mijn taal is mij vreemd geworden de kern is omkleed met waarmee ik nu spreek zal ik die jas weer af kunnen leggen zodat ik weer spreek zoals is geweest? in dromen heeft die taal me lang geleden verlaten vertelt me niet meer wat ik toen heb beleeft of waarnaar werd gestreefd het leven is verdwenen uit de taal die ooit is geweest…

ONDANKS: de poep op de stoep, de plas tegen de muur de te schuin aflopende stoepjes de vaak opengebroken straatjes en pleintjes de loszittende straattegels en stoepranden de ontoegankelijkheid dus voor gehandicapten en ouderen de wietlucht op straten en wegen de te dronken en veelal te luidduchtige individuen de opengerukte vuilniszakken…

Ik heb een timmermansoog maar kan geen hamer vasthouden dat is een tegenstrijdigheid in handelen, daden, activiteiten wat mijn ogen zien kunnen mijn handen niet dat is de spijker op z'n kop doch de hamer op m'n vinger Maar ik kan wel meesterlijk inschatten zowel in materie als in mensen ik ben zelf geenszins een schat maar liefde heb…

zoals schilders zich overgeven aan het minnespel met het abstracte zo dromen de dichters over het vruchtgebruik van oneigenlijke woorden als bij het pepetuum mobile wij graag willen dat het oneindige altijd in beweging zou moeten zijn en jouw gedachten spoedig een loopje nemen bij het verkennen van abstractie...…

Ik ben een schraperd met zo'n schrapertje de pakken vla en yoghurt leeg schrapend komt nog een heel portie uit Ik ben ook een likkerd maar geen likkertje in figuurlijke zin wel te verstaan dan maar niet in de gunst ik kan wel mijn boord uitlikken dat komt voor thuis privé door het laatste 'ressie' uit het 'flessie' en het 'lessie…

Onder het schijnsel van een dunne maan zinkt een roestig schip in de oceaan gemorste schaduwen schieten voorbij golven dansen de verte dichterbij De zon verstopt zich achter de wolken stuifzand weeft patronen aan de vloedlijn het bos zit vol hout dat niet wil buigen een zwaargewicht hangt aan een zijden draad Malle molens draaien op volle…

Mijn Marokkanse vriend zegt: ik heb spijt als haren op mijn tanden rauwe bonen maken honger gaar het is boter bij de vis geklaagd Mijn Amsterdamse buurvrouw zegt: je slaat spijkers op laag water het is stroop aan de galg gesmeerd de buit gaat uit voor de baten Mijn neef die van alle markten thuis is zegt: je kunt ijzer niet met tanden breken…

Wie vaker een jas uitdoet die voedt mantelzorg!…

Een boom zingt door een overvloed aan noten. Al klinkt de melodie wat monotoon. Maar aan zijn noten herken je de boom, samen als een potpourri. De beuk, de eik en de kastanje Ze zingen hun eigen melodie. En de hazelaar. Alleen zijn naam is al een lied. We gaan ons aan hem hechten, want zijn nootjes klinken door heel veel heerlijke gerechten…

een goed gedicht is een symfonie in woorden waarin je dat kunt horen wat jij maar wil maar ook soms wat je ongemerkt bekruipt je hart binnensluipt en waarvan haar woordenklanken je nog lange tijd kunnen beroeren en nooit is ze stil een goed gedicht zal je diepste snaren raken een leidraad vormen in het leven soms iets om na te…

Op ‘n vraag van mij antwoordt m’n broer “ja”, niet lang daarna gevolgd door “al hoe wel”, waarop ik app “Heb nog nooit iemand zo mooi dit woord zien spellen. Volg je misschien ‘n cursus Arabische taal?”…

Laat je innerlijk dansen op het ritme van mooie woorden en het brein blijft soepel...…

Is het een oorlog? Zo zou ik het niet noemen Bij een stand van 40-1 mag je waarheid niet verbloemen Strafexpeditie is het woord dat bij deze slachting hoort Sommigen gaan verder en spreken van massamoord…

Een lichtpuntje in donkere tijden donkere wolken pakken zich samen rondom mijn innig geliefde dochter De vrouw van 17 die meisje is gebleven Meest ernstige vorm van epilepsie die ontwikkeling verhindert en verhinderde Wat mij in 2009 definitief aan 't schrijven bracht via wwww.gedichten.nl en www.nederlands.nl dat prachtige initiatief van…

Soms blijven gesproken woorden als een echo hangen maar het geschreven woord bezit alles wat er in ons leeft omdat we blijven verlangen naar de schoonheid van het woord dat ons altijd vreugde en vertroosting geeft.…

Wat ik op momenten van wellust niet lust (wel lust nietlust wellust nietlust) is repetitieve herhaling.…

mag moet wil zal zullen willen moeten mogen men zal men wil men moet men mag…

In het donker van de nacht, terwijl de stormwind buiten loeit, komen letters aangesneld. Groeperen zich als koorden. Voor en achter of er tussenin. Zo vormen ze woorden, maken zo een mooie zin. Ik volg ze met mijn balpen, zodat ze niet verloren gaan. Luister naar de woorden. Probeer de zin ervan te verstaan. Verwissel hier en daar een klinkertje…

ik zou woorden willen schilderen met de kleuren van de regenboog en zou letters willen laten dansen huppelend naar wachtende zinnen ik zou muziek willen maken met de klanken van de woorden en een taal maken met nieuwe woorden die alle mensen verstaan een taal met woorden over verdraagzaamheid saamhorigheid, begrip en vrede…

Hartenkreten Kreten van binnen Willen eruit Soms niet wetend Welke woorden dan Maar gewoon maar beginnen te schrijven Geeft al rust en connectie met mijn hart…