Alma
Soms kijkt mijn meermin op
vanonder vallend waterhaar,
schrijvend aan haar tafel,
haar eiland archipel
Ze slaat haar ogen op naar mij
en kijkt mij af omdat
ik haar verboden heb,
maar antwoord weet ik niet,
ik heb geen stem.
En toch word ik voor haar
een sterfelijk woord,
een zieke man.
Tenslotte zie ik haar
Terugdeinen in
haar eigen element
haar zilte zee,
het zout van haar muziek
in mijn geliefde wonden.
Zie ook: https://tjootje.auteursblog.nl
Schrijver: Theo van de Wetering, 11 november 2006
Geplaatst in de categorie: muziek