Alle inzendingen over natuur

De avond zijgt als zegen Om heide, weide en zand. Vaag worden al de wegen Eén donker met het land. De grijze verte nadert Onhoorbaar, kalm en zacht; In 't blauwende gebladert Daalt stille vredenacht. De hemel heeft zich rustig Om de aarde heengespreid En zoent haar nu wellustig In zwijgende eenzaamheid.…

Takken vol adem zonlicht glanst op oude schors stilte draagt het goud Langzaam opent de boom zijn takken, elk blad vangt het licht dat vloeiend door de lucht glijdt. In de gedempte schors voel ik de stilte van eeuwen, een zekerheid die in mij weerklinkt. Diepe wortels zoeken hun weg door donkere aarde, houden me vast als de wereld beweegt…

Alles nog als vroeger: de waaier van licht op de horizon, de bonte strandloper op drift langs de golven, schuim dat zich buitelend uit de voeten maakt. Als vroeger galopperen over de lage duinen gepluimde legioenen, etst als vanouds de wind zijn geheime tekens. Ja, alles nog als vroeger maar in de fles geen brief, de duinpan leeg.…

hoopvol spreekt men over een korte doch strenge en vervullende winter te midden van de veelkleurige pracht en onstuimige kracht van de herfst men draagt het verlangen naar lente naar een vredig ontluikende wereld vol nieuwe geuren en kleuren zacht op handen door de zeurende winter de verwarring slaat toe bij de vroege vracht aan gele en…

Waar de wind mij raakt fluistert mijn ziel zachtjes mee stilte wordt muziek De wind strijkt teder door de morgen, glijdt langs takken en over uitgestrekte velden, weeft kleuren en lichte strelingen in mijn aandacht, en laat kalmte neerdalen in mijn gedachten. Ik spreid mijn kwetsbare vleugels, fladder mee op de adem van je delicate beweging…

De zon speelt door het loof der vorstelijke dreven, die kruisen, heinde en verre, om 't vorstelijk kanteel; de zon valt blinkend neer op toren en kanteel; de zon doet levend goud op de oude kruinen beven. De zon is overal. - Om 't wislend veldtafreel verbreidt ze een waaiend waas, uit zijde en licht geweven: zij trilt in elk gezang; zij leeft…

scheppers hemels bloemenparadijs ze strekken de stelen in het verbloemen van groen ooit was de knol getransformeerd tot dure bol na het samengaan van aparte genen geen opzet maar gewoon onder gods oog werd even nog een nieuwe trits erbij gelegd de kweker was blij maar vergeet nooit hoe haar handen de knol gekoesterd…

Vlak voor de ramen staat het boomtheater. Insecten trekken strepen langs de ruit en vlinders buit'len om elkanders buit. Een dikke duif vliegt in de groene krater van bladeren, een duiker onder water, en komt er later even oud weer uit. Het leven, tegen dit decor gestuit, wordt speeltoneel terwijl ik kijk en staat er. Ik heb van de natuur…

Vroeg in de dageraad de schone gaat ontbinden de gouden blonde tros, citroenig van koleur, gezeten in de lucht recht buiten d' achterdeur, waar groene wijngaardloof ooit lauwe muur beminde. Dan beven amoureus de liefelijkste winden in 't gele zijig haar en groeten met een geur haar goddelijk aanschijn opdat ze deze keur behield van dagelijks…

Vlinder spreidt vleugels zonlicht weeft door zachte lucht tijd stroomt in stilte Woorden glijden als een stille stroom over de rivieren van mijn denken, waar gedachten zich nestelen als zaden in rijke aarde en wachten tot ze rijp zijn om in hun eigen tijd te bloeien. Zoals de oude boom haar takken spreidt naar het pure licht dat langzaam…

Wij zaten neer in 't heidekruid; daar vloog Een wolk voor 't zonlicht en een zwarte stip Streek langs het bos, als waar 't een floers van krip, De schaduw van een ziel, die henentoog; Verschrikt schoot ginds een vogel wild omhoog Van uit de lage kant, een schuwe snip, Terwijl de donkre schim, als met een tip Het heiveld scherend, snel zich…

Bloem opent zich zacht licht streelt zacht het groene blad stilte ademt mee De middag ligt open in een kalme gloed, het zonlicht strijkt zacht over huid en ruimte, het ritselen van bladeren stroomt als een adem door de lucht, het ritme van stilte trekt alles traag samen. De lucht draagt een volle geur van aarde en bloemen, elk fragment…

Wat geloei werd daar vernomen? 't Is de koe die huiswaart gaat, Uit de groene wei gekomen, Van het malse kruid verzaad. Onze buurman wacht zijn koeien, Zingend, af; de lekkre melk Zal weldra in d'emmer vloeien, Tot verzadiging van elk. Hoe kan 't weigras, dat ze scheren En dat haar zo weeldig voedt, In die…

De zee omringt me Doordringt me Kom, zegt ze Laat me je omarmen Kom hier, liefje Verdrink in me Laat me je verwarmen…

Ik hou van het leven Al gaat het nog zo snel voorbij. Hoe zal ik het zeggen? Vraag mezelf: “Wat is het.” Waarom is het wat het is? Ik wil er mijn vinger op leggen. Het lukt me niet. Want het leven is overal. Overal is het in zicht In de mussen op het terras. In de kat die stiekem komt kijken. Zijn groene ogen nieuwsgierig op mij gericht…

Ik zie de morgen als een gouden mist van eigen rijkdom trage wade een afgehangen web van draden, en nu in twist vingertjes vechten, vingertjes vagen door de ragen, rafelen, halen de draden aan, varen er in het losgegaan weefsel, maken de fijne gazen een plundering en de gevlochten mazen wijden zij uit, werken er een begin van scheuren, totdat…

De vergeten wereld, Vergeet ik niet, Nochtans blijft het stille, Hoor noch zie ik iets, Van vlinders die fladderden, Van bijen die zoemden zacht Rond verdwenen bloemenpracht, Door boeren en fabrieken, Geruisloos, in stilte, Om zeep gebracht.…

ik had bijna vergeten na de fel en veelkleurige zomer de bloemen en planten te verzorgen de stilte was oorverdovend in hun verongelijkt restanten bloeien in de herfstovergang de zorg en schoonmaak is noodzakelijk voor een goed begin van een volgend seizoen en is al het halve werk daarvoor want anders is het een orgie…

In een wilde suizelende wieling Gutst volmondig, als een zee van droppen, Dampgordijn van water, stralen-stroppen, In één lange door-elkander-krieling; Overstelpend alles, wat in knieling Angstig neerligt en de bange koppen Onder vlerken als beschutting stoppen Voor de nader komende vernieling. Neergegeseld ligt smaragden klaver, Platgeslagen…

Licht is er over - iets blijvends boven de rots water en oever voorbij niet van een kleur maar alle kleur houdend hoog in de mist waar de regenboog, de pauwstaart schitterend stijgt, iedere druppel een parel aan een van de vindende vingers die de dag als blinde tastend als een blinde spreidt. Ieder een spiegel met mij gekomen, een…

Heidelucht waait voort, vermengt zich met bloemengeur van een grote tuin. Druk gezoem kringelt om de kleurrijke perken, en duikt in kelken. Duizenden werksters vliegen vol stuifmeelkorrels naar hun woonkasten. Gekweekte bloemen, wild gewas worden samen honing van eendracht. De was uit raten baart nieuwe kunst bij Strijbeeks…

Het laatste jub’len van de merel ‘k kijk op en zie op ‘t dak, hij ziet mij en zingt opnieuw dan ‘n fatbromiel die ruw voorbij, laat hem niet storen weer jubelt hij De sloot paarsblauw al, waarin lantarenlichten liggen zo licht zo zacht de lucht ik ruik de sloot en gras ‘k schrik op van een geblaf en dan weer rust nog paarser schijnt…

Tussen nijver Kaatsheuvel en luchtig landduinenbos waait een zucht steeds heen en weer strooit over Eftelings Sprookjesbos zijn eigen onbekende vertelsels die een ieder zelf mag behouwen vrije gestalte geven.…

Wakker worden, opstaan, lachen en een glimlach. Het zonnetje dat mooi schijnt. Dit alles is onbetaalbaar. Het is het leven wanneer je kunt opstaan en glimlachen naar het leven.…

Geen toekomst, geen nu zij danst alleen met het licht ik leer van haar vlucht Ik zit aan de oever van het meer, de lucht beweegt nauwelijks. Een eendagsvlieg zweeft door het licht alsof ze niets anders kent. Haar frêle vleugels flikkeren kort, en toch lijkt elke slag vol betekenis. Zonder verleden, zonder toekomst, alleen dit trillen in…

ik heb de fragmenten bekeken en de film gedraaid zonder muziek en jouw soepel bewegen daar waar jij de aarde raakt versmelten kracht en energie tot hartstocht in erkennen van geschapen zijn zie de leidraad die is meegegeven aan het leven in de natuur waarbij aan de mens geen hoofdrol is toebedeeld als je de puinhoop…

O 's ochtends moet gij buiten zijn! De hemel, in de zonneschijn, 't is witte kant op blauw satijn. Hoe jong: het licht dat streelt en straalt, de lucht waarin gij ademhaalt, 't gevoel waarbij de ziele dwaalt! 't Is alles schoon! Het stroke, dat voor u ligt, op het mulle pad, 't is of het gouden glansen had. De groene rogge, grauw…

Stil bos ademt mee zonlicht raakt mijn open hart ik word weer heel zacht Ik loop traag door het gras, de wind strijkt langs mijn huid. De bomen ademen rustig, hun takken vertellen verhalen. Vogel roept iets wat diep in mij weerklinkt, en ik word stil alsof de wereld even wacht. Zacht zonlicht valt gefilterd, vloeibaar goud door het groen…

Op het groene blad druppelt zacht de regen neer stilte draagt gewicht Eerste druppel stroomt rustig, bijna aarzelend uit de lucht. Hij raakt een blad en blijft daar even liggen, alsof hij twijfelt en verdwijnt daarna weer, alsof hij er nooit is geweest. Daarna komen er meer, ieder met een eigen ritme en zwaarte. De wereld ademt mee, bladeren…

Zwijgend lover hangt te dromen, van geleden jeugd vermoeid. Kleurentrossen, moegebloeid, schuilen onder lommerige bomen, zwichten om de volle vracht zwaargedragen levenspracht. Brede schaduws komen glijden, groeien, wolken volgend, aan, - heel de wijde groene baan zeilend af der weelderige weiden: zachte vaart, door niets gestoord…