Alle inzendingen

Golven vol geuren strelen licht het duin en gras wind brengt zomerrust Langs de duinruggen waar het licht langzaam glijdt, neem ik de rust in me op die als een deken omhelst, een bries die zingt tussen wuivend gras, en uren lijken te vertragen in deze zomerse wereld. De horizon strekt zich uit, grenzeloos en wijd, vogels trekken voorbij…

0, zwarte, lange en droeve jammernacht! Die, bij gesteen en eindeloze klacht, De morgen wenst, en sidderend verwacht, Gij zijt mij heilig! Waar ik mijn oog, vermoeid van traan op traan, Bij 't flauwe licht der doodse lamp moog' slaan, Ik zie Gods zegel op des lijders voorhoofd staan Zijn lot is veilig! Een wrede slang knaagt aan…

Niks mooier dan het winnen van een cup, Maar loopt het in het veld niet naar behoren Blijkt het onmogelijk om te gaan scoren, Dan komt - vanaf de bank - de supersub. Die ‘gouden wissel’ schiet er snel een in, Stel die nou ook eens op bij het begin.…

Laat op de avond laat het zijn of vroeg in nanacht, licht liefst ver – al leent ook paarlemoeren dageraad aan dit publieke werk subliem cachet. Het zij een zwijgen van koralen vergaan van dorst in lafenis – van wakend ontslapen bevinding wellicht doe dus vooral de ogen dicht. Men neme niet de tijd die schenkt zich wijd en wijd…

In een broze werkelijkheid waar niemand anders kan komen achter de doorzichtige horizon van een ongekend bestaan verzin ik hoe jouw ogen kijken: Ik heb jouw prille schoonheid getekend in alle bekentenissen van pure passie jouw fraaie naam in liefde gevonden wanneer het droomlied klinkt van liefde door volle hartstocht van een illusionair…

Een kleine mijlpaal, groot van betekenis – je hebt de tocht volbracht, ging gebukt onder zorgen en schroom, maar bent opgestaan met nieuwe kracht. Je lijf en geest vroegen tijd, al vond het ego dat lastig te verstaan; je leerde luisteren naar zachtere stemmen, leerde dat kwetsbaarheid mag bestaan. Niet alleen liep jij dit pad…

Toen ging het venster open, wanneer röntgenstralen ons hier en nu doorlichten door te reflecteren op wat ons wezen was. Ging toen het venster open door het licht in de ogen die ons verleden in spiegelschrift bedrogen, ging toen het venster open? Er werd gezegd, en er staat geschreven, word wie je bent in je diepste wezen, ken jezelve…

Hier moet mijn geest zich eerst over gaan buigen terwijl mijn ziel een diepe buiging maakt mijn onbewuste heeft het zelfs geraakt zij vielen alledrie haast van hun stoel als je begrijpt wat ik daarmee bedoel Et ego in Arcadia vitae ook ik zie grenzen aan de groei des levens erken als nooit te voren juist de noodzaak het dichten als…

Wat ik voor je voel, gaat verder dan wat ik kan zeggen. Geen zinnen, geen woorden, geen stilte dekt de lading van mijn liefde voor jou. Ik heb gekozen voor afstand. Voor het volledig breken van contact. Niet omdat ik minder voel maar juist omdat mijn gevoel voor jou zó diep, zó echt en zó intens is, dat ik mezelf moet beschermen. Of misschien…

Alles in het leven Duurt maar even Het heeft zo moeten zijn Het afscheid doet veel pijn Te jong ben je gegaan Wat is de inhoud van het bestaan Onverwacht is het je overkomen De tranen Zullen eeuwig blijven stromen Alles in het leven…

bij het schijnsel van de maan ketsen gedachten tegen dichte ramen verlangend naar vrijheid het huis is in duisternis gehuld langs de volle muren druipen emoties omlaag elkaar verdringend in hun weg naar beneden sluipend komen ze dichter bij de mens die roerloos afwacht zich overgevend aan het onafwendbare…

Elkaar vanzelf gaan kussen en strelen wanneer die geur er is of dat ene liedje Jouw liefde is zoet, ons leven is goed We hangen slingers op waar we elkaar kennen en blijven verkennen Jouw liefde duurt voort, ons leven is zoet We hoeven niet te tongen we strelen gewoon elkaars rug als het kan onder het hemd Jouw kussen zijn zoet,…

Zij staarde in de verre leegte, Ontging nabij haar wachtte, Zeer naar aandacht smachtte. Tijd verstreek zonder zij ’t merkte, Wijl ’t smachtend verlangen sterkte, Zonder dat het haar aandacht kreeg. Zo gingen al vele jaren voorbij, Smachten langzaamaan vliedt, Maar haar aandacht gaf zij niet. Het smachten naar haar aandacht, Is nu…

Vaak hebben wij ons vroeger afgevraagd Hoe wrede heersers vrije doorgang kregen, Want waarom hielden mensen hen niet tegen? Nu is het antwoord daar, voor wie nog klaagt: Wij zijn het zelf die aan de zijlijn staan, En dit toekomstig oordeel ondergaan.…

De eerste ogen die ik nog gesloten zie; de eerste adem voelen, als jij opent voor de dag. Als een refrein dat volgt op de hoogste tonen; aan de nacht herinneren slechts de kreukelzones, in onze lijven gegutst. Het geprutst daargelaten, vergaten wij elkaar niet tot leven te kussen. Nu jij mij weer verlaten moet voor een paar dagen…

Ik zing de heerlijkheid der Westerluchten, Wanneer de zon verbloedend langzaam sneeft, En slechts een wijl haar dagglans overleeft, Die oov'ral schuwe duisternis deed vluchten. Thans rijzen sterren op in scheem'rend duchten, Stil na elkaar; - de ganse hemel beeft In hunne flikk'ring, die een glorie weeft Van vonk'lend zilver in de…

Mijn dag is goed, mijn zonnebril van plastic doopt de bomen, het gras, de stoepen en de deuren in transparante zachte groene olie, er kan mij niets gebeuren. Het ochtendblad is tevergeefs gekomen, de bus wordt niet geleegd: ik zet mijn zonnebril van plastic op en leg een film van waterdunne zomerolie over de wereld en ik leid U zacht naar…

deze woorden met een laatste krachtsinspanning neergelegd volgens de strenge leer van één stratenmaker zodat dit pad vloeiend voor jouw ogen zich verdiept tot de onuitputtelijkheid van de bron van beleving tot gevoelens zich begeven in de omgeving van de hand die mij wel degelijk vastpakt meteen herpak ik mij zelf met één voet…

Tom Lehrer dood? Ik kon er eerst niet bij Allicht was hij inmiddels bijna honderd Toch las ik het berichtje stomverwonderd De man was al onsterfelijk voor mij Gestruikeld? Zijn briljante brein versleten? Een hartaanval? Of had hij duif gegeten?…

Toen je terug keerde, nadat je jaren in de buik van een reus had geslapen zag je hoe de wereld gewoon was doorgegaan Voelde jij je als los zand een samengeraapt zootje opgeslokt door die allesverzwelgende oorlog die jou in stukjes glas brak Je had gezicht noch naam het kostte pijnlijke jaren en tranen voordat het verbrijzelde glas…

Het zoveelste kabinet zonder daden waar commissies zich doorlopend beraden Misdaad alom, bestrijding faalt Vertrouwen in de overheid daalt Problemen worden doorgeschoven Oplossingen tot het bot afgekloven Inflatie heeft gaten geslagen in de spaarpotten der braven Illegalen overal vandaan leiden hier een spookbestaan De uitstoot van Tata en…

Lege fles was je maar vol gebleven alles is inherent en incompleet door grove vergankelijkheid vergeten in het dagelijkse nieuws door deze worsteling met eeuwige dorst mijn baard groeit harder dan mijn salaris er zitten bladluizen in de frisse avondsalade ik laat de moed vooralsnog niet zinken in de badkuip vol met geurig badschuim je…

Geconcentreerd je doel bereiken. Op zichzelf een nobel streven. Maar het moet wél in je zitten: ingrediënten die kennis verrijken. Gaandeweg raak je oververhit. Bepaalde woorden worden onredelijk. Dedain dicteert je dwingend onze zuur verworven luxe te kraken: is het niet zus, dan is het zo, steeds meer moet het explicieter, je bevredigt…

Schrijven om te delen en anoniem te worden gehoord en gelezen Verder niets alsjeblieft Voor mij geen wierook met pluimen, ik deel iets van ons allemaal, ik geef spiegelbeelden van het leven Het zijn stukjes van mijn bestaan, niet van mij Hoogstens een enkele gedachte komt van mij…

Het Universum zal het laten zien Wat je moet doen En bovendien Omhels ik dat met roem Het geeft en het neemt Je hele leven door En ik weet Het gaat voor alles voor Je kent er niet omheen Dus werk dit niet tegen Het regelt alles zoals geeneen En je kunt je hart er legen Zoals bij een groot poezies bal.…

Veel gele blaadjes vallen al. (je moet die regel maar eens luidop lezen); Al is de zomer nog maar half voorbij dan voel en zie je herfst vooral. Toch mogen wij ons hier gelukkig prijzen want elders is het heet of valt veel regen; Het is wel zomer ook al voel je ‘t niet maar straks zal weer die tijd verrijzen. Laat ons maar zingen en ook…

De gehate Witte Potvis laat het schip Pequod van zijn belagers zinken iedereen verdrinkt alleen Ismaël redt zich klimt in een drijvende doodkist glijdt dagen en nachten over slokgrage golven niets dan zout water mag hem tot voedsel dienen haaien komen aangezwommen hun bloeddorstige kaken gaan begerend van elkaar de ranke kist dreigt…

. ik zie haar staan, nou ja wat ongemakkelijk schijnt mij toe of was ik onzeker na enig verloop van tijd nader ik haar ze staat immers alleen en wacht op de presentatie van haar eerste boek, gelijk ik dat doe . we hebben wat overeenkomsten, het schrijven en haar geboorteland aan zee het is geen diepgang wat we bedrijven mijn vrijpostigheid…

Jouw kussen smaken Naar honing en marsepein, Jouw borsten zijn zo zacht Als perzik en satijn. Jouw woorden zijn als ’t rijm Van Herman Gorter en Jacques Perk, Jij geurt naar mirre en jasmijn, Geeft ’n gevoel van in d’hemel zijn. Jouw liefde smaakt immer naar meer, Ik kan er geen genoeg van krijgen, Je afdronk is als de mooiste wijn…

Melkweg in de lucht stil glijdt het licht door de tijd geen begin of eind Onder sterrenboog vraag ik niets en krijg alles een adem lang licht Liggend op mijn rug, gedragen door de draaiende aarde, strekt zich boven mij een rivier van glans — een boog van sterren, eeuwen onderweg, stil en helder, als een belofte die ons teder omarmt.…