicht de zon slijpt in fraai ebbenhout je gave gladde huid omsluierd is je leest de weelde van je heupen wiegt zich in je lach een gouden klip een loflied aan je oor je buigt je hals naar voor de pracht van je gezicht snijd ik in sierhout als gedicht.…

de zon brandt op het terras mijn schaduw tegen het glas de zee hangt boven de reling blauwgroen waterpas morgenstil breekt het smeedwerk mijn blik in lichtpanelen tussen witte parasols om het zwembad heen ligt tweedelig een ode aan de zon.…

ik laat mij niet meer duwen in verbeelding van loze woorden waar zonlicht mijn bleke aangezicht niet meer beschijnt waarin souffleurs mijn beeld bepalen in vertoning van wanscherts mijn mond in zwarte verbloeding in angst van bittere gal ik huil in aanwezige stilte waarin bloemen niet meer vertroosten mijn schreeuw van onmacht galmde…

de inwoners hebben nu gestemd toch een nieuw museum in het centrum het komt nu tussen de winkels ingeklemd dat was de uitslag van het correctief referendum de politici hebben het toch voor elkaar gekregen voorstanders in minderheid, want tweederde was tegen NB:gisteren was het referendum,de architect Abe Bonnema liet Leeuwarden 18 miljoen…

jouw schoonheid, sierlijk ontleend aan de broze teerheid van bloesem ontwakend in tijd van het uur van puur pogend te blinken in het spoor van elegantie schoonheid wat simpel speelt op de achtergrond in de transparantie van zachtheid bespeeld met jouw deinende ogen in een lichtval van begeerd geluk, reikend over de horizon…

De blauwe lucht is al beschreven evenals de dauw en dageraad De zon is reeds de hemel ingeprezen en zelfs de maan pleegd' op de nacht verraad Cupido verschoot sinds lang z'n pijlen en de sirenen lonkten in een grijs verleden Verveling staat al op wat wit papier en ook emoties als plezier Waar moet ik dan in godsnaam…

zoals ik mijn ogen open zonder dat ik naar binnen kijk zo voel ik dat ik anders lijk en zacht zie ik wat jij voelt buitenkant zie je het is er wel het is er niet zoals ik uit mijn ogen kijk zonder te verliezen zo wil ik naar je kijken en zacht voelen wat jij ziet…

ze kon me zo intens verwarren ze heeft me soms zo diep geraakt toen ze me begon te sarren heb ik er een eind aan gemaakt de boosheid steeg me in de wangen tenslotte had ik het niet meer en toen heb ik haar opgehangen maar later belde ze me weer ze bleef maar zeuren elke keer toen werd ik gewoon waanzinnig gek ik heb het haar eerlijk gezegd…

in mijn dromen mag je komen maar daarna moet je weer gaan want dat wij elkaar goed kennen gaat niemand niemand aan in mijn dromen mag je komen in mijn bed hoor je erbij eerlijk zijn en nooit eens jokken vind ik moeilijk - net als jij!…

ik stemde af op jouw frequentie bracht je in je kaart en je brak door in totalitair schrijven het waren niet de minste woorden die je schreef je raakte de draad niet meer kwijt je oogt nu als een gedicht…

In een ongeopende hand, Gerust en beschermd, Ligt mijn verleden land Tot op heden onontfermd.…

mijn keel schraapt met gesnoerde tong in gebroken woorden als een luidkeelse zwijger steeds weer stikkend in wat zich verbeeldt in mijn hoofd waarvan de inbreng nihil bleef…

zij is een reuzenvlieg en steekt haar angel van bezitsdrang in mijn lijf zuigt mijn gedachten - nee - mijn leven uit mijn lichaam op zij vliegt maar niet zo heel ver weg keert telkens na herstel van stukgebeten irritatie- huid terug en zal niet stoppen eer zij sterft of ik…

Gezicht in de zon, uitkijkend over een bron, omsluierd door gewelven van steen grijnst hij om zich geen. Zijn ogen nors Zijn neus glimt Zijn wangen fors Zijn mond wijd open alsof hij alles in zijn geheugen prent. Hij aarzelt niet en braakt liters water, terwijl iedereen het ziet spuit hij onverminderd voort, de sater.…

Ik was buiten Voor even leek alles groen En de wereld leek nog kleiner Dan ikzelf. Ik vergat te denken Bij mijn lopen. Alles ging langs mij heen En ik passeerde de beelden Op mijn netvlies Om ze te branden In mijn gevoel. Ik was klein heel klein Bijna net zo groot Als de anderen. Ik ontsteeg mijzelf En keek neer…

De rozen dragen parels uit de handen van de morgen, parels voor mijn liefste die in het open raam een frisse mond haalt en de ochtend zoent. De zomerlucht hangt blauw-gewassen en geboend te drogen in een spinnenweb van licht. Ik voel de naaktheid van de nieuwe dag heel dicht, als was de wereld pas deze nacht geschapen. Een tortel drinkt…

Dood is stilte Je kan het horen De klok van de toren De klok slaat elk uur vanzelf Tussen elke slag is het de dood zelf Aan het eind van de slagen klinkt het als eeuwige dood Echter het is het leven waar sterven wordt vergroot…

Vanmorgen vlogen ganzen over ik zag dat ze daar boven in de lucht geen V meer schreven voor ik mij verheugen kon op mogelijke lenteboden herkende ik het teken van hun vlucht .../---/... -------------------------- toelichting: H5N1…