19934 resultaten.
op weg naar heelheid
netgedicht
4.0 met 2 stemmen
95 zij gaf mij in een ogenblik met enkele woorden
alsnog mijn jeugd en het gevoel van echte liefde;
deze week werden dat waarachtige verbonden akkoorden
plots drong het door tot in mijn bewust zijn
en ik zag een regenboog over alle dagen heen
wat mij bij het ademen altoos had verstoord
het gaf inzicht in het verleden met geleden pijn
maar…
De buitenstaander
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
78 Ik zie je binnen zitten
op de bank onder de lamp,
turend op je telefoon.
Met een glimlach om je mond.
Fonkelingen in je ogen.
Hopelijk lees je nu mijn boodschap.
En ik sta hier buiten
in de droge vriezende nacht.
Ik strek mijn armen uit naar jou,
onder de donkere hemel,
met al die fonkelende sterren in het zwart van je pupil.…
Zomerse omgeving
netgedicht
4.1 met 14 stemmen
216 Nu gitzwarte nachtmerries galopperen
over in duister gehulde groene heuvels
libellen dauwdruppels drinken
uit onzichtbare liefdeszinnen
omdat zij jou innig lief heeft
in benevelde bibliotheken
op zoek naar pure liefde
ben ik bij je in verlegenheid
naakt in de zwoele nacht.…
Verweven werelden
netgedicht
2.0 met 7 stemmen
178 Fluisterende wind
verre blik die mij ontglipt
schaduw blijft hangen
Ze loopt door de
verweerde straten, alsof ze hier
niet hoort; de tere lucht draagt een bleke glans
om haar heen, en haar fluisterende woorden ademen uit een ander land.
In haar ogen ligt een
onpeilbare zee, waar sluimerende
golven mij blijven wenken; haar onverschillige…
de ijs-oude vergetelheid (L.O.V.E.)
netgedicht
2.4 met 5 stemmen
155 Het zal wel weer zó moeten:
vergoed ons
met verlaat bloeden,
de late boete voor
de ongegronde zonde,
tijdens de o zovele schrijfronden,
van verwerpelijk (en vergeefs ;-)
verwijderde vrijheid
van creativiteit en vakmansgeest.
Uitgedaagd (door een knuffelfeest?);
klaar om ons,
in bespottelijk meervoud,
terug te douwen
in één hokje…
The Holy Trail
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
100 Een burcht,
afgesloten van de wereld
of een tuin met open poorten,
en heel in de verte
een ophaalbrug naar ons luchtkasteel.
In onze harnassen van dons
plonzen en plonsen we wat af
in de levensgrachten
naar het einde.
Het slot sluiten wij
in onze opengebroken harten,
overlopend in gekantelde oeverloosheid
met aan geen van beide zijden…
Sonnet van blijven en gaan
netgedicht
3.0 met 8 stemmen
293 Ik weet, jij blijft niet deze nacht
want jij weet hoe je vuur moet maken
hoe je op de komst van een vroege vogel wacht
en hoe zwaluwen verre wolken raken.
Jij weet hoe je de adem van slangenkuilen ontwijkt,
de droge eindeloze steppen oversteekt
hoe je voorbij het hemeldak en verder reikt
hoe je een helse nacht met demonen doorbreekt.
Onrustig…
Doorlopen
netgedicht
3.3 met 6 stemmen
223 Toen Orpheus
verdoofd en verslagen
een lied van verlies
componeerde
Zochten wij
bedroefd en bedrogen
naar een begin om te
helen wat was gebroken
Stenen en bomen zouden
bewegen tot we Orpheus’
Klaaglied hoorden:
kijk niet om kijk niet om
Wij liepen behoedzaam
langs de Dodendraad
we zongen ons terug naar
een doorlopend begin…
als dokter der filosofen
netgedicht
1.7 met 3 stemmen
137 ik zou de gedichten lezen
en al vrezend zeeg jij neer
bezeerde jouw tere knieën
bijna weer voor de tigste…
mijn glimlach glom zelfs
als pleister op de wonden
jouw zonden verdwenen
in het stralen van mijn…
jij mag mij zeker beroeren
met ruwe handen, je grove
mond mijn naevus kussen
sussend in mijn oren…
je hebt mijn hart zover
opgestookt…
Wanneer gij niets verlangt, dan zal zij komen
poëzie
3.0 met 3 stemmen
935 Wanneer gij niets verlangt, dan zal zij komen
Liefde, en met haar verenigen,
Zal zich uw wezen, dat haar heeft ontvangen,
In al de kamers van uw denkend hart;
Zij wordt het groeiend weefsel uwer ziel,
De kleur waarin gij ziet naar het heelal,
Zij zelve wordt het wiegende heelal,
Het vochtige, het zich weggevende,
Het in elkander vloeiende heelal…
Abstractie in essentie
netgedicht
2.0 met 3 stemmen
111 Ik stond te wachten op jou
bij de slagboom van de Spoed
met het bewijs voor het bestaan.
Misschien keek men uit het raam
om te zien of je me kussen zou,
of dat ik zelf iets doen wou.
Het was niet nodig,
ik kleurde al zonder zoen
zoals gisteren samen in de zon;
stralend en afdwalend in elkaar,
in onze ogen,
in een geslaagde poging…
Iets vertellen
netgedicht
3.7 met 3 stemmen
169 ik moet je iets vertellen…
géén eendagsvlieg
eerder iets dat blijft hangen
dat klinkt als…
een zoemend liedje
met vonkend ritme
dat golft in azuren zee
zo’n melodietje dat…
je leden bevleugelt
en danst in je lijf
het is als…
de bitterzoete passie van
vermiljoenen rozen
(een doorn hier en daar gelaten)
une…
Tafel Met Te Korte Poot
netgedicht
4.5 met 2 stemmen
98 ==============
ze zaten tegenover elkaar in het muffe motel.
hij nipte van oploskoffie uit een morsige mok.
zij peuterde aan een blaar op haar hiel.
de airco zoemde als een insect,
dat naar buiten wil,
op gevoel en zonder logica.
‘ik hou niet van je,’ zei ze.
‘dat hoef ik ook niet,’ antwoordde hij.
ze grijnsde. ‘dat komt nog wel.’
hij…
Nacht-stilte
poëzie
3.7 met 15 stemmen
3.021 Stil, wees stil: op zilvren voeten
Schrijdt de stilte door de nacht,
Stilte die der goden groeten
Overbrengt naar lage wacht...
Wat niet ziel tot ziel kon spreken
Door der dagen ijl gegons,
Spreekt uit overluchtse streken,
Klaar als ster in licht zou breken,
Zonder smet van taal of teken
God in elk van ons.
------------------------------…
Verboden vrucht
netgedicht
2.5 met 2 stemmen
110 Rozengeur en maneschijn
Zijn niet weggelegd voor haar.
Schreit in stilte door de pijn,
Zij nooit vormde ’n liefdespaar.
Zij kwijnt weg in stil verdriet,
Hunkerend naar zij zo verlangde,
Wat zij wilde, kreeg ze niet,
Haar gemoed zo zeer prangde.
Zo gaat de tijd aan haar voorbij,
Tot op zekere lentedag,
Een heer op jaren kwam langszij…
Ik wil je houden
netgedicht
3.0 met 5 stemmen
169 Als je handen voelen als de hemel,
zonder een greintje van geloof in
mijn donder; als je ogen ongelogen
de fijnste zijn om me in te verliezen;
als je woorden, je stem, die mond!
het leven lachen laten, glunderen
als het even kan; als het ziek-zijn
naar een achtergrond verdwijnt;
het lijden kwijnt in jouw bijzijn,
sterren vallen in het niet…
Leben nach der Flucht
netgedicht
2.0 met 4 stemmen
120 De aarde bleef zijn ogen
het licht ontnemen, zijn
mond vullen, zolang hij
boven zijn hoofd groef
naar een ingedaald leven;
sterker dan elke zwaarte:
de menselijke kracht, met
vingers dromen te toveren,
om overal boven te komen.
Vanmorgen zag hij nog
grond onder de riemen
van zijn nagels, terwijl
haar welving vergleed
onder zijn…
Samenleving
hartenkreet
3.5 met 4 stemmen
246 Dichterbij voelde verderaf
Verderaf van wie ik wilde zijn
Wie ik wilde zijn voor jou
Verderaf van wie ik was geweest
Wie ik was geweest zonder jou
Nooit meer alleen
Maakte me eenzaam
Dus wees niet kwaad
En wees ook niet bang
Als ik weg wil
Naar waar de ruimte is
Waarin ik, en ik alleen,
wil overleven
Geef me die ruimte
Dan…
Bevroren blauw
netgedicht
4.7 met 25 stemmen
78 ik heb een
witte roos
gevouwen uit
blaadjes van
vertrouwen
die groeiden
in mijn handen
lang is zij
in knop gebleven
omdat ik niet
wist hoe ik
haar mijn liefde
en trouw
kon geven
totdat ik
haar in een
totaal wanhopig
moment
kuste en zij
wonderwel
zacht opende
zij bloeit haar
hart naar
mij gekeerd
omdat wij…
Bevroren blauw
netgedicht
5.0 met 23 stemmen
56 bevroren blauw
ik heb een
witte roos
gevouwen uit
blaadjes van
vertrouwen
die groeiden
in mijn handen
lang is zij
in knop gebleven
omdat ik niet
wist hoe ik
haar mijn liefde
en trouw
kon geven
totdat ik
haar in een
totaal wanhopig
moment
kuste en zij
wonderwel
zacht opende
zij bloeit haar
hart naar
mij gekeerd…
Asbak vol herinnering
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
83 Zwetend.
Zittend. Naakt op de rand van de zetel.
Ogen op het tipje van de plant in het papiertje.
Aangestoken.
Zwijgend — alsof stilte iets goedmaakt.
Je komt nog bij.
Het lichaam trilt. Natrilt.
Een diepe zucht — uit de kelders van je longen
waar de rook nog hangt,
vastgekleefd aan herinnering.
Je huid brandt bijna
net zo warm als…
Loslaten
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
78 Zwarte sluiers over het gelaat,
gedachten botsend in de geest.
Doolhof zonder uitgang,
een ziel gevangen in beton.
Verdwijnen in de mist,
omdat openstellen moeilijk blijkt.
De handreikingen zijn er,
maar verdampen in onzekerheid.
Deze doolhof lijkt het einde,
echter hoop breekt elke muur.
Een kleine lichtstraal door de kier,
mijn…
Müntschi
netgedicht
2.5 met 2 stemmen
116 Donderslag en regen
het is nog lang geen dag
Jij blaast kusjes in mijn oor
Word wakker, ik wil geuren
in jouw bloed
Raak me aan, draai je om
kus me, begeer me
maak me fijn, laat me glanzen
en zweven en zoemen
tussen fluwelen hommels
Laat jouw kusmondjes
als fluwelen bloemblaadjes
wegdrijven van mijn huid
naar de sterrenzee
en heel…
VERA JANACOPOULOS
poëzie
3.7 met 105 stemmen
33.861 Cantilene
Ambrosia, wat vloeit mij aan?
uw schedelveld is koeler maan
en alle appels blozen
de klankgazelle die ik vond
hoe zoete zoele kindermond
van zeeschuim en van rozen
o muze in het morgenlicht
o minnares en slank gedicht
er is een god verscholen
violen vlagen op het mos
elysium, de vlinders los
en duizendjarig dolen…
Als de beste wijn, brandend
netgedicht
3.5 met 4 stemmen
130 Wij willen niet terug
naar de tijd
toen wij elkaar niet misten,
wij de dagen ongemerkt, los
van onze diepste verlangens,
verkwistten.
Het gisten, zogezegd,
heeft, later wellicht
beslissend geborrel gebleken,
een substraat opgeleverd,
wedervloeiende massa,
tastbaar stollend gevoel
in de adembenemende ruimte
van ons samen.
Midden…
Hoe te zoenen op straathoeken
gedicht
2.8 met 5 stemmen
16.512 Laat op de avond laat het zijn of vroeg
in nanacht, licht liefst ver –
al leent ook paarlemoeren dageraad
aan dit publieke werk subliem cachet.
Het zij een zwijgen van koralen
vergaan van dorst in lafenis –
van wakend ontslapen bevinding wellicht
doe dus vooral de ogen dicht.
Men neme niet de tijd
die schenkt zich wijd en wijd…
Alles in het leven
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
99 Alles in het leven
Duurt maar even
Het heeft zo moeten zijn
Het afscheid doet veel pijn
Te jong ben je gegaan
Wat is de inhoud van het bestaan
Onverwacht is het je overkomen
De tranen Zullen eeuwig blijven stromen
Alles in het leven…
Slingers ophangen
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
88 Elkaar vanzelf gaan kussen
en strelen wanneer die geur
er is of dat ene liedje
Jouw liefde is zoet, ons leven is goed
We hangen slingers op
waar we elkaar kennen
en blijven verkennen
Jouw liefde duurt voort, ons leven is zoet
We hoeven niet te tongen
we strelen gewoon elkaars rug
als het kan onder het hemd
Jouw kussen zijn zoet,…
Tussen ons in
netgedicht
2.0 met 4 stemmen
176 De eerste ogen die ik
nog gesloten zie;
de eerste adem voelen,
als jij opent voor de dag.
Als een refrein dat volgt
op de hoogste tonen;
aan de nacht herinneren
slechts de kreukelzones,
in onze lijven gegutst.
Het geprutst daargelaten,
vergaten wij elkaar niet
tot leven te kussen.
Nu jij mij weer verlaten moet voor een paar
dagen…
Kers op de taart
netgedicht
1.7 met 3 stemmen
108 Jouw kussen smaken
Naar honing en marsepein,
Jouw borsten zijn zo zacht
Als perzik en satijn.
Jouw woorden zijn als ’t rijm
Van Herman Gorter en Jacques Perk,
Jij geurt naar mirre en jasmijn,
Geeft ’n gevoel van in d’hemel zijn.
Jouw liefde smaakt immer naar meer,
Ik kan er geen genoeg van krijgen,
Je afdronk is als de mooiste wijn…