Zie toch: dat immense schaakbord in het donker. Achter elk verlicht veld woont minstens een dame of heer en ook kinderpionnen, een, twee of meer. Langzaam wordt de puzzel opgelost. Met elk ontstoken licht wordt een nieuw leven verraden en van het stadse donker verlost. Waar zal er ruzie zijn? Waar wordt gevreeën? Waar werkt een vrouw…

het is rustig in de tunnels en op de brug op weg naar de heilige burcht zicht op het pad het licht ruimte vullen met levenskleuren ontwaak en houd wacht de spiraalvlam brand tot diep in de nacht overgang naar dag de dauw als instrument een trompet luid is de kreet ontwaak o luid ruis de dag is grauw maar zon komt toch wel weer…

Hoe fijn is het hier te wonen op het mooie platte land waar de echo nog naklinkt hier heb ik een speciale band Waar luchten nog blauw zijn de mensen elkaar nog groeten uit belangstelling een praatje maken niet omdat ze het zo nodig moeten Dit hier is mijn mooiste plekje een eenheid met allerlei mensen hier maak ik nieuwe herinneringen…

meer dan jij geeft adem jij en laat los in stappen zoen wat je achterlaat omhelzend verander van huis in stijl uitgesorteerd opgeruimd op een andere manier van kijken waait de wind achter de zon van seizoenen daarmee gelijkwaardig in de levensgeest met open armen wetende waar je van houdt leef jij je eigen leefritme meer dan…

de zin terug vinden van het leven wanneer de stroom voorbij gaat onder de witte zon gekleed in manestralen wekt de stilte je langzaamaan als jij van huis veranderd het leven gaat door in de volle zon laat de tijd over aan tijd begin weer van voor af aan wandelend door het heden…

Gebouw,door mensen bewoond, wolkenhoog, wolkenkrabbend; uittorenend bovenmistig, boven regenbui en dakalkoof. De wind van voren, de wind van achteren: zwiept de toren slechts milimeters heen en weer. Toren boven stadsverkeer, Madurodam…

Zee drinkt mij schuurt me aan haar huid eeuwige beweging heen en weer ergens doemt iets op en niemand ziet het gaan een enkele meeuw Voor dit ben ik gebouwd onthoudt dat meer is er niet oneindigheid Gewiegd word ik in droom en slaap In armen van Zee Zij murmelt ik kreun Op drift zijn wij niets openbaart zich dag en nacht gehuld…

Gedragen in het hart gedoemd door onwetendheid gewond, geslagen neergehaald zonder enig belang diepe groeven, aangebracht in emotie naar verlangen gestrand in achteloosheid van wetenschap en vooruitgang waar onverdraagzame waarheid beklemtoont, geen smeekbede aanhoort elke scherf zijn doel bereikt en angsten doet overstijgen mateloze…

Toen ik vanmorgen opgewekt mijn huis verliet, vond ik de straat niet meer. Nochtans was ik er zeker van: de dag voordien lag zij er nog. Wat doe je dan? Je draait je om en wilt het schokkend nieuws vertellen aan de uwen. Helaas, het huis, je thuis, was ook verzwonden. Er zat niets anders op, zo dacht ik toch, dan in de witte, zachte wolk…

Vier cijfers die in ’t kort je geboortedatum aangeven Vier cijfers voor de belangrijkste vakken Vier cijfers die je trouwdatum aangeven Vier cijfers, voor de geboortedatums van de kinderen Vier cijfers, om geld uit de muur te kunnen halen Vier cijfers om je boodschappen te betalen Vier cijfers om te kunnen tanken En nu vier…

Wielen draaien, bellen rinkelen Een chaos tijdens het winkelen Ik knijp mijn oog toe en er stopt iemand die ziet gelijk je kent dit land. "Wil je oversteken naar het grooe plein of achterop de fiets bij mij" Mijn gedachten denken wat een ijzer schroothoop of om de hoek misschien de opiumdood Ik kies natuurlijk voor mijn vrijheid en we…

In onze tuin van Eden leefden wij onder bomen met rijpe vruchten. Er was vers water en dieren van het veld en vergezichten over het land. Maar achter de hoge hekken blaften steeds vaker de valse honden, met tanden die glinsterden in de zon trokken zij aan de kettingen van hun meesters. Lang konden we ze buiten sluiten en waren wij veilig…

Het waaide hard en om de struiken en bomen kolkte de wind. Zo al loeiend en gierend blaast ze alles omver. De mensen stoeiden om verder te komen wat niet zo gemakkelijk ging met dit gegier. Dit is het weer waar de zee van geniet. De wind buldert, de golven rollen vol schuim op het strand. De Noordzee, o, Nederland met al je natuurgeweld, je bent…

Ik liep averij op terwijl ik dacht in veilige haven te zijn Woorden met orkaankracht dringen door mijn wanden Als woeste wind komt de haat binnen De utopie verloren Het zuigt mij de kolkende massa van verbetenheid in Geen rust of hogerwal Ik koers door onbekende werveling Zoekend naar een thuishaven…

Trotse eik in Lembeke werd kaal Hij kreeg het zo koud en vroeg een sjaal Treurig werd hij bruin Tot diep in zijn kruin Het was echt waar, een droevig verhaal…

In Eeklo willen wij graag leven Hart van cultuur aan allen geven Helden in het Park Tot Kersthappening Leuke stad, hier willen wij bewegen…

Writers Block, het bejaardentehuis voor te laat overleden schrijvers, landerig gelegen aan eendenloze vijvers, niet alleen bewegen, ook de penvoering steeds stroever, zelfs geen zwam, siert de zompige oever.…

opbouw bloei beton geur van nieuw woonblok de auto start niet meteen duwen lachen springen de deuren klappen dicht zodat de richtingwijzer naar buiten wijst de ochtendzon geeft vanzelf- sprekend licht verf kalk cement geuren gezamelijk tegelvloeren tegelwanden voor en achter glazen puien in staal gezet het is nog vroeg in Rotterdam…

Als een woonkeuken een keuken is om te wonen, waarom wonen we dan in kásten van huizen? Want een kást van een huis is een soort van kasteel en daarvan zie ik er in mijn flatje niet zoveel.…

Men kon de godsdienst niet belijden wanneer men woonde op de heide. Een heiden was dus een barbaar. Het 'heide' werd van lieverlede verbasterd tot drie letters 'ede'. Daar kroop men knusjes bij elkaar. Begint het inzicht te ontkiemen? We spreken hier van synoniemen: een heiden en een Edenaar.…