ik ging naar aldi om wat wijn te halen. 't zijn enkele duitse flessen die volstaan om mij mijn stille dorst te laven en mij te voeren waar ik niet kan gaan. en voor mijn oude hond die traag achter mij gaat zich nauwelijks nog bewust is van zijn laatste dagen wat frikadellen premium brand per tien verpakt. 'k heb niet veel nodig. een minuut…

Het touw gerafeld de tak is dik en sterk het mos zacht als jouw handen de dag zal het licht niet teruggeven oogluikend glanst zij schijnbaar tot aan de warme maaltijd, waar met mes en vork wordt gegeten ik doe de gordijnen maar dicht, het toetje is koud…

Toen ik je zag verdwijnen zag ik mezelf staan jij was het die naar me keek medelijden straalde uit je ogen kon je mij maar omarmen dan was ik niet zo alleen zat je maar voor me in plaats van in mijn hoofd mijn ik mijn eigen ik kon jij mij maar troosten…

en dat het dan zo alleen is en dat het dan zo moelijk is dat de dagen zo leeg zijn, zo zinloos zo doelloos zo hemelschrijnend uitzichtloos en dat het dan zo stil is en dat het dan zo stil blijft dat er geen lach komt geen glimlach geen bevrijding verlossing geen oplossing en dat er dan geen stem is en dat er dan geen lijf is…

De weg geplaveid, de obstakels omzeild. De regels vermeden, de reis door zinloosheid... Machteloos bewustzijn, de éénheid veréénvoudigd... Schreeuwend klinken kleuren, een eindeloos refrein. De reis door zinloosheid, medepassagiers zijn afgehaakt, de strijd is reeds gestreden. Eenzaamheid blijkt feit...…

ben je in het donker bang duren de nachten te lang denk je dat je daar wat ziet heus, spoken bestaan niet zie je schaduwen op het behang jagen geluiden je op stang geloof alleen wat je werkelijk ziet want spoken, die bestaan lekker niet…

Ze heeft geen parfum nodig Ze is van steen De geur van 100.000 jaar geleden Hangt nog om haar heen Niets heeft ze te zeggen Misschien iets van weleer Eens verborgen in de diepte Nu gehouwen, krachtig... teer... Zacht en aaibaar is haar huid en koud; gehakt, geraspt, gepolijst schreeuwt ze woordloos naar wie maar naar haar wijst.…

In haar kinderjaren is een droom gestorven op de dag dat haar moeder in de mist verdween Het kind toen nog zo jong zat vol met vragen en de scheuren in haar ziel voelde zich verraden om de liefde die verdween Zij moest de last gaan dragen op schouders die onzeker waren zo vocht zij door de jaren heen een weg die haar verharde dat liefde…

Elke fonkeling schittert in mijn hart De nacht is niet meer zwart Oneindig veel sterren Zeggen mij gedag Ik voel iets Wat ik al wist…

Geef me mijn vrijheid geef me het leven laat me zien wie ik ben nu ik mezelf niet eens ken laat me zoeken naar de wereld waarin ik woon maak me wakker en haal me uit deze verschrikkelijke droom Laat me leven en deze wereld eens beleven laat me de dingen zien die ik anders zou hebben gemist misschien Neem me mijn tranen weg en geef…

Leven? Of mischien toch dood Na jaren gezeik eindelijk onderweg Zo hard als ik kan, je weet nooit. Kentekens, koplampen, tranen en tranen Mijn leven of de achterbank en in de kofferbak Tanden op elkaar jouw foto in mijn hand en gaan Mijn helden op radio Gedachten die dwalen Tussen jou en thuis Thuis, koffie en gezellig Was ik er maar…

Ik stond vroeg op die morgen. De zon worstelde met de zee, overwon en kroop traag tegen de witte muren op. De wijn beukte na in mijn kop, het zonlicht sloot mijn ogen en ik besloot terug naar bed te gaan. Ik stond laat op die middag. De zon worstelde met de bergen, verloor en zonk weg in een zwart dal. De wijn walmde uit mijn mond, de…

we zwegen jij ik lang treinreizen lang bijna voorbij de laatste halte de trein daverde langs wissels te hard te luid we konden het zwijgen niet verdragen we leden voortdurend onder die stilte iemand moest spreken ik jij wie opent zijn mond en zegt het goede woord we bleven zwijgen waar we moesten spreken bang…

de maan verduistert loop je alleen in de zon zwartharig meisje…

laat in de stad ben ik op pad in de regen de wegen zijn nat slissende autobanden verstommen in de nacht de straat weerspiegelt zacht het gele licht van lantarenpalen ze buigen zich over de weg als narcissen…

Tegen elke lichamelijke pijn is er wel een medicijn. Ben je ziek, gewond of naar staat bezoek met bloemen klaar. Is er ook een medicijn tegen innerlijke pijn? Leeft men dan ook met je mee? met een bloemetje welnee! Raak je in je ziel gewond dan lijk je uiterlijk gezond. En voer je je genezingsstrijd in volslagen eenzaamheid!…

Als je haar ooit weer ziet zeg dan dat ik haar niet vergeet dat zij mij de kracht gaf en echt wonderen met mij deed Als je haar ooit weer ziet zeg dan dat ik haar mis en dat het zonder haar allemaal zo zinloos is Als je haar ooit weer ziet zeg dan dat ik niet zonder haar kan dat ik elke nacht aan haar denk en dat het meer was dan “houden…

Duizenden mensen om me heen Iedereen die me ziet, niemand die naar me kijkt Ik gil, ik schreeuw Iedereen die me hoort, niemand die naar me kijkt Duizenden mensen om me heen, en toch voel ik me zo alleen…

Schreeuwend tegen een muur die nooit zal kunnen horen, een berg waarvan ik telkens terug blijf vallen, woede uit verbitterde onmacht geboren Sla ik alles stuk met woorden, onbedacht en zonder te denken de wereld zwart voor ogen, spreek ik in oneerlijkheid teleurgesteld door onvermogen Waarna ik verdwijn in een tranendal uit spijt en…

Ik zoek die ene omhelzing die mij geeft wat ik wil warmte en genegenheid het maakt zoveel verschil Laat mij een keer voelen hoe gemeend iets kan zijn zonder het stukje wantrouwen op een voor mij vreemd terrein Mag ik ook een keer koesteren ik wil zo graag mijn liefde kwijt en het enige wat mij omhelst is de tijd van eenzaamheid...…