Ik voel mij een drenkeling die zich vast klampt in zijn wanhoop aan het wrakhout van herinneringen als een sluipmoordenaar sluip jij telkens mijn leven weer binnen ieder jaar beleef ik weer die strijd om te overleven tranen ze vergezellen mij in mijn slaap zolang mijn mond gesloten blijft -blijft jouw leven voor mij bestaan…

Alles wat ik dacht was gelogen. Hij gaf mij dat gevoel dat liefde bestond Maar al snel liet hij mij de tegendeel zien Misschien moest dit wel gebeuren om mij te laten zien dat ik niet zo snel verliefd moet worden. Maar hij liet mij denken dat hij anders was, anders dan die anderen. De dag dat hij mij hart brak, kan ik me nog goed herinneren…

M'n hemel is kapot En evenzeer mijn aarde Ik zeg dit onverbloemd Omdat mijn leven lijkt gedoemd Te zijn als 't Altijd was Wegkijkend En weggekeken Mensenkind…

val je wakker in slaap en je gaap is het magazijn van een nieuwe dag je stem kraakt en je smaak heeft de geur niet van een lach heb dan geen angst wees niet bang dat hoeft vandaag niet want ik breng je deze dag in een lied het leven is een lied een prachtig lang lied het leven is een lied veel te kort voor verdriet als je…

De emmer is een handig ding Waar tot vandaag echt gewoon 10 liter in ging. En elke druppel die je er meer  indoet  Dat gaat dan niet goed...  Blub, blub en nog een blub  De bekende druppel die de emmer doet overlopen Ik ga vandaag maar snel een grotere emmer kopen Ik gooi daar dan  die 10 liter en die ene druppel in Want al die vergaarde…

Ook al val je nog zo diep Stort je hele wereld in Heeft alles wat van nut is Nauwelijks nog zin Kijk nooit naar beneden Je moet niet naar beneden kijken Probeer het licht te vinden Zoek niet naar de lijken Al val je nog zo diep Ziet het er zo slecht uit Kijk niet naar beneden Beslist niet naar beneden Voor je je ogen sluit…

Huilen wil ik Maar mijn tranen Zie je niet Hoofd overlopend van Gestold verdriet Maar mijn tranen... Ze zijn er vast wel Ergens naamloos In 't verschiet En toch komen ze niet…

Hou van me! Ik bevind mij dagelijks in een stroom, ikzelf gecreeerd. Verstoten te zijn door de hand die mij opvoedde. Tevoren wetende niet aanvaard te zullen worden door het heden van mijn bestaan. Afgescheurd door het verleden, niet begrepen door het heden. Dat is mijn levenswandel Doch gelukkig zijnde met de persoon waar ik voor…

de boodschapper heeft het gedaan met pek en veren overgoten erft hij de pijn en het verdriet... is er nog iemand die het ziet..?…

Zichtbaar wordt de pijn van mijn hart in het vallend donker en het vale licht achterblijvend na de gestorven dag die louter pijn was voor de mens die zocht die zoekt en zoeken zal naar wie hij zijn kan Opgedragen aan mijn vrienden, de bezoekers van dak- en thuislozen opvang De Open Hof aan de Spilsluizen in Groningen…

Liever nu ver weg, Waar geen mensen komen, Nooit meer terugkerend, Vooral stoppen met dromen. Liever helemaal alleen, Geen gedachten meer om aan te denken, Nooit meer iemand, Die mijn leven zal krenken. Liefst helemaal niets meer, Geen licht meer in de duisternis, Geen kleuren geen beelden, Alleen maar strontlucht en gore pis. Nog…

Die verschrikkelijke hel Die zwarte wolk die bloed vergiet Die niemand anders lijkt te treffen Die niemand anders ziet Een schreeuw van wanhoop wil ik schreeuwen Maar mijn lippen blijven dicht Het is die klamme zwarte wolk Die condenseert op mijn gezicht Het alleen maar blijven staren Met je lijf zo zwaar als lood Eeuwig denkend, ruminerent…

Op haar blote voeten schreed zij in haar veilige kamer op en neer Ooit, lang terug was zij altijd blij tot op die ene dag, deze ene keer Haar gedachten landden in toen, toen de liefde haar had verblind Altijd droomde zij van zijn zoen ze had echter..haar beul bemind Na dat avondje heerlijk stappen had hij méér van haar gevraagd Bij ’t…

Eenzaamheid is als een vrucht, Jehovah God waakt erover dat die niet aan een tak groeit die te zwak is…

De schaduw van de gevallen engel Valt over mijn schaduw heen. Niets laat iets voelen tot wat het zal zijn Of mag worden in de schaduw van de zon. De nacht licht op in een maanloos landschap. De engel staat stil en wacht. Ik strek mijn handen uit in een machteloos gebaar. En voel de macht die zich verliest in wellust. De schaduw licht in kleuren…

Ik zit gewoon al jaren achter de geraniums. Is niks mis mee. Ach soms wat saai, maar wel fijn dat ik elke dag mijn geraniums kan water geven. De bloemen zijn er weer elk jaar. Rode monnikskapjes. Ze wiegen me weer in slaap elke nacht. Want ik zie niets meer dan een ruit met daarvoor woekerende planten. Er is verder niks meer. Ik ben ook niks…

De zon, ze streelt niet meer mijn ziel... De ochtendwind sluit alle deuren naar mijn gekwetste "ik". Heimwee en bitterheid wil ik verjagen. Laat ze niet met me verder gaan, zo'n metgezel hoef ik niet. Het is te veel, veel te veel om op mijn schouders mee te dragen! Neen duizend maal neen, zo kan ik niet echt verder. Ginds, is er thuis…

Troost voelt als een omhelzing. Troost is een warme deken om jouw eenzame schouders heen. Troost komt dan als er een gat valt, een verdriet. Troost is ook een gevoel van herkenning: je bent samen er door heengegaan. Troost komt wanneer je open staat voor warmte. Troost is een feest van begrip.…

Wanneer ging het mis met ons? Waar hebben we elkaar verloren? Misschien hebben we stilzwijgend elkaar niet meer willen horen. Weet je dan echt niet meer, hoe goed we kunnen praten? Dat onze relatie de kracht heeft, die we niet zomaar mogen verlaten. Ik weet dat we het zwaar hebben in ons bijzondere gezin en leven. Maar als we elkaar niet…

er is geen minuut die voorbij gaat zonder dat ik aan je denk geen uur dat voorbij gaat zonder ik naar je foto kijk geen dag die voorbij gaat zonder dat ik over je praat geen nacht die voorbij gaat zonder dat er tranen op mijn kussen vallen er gaan jaren voorbij maar het gemis wordt niet minder ik wil weer in je ogen kijken je stem…