146 resultaten.
Repetitie
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 3.130 En toch word ik voor haar
een sterfelijk woord.
Tenslotte zie ik dat zij is:
een vrouw die terugvalt
in haar eigen element
zee, zilt.…
Bezit
netgedicht
3.0 met 30 stemmen 6.282 Ik heb mij steeds het meest gehecht
aan sterfelijke zaken,
aan dingen die ik nimmer echt
tot mijn bezit kon maken.
Maar alles wat zo dierbaar was
dat ik het heb verloren,
is mij sinds ik het kwijt ben pas
voorgoed gaan toebehoren.…
Vleselijk
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 335 in de ruimte tussen woorden en gedachten
leeft de dichter zich uit
met vleselijk genot
sterfelijk
want de volgende dag
resten slechts de woorden,
de botten van de gedachten,
het vlees is al verrot
een gedicht gelijkt 'n geraamte
gereed voor forensisch onderzoek
door aspirant-gedachtenlezers
met een dichters-woordenboek…
Stervelingen onder elkaar
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 285 Dat stervelingen,
oorlogen voeren en doden,
terwijl we al sterfelijk zijn.
Dat is onbegrijpelijk.
Dat is ongelofelijk.
Dat is ongelovig.…
STERREN
poëzie
3.0 met 17 stemmen 2.789 En 'k heb niets dan de stem van mijn hart, die mij 't eeuwige leven belooft,
En de heilige onsterfelijke sterren, hoog boven mijn sterfelijk hoofd.…
Maak mijn moeder
gedicht
3.0 met 39 stemmen 19.475 Maak van mijn moeder een sneeuwende tuin om te
planten.
Witte jasmijn en de theeroos wordt wit.
Voller geluid komt vanuit binnenkanten,
Zoals de vrucht in de pit.
Maak van mijn moeder twee kameleons zonder ogen:
Groen gokte hij en hij streelde haar buik,
Die zij dieprood naar hem toe had gebogen,
Waarna iets mooiers ontluikt.
Maak van mijn…
STERREN
poëzie
3.0 met 12 stemmen 2.188 O de heilige onsterflijke sterren,
hoog boven mijn sterfelijk hoofd,
Waar 't geloof met zijn kindervertrouwen
mij een hemel eens had beloofd,
als deze ogen zich sluiten voor eeuwig
- en dit lijf wordt ten grave gebracht, -
o de stille onbegrijpelijke sterren!
o 't mysteriënheir van de nacht!…
Filosofietje
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 239 Wij zijn gevangen in de tijd
De ruimte is aan ons gegeven
En zodoende het beleven
Van de hang naar eeuwigheid
Door sterf’lijkheid die ligt besloten
In ons ondermaanse lot
Creëerde iedereen zijn god
Om de kansen te vergroten
In de eeuwigheid te komen
Zodat dit leven waarde heeft
Met een doel om naar te streven
Maar eeuwigheid kent dat…
Alleenspraak in de herfst
gedicht
4.0 met 1 stemmen 2.776 In de warme oktoberzon in een stadspark gezeten
met schrik beseffen hoeveel najaren voordien je al
wist dat, in tegenstelling tot jij nu, geen wesp die
zwermt het zwermen der wespen van de herfst
tevoren mist, geen kruisspin zich kruisspinnen
herinnert, daar zij er niet waren in hun eertijds
dat je kent. Van den beginne maak ik deel uit
van…
Bittersteen
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 82 dwars door het duister ligt een steen
ter hoogte van de afdruk in destijds
deze ruimte bespaart geen zwaarte-
kracht, deze vogel vangt geen kat
zo gaat er een steen aan elke dag
voorbij, die ingesneeuwd en vergeten
daar al lag voor het ochtendgloren
en zal blijven liggen tot na de dood…
Kortverbranders
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 43 In het donker zie ik de mensen soms anders
als kledingstukken in een oudere kast
zeilen aan een zeilboot of kotter hoog in de mast.
Soms voel ik ze als branders en soms als waterlanders.
Onder die sterrenpracht en grote volle maan
zie ik vaak het nodige aan ontroering gaan.
Soms ogen het liefdevol gebalsemde gebaren
waar ik op mijn beurt…
Scheiding
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 124 Mensen beloven elkaar eeuwige trouw
Tot de dood ons scheidt
Tijdens zo’n onecht verbond
toont men reeds een keer berouw
Het leven gehuld in gestrande rouw
De liefde is tevens tot haat bereid
Kinderen offeren zich in de stof
De een is schuldig, voor de ander de lof
Een enkeling gaat samen tot het bittere eind
Diamanten schitteren verfijnd…
Wat te wensen als mensen
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 48 Het hele aardrijk naast hemel en hel
zegt men werken vaker dan eens
lijkt het wel op een onzichtbaar bevel.
Leven kent zegt men haar duisternissen
ook het kleine en grote menselijke vergissen.
Leven kent voorspoed , liefde naast geweld
dat is een feit zegt en stelt men welgesteld.
Soms komt dat zeker te weten wel van pas,
als oprecht antwoord…
Afscheid
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 682 Een diep verlangen naar het eindige
kruipt traag en wenend
in dikke strepen
naar de stilte van het oneindige
In het vragen naar vergetelheid
kan de nacht mij vinden,
een vuistgroot op mijn kussen,
er ontbreekt enkel nog een afscheid
Sterfelijk vergruist de rand
van de dag nu voorgoed,
geluisterd en diep gedacht schrijf
ik de woorden…
Laat ons
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 64 Boven sterfelijke lichamen,
zien bewuste mensen vuur.
Daar delen ze liefde.
Wie ze zijn.
Laat ons in elkaars ogen kijken.
Laat ons dezelfde liefde voelen.
Laat ons dezelfde sterren zien.
Overal vlamt hetzelfde vuur.
Wat houdt liefde tegen?
Zijn het blinde angsten?
Is het levensmoed?…
Voorbij dromen
hartenkreet
5.0 met 2 stemmen 439 Sterren
voel ik in jouw ogen
het gezicht zonder gelaat
in het diepste donker
wanneer jij mij
komt halen uit mijn lijf
dromen wij niet meer
al het sterfelijke is reeds voorbij
samen zweven wij
puur
enkel op gevoel
naar het magische licht
vier handen
verlangen
en ontvangen
de kracht van liefde…
Ephemera
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 155 De dagen zijn zo sterfelijk als zij talrijk zijn,
de gedachte aan eeuwigheid is vergeefs gehoopt.
Totdat, zo moet althans nog blijken,
de dag komt die niet voor het stof zal wijken.…
neigen naar het leven
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 367 nu jij en ik ons buiten wagen
weg van gedachten aan wat sterfelijk is
nodigt het nieuwe licht ons
naar het leven
nog aarzelend zoals de crocus
kracht ontleent
aan afgestorven grond
en later pas aan zonnewarmte
zo wondert ons het weer vernieuwen
begin van waar het donker wijkt
tegen het uitgerekend somber
een nieuw gewekt geluid…
Verzet en overgave
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 182 Geboren leven is sterfelijk.
We kunnen kiezen, maar ik besef,
dat ik maar weinig te kiezen heb.
Wel kunnen we vandaag besluiten,
om ons machteloos verzet te staken.
Morgen kan ik,
zonder vragen om waarom,
vrank en vrij,
in het volle leven staan.…
Mijn oneindigheid
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 418 Ik zweef door talloze zwerken
Mijn geluidsloze vlerken
Brengen mij verder dan enige kim
Ik ben mijn eigen schim
Opblauwend in nakende dageraad
Moment, dat ik sterfelijkheid verlaat
Parelend gedroppel aan menige halm
Reden voor mijn stervensgetalm
Mooie woorden bij het graf
Omgeven door kattenstaart en hondsdraf
Afscheid van de goegemeente…
Afscheid
gedicht
3.0 met 47 stemmen 24.547 Alle sterfelijke wegen leiden
naar het eind waarvan geen liefde redt.
In het stedelijk duister van de straten
nemen we afscheid - en het drukt als lood,
kijken om en wuiven, reeds verlaten,
slaan de hoek om, en het is de dood.…
EN GOD ZEI
hartenkreet
2.0 met 10 stemmen 1.774 tussen onderrichten en leren
jij hebt de aarde, mijn vrede, mijn liefde
en sterfelijke mens, ik wil je beloven
al geloof je niet in mij, ik blijf altijd in jou geloven
Geschreven in het Engels door Diane Shelley
Vrij vertaald door Irmy Uding…
Alma
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 519 En toch word ik voor haar
een sterfelijk woord,
een zieke man.
Tenslotte zie ik haar
Terugdeinen in
haar eigen element
haar zilte zee,
het zout van haar muziek
in mijn geliefde wonden.…
Soms
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 143 Soms kijk ik naar de sterren
zo eindeloos ver weg en koud
en onder al die kille eeuwigheid
huil ik om onze sterfelijkheid.…
Uit het raam
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 286 Want de lente in ruiten is als een mooie droom
Hoe sterfelijk is voorwaardelijk ook het heden
Is als levendige muziek daarbuiten komt op stoom
We trekken voorwaarts en weg uit het verleden.…
waar sterren doven
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 1.047 gedachten gaan verloren
als schaduw in de nacht
waar sterren zachtjes doven
mijn droom niet langer wacht
in het sterfelijk dwalen
reik jij mij de hand
hoopvol, zachtjes leidend
tot waar het duister breekt
en twee stralende ogen
mij vol liefde beloven
dat waar sterren doven
jij steeds op mij wacht…
De vierde
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 796 Sterfelijke ziel
de vierde dimensie is
een kwestie van tijd
ik heb je ontmoet
in de derde dimensie
gevormd als een beeld
de tijd vervlakte het
en plaatste het op één lijn
met de projectie
ik zie nu je beeld
dat vergeeld wordt gespiegeld
als een herinnering
terug in gedachten
sta jij plotseling voor mij
als derde dimensie
mooier…
gaan
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 129 ook al raakt haar ziel
mij van nabij
waar ogen zich
naar mij wenden
geen moment
is zij bij mij
noch wil ze maar
iets verzenden
ze woont in haar blik
aan de rand van het bestaan
schouwt eerder naar binnen;
hetgeen wij, bij leven,
nimmer zullen verstaan
het is de sterfelijkheid
die haar steeds roept
al vertoevend in een
broze…
de weg die ik ga
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 680 verleden symbiose
vlucht voor wezenlijke eenzaamheid
ik ben geworpen, heb niet gekozen
mijn gang is vol van schemerige tragiek
val telkens in de smalle fuik
van de alomvattende mistige liefde
waarin ik even aan die veiligheid ruik
al hoop ik op eeuwige zaligheid
is plots weer het stof dat klieft
en mij onafwendbaar drijft
in het web van sterfelijkheid…
Een palet van...
netgedicht
1.0 met 4 stemmen 81 ....sterfelijkheid...
Kracht van kleur
In rood, geel, bruin
Een palet van
Vergankelijkheid
Gele gloed
Gekleurd' ogen
Waas van zomer
Verzonken. Verglijdt
-W-I-N-T-E-R-
Kracht van winter
'n Witte deken
Over rood, geel, blauw
Kleurenpalet van
Het nakend voorjaar
Helsinki, oktober 1998…