Alle inzendingen

Egidia, waar waart gij met de blik van uwe geest waar rust het boze oog van uw peilloos diep gemoed en welke alchemie voert u als kwade genius in 't schild? White euroknight vraagt dringend om wat klaarte in de wijn zijn blik vertoeft ziende blind in de verte waar zich het rood van boeddha mengt met vruchtrijk groen der ganges in…

Ooit ademde pakijs dik bevroren... Maar bij Newfoundland braken de flanken. De kou gaf het op. Hij smolt open: en smoorde voorgoed zijn mooie kristallen. Als poolwater keek hij om zich heen: gletsjer na gletsjer legt het loodje! Ineens begon hij hevig te zweten: kan de mensheid dit nog 'framen'? Landmijlen verder hoort hij al angst: de…

Ik ben ontsnapt uit mijn pantser, naakt voel ik: wat -- is er buiten mij?…

Een schrikbewind van 24 jaar De hoop leek door het volk al opgegeven Maar de tiran Assad is toch verdreven Plots speelde een rebellengroep het klaar Hij is gevlucht naar Moskou naar verluidt Wie weet put Poetin er wat wanhoop uit…

waar anderen wandelen voor plezier en vertier zoeken dak- en thuislozen in de rust van de natuur draagbare dagen de stad te luid en te snel te benauwd ook vaak hun werk en huis verloren vindend zij dwalend schuil in de natuur psychisch gebroken verloren of vervreemd vertoeven zij onbegrepen in schaduw van het lover een winkelwagentje…

het zonlicht schuurde ongenadig langs een optisch bijna volmaakte huid zelfs het kleinste kratertje wierp zijn slagschaduw ver vooruit het was alsof de maan onder de diepploeg was gegaan en het oppervlak alleen uit kaarsrechte lijnen en scherpe kruisingen bestond daar waar erosie de kleuren licht had gehouden kon men het beste…

Ik kwam aan een oase, een vrouw stond blootsvoets in zichzelf geschaard lege ogen boven een mond vol krijt levende afwezigheid. Zij strekte zich tot in de verten uit, eindeloze bruid. Lemen voeten kreeg ik, veren van de vogels die haar omhalsden ik voelde mij zo wijd als zij. Zij openbaarde mij een glimp van heiligheid, mijn afgeleefde…

Het was een morgen, kristallijn gezet op vochte weiden, waar de droppeldauw de sprieten, stengels buigen deed, aan kelk en steel schakerend in het lichte grijs gezegen op gras en groene halmen, in de lucht heldere vinkenslag, over de vlonder het reppen van de voeten, de witte tandenlach, het zingen van de melkster, aan de kimmen de zomen ging…

avondwandeling een ijskoude noordooster giert door de straten en door de kale bomen schuurt mijn gezichtshuid kruipt in de vingertoppen ondanks een tweetal warmwollen winterwanten de sterk verlichte huizen verwijzen voor mij naar de carnavalsviering een omgewaaide huurfiets rust wat in het gras…

Niets is mij vreemd veel is mij overkomen een beetje angst een beetje bang een beetje verdriet een beetje woede maar niet een beetje verliefd verliefd ben ik nog steeds op mijn man en natuurlijk op mijn dochter niet een beetje maar heel, HEEL veel!…

Jij kwam en heerste driehonderd jaar over mijn land over ons over mij In drie eeuwen leerde jij de taal van mijn pijn niet spreken Hoe snel ik het felle woord van je zweepslagen verstond Een zonnebloem die zich gehoorzaam wendde naar de zon D’e ta boko S’anan Konde jij hoorde mijn slavenlied niet Mi ta kas porfin Ik ben eindelijk…

een leven lang hangen aan één enkele boom en bij zon en wind en regen of in avondlijke stilte onbedaarlijk van andere bomen dromen tot de herfststormen komen…

Geen inwijding of ritueel overgeleverd en betoverd door meedogenloze on en bovenmenselijke krachten rotsvast in hun geloof en hun onwankelbaar vertrouwen in de allerhoogste, naar geen evenbeeld geschapen eeuwig onbeweeglijke beweger zongelijke evennachtslijn pooltotpool meridiaan onzichtbaar niemandsland bewaker de mens stip aan…

We dromen van iets nieuws, plotseling een nieuw pad -- in onze bossen.…

jouw ster doofde veel te vroeg een donkere leegte bleef en blijft toch plantte jij ook de boom van herinnering met altijd groen blijvende bladeren die bladeren kleuren immer fris ze spreken fluisterend wat wezenlijk is het leven dat jij hebt geleefd omarmend met de liefde die je ons was en blijft de mooie slingers die je achterliet geven…

ondanks je standvastigheid was er in je houding iets breekbaars gekomen je lach was zachter geworden net als de vroeger voor zich zelf sprekende uitdrukking op je gezicht die maakte in contact een warme verbinding dat een surplus aan innemendheid gaf in een direct toegang tot je diepste geheimen die schatkamerden in je grote…

menselijke gevoelens lijken op stenen die gegooid worden in het meer ze komen daarin stuiterend neer en veroorzaken steeds groter wordende kringen die de kern beschermend omringen de grootste kring is voor iedereen de kleinste kring toon je aan niet één je wilt de kern beschermen je diepste voelen je diepste kermen behoren…

Op bladloze tak strijkt neer en pauzeert een kauw einde van de herfst Wanneer de tijd is gekomen dat de grijswitte wolken steeds meer op voorgrond treden en samenkomen tot een ongekend geheel waarachter zachte zon vervaagt tot een vaal lichtpunt terwijl een opkomende wind zorgt voor enige kilte. Nog even terugdenken aan afgelopen periode…

Beleid van PVV-minister Beljaarts: hij steunt de lieden met de sterkste schouders, bedrijfsdirecties en hun aandeelhouders, zo gaat de koopkracht van de burger helwaarts. Voor Henk en Ingrid is het wel passé: ‘Wij stemmen niet meer op de PVV.’…

Al Dalen de vlokken, Dalen de luchtige vlokken en lokken Mijn ziel met geruisloze vreugde in stille, onhoorbare val. Dicht Sneeuwt aan de hemel, Sneeuwt aan de loodgrauwe hemel gewemel Van volle, van koelblijde blankheid in feestelijk, zachtgedempt licht. Traag Reikt mijn begeren, Reikt mijn afgunstig begeren, te keren In tot de sneeuwkoele…

Het gedicht hoorde hoe het werd geschreven, het zag de reusachtige hand waaruit het leek te ontstaan, woord voor woord, het hield zichzelf nauwelijks bij. Bij, zag het geschreven, en als echo zei het zichzelf, bij, bij, maar toen was de hand alweer verder, gejaagd door de zweep van het krassen, het heimwee naar vorm. Het doet pijn om niet…

Met één druk op de knop ben ik bij mijn geliefde sprankelende oekraïense uit poltava schaduw van de dageraad zij heeft iets klaargezet voor mij kijkt mij met grote bruine ogen aan van heel dichtbij hypnotiserend één minuut lang in haar zwarte negligé Helaas helaas zijn wij twee uren hemelsbreed gescheiden mijn wereld tussen wadden…

ZWEDEN OP IJBURG Alsof ik Zweden binnenwaai 'De Binnenwaai' biedt 'n schuilplaats tegen de regen, wind, sneeuw en ijs op zomers IJburg of winters IJsburg Zweden met mooie groene zomers en steenkoude witte winters doch dan brandt de houtkachel geurt de keuken en branden er kaarsen 'De Binnenwaai' biedt kaarsen aan die je niet…

Schaaf je verwachtingen in lagen af bewerk de bodem Hij is je huid bevrijd hem behoedzaam van verdichte grond ontgraaf wat je verlangt Vind onvermoede vondsten vaak gefragmenteerd op onontdekte plaatsen Soms herkenbaar verdwenen in ploegsporen of ondiepe greppels Verwachtingen in lagen van uit de lucht gezien fragiel aardewerk…

Ben je geboren op een klein eiland in de stille zuidzee of opgegroeid in een verlaten uithoek van een vergeten rijk achteroverleunend in een oksel van de machtige chinese tors waar angst taboe is in de ongenaakbaarheid der himalayahoogten dan is zoeven over zes maal duizend mijlen land in een zwevende zeppelin of schip van…

Vrede en vrijheid keer op keer raakmomenten samen voor elkaar Hoe onverwacht en plots ik getuige ben van gewapende strijd tussen georganiseerde groepen van waar de schokkende beelden steeds meer in mijn geheugen staan gegrift waar ook geluiden van angsten en pijnen worden opgenomen. Verder voel ik me machteloos en niet in staat om invloed…

Stilte van het woud huis, werk, bestaan verloren natuur als schuilplaats Winkelwagentjes een vuurtje dat warmte geeft takken verbranden Schaduw van het groen Onbegrepen, psychisch stuk vechten om balans Afval hoopt zich op een schreeuw om zonder oordeel de weg te bieden De echo van pijn vraagt mens en natuur ruimte wie hoort en…

Het is volle maan, uit het café klinkt muziek -- Ik hoor er niet bij.…

Vrucht van de vlucht in Veviers als balling Kwam ik je tussen de zerken weer tegen Onder een steen; hoe snel de tijd verging Sjacherend doorheen Mokum Alef's stegen Deed hem een wakkere contentheid aan Die vierde waar het leven mee begint Een liefde die sterker is dan doodgaan Vond onderkomen in hem als eeuwig kind Kris kras door de stad…

ik heb de beschavingen in beeld gehouwen gevoeld en gezien griekse romeinse en etruskische lijnen neuzen ogen en monden die in schoonheid hun hemel vonden en lichaamsdelen die het oog deden strelen zij waren trots op hun fysiek verschijnen maar wel in balans niet in de huidige te veel geproportioneerde uitdagende curves naast…