Moed Ontbreekt mij Schuldgevoel in overvloed Daarom zal ik blijven Vandaag…

Haar jeugd werd haar brutaal ontstolen vijftien jaar geleden door een gore vent ‘s Avonds fietste zij toen van school en werd, naar zijn woorden, eens verwend Haar eerbaarheid werd haar ontnomen brutaal dwong hij haar op de bosgrond In acht minuten roofde hij haar dromen terwijl zij hevig bloedde uit haar mond Vijftien jaar geleden, dat…

De tafel niet gedekt Het onbeslapen bed Alleen de leegte Die aanwezig was Nadat onmin hoogtij vierde En de verdraagzaamheid Verdwenen was, en het Naast de rommel vooral De heimwee was die Ik bij je achterliet inspiratie: prof. R. van den Hoofdakker, psychiater en dichter Bram Vermeulen, Nederlands singer-songwriter - …

Ik had nog zoveel dromen, niets hiervan is uitgekomen. Ik kan nog enkel drinken op iets wat nooit is geweest klinken, op al wat ik mis; het allermeest. 'k voel me als het leven is voorbij zo hoeft het niet meer voor mij. Genadeloos zoekend naar kracht om hier nog uit te klimmen maar weet niet meer hoe en waar te beginnen... Ieder houvast…

Ogen star van angst Trillend de ogen Die niet durven kijken Gillette-mesje gevaarlijk Vastgeklemd in zijn Rechterhand schuift hij Het witte goud naar De spiegelrand waarna Al gauw de lepel volgt Die in de kilte van het Moment de warmte Van een mager vlammetje Vangt en poeder oplost Tot medicijn - en na Het shot zelfvertrouwen…

Thans vierentwintig jaren geleden geboren daarna schonk ‘t bestaan haar slechts pijn Gelukkig liet dit al haar nimmer ontsporen maar wèl leven achter ‘t masker van schijn Tranen, die in ‘t stille eenzaam stroomden konden getuigen van haar loodzware strijd In nachten dat ze van de liefde droomde en mijmerde over een bestaan, zonder verwijt…

Hoe kan ik de dagen aan het einde van het jaar nu zonder je vieren Het is een onmogelijke opgave stil verdriet binnenin je gezicht voor het mijne Ik moet het omgooien het hele leven omgooien want dit gemis is te groot Al spreek ik je net voor het einde het zou zoveel schelen mijn hart weer een beetje helen Hopend op een nieuwe start…

Aan het einde van dit jaar een jaar van veel verdriet Een jaar met grote verliezen Met in mij innerlijk een gevoel dat niemand ziet wil ik voor mezelf gaan kiezen. Meeleven ja dat ken ik Doch ook mijn valkuil Waarin ik stik Met heel veel liefde Heb ik mijn zusje en vader begeleid Waarna ze door het hiernamaals werden bevrijd. Mijn…

Stilte heerste in die donkerblauwe nacht de nacht van ‘t vreselijk eenzaam lijden Die stilte hield het meisje in haar macht het leek die keer een stilte om te snijden Blote voeten op een koude ondergrond als deel van de zichzelf opgelegde straf In deze situatie, waarin zij zich bevond, dacht ze slechts aan sterven en het graf In de lade…

Hij scheen het leven slechts van een afstand te bespeuren. Hij liet geen enkel licht toe in zijn zwarte, zware, donkere hart. Het was de koning van het dompelmoeras... geen hand, die uitgestoken werd, werd aangenomen; hij besloot vast, er was geen hoop meer dan zich maar te verliezen in zijn grote verlies: het hart los van de ziel. Hij verloor…

Daar, ver weg de einder voorbij. Boven de sterren, achter de zon, buiten het heelal om. Daar waar lucht ledig en alles vredig is.…

Ik kijk omhoog naar de hemel waar mijn vader is en blijft. Verder dan de verste ster. Mocht hij terug komen, leven na de dood, dan zal ik hem nog niet zien, want het heelal is zo groot. En ik heb te weinig tijd, ik ben hem voor Eeuwig kwijt.…

Ik zie nog steeds een traan en kijk door het raam ik zie je steeds verder, verder in de mist en ik zie je nog zo staan en kijk door het raam maar ik zie je steeds verder, verder in de mist Ik weet nog steeds jouw naam en ik kijk door het raam maar je bent steeds verder, verder in de mist verder in de mist, verder in de mist dat was jouw…

Zielenpijn kan je niet overbrengen die pijn mag je wel aanvoelen! Probeer het maar! Voel die pijn maar mee het verlicht voor twee!…

Tijd heelt, tot de wond verdwijnt, tijd vliegt, zelfs 't oog verliest, tijd vergeet nog voor je 't weet…

Ze zou zich nooit meer snijden, had ze zichzelf plechtig beloofd Allerlei crisissituaties vermijden en zij had zichzelf ècht geloofd Ze zou zich nooit meer snijden, had zij onder ‘t bloeden gezegd Zich niet door smart laten leiden en werkelijk, zij meende ‘t ècht Ze zou zich nooit meer snijden, had zij haar littekens bezworen Ze zou zijn…

Vanaf de onzichtbare bodem van het meer van verdriet en tranen dichtgeslibd tot 'n modderpoel borrelt soms geheel onverwacht een opgeloste traan naar boven zich in kringen "verringend" op het verlossende wateroppervlak!…

ik weet nog hoe het voelde ooit heel lang geleden de herinnering begint stilaan te vervagen... één ding blijft hangen, die typische smaak van zout in mijn keel na het huilen, een warm gevoel en overal nat op m'n wangen dan het nasnikken, alleen... die laatste keer kwam er geen einde aan toen heeft mijn lichaam beslist…

Hij is er want zijn auto is er, de Audi van de zaak - Zij is er niet Zij is er ik zie de auto waar zij in rijdt, de Corsa - Hij is er niet Zij zijn er - altijd maar kunnen niet wennen aan kwartetten met z'n drieën zijn treurig bij mens-erger-je-niet waar papa zich altijd zo grappig ergerde aan mama Het monopolie spel gaat…

De zoete smaak van verzoenen proeven we pas dan, als we na afstand, weer naar elkaar toe moeten we naar elkaar gaan om na uiterste best in elkaars vreugde en diep verdriet te kunnen bestaan.…