Hier wonen kalme creaturen Door zomers bladgroen toegewuifd Een wolk die voor het zonlicht schuift Verdonkert kort de heggenmuren Roestkleurig, brons, de buitenmensen Bewegingloos of sloom op dreef Op plompeblad, zie hoe ik zweef Beweert een meeuw, al zijn er grenzen De paarden van het dorp, zij draven Al komen zij geen stap vooruit…

Mijn vaders tronie vult het schilderij een sloot loopt uit zijn pols naar horizon waarop zijn kin rechtstaat een heldere lijn omgeeft zijn kale wezen en de zon nergens zichtbaar natuurlijk plakt hem gauw tussen kleine wolken en het blauw ik meen hoewel van zorg de verf haast breekt dat er iets vrolijks uit mijn vader spreekt. -----------…

ogen een paar ogen ogen die kijken ogen die volgen die mij volgen die mij aankijken ik kijk terug kijk ze aan diep in de ziel dring ik door poel van gevoel spiegel van ziel vonk van de geest vensters van persoonlijkheid maar er blijft altijd iets van mysterie meer woorden zijn overbodig missen de essentie kijken, kijken…

Ze was niet jaloers er klonk geen geschreeuw nimmer werd zij door slavinnen vervangen en nooit heeft om haar een man zich verhangen - Romeinse kopie naar Grieks origineel ze stamt uit 't midden van de vijfde eeuw doch niet zou haar hart naar liefde verlangen zoals zij daar staat in marmer gevangen - Romeinse kopie naar Grieks origineel…

De meester zegt: "Geef aan de schaal De bocht van 't brood; waartoe een fraai bokaal, Als toch de drinknap in haar holle hand Lessing genoeg voor elke dorst omspant? Vergun tot enig sieraad uwe kruik De gulle welving van een gladde buik. Zwaar is het leven, ernstig; bloed en zweet Proeft ge aan haar gaven als ge drinkt en eet; Zorgt gij…

Ook in de hemel was het stil Omringd door Engelen Luisterde ‘luie’ Rossini naar zijn Petite Messe Solennelle De alt Maria nam het voortouw En de Engelen volgden in koor In het slot Agnus Dei Wat adembenemend werd gezongen Het harmonium was vervangen Door de virtuoze accordeoniste Ellen Zijm Wat ook het publiek in extase bracht Tot zelfs…

lief dansten kleurtjes in ons blikveld naamloos droegen noten de kleine figuurtjes in onze regie waarvan het onderscheid ook voor een kenner niet duidelijk was nooit groepten zij bijeen maar ieder koos een eigen pad zonder confrontatie met de aanstootsteen niet wij maar zij trokken aan de touwtjes kozen kleuren en melodie om…

ontmoet je als je dit beantwoordt: Bezielt het wat je ziet? Overdondert het wat je hoort? Zou je zoiets boven je bed willen hebben? Ook kleine criteria onthullen gedetailleerd het èchte werk: aldus dien je Kunst aan te treffen. Ondanks dat alle kunde suggereert zeer overtuigend te presteren! Welnu, sta voor een schilderij, stel je…

Dat het niet meevalt, merk ik om me heen Ik kijk als dichter en zie in de rondte Dat, zover ogen reiken, horizonten Verkrimpen tot een ziggurat ineen Die metamorfoseerde in een heuvel Waar ooit een Muzenberg lag, iets te hoog En de Hippókrenè staat nog steeds droog Door overdaad aan wereldlijk gekeuvel Weet iemand nog de weg naar Helicon…

Soms schrijf ik maar wat Iets dat boven komt drijven Ik doe het zelden in het klad Wil het niet dubbel beklijven Zo ook nu is het deze weg Van dat wat bij mij binnenkomt Het is alsof ik een gekookt eitje leg Die ik losjes uit mijne hand pomp Doorgaans zonder water op het hoofd Dat hoort bij de arbeidende klasse Die van vrijelijk denken…

De zangers van het oude Griekenland krijgen in sagen én jonge boeken, die blijven waken als zorgende kloeken, onsterfelijke lof, door tover omrand. Schone stem bij lier verwint nuchter verstand, vindt drukke stad, eenzame uithoeken. Zelfs planten, dieren en rotsen zoeken het spel, waarbij de koudste ziel ontbrandt. Aan onbekende, verloren…

Geen mens nee zelfs geen boom te zien, het groen voorbij, de wereld weg gekeken, glad getrokken, geschikt met een gesnoeid palet. Windstil linnen, elk geruis gestold in verf, de hang verradend naar dat diepste evenwicht, de sluimerende maat van alle dingen. De grote lijnen trok hij zijwaarts en omhoog, als volstrekte armen van een boom…

Een klerk herkent men aan zijn hand, Een koning aan zijn beeldenaar, Een vingerafdruk wijst, wat kant Men zoeken moet naar stokebrand, Bankrover, dief of moordenaar. Doch wie de dichter kennen wil Moet raden wat verborgen pijn Hem zo geduldig en zo stil Doet buigen voor de vreemde gril Der woorden, die zijn dienaars zijn, Geen rijmkracht…

I. Profeet van Pâturages en zuiderzonminnaar, maar meer dan dit: diepbewogen dichter die de zware dingen van buiten licht schiep, herschiep als de kompleet blauwe lucht, - herder die het onvruchtbare gebeuren van buiten, naar het grote centrum dreef, de oasis, de keure van frisheid... In ons zelve hebben wij de Jordaan; allen die nog Godsvreemd…

Ik beklim de hoogste ladder om de mooiste bloem te plukken speciaal voor vandaag ik kleur de hemel kobalt blauw en schilder een zon, die naar je knipoogt speciaal voor vandaag ik reik je de hand voor een dans tussen de sterren speciaal voor vandaag ook al heb je twee linker benen weet dan, dat je even daar was daar waar de mooiste…

Poëzie is het huis waar ik wil wonen Waar mooie gedichten zorgen voor 't dak eraf Aangename poëzie zorgt voor de fundamenten Nadenkpoëzie vormen dan de muren De humorpoëzie isoleert Elk gedicht over KUNST is vereerd Deze week vol fantasie, lees, lees, koop en lees ik Poëzie Schrijf ik vaak als amateur, soms als poëet Denk ik: 'Is dit…

Kopieëren is de kunst die sterk in contrast staat met de Letterkunde kunst…

Zwaardreunend door der tijden maatgang, schrijdt de reuzenstoet, van stralend goud omgeven, der grote kunstenaars, wier onsterflijk streven nog om hun eeuw een laaie glorie breidt. 't Zijn hoofden, heet van d'innerlijke strijd; 't zijn harten, àl te groot voor 't aardse leven; wij zien hun lippen nog van àlsmart beven en gloed afgutsen…

Toen door een hemelse vergissing Vincent weer plots’ling in ons midden kwam bezocht hij ook zijn Grote Exposities bij Kröller Müller en in Amsterdam. En ‘t eerste wat hem trof was zo een dame van goeden huize met op zware borst d’antieke broche, die zij ter Borinage en voor d’Aardappel-eters had getorst. Ze had zich juist een cultureel’extaze…

Lange tijd naar een schoon schilderij kijken kan verwende ogen speurzin geven: steeds meer ontdekken, wellicht zelf beleven wat op dat kleurrijke doek mag prijken. Over het kunstwerk wil een lichtstraal strijken, blijft er soms vele uren aan kleven om naar nieuw verrassend aanzien te streven. Wat zal eveneens de pracht verrijken? Ommanteling…