Alle inzendingen over eenzaamheid

Ik ben op weg Terug naar mezelf Goed bezig Goed op weg Maar de weg Is zo eenzaam En voel me Vervreemd En verdwaald…

Ze voelde zich door God en ieder verlaten kilte had zich dof in haar innerlijk gebrand ’s Nachts zwierf ze begerig door de straten en dacht ze, ik maak mij nog eens van kant Koude winterwind sneed in haar dunne jas af en toe vond ze een totaal verrotte tomaat In een slooppand vond ze een oude matras daar voelde ze zich even geen brokje straat…

Een man in de woestijn. Soeverein maar toch alleen. Hij denkt alleen maar aan vandaag. Hij wil niet aan morgen denken. Gisteren is hij reeds vergeten. Hij zit gevangen in het hier en nu. Een man in de woestijn. Soeverein maar toch alleen. Hij denkt aan een rivier die stroomt. Hij denkt aan de groene bomen. Van gisteren wil hij niets meer…

mijn vraag weerkaatsend vragen doof stille muren goedemorgen eenzaamheid hoe gaat vandaag met jou in de stilte van de ochtend scheurt knisperend muesli als spreken mij tanden aan de doodse stilte even uiteen in de stilte van de middag verhaalt geslurpt vermicelli het doodgezwegen verhaal dat ik al duizendmaal hoorde in de stilte…

Nu iedereen eeuwig jong wil lijken wonen ze in een woonzorgcentrum. Deze krijgen mooie namen, het bloemenveld, de wending. De namen dragen vaak een belofte in zich iets met bloemen en regenbogen en dat er in het leven altijd spannende wendingen kunnen gebeuren. Hoop doet veel. De bewoners ontwaken uit hun hangmat. De grijptang boven…

Als jij nu even aan mij denkt, dan heeft er vandaag toch nog iemand aan mij gedacht.…

Het is doodstil doch de kalme golfslag van het bloed voel ik als mentale kracht door mijn aderen stromen de tijd gaf me de ruimte daar aan te bouwen misschien bovenmenselijk om te dragen maar toch het kan je innerlijk sterk maken hoewel de botten kraken het juiste woord vond bij de bron waaruit ik kracht ging putten nu in mij latere…

Dit is het lied van thee niet gedronken te sterk getrokken nooit ingeschonken. Dit is het lied van had kunnen zijn van zoetzachte dromen van marsepein. Dit is de bloem die niet is ontloken de woorden gedacht maar onuitgesproken. Gemiste kansen een rafelrand spijt “tiktak, tiktak” waar blijft de tijd? Een lege kapstok het bed…

De quarantaine: wie kunnen het volhouden? Eenzame mensen?…

Je verliest me, mijn liefste, verliest me, zoals een vrouw in de weer met de was haar gouden ring verliest. Je zult me zoeken in het schuim van woorden, ogen en gezichten, maar ik zal blinken ergens op een vreemde plek. Je verliest me, mijn liefste, verliest me, zoals de jager de tere ree verliest, als hij haar dode lichaam heeft. Je zult…

Alleen ben ik en zoek alleen te wezen, Alleen ben ik en van mijn lief verlaten, Alleen ben ik; wie die mijn heer mag wezen? Alleen ben ik, dan bitter, dan gelaten, Alleen ben ik en schuw mijn kwijnend leven, Alleen ben ik, verdoolde uitermaten, Alleen ben ik en zonder vriend gebleven. Alleen ben ik ter venstere, ter deure, Alleen ben ik, in…

Een vale slang kruipt uit die hellepoort, Zij zwelt haar flanken op met dof gesteen, Zij schuift haar gore kronkels langzaam voort, Wijl nieuwe kronkels baart die mond van steen. Met duizend tongen speelt zij om zich heen, Die lekken ’t blauw azuur dat zwijgend gloort, En de arme ster die nog zo kort maar scheen, Wordt in de zwadder van haar…

Ik werd geboren en iemand kwam aansjokken, zette een ladder tegen mij aan en klom naar boven met op zijn rug mijn ziel en mijn gedachten. Het begon te regenen en hij sprong naar beneden, holde weg om te schuilen, riep nog over zijn schouder: 'Wees gelukkig! Wees maar gelukkig!' De zon verscheen, maar er klom niemand meer naar boven.…

Wie zou ik zijn zonder woorden? Hoe zou ik heten als een woordwezen mij noemde? Hoeveel woorden zijn er nodig om te duiden dat ik net als jij ben dat we dus contact kunnen maken kunnen vertellen wat we denken en toen en toen hebben meegemaakt – alle vluchtige gebeurtenissen die behouden zijn zoals in een gedicht – in steeds…

Oostende. Barcelona. Boekarest. Praag. Er werd gedanst van vroeg in de morgen tot vandaag. We zien kleuren in foto’s. Slecht geprint. Waar we misschien eens of nooit meer onszelf zijn.…

Het huis is nu leeg en stil, alleen de eenzaamheid die nu op mij wacht. Wat eens moest komen is nu gebeurd, van de week heb ik jou weggebracht. Soms lijkt het toch even, zoals het vroeger was, dan zit je weer tegenover mij en eet een boterham, of je staat bij de bank, rommelend in jouw tas op zoek naar je bril of naar die bruine kam. Soms…

Wat wacht ik in dit avonduur, De Stad beslopen door de slaap, Gezeten bij de Tempelmuur; God of de Marokkaanse Knaap?…

Het eerste dode dier dat ik vond als kind was een verkreukelde vlinder - onder een steen. Een pakje liet ik altijd ongeopend tot mijn moeder na dagen van waanzin het papier eraf griste en me het cadeau toesmeet. Ik heb lief en sla dood met dezelfde warme ziel - op mijn rug staan vele ongeldige namen - gezegd en weggeschreven door…

vreemde ogen kijken me aan ze kijken ze staren ze vragen ze willen ik zoek naar een glinstering, die onvindbaar blijkt te zijn geluk is relatief, spot ik of meen ik dat geen idee ondanks mijn spottend antwoord dringt die blik binnen ze lezen ze weten ze snappen ze begrijpen en ze minachten al mijn gedachten ze minachten mijn manier van…

Kerst 2020 Zit hier Alleen in Mijn huisje Boompje versierd En ik vraag me af Hoe zou het zijn Mezelf Te zijn En samen Te zijn…

ik wacht staar hang geeuw slenteren werd mijn nieuwe wandelen in het westen verdwijnt het schrale licht dat nog nooit op iemand wachtte ik keer op mijn stappen terug thuis zwijgt de mailbox als het graf mens noch nieuws onder de zon dag en nacht dicht ik de kloof sinds jij er niet meer bent…

zij zagen hem lopen langs de straten was nooit met iemand aan het praten niemand kende iets van zijn levensverhaal een vreemde met een onverstaanbare taal hij ging met ietwat gebogen schouders toonde daardoor een tiental jaar ouder zijn ogen lagen diep en keken verward of hij niets meer van ’t leven had verwacht hij woonde in ‘n verkrotte…

als ik laat in de avond thuiskom, met in de verte nog net het rood van de ondergaande zon, ruikt de tuin naar vochtig gras en kruiden, en voel ik verlangen naar ’t verleden. de klank van kinderstemmen, zachte vogelgeluiden van zwaluwen en grutto’s, de jonge eenden die schuw langs de rietkraag zwemmen. Je bent zo dichtbij als ik…

hij kan zijn warmte niet meer kwijt en wordt daardoor steeds killer trekt zich in zichzelf terug zijn wereld wordt steeds stiller hij was gewend te commanderen met humoristische fragmenten nu is er niemand meer die luistert naar zijn toonaangevende accenten zij zien de leegte in zijn ogen proberen deze te compenseren door teruggespoelde…

Als de jaren zich aaneen gaan rijgen tot een schier oneindige reeks dan verliezen de dagen hun eigen kleur en vergrijzen tot eentonigheid. Als ook het wereldgebeuren vervaagt in de schimmigheid der dagen, dan sterft de tijd in eenzaamheid, komen herinneringen steeds meer tot leven.…

Gedoog, dat ik mijn handen vouw, Ik voel mijn hart opeens beklemd, Ik werd gedreven in het nauw, Daarom ben ik nu zo ontstemd. Zo klinkt mijn lied wederom gedempt, Gelijk een zachte zang van rouw En weder is de glimlach flauw, Terwijl het bloed thans schijnt gestremd. Helaas, helaas, moet ik U derven, Zijt Gij een beeld, een hersenschim…

Ishi de laatste van zijn stam een roodhuid wordt gekoesterd (Hij weet nog alles van zijn stam het bos, de dieren, de planten) hij zoekt een spoor als geen ander hij is Ishi de laatste en leeft in een museum (hij snijdt pijlpunten, maakt pijlen en bogen en mag er niet mee schieten op blanken) zij koesteren Ishi de laatste hij werkt…

ooit eindigen we van die gezamenlijke krachtige bui regen in die eenzame alleenstaande kleine onbeduidende drup dat kun je niet voorkomen dat hou je echt niet tegen maak je daarover toch niet druk bedenk voor jezelf even regen brengt meestal zegen weet ook al ben je klein alleen en bang - voor de harde uitgedroogde aarde…

Avond mijmering Ik sta buiten op mijn schemerig balkon, ontvluchtte mijn stille kamer die de hele dag al tegen mij zweeg. Achter het einder sterft de zon in oranjerode vlammen en veegt met duister, langzaam de hemel leeg. Een zwakke bries voelt weldadig koel, bomen bewegen traag hun takken alsof ze mij zachtjes wenken. Spreeuwen zoeken…

Single Alleen staand Even overvalt Me de angst En eenzaamheid Er altijd Maar alleen Voor te staan Had ik maar Even iemand Die mij vasthield En vertelde Alles komt goed…