3446 resultaten.
Over de zee hangt matelijk te tampen
poëzie
3.8 met 8 stemmen
3.218 Over de zee hangt matelijk te tampen
een zoele en droeve klokke door de mist.
De dag is zonder klaarte en zonder lampe.
Hij, die zijn hart bezit, weet wat hij mist.
Een stemme galmt, en ieder loopt verloren.
Ik loop alleen. En 'k weet dat duizend zijn
die naast me dragen door te dichte smoren
lijk al te volle teilen melk hun pijn.
Ga niet…
Het licht
gedicht
3.1 met 34 stemmen
20.265 Mijn gezicht is bleek, er is geen licht in deze stad,
ik steek mijn haar op met een ivoren kam,
ivoor is het ooglid van mijn kind en het halsje,
ivoor is de sneeuw in de parken
ze worden gemeden
behalve door dichters,
mijn gezicht is bleek van heimwee, er is geen licht in deze stad
geen ster te zien, verguld of bestreken met ivoor,
geen…
Mijn eigen gang gaan
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen
292 Zonnetje
Schijnt
In mijn huis
De kleuren
Van de herfst
Schitteren
Op een
Hemelse manier
Naar binnen
In mij
Heerst
Een onrust
Een storm
Een verdriet
Een eenzaamheid
Ik weet het even niet
Zou zo graag willen delen
Doe zo mijn best
Maar weet het even niet
Het is zo raar
De mensen
Waar ik
Naar mijn gevoel
Wat met
Te delen…
Eenzaam maar niet alleen
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen
355 De eenzaamheid neemt
hard toe in deze
coronatijd.
Zoveel mensen alleen, het
is niet te bevatten.
Hoe langer het duurt, hoe
erger dit probleem zal
worden.
Het is niet te overzien,
maar het aantal ligt veel
hoger dan wij denken.
Toch kunnen we er voor
die mensen zijn, ook al is
het op enige afstand.…
Verbinding
netgedicht
4.0 met 1 stemmen
408 Verbinding
Probeer
Verbinding
Te maken
Langzaam
Nemen
Steeds meer
Verbindingen af
Mijn God
Laat me
Alsjeblieft
De verbinding
Met
Mezelf
Niet kwijt
Raken…
Het raam is zwart
gedicht
2.7 met 53 stemmen
20.490 Het raam is zwart.
De nacht donker.
In de kelder is licht.
In de kelder waar de flessen liggen.
In de koelkast is licht.
wanneer hij hem opentrekt
en de fles rood.
De televisie grijs, uitgekeken.
In de kamer hangen portretten
van kinderen
die niet willen zitten in de stoelen
van ouders
die niet willen kijken
naar elkaar.…
de eenzamen iv
poëzie
3.8 met 6 stemmen
2.404 Stil sta ik in de steppe,
De doffe zon gaat onder,
De schrale maan verschijnt.
Het gras dampt, klam en vochtig,
De grond blijft stijf bevroren
In hete korte zomer:
’t Blijft winter in de zomer.
De klokjes zijn nog hoorbaar,
Het rulle spoor nog zichtbaar,
De kar is al bijna verdwenen.
Ja, alles gaat, verdwenen…
Wat over is gebleven…
Zonnestraal
netgedicht
3.4 met 5 stemmen
324 Toen haar eenzame oude dag
langzaam in tijd wegtikte
verscheen er voor haar vermoeide voeten
onverwachts een zonnestraal
Op een wonder had zij
al jaren niet meer gewacht
Kleine stofdeeltjes stegen op
gevangen in de lichtstraal
Verwonderd als een kind
grepen haar verkleumde vingers
naar het sprankelende licht
Plots voelde zij een warme…
Verlangen
hartenkreet
4.5 met 2 stemmen
466 ik schilder en trek strepen
geen benul, geen gedacht
sluit mijn ogen zonder weten
en zie een gezicht dat naar mij lacht.
ik schilder en strijk strepen
met een gezicht in mijn gedachten
laat ik mij volledig meeslepen
reikhalzend verlangen, eerder... smachten.
ik schilder en droom strepen
het gezicht krijgt stilaan een gelaat
maar ik kan…
vloeibaar baren
netgedicht
5.0 met 1 stemmen
326 schoonheid is niet aan te raken
ik ervaar dat met mijn ziel,
een kwetsbaar baken,
die roert, beroert en ontroert
maar altijd is, ook tijdens gemis
immers dan is het vaak zoeken
naar troost of zalven van een wond
dan schenkt een kleur of roept een beeld
dat neigt naar liefde, naar het gebroken nabij
waar de nacht de dag besteelt
het lijkt…
Alleen
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen
266 Jij ging weg en liet mij
Achter
Zwarte wolken in mijn hart
Mist in mijn hoofd
Maakt het uit?
Ik slaap alleen maar
Zachter
Je ranke slanke lenige lijf
Omwikkelt verstikt omhelst me
Mijn lichaam gespannen, mijn adem stokstijf
Zinderende kou in mijn denken
De morgen bevrijdt me, ach kom nu toch snel
Het licht zal me wreed verlossen
Geen…
Mag ik even..
hartenkreet
3.5 met 2 stemmen
288 Mag ik even
Bij jou zitten
Mag ik even
Bij jou zijn
Even niet alleen
Even gewoon
Samen zijn…
Eenzame overweging
netgedicht
5.0 met 1 stemmen
353 Als je zoveel jaren gelukkig samen ben geweest,
is het na de dood van het allerliefste wezen op aard,
het leven alleen bepaald geen nieuw te ontdekken feest,
en vraag je je dikwijls af “wat is mijn leven nog waard”.
Dan heel alleen in die kamer met naast je die lege stoel,
het grote tweepersoons bed slechts beslapen aan één kant,
wie dat ervaren…
Met mijn ogen dicht kijken
netgedicht
4.7 met 3 stemmen
340 Met mijn ogen dicht kijken
Als ik mijn ogen sluit
Zie ik wat niet is
Kan ik door grenzen dromen
Over alles wat ik mis
Hoor ik de tijd wegtikken
Geen droom is mij teveel
Zie ik wat ik zien wil
Droom ik mijn wonden heel
Met mijn ogen dicht kijken
Naar jouw blonde lokken
Dansend in de zomerwind
Niets doet mijn adem stokken
Tot ik mijn…
Ooggetuige
gedicht
2.8 met 60 stemmen
17.982 toen ik door het
sluiten van de ramen
de wereld buitensloot,
wie hoorde toen
het radeloze tikken
van allerlei insecten,
wie het snakken van de
bladergroene kamerplanten
naar meer, naar overdaad,
wie het muzikale zoemen en weer
afslaan van de oude koelkast,
waarin kaas en eieren in
bedden sla ten onder gingen?
ik vraag u hier:
wie was…
Onbegrip
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen
304 het Heilige
hierboven daar
kom jij
ook eens
voor te
staan
de vraag
zal gesteld
worden hoe
heb jij
het op
aarde gedaan
jouw zoon
was het
einde net
wat jij
had gedacht
oh wat
gebeurt nu
ineens dit
had jij
als ouder
niet verwacht
die lieverd
wil bij
voorkeur als
mooie vrouw
door het
verdere leven…
Wachten
poëzie
3.8 met 11 stemmen
2.056 Viel er een kleine regen in de nacht?
Een kraalgordijn heeft even zich bewogen,
Ik luister, en ik houd mijn adem in.
Ik stond voor een verlicht papieren venster.
Mijn nagel gleed langs het doorschenen vlies,
En daadlijk viel een grote duisternis.
Het kraalgordijn heeft even zich bewogen.
Daar achter hoopt en luistert een, snel…
wat ruis voor mij
netgedicht
4.4 met 5 stemmen
355 Wat ruis voor mij
Op een muurtje ben ik gaan zitten
Op de grens van tuin naar plavuis
Alleen, voor mijn huis en schuif
De gordijnen van de dag opzij
De zwangere lucht staart mij aan
Vlijtige liesjes zwaaien per abuis
De klimop staat moederziel alleen
De schaduw staat met handen in de zij
Het geluid om mij heen is verdwenen
Ik wil de wind…
Etherische varens
netgedicht
2.5 met 2 stemmen
293 Dit is de dag van de herfstkleuren
van de kleine grijze miezerregen
die zachtjes mijn gelaat beroert
mijn geest verdwaalt zich
zoals mijn voeten
dit is de wijd open wereld
ik ben de geluidloze man
Welhaast ongrijpbaar verplaats ik mij
doorheen de grijze mensenmassa
onzichtbaar, geruisloos
ik ben een geest, een fantoom
Ik ben alleen
helemaal…
Afspraak
gedicht
2.4 met 75 stemmen
17.319 Hij is niet op komen dagen.
Misschien werd hij ziek of liep hij
onder de tram, misschien sprak een ander
hem aan. Misschien vergat hij zijn horloge
of vergat het horloge hem de juiste tijd te geven.
Misschien wilde zijn auto niet starten
of begaf die het halverwege.
Misschien belde iemand hem juist voor hij vertrok,
met het bericht dat hij naar…
DE JONGE SATER
poëzie
2.6 met 7 stemmen
2.564 In 't avonduur zoekt zich in 't koele bos
De jonge halfgod, naakt en onbespied,
Een plek, waar hij zich uitstrekt in het mos.
Een dwaze blijdschap overstelpt hem later,
Wanneer hij nimf en faun verzameld ziet
Bij 't blank gefluit op 't afgesneden riet,
Dat hij zich koos die morgen aan het water.
Hij speelt; maar onder 't borstlig haar…
Eenzaamheid
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen
295 Vandaag is de week van
de eenzaamheid
begonnen
zeven dagen lang
mogen deze mensen meer
aandacht krijgen,
maar na die week ook natuurlijk,
dat mogen we zeker niet vergeten.
Als je ze weet te bereiken
tenminste, want
dat is wel een ding!
Heel veel mensen zijn alleen
of eenzaam ,
corona heeft voor
iedereen het sociale leven
goed…
We Zijn Weer Thuis
snelsonnet
3.0 met 3 stemmen
611 Ik mag alwéér niet op m’n werkplek komen,
Daarom heb ik me thuis geïnstalleerd,
Ik raak volledig in mezelf gekeerd,
En zit achter m’n laptop weg te dromen.
Een enkel dingetje bevalt toch beter:
De koffie binnen anderhalve meter.…
De vruchten zijn geoogst
netgedicht
5.0 met 1 stemmen
313 De vruchten zijn geoogst, nu vallen
ook de bladeren in treurigheid.
Doorschijnend wordt de kruin
en wind doorspeelt zijn takken
alsof die heel de kleurenpracht
voorgoed wil uit gaan vlakken.
Hoe lang staan nu op afstand weer
de dragers die elkaar omarmden.
De vuren die ons hart verwarmden
met zonnegloed, zij zijn niet meer.
Is alles broos…
Tot jezelf komen
netgedicht
3.5 met 2 stemmen
357 telefoon en drukte
iets wat niet lukte
tijdschema waarvoor ik bukte
ja ik ben niet stuk te
krijgen, maar
wat is waar
uur dag maand jaar
ben ik nog daar?
overreden praten elke keer
langzaam weet ik het niet meer
de maalstroom van het verkeer
wie was ik ook weer?
wat te doen is stapelt op
al die…
Intieme overwegingen
netgedicht
4.6 met 5 stemmen
301 Handelingen worden trager
door de echo van wild verlangen
even dringt de mens door in het duister
van de herfstnacht, geheimen openbaren zich
in diepere dromen dan ooit denkbaar in stilte
bomen maken zich klaar voor de herfst
in aandacht van zintuigen om het onbekende
te verkennen met gedachtetekeningen
die alle verbeeldingen van liefde…
Moedige zelfangst
netgedicht
3.5 met 2 stemmen
346 Wie ophoudt met zichzelf zoeken
zal zichzelf, vanzelf, hervinden
omdat geen mens verloren is.
Wie ophoudt met antwoorden vinden
zal geen bange vragen zoeken
omdat problemen, vanzelf, verdwijnen.
De iemand die zichzelf verliest
zal een angstig niemand zien
voordat een wanhopig mens
een moedig mens kan zijn.…
UIT DE DICHTERLIEFDE
poëzie
2.3 met 6 stemmen
1.608 Een knecht bemint een meiske,
't bemint ene andere knecht,
die andere bemint nog ene andere
en stort zich met haar in de echt.
Uit wanhoop neemt het meiske,
goed kome het uit, een vent,
de eerste de gereedste;
de knecht, hij, is miscontent:
Dat is een oude historie,
maar ze is nog altijd nieuw,
en wie zij voorvalt gaat het
alsof…
buurtbezoek
gedicht
2.5 met 53 stemmen
14.180 zijn familie en wij buren
ineens allemaal tegelijk
op bezoek in zijn kamer
de spullen onder ons
verdeeld. alleen de brief
in het linkervakje
van de zelfgemaakte
groene, houten kast
durven we
weg te gooien
noch te posten
of te lezen
een week later
loop ik
onder het erfstuk,
zijn paraplu.
door zijn regen…
Als kind door een sfinx gebeten
gedicht
2.8 met 23 stemmen
13.480 Als kind door een sfinx gebeten.
Als man door de mangel gehaald.
Enigszins afzijdig van de rest
zich voelend op z'n best.
Wat te worden nooit geweten;
weifel en wankel als basis en bron.
Ik (is de worm in het wonder)
ben de dertiende uit het dozijn;
de vroeg al van mammon en pappot weggevluchte,
vele malen ten hele verdwaalde
Cino…