Alle inzendingen van J

Vroeger was de kerst een feest Maar dat is allang geweest Menigeen zit nu te schuilen Niets te vieren, veel te huilen Op de aarde heersen vloeken Is de vrede ver te zoeken Door die vele trieste klanken Valt er weinig nog te danken Hooguit valt er nog te preken: Niet te vragen maar…

het licht van december, warm en zacht werpt een vredige schaduw op de nacht met de magische sfeer van kerst families vieren hoop en vertrouwen lachend draaien kinderen in molens waar naast grove den, kaneel en kruidnagel boven knisperend hout de glühwein geurt zwaait zomaar ineens waanzin een zeis die levens sloopt of erger nog: moord…

als vandaag de dag het licht ziet wordt het mooiste podium verlicht zoals alleen jij dat uitlichten kan het geluid van muziek klinkt als in de mooiste dromen het is het gouden werk wat jij met jou vader creëert “MELSE, een wonder klinkt in het duister” “Licht, laat de tonen ons raken met kracht!” klanken krijgen vleugels trillen hemels…

waar in as en puin stilte dwaalt ontstaan nieuwe verhalen over handen die dragen en harten die zien die ons samen krachtig maken waar wanhoop is borrelt ook een lied van hoop op een nieuw verschiet dat de wereld vlammend gloeien laat in kleine en grote gebaren voor elkaar elk gebaar, hoe klein het ook lijkt verbouwt een muur tot een brug…

zij rolt met haar ogen, haar blik op standje stil woorden stormen als wolken wild door de lucht ze woont met schuilend hart in haar kamer een wereld apart, vol dromen en geheimen een muur vol posters, een kast vol chaos de playlist een mix van verdriet en applaus de regels zijn rekbaar, de grenzen hun strijd en in die chaos zoeken ze ook veiligheid…

een echt verhaal raakt je diep een stem met een hart dat leeft geen maskers, franje of schijn woorden die spreken: “Dit ben ik, dit is mijn verhaal” het groeit uit stilte, vreugde of pijn raakt omdat het zo eerlijk en echt is fluistert de waarheid, rauw of zacht schreeuwend om echte aandacht een echt verhaal verbindt mensen bouwt…

ondeugd met een eigen karakter die graag de boel op stelten zet door steeds precies dat te doen wat eigenlijk toch niet mag door weide, gras, park en bos waarheen ook hij gaan mag speurt zijn ronkende neus het spoor dat hij volgen moet het vrouwtje is zijn grote held die al het andere vergeten laat als ‘s ochtend de wandeling lonkt huilen…

we dragen paars als een stralend gebaar voor vrijheid van liefde voor wie of wat jij ook bent voor hen die zichzelf niet durven of kunnen tonen om stil verscholen dromen te laten bloeien Paarse Vrijdag viert ieders unieke bestaan het recht om jezelf te mogen zijn in kleur en pracht, samen hand in hand in een wereld die iedereen welkom heet…

het huis waar ik slaap vier muren en een dak mist warmte en basis een plek waar ik zijn mag ze denken aan portieken een blikje, een hond aan iemand op straat met zijn wereld op schoot mijn verhaal echter is onzichtbaar verborgen zweeft tussen kamers waar ik nooit lang blijf ik ben geen cliché geen teken aan de rand Ik ben een moeder…

op de grens waar dromen en denken dwalen tussen waarheid en waan, rijzen verhalen in de fluistering van complot en diep geloof waar logica buigt en fantasie weer ontwaakt wij wonen in verhalen, vormen onszelf, weven een wereld, elk met een eigen beeld de een ziet de hemel, de ander de hel maar waar begint het sprookje, waar het spel een…

waar anderen wandelen voor plezier en vertier zoeken dak- en thuislozen in de rust van de natuur draagbare dagen de stad te luid en te snel te benauwd ook vaak hun werk en huis verloren vindend zij dwalend schuil in de natuur psychisch gebroken verloren of vervreemd vertoeven zij onbegrepen in schaduw van het lover een winkelwagentje…

jouw ster doofde veel te vroeg een donkere leegte bleef en blijft toch plantte jij ook de boom van herinnering met altijd groen blijvende bladeren die bladeren kleuren immer fris ze spreken fluisterend wat wezenlijk is het leven dat jij hebt geleefd omarmend met de liefde die je ons was en blijft de mooie slingers die je achterliet geven…

Stilte van het woud huis, werk, bestaan verloren natuur als schuilplaats Winkelwagentjes een vuurtje dat warmte geeft takken verbranden Schaduw van het groen Onbegrepen, psychisch stuk vechten om balans Afval hoopt zich op een schreeuw om zonder oordeel de weg te bieden De echo van pijn vraagt mens en natuur ruimte wie hoort en…

yo joshua, veertien, en groter al dan de rest opa, oma, je oom—zelfs je tante staat versteld je torent boven ons uit, in lengte en in skills een jongen met power, die als je wil alles kan rugby is jouw ding, van junior naar colts straks hard beuken, snel rennen, je maakt de acties strak modder op je schoenen, wind in je gezicht een rugby-held…

vijfenveertig jaren, wat een rijk bezit een pad vol dromen en wendingen bewandeld in werk, in leven, waar je ook ging of gaat elke stap heeft zijn eigen spoor gezet je kroost groeit en geeft je steeds kracht ze kiezen een op eigen kracht hun pad hun karakters geven vragen soms en zorgen maar ook de trots die in jouw ogen ligt in de wirwar…

trots in het najaarslicht bladeren aan de boomtrots het eens lentegroene pracht is nu een bont palet kleuren de herfst roept zacht het is tijd voor vertrek ieder blad verkleurt elke op eigen manier de wind komt fluisterend met stormkracht soms ze dansen en zweven hun kleuren strooiend als lotgenoten vallen ze soms samen één voor één…

Alle dieren zijn aan het treuren Want er gaat iets naars gebeuren: Hun dierbare baas die stopt ermee Ze brullen luid 'o nee, o nee' Ze willen hem enorm bedanken Maar kunnen nu alleen maar janken Uit naam van hen doe ik het maar: Bedankt... jij grote steunpilaar Jij was de redding, jij bent de rots Op jou blijven we apetrots We voelen…

het plastic spaarvarkentje kost de kleuter zijn hele vermogen…

handen die slaan ik voel zoveel pijn geen warme maaltijd of een arm om mij heen als jij mij ziet kan jouw stem iets doen een klein gebaar geeft mij toekomst laat me niet los kijk verder dan de schijn die het verdriet verstopt geef mij jouw hand ik heb jou nodig jouw ogen en jouw oren voor mijn stille schreeuw mijn smekende blik…

een nieuw levensjaar begint met deze dag als eerste stap op een weg vol mogelijkheden die je omarmen of lopen laten mag de zon weet je komt altijd weer ook als je hem even niet ziet om de warmste gloed te schenken aan wie en wat jij wezen wil voor de mensen om jou heen omarm dus deze prachtige dag die ligt in het tapijt van de tijd dat…

eenzaamheid is niet de stilte om me heen niet de lege kamer of de afwezigheid van steen het is de ruimte tussen ons te groot en te breed waar woorden niet reiken en geen oog mij echt weet het is niet de drukte die mijn ziel doet ontwijken maar het onvermogen om diep met een ander te kijken een zee van gezichten toch niemand die…

Hou op met dat alibabagebeuren blijf voor die prachtige boeken niet thuis kom naar je lokale boekhandelaar of het kantoorartikelparadijs nu het nog kan, voor die nu al te hoge maar straks helemaal onbetaalbare prijs Een klein minuscuul wijsheidsfilosofietje speciaal voor pinkeltje en wolkewietje ze verzuipt in zes woorden dat…

niets gaat voorbij alles blijft geweest…

Vergeet niet de rivier te gedenken die, in een nabij verleden nog, zo bedachtzaam haar weg door het land volgde. Ogenschijnlijk zonder moeite wrong zij zich in alle mogelijke bochten, gedurig op zoek naar een groter water om daarin te onder tegaan, als vanzelf, maar in haar monding doken eilanden op, steeds meer eilanden, zodat ze ten…

Er was eens een dame in Balen. Die had aan haar blaas een paar kwalen. Haar arts raadde aan meer te drinken voortaan. En nu begint haar lever te falen!…

een warme herinnering de wollen trui die ma voor me breide…

beschadig hem maar nooit hij is zo mooi, zo fijn zijn mond, zijn neus, zijn ogen beschadig hem maar nooit hij is zo zacht, zo rein hij heeft geen mens bedrogen beschadig hem maar nooit hij is zo goud, zo puur zijn hart, zijn ziel, zijn denken beschadig hem maar nooit…

negen jaar, een heerlijke tijd voor een jongen vol ambitie je leeft voor voetbal, elke dag droomt van roem en prestaties Champions League, de Ballon d’Or van ‘s ochtends vroeg tot ’s avonds laat op het voetbalveld of virtueel elke dag ben je daarmee bezig je skills blijf je ontwikkelen door ze naast fysiek te trainen met ballie kijken…

Jarige, geen uur dat liegt de tijd die vliegt: alweer een jaar ja heus, echt waar ben jij vandaag zestien jaar van harte gefeliciteerd met je ZEVENTIENDE verjaardag!…

de bijen gaan zoemen de tuin gaat weer bloemen en Bello die kwispelt dolblij de zon door de ruiten de was hangt weer buiten Minou spint voldaan op de sprei en Tweety gaat kwelen zijn vreugd wil hij delen en Lorre die zegt weer 'joechei' en ik... Famke Franssen ik sta maar te dansen wanneer je weer terugkomt bij…