Alle inzendingen over afscheid

Een rode ballon die zacht meedeint op de wind. In de vorm van een hart dat nog niet los wil laten. Bloemen hebben hun kopjes laten hangen Veelkleurig rozen koesteren dakpansgewijs het zand. Een zacht parfum komt me tegemoet Een pas gedolven graf.…

doet anemonen blozen in het jonge lentelicht waar staartmeesjes juffers vangen voor ontbijt is de bonte specht niet voor één gat te vangen lacht een groene je vierkant uit met bloemen beschilderde hemel reikt een hand niet te lang, thuis huist zij allerminst maar kabbelt voort op herboren wolken waar zij in besloten mijmeringen rust…

Ik zal je missen Maar wat er ook gebeurt Ik red het wel Vaarwel Ik zal tranen om je laten Hopelijk heb je dat in de gaten Ik wilde nog zoveel met je bepraten Vaarwel Je moest eens weten Dat ik je niet kan en zal vergeten…

van zouttekort naar wanen van paniek naar manie een oorlog woedt in jou en niemand ziet wat ik zie de kanker neemt je lichaam de chaos neemt je geest ik zoek houvast in woorden en vind nooit het antwoord jij op je pad naar het einde ik op mijn pad dat doorgaat samen in hetzelfde huis staan werelden wijd uiteen soms vond ik je even…

Nu ga je alleen op reis Naar het eeuwige paradijs Waarom er zijn nog zoveel vragen In Overschie werdt je begraven We hebben afscheid van je moeten nemen Maar we moeten verder in het heden Ik schreeuw je naam keer op keer Maar je lichaam wilde niet meer Voor altijd in de gedachten Maar niets zal het verdriet verzachten…

Zonlicht zeeft door de ramen een zachte bries strijkt langs je slapen Zo wonderlijk helder deze stilte in de diepte van de dood Een naamloos verlangen vloeit samen met bittere tederheid Om wat niet gekomen is…

Voorbij hier en nu heeft waarheid tijd onderzoek en vertraging nodig Zij ontsteekt de lichten haar lichaam is hier haar stem blijft achter De verbeeldingskracht krijgt vleugels zij zingt met hart en ziel In vertraagde tijd danst zij de laatste wals het hier en nu voorbij…

De laatste dag is aangebroken daarmee is het eind en zijn tijd om te vertrekken gekomen als vertrekkende ontvangt hij ‘t cadeau en een mooi woord dat laatste had hij graag veel vaker en eerder gehoord hij vraagt zich af in dromen als bespiegelde beschouw is ‘t afscheid tot andere tijden of een vaarwel voorgoed veel handen zijn geschud…

uit haar as haal ik mijn innige wens zoals ze is verstrooid het gazon begroet de herinneringen drapeert doet mij goed en is wonderschoon maar tevens ook intens dat ze is ontsnapt uit het vluchtige bestaan die haar niet met fijne strelingen voeden maar haar voorzag van barre tegoeden was mij overduidelijk niet ontgaan vroeger kleedde ze zoals…

Als John ergens zijn FAMILIENAAM FAASSE eer heeft aangedaan dan is dat als Koster van de Westerkerk te Amsterdam Wat heeft hij daar GEFAASSEERD moeten/mogen werken 'In FAASSEN FAN FEITEN, FIJNE EN FERFELENDE'::: Trouw, rouw, grauw, gauw, kou, warm, arm, rijk, jong, oud, groot, klein, naar, FIJN Dank John FAASSE voor FEEL en VANAF FANDAAG…

Wind strijkt langs de namen in steen, een fluistering van wat was, mijn vingers volgen haar letters, koud en stil, maar nog altijd haar. Ik sta hier, met een hart dat echo’s draagt van wat verloren ging, en in de aarde onder mijn voeten fluistert haar stem zonder klank. Tijd heeft haar contour vervaagd, maar niet de warmte van haar lach, nog…

“Een hartelijk goedenavond,” klonk altijd warm en welgemeend jouw bassende stem, jouw aanstekelijk lach zij blijven in ons geheugen klinken je stond altijd voor anderen klaar met woord en daad, met raad en kracht in elk gebaar klonk er warmte als licht dat straalt in de nacht je blijft in beeld en geluid een instituut in vriendschap, werk…

wind loeide stoeide met wolkenrafels voor een open plek om de zon warmte te laten schijnen op de bijna al geknakte ruggen door energie gebrek in een liefdevolle koestering met vaardige handen zij die altijd geklaagd hebben over de hitte van hun schaduw lopen nu voorover te zoeken naar hun beeld in het veranderlijke weer lijken…

Afscheid, ik zwaai maar wat met mijn lege handen -- Ik wil er vanaf.…

In onze adem, zwaar en stil, verstikkend als een klamme nacht, stapelen wolken zich dicht opeen, de lucht zwelt loom en zwanger van het onweer dat nog wacht. Daar, in dat door God verlaten dorp, schuurt de wind de schrale muren, waait hij over lege flessen heen, en met één geruisloze donderslag splijt Hij mijn hemel aan de einder. Als…

Ik kan wel zien dat je van hem houdt Hopelijk komt het allemaal goed Met ons moet je geen rekening houden Wij willen alleen dat je gelukkig bent dat hij je geen verdriet zal doen Je hoeft je niet te haasten Je bent jong, neem de tijd om hem beter te leren kennen De verplichtingen komen later wel We zijn bezorgd, maar we doen ons best…

Dwarrelende sneeuwklokjes vlokjes bekleden hyacinten smeltwater ontwinteren zwanenzang lente verhinderen neerslag ontbinden doodsdrift slaan de kliffen rauw rouwbeklag reïncarnatie geloven beloven afwezig zijn in't ver-woorden van't lam Gods beslagen pijpen aan Maarten schenken heiligheid ontberen betekenisloos afgegleden Her en…

Hij pakte haar hand ze wilde iets zeggen maar woorden kwamen niet wist ze nog, kon ze nog? ze hoefde niets uit te leggen Ze voelden, en dat was genoeg ze pakte zijn hand zielsverbonden keek ze hem aan weet je nog, kun je nog? Is wat ze vroeg ze wisten twee zielen in volle betekenis van lijfelijke eindigheid door warme handen verstrengeld…

van ons leven is de hele dag bezig om met muziek ons bestaan klank te geven daar worden wij blij en uitgelaten van zoals geboorten en huwelijken ook in andersoortige feesten en vieringen in lichaamstaal te beluisteren bij de feestgangers een leven lang vertraagt de tijd het gaan tot schuifelgang in de slepende tred van…

Een laatste stap Een laatste stop Een laatste groet Kan het leven verder Met het gemis te erkennen Dat onze dankbaarheid voedt…

Ik lig al in mijn bed, klaar om de slaap te vatten wanneer je langs komt in `Het Oog'. Als dame van de wereld ga je op voor je betoog. 't Is vreemd om jouw stem die ik in alle talen van de liefde ken zo gedistingeerd veraf en tegelijk nabij te horen woorden sprekend die je op het lijf geschreven zijn, maar die wij samen zelden bezigden. Al…

West Coast Jazz Dat is wat ik voel Dat is wie jij was Altijd op zoek Verloren gespeeld Zaterdagavond Ik neem een stoel Jij de leiding Laat ons weifelen Over alle opties Tot je de noot lost Fluweelzachte toon Gedempt gebogen Zondagnamiddag Een kwartet In een bar Zoekend zonder jou Is het niet te evenaren Trachten…

Geen spoor Geen mens die nog Iets van je kan vinden Nu ik je stof laat Aan de wind Die waait fel Boven de autostrade Nee, dus niet Boven de Schelde Je fotoalbums Die ík vernietigde Worden niet gemist Je huis gunde ik Met grote korting Aan de buren Je boeken verkocht per kilo Nee, geen prijs per stuk Ja, ook die eerste…

De maan breekt de wolken uiteen; en stromende uit die wel breken kolken en kreken, gletschers en meren naar alle verten uiteen. de aarde is klein en alleen, een slingerend schip in het ruim, dat zich stampend en schuin overstag gaand in doodsangst kampende boven houdt op het kolkende water des donkers onder het stormende schuim. ik lig…

het duurde bijna een leven voordat zij op lege dagen in het dunne blauwe licht in de windstilte van haar hart de kunst van het missen binnen de randen van het bed kon verstaan…

vanavond fluistert de stad zacht in het licht een zee van kaarsen die schaduwen verlicht een warme gloed in de vaak kille nacht elk vlammetje draagt een eigen boodschap verbonden in de tijd staan wij hier samen met herinneringen aan liefde, vreugde en spijt voor hen die we missen blijft het licht branden een sprankje hoop dat altijd ons hart…

als ik er straks niet meer ben zegt zij terwijl ik luister dan zal ik jouw troost ster zijn die licht geeft in het duister…

wat als je weet dat … zul je dan alles wat je wel of niet goed hebt gedaan overwegen zet je alles dan op een rijtje om het geheel te kunnen overzien en hoe zit het met de personen die je ten onrechte misschien bent vergeten wat als je weet dat… vraag je je dan niet af wie heb ik tekort gedaan en wie moet je nog vergeven wie wou jij…

Toch wil ik hoop bewaren al voel ik me alleen; 't Is of ze nu voorgoed verdween en nergens plaats meer heeft in mijn bestaan. Haar lichaam rust nu op het kerkhof maar waar is ze nu echt dan heen? Ik voel verdriet en rouw en pijn en spijt om waar ik haar ooit griefde. Wat blijft is enkel nog de liefde. 't Is winter nu en heel veel grijsheid…

drink tranen uit je droeve ogen vocht dat mijn lichaam ontbeert smachten kon niet langer wachten tijd gaat niet terug of omgekeerd stilte spreekt in zachte tonen lust verward in maneschijn nacht is een ijzige mantel die je omhult als diepe pijn kus de haren van mijn liefste streel je lippen met mijn tong noem je bij al jouw namen toen…