Alle inzendingen

Imperialisme is geoorloofd Opdat niet iemand elders het gaat doen Is een sofisme dat volken heeft beroofd En werpt een smet op ons erfelijk blazoen Gekomen zijn we tot de ontdekking Dat de mens volwassen is geworden Dat dit de allerlaatste stuiptrekking Zij van een conflictueuze orde Één aarde, één toekomst, één familie Beklemtoont de…

ik zag de sterren niet maar met iedere streel door je haar knetterden de blonde vonkjes het was geen kleurrijk vuurwerk de banen hadden zo hun eigen vorm en dikte van haar in een heerlijke streep hun zachtheid bleef vaak aan mijn handen hangen in uitwisseling van opgelopen contactspanning vaak waaide de wind je scheiding…

Bij het gammele landhek, groen uitgeslagen, vermolmd. Altijd wel een, namens de weide, die je begroet. Tweeponder tong die je hand likt. Een walm uit de bek recht uit de lebmaag. Strontvliegen en dazen met geen staart weg te slaan. Wel erg ver van de oeros geraakte lobbes van een lady, nog een eeuw fokken en krachtvoer en je…

Hier ligt het overschot van 't hartbekoorlijkst wichtje, Voor 't uur des kwaads ontroofd aan de Ouderlijke min, De onsterflijkheid reeds rijp bij 's levens aanbegin; En ruilde 's Moeders schoot voor 't kille grafgestichtje. De droeve Vader, die van 't minnelijk aangezichtje Nooit kinderlachje won noch lonkend ogenlichtje, Schreef zelf…

waarachtig, wat speelt zich hier af op de plek waar ik begin mijzelf aan te vangen met natuurlijke overgangen tussen licht en donker flagrant blijven liggen tweezijdig ontwaken of slapen vergeefs de dag verdrijven die grenst aan vlees noch vis als voorwoord om nog wat langer in bed te blijven alvorens mijn weg te bestraten…

Vandaag ben je 245 dagen een lieve 'verschijning' geweest  soms was je een fata morgana een 'verdwijning': drie weken verweesd achter poorten van kyrgyzstanzana was ik méér dan 'een mail' die je leest met verbaasde indringende vragen Jij bent méér dan een loveletter tale ik méér dan jouw white euroknight a poet whose verses are…

Vandaag ben ik langs het water gelopen en heb van wind en wuivend riet genoten langs bermen waren wilgen opgeschoten daar achter lag de horizon wijds en open. Een panorama vol smaragd en robijn doorzeeft met held're gouden zonnestralen als ladders waar engelen op en af dalen zo kan dus de aard nog paradijslijk zijn. En verder loop ik langs…

In de dagen van zijn jeugd vult de wereld zich met kleurige ballonnen zijn verwachtingen verbleekten nog niet de reis was nog maar net begonnen gedacht dat deze jaren zouden meetellen met de precisie van getallen die hij vergat en dagen alsmaar verder deden opdelen in nieuwe ervaringen waarbij het aardse veel zwaarder weegt dan jeugddromen…

Je gedachten zijn warrig. Als haren rond je gezicht. Zoeken de wegen in je rimpels. Zoekend naar wat je wist. Je herinneringen zijn wazig. Zoals je ogen in je blik. Vragen waar alles is gebleven. Vragend naar alles wat je mist. Je nostalgie komt naar boven. Zittend allemaal in je hoofd. Met een glimlach ga je slapen Totdat het licht…

De lucht is te donker De maan te grijs Ik zoek een wonder Ik wil zijn in het hemelparadijs Ik hoop niet te vluchten te vluchtig Maar in jouw gouden ogen Laten mij zijn zo luchtig Dat ik bij jou zijde zijn mogen Voor altijd zijn aan jou zij Want voor altijd heb ik je lief de lucht is blauw Zo zijn wij en blij Ik zal je vinden en…

‘t Ging over een rubberen ring of één van latex Nee, eerst over een caravan Toen, lopend aan haven vertelde ‘k over een geliefde en Noorwegen, een ruzie jullie vroegen waarom een niemendal zei ik, jullie wilden details maar over de brug ging ‘t over iets anders alweer ‘k weet ook niet waarom ‘k over die liefde en ruzie begon Dan liepen…

Of ik van je hou? Ik begrijp Dat je dat vraagt Want je ziet Wat er is Niet hoe het me raakt Ook nog morgen? Niet dat er Niets schort Maar ik zie niet Wat het is Maar hoe het wordt…

Ik denk aan vroeger en ik herinner me nog -- veel meer dan ik wist.…

ik ben geen keizer apostel volksmenner of dagdromer maar ik heb net als jullie zo mijn gedachten over aarde en leven vooral hoe wij dat doen en waar onze resultaten zijn met de rijkdommen die ons zijn toebedeeld zoals ook de gigantische verschillen dat kan nooit de bedoeling zijn geweest de chaos de kloof tussen arm en rijk de…

Minister Klever blaakt van egoïsme. Het welzijnswerk van NGO’s daarginder kan volgens haar met een miljardje minder. ’t Is inhumaan; zij noemt het pragmatisme. ‘Ik ga de inefficiency bestrijden en duizenden verlossen uit hun lijden.’…

ik ben geen keizer apostel volksmenner of dagdromer maar ik heb net als jullie zo mijn gedachten over aarde en leven vooral hoe wij dat doen en waar onze resultaten zijn met de rijkdommen die ons zijn toebedeeld zoals ook de gigantische verschillen dat kan nooit de bedoeling zijn geweest de chaos de kloof tussen arm en rijk de…

Ik weet het dat ge mijn zijt - mijn alleen - Ik weet het - en ik peins het wonder na en kan het niet bevatten - hoe ik peins. Mijn is uw lach en de opslag uwer ogen, mijn is uw ziel - uw ganse, diepe ziel. Zal ik het straks begrijpen, als ge komt, als gij uw hand mij zo vertrouwend reikt, het hoofdje half gebogen, als in weemoed? Zal ik het…

Als ik een vrouw ontmoet met een intelligent gezicht, een edel gevoelig profiel en beschaafde manieren, met poëziebundels van Reiner Maria Rilke en Hölderlin en een altviool onder de arm, dan denk ik meteen aan neuken.…

De buitenkant is uiterlijk schoon trots en vertier publiek vertoon het verblindt in al z'n pracht representatie van de macht in de opkomst van culturen oude hemelrijken tot the fall, de decadentie van beschaving ondergang des avondlands Maar de mens, wat kan die zelf kent hij zichzelve gnôti seauton met zijn cogito…

Mag dat, gewoon gelukkig zijn? De halve wereld staat in brand En ik loop op een lichtfestijn Met mijn geliefde hand in hand Wij zingen mee met kerstmuziek Jingle Jingle Jingle Bell rock Het tuincentrum is feeëriek Bezoek bewondert het en bloc Zo hier en daar een zwarte bal Geruit lijkt die op een granaat Daar schrik ik van, een krib…

Leef je in armoe, zonder perspectief begin een webshop op je zolderkamer als nono hoef je je echt niet te schamen je wordt van je eigen beurs anders een dief Het is een paradijs voor bali e. of ali b van baba uit sjanghai ze nemen daar de gekste spulletjes mee van wenzou quanzou beijing en yantai Het wordt echter menens…

Bij Drachtens Karmelklooster laat de ruime bloementuin taal der geuren waaien waarin Evangelische kracht vreugde brengt aan stemmen die lustig roepen tot arbeid in de aarde gezamenlijk beraadslagen en de vurige wil zich aan de mensheid te geven.…

handen die slaan ik voel zoveel pijn geen warme maaltijd of een arm om mij heen als jij mij ziet kan jouw stem iets doen een klein gebaar geeft mij toekomst laat me niet los kijk verder dan de schijn die het verdriet verstopt geef mij jouw hand ik heb jou nodig jouw ogen en jouw oren voor mijn stille schreeuw mijn smekende blik…

Laatbloeiende roos verstrooid met waaiende wind vreugd van bloemblaadjes In de orkestratie van het leven waar melodieën vloeiend in elkaar overgaan verliezen we wel eens de schoonheid in eenvoud uit het oog Het zijn precies die niet gezongen schatten die onze ziel in beroering brengen. Op de eerste plaats uitgestrekte blauwe hemel met…

Blijf maar een kind, dan kun je prinsheerlijk slapen -- in vreemde armen.…

nog wat kleine zaken om de stroomlijn van de schepping te volgen en in de goede toon samen te gaan vervolmaken want overal zitten ogen en haken om samen tot verbinding te raken want in tijden van voorspoed komen cultuur en allerlei vormen van creatief zijn tot ontwikkeling omdat de mens daar meer tijd en zin in heeft verfraaiing…

En weer valt de nachtvlinder in diepe slaap  de maan was nog nieuw en aardedonker zij hoorde en zag nergens sterrengeflonker en viel in de armen van morpheus de aap O pardon, ik beledig toch niet die enclave  van klassiek latijn en archaïsch grieks die morpheus was mythisch, iets puur olympieks geen aap maar een god uit een helleense…

O land van mist en kille rechtse regen Met enge rellen en een bruine smet Het viel dus niet, ons etterkabinet Al bracht en brengt het ons beslist geen zegen Hun slepende gedoe maakt moe. Ik gaap En denk: o viel ik maar in winterslaap…

Ze staat stiller dan een staande klok stil kan staan. Dieper dan stilte vallen kan tussen stoelen achter een tafel waarop twee flessen stil staan, neemt ze plaats in de ruimte vol van haar stervende beweging. Lager dan een engel vallen kan, zinkt ze in zichzelf. Als god dit ziet, noemt hij de kamer hemel, de seconde eeuwig.…

Veroorloof mij u nogmaals af te wijzen, binnen de maat van een veracht sonnet: de Schoonheid wreekt zich, want ik sterf van pret om al uw kostloos bovenwerelds reizen. Uw buitelingen tussen paradijzen met als eindhaven toch een kleevrig bed - moet men niet dom zijn, om zo nauwgezet steeds weer een nieuw soort hemel aan te krijsen?…