Alle inzendingen

Het vergeten eindigt zich niet er moet opnieuw worden vergeten in volle bewustzijn van leven zoveel liefde is er weg gegeven mijn beste vriend voor het duister het is een wonder, dat ik nog luister met licht dat je achter hebt gelaten in jouw weemoedig domein het is fijn weer mens te zijn met alles wat ik inwendig hoop ondanks mijn tranenbiotoop…

Ik liep door mijn tuin tussen bloemen en rozen een merel zong in eikenkruin een vlinder had een plek op mijn schouder gekozen. De nachtegaal sloot bij de merel aan een duet wie 't mooist floot even ben ik hierbij stil blijven staan. Die vlinder is nooit weggevlogen hij vloog rechtstreeks in mijn hart en is met wat lag in zijn vermogen…

We hadden het over het gehoor Ze merkte dat ze dichterbij om te verstaan, het was een prop, dus makkelijk weer vrij daarvan En ik, die soms ook denkt wat zegt hij of zij nu wèl, denk niet dat het mijn oren maar de ander is die zo onduid’lijk spreekt Vrijwel alle ouderen missen kies of tand waardoor er geen verband, ze praten…

Pijnlijke stilte zo intens voelbaar, als het diepste donker in de nacht. Geen geluid ook maar hoorbaar, niemand die nog ergens op je wacht. Lege handen die willen grijpen, naar hetgeen dat in het verleden verloren is gegaan. Nog een keer liefdevol willen knijpen, in het lichaam dat altijd naast je heeft gestaan. Tranen stromen, een…

Mijn hele leven  is een kunstobject om van niets iets te maken van materie, maar vooral van emotie ik heb een heel scherp timmermansoog ondanks dat ik geen hamer kan vasthouden laat staan 'n schroevendraaier, boormachine of zaag toch heb ik een 'n enorme focus, kijk, inzicht op mogelijkheden en zelfs een glimlach rondom  persoonlijk…

Gelukkig is er nog de ander het ander, dat, als ‘k ontevreden over mijn spiegelbeeld mooi is, kan bewonderen liefde op voel wellen Een bloem haar best wil doen, een kind, haar gave huid en lach, zo stralend de vogels, hun geluid bananen smoothie die ‘k nog in de koelkast vond de verfkwasten die wachten op mijn hand en mijn ideeën…

Jaren geleden, tussen muren waar de nachten koud zijn en mensen verloren zoek ik houvast in werk dat ik nauwelijks begrijp onbegrepen, net als ik. Mijn lichaam nog vol van verlies, pijn die niet werd gezien, artsen die wegwuiven, echo’s waarin ik mezelf niet terugvind. Waar het hart stilviel en vertrouwen wegsijpelde…

het pontje bracht ons heen en (verrassend) even later ook weer terug (dat gold aan boord voor iedereen) toen zei opeens een vent uit Slikkerveer ‘het is beter aan wal te blijven staan dan te varen en heen te gaan’…

Hij haat Hamas, Als hij haar ziet liggen, Haar hoofd Naast haar lichaam, Haar baby er naast, Haar benen, En haar tas In de kuil, De bom achterliet. Hij haat Israël, Als hij zijn vrouw, En kind, Ziet liggen, Bij de krater, Die Israëls Wraakzucht, Daar sloeg. Hij haat de wereld, Die zwijgzaam Toekijkt, Medelijdend snikt, Geen…

De tijden zijn veranderd, de mensen niet lees ik plank na plank in vele talen in eeuwen bewaarde boeken die de wereld zo vanzelfsprekend beschrijven als ze ooit was 's Avonds beleef ik hun lotgevallen 's nachts droom ik ervan, elke dag kleuren ze mijn lichaam anders…

Bij jou ontspan ik een zachte ademhaling ik ben helemaal Bij jou hoef ik geen glimlach te dragen die wringt, geen stem op te zetten die boven mezelf uitstijgt. Je bijzijn legt geen druk op mij, maar nodigt me uit te zijn wie ik ben. Je hoort de diepe stilte achter mijn woorden en vult die niet op met haastige geruststelling. Je laat me…

de zonsondergang vanaf ’t zandloze strand waar jij als ’n uitvergrote filmster je veel te dure hoed vergat de friet bij ‘Ho-lands’ op de hoek met de ‘meejo’ over datum ofzo en ’t kotszakje dat lekte (maar voordat ik dat doorhad…) de bus die we moesten verlaten want de chauffeur was niet als enige onze stank zat dit hotelkamertje…

Schreeuwen in een leeg gebouw waar niets wordt gemaakt klinken de geluiden door op zoek naar zinnige woorden waar het gedicht kan beginnen Zo klinken de klanken in een samenspel van vormen van geluiden om ze telkens terug te laten keren en de zinnen tot het laatste woord af te laten breken laat de echo maar schallen uit een diepe put…

ik was nooit zo verliefd dat mijn hart mijn hoofd de baas werd... nooit kon hij zover beslag op me leggen dat er geen 'ik zijn' meer overbleef... voor hem wijzigde ik m'n dagindeling voor hem veranderde ik m'n standpunt wat ik geloof, geloofde ik bij hem niet meer ik hield rekening met zijn wensen aangaande eten en vrijen en slapen…

De opperhuid van moeder aarde ligt onontgonnen, puur natuur op maagdelijk terrein; zij houdt zich staande, braakliggend bedekt met een schaamlap voor wonden in ‘t besloten woud der verwachting. De nachtelijke zonden woekeren voort in tempeesten, de wildste beesten en de vogelen ‘des velds’, wier zang streelzacht fluwelige columna’…

Nee, dichterbij ben ik nog niet geweest, Maar deze zomer gaan we het beleven, We zijn op weg naar Stratford-upon-Avon, Waar hij geboren is, die ieder leest. En als ik dan bij u ben weergekeerd, Ben ik nóg meer door hem geïnspireerd.…

Langzaam wringt zich 't water door 't steile dal, Verstaald tot gletscher, en bazalten wand Droppelt, geslepen door de gletscherrand, Bonkende blokkendonder, knal na knal. Gestrikt om rotspunt, waait de waterval, Vlag van 't gebergte uit luchtig wapp'rend kant: Zijn kleurig beeld in 't ijle stuifsel brandt 'T van licht onzichtbaar centrum…

het was moeilijker dan ik dacht de zware pigmenten hadden nog zoveel spirit en kracht dat met frivoliteiten het oplichten geen succes zou worden ook met de wat gedateerde donkere lijst kon ik er geen luchtigheid in krijgen pas na het opfrissen van mijn jeugd perspectieven met geloof hoop en intens warme liefde op niet…

Waarom ben ik geen hond? Naasten vinden het normaal dat ik vroeger uit het leven stap. Ik hoef geen schuldgevoel te hebben. En daar ga ik. Een mooi plekje uitzoeken. Rust. Na een leven dat geleefd werd. Ze zullen het mij niet kwalijk nemen nee. Ze zullen zich mij herinneren als een vriend, vrolijk en trouw. Waarom ben ik geen hond?…

Gelijk de circe-ogende co-assistente die stiekem van achteren mijn slip in kwam, een gouden greep deed in het muilezelpaar - een volledig nutt'loos gebaar -, constaterende dat zich daar tussen de welvormige dadels geen vunzige woekering voordeed, doch slechts een verlangen - niet warm, maar heet voel ik haar zwijgen als een gebaar. Instemmend…

Ik verzin het allemaal zelf Alles fantasie, illusie Mijn eigen verbeeldingskracht Ik ben er zo goed in Mezelf overtuigen Dat het zich om mij heen manifesteert Fysiek.. in 3D Tastbaar ervaar ik een lichaam Vlees, bloed Een wereld om mij heen Maar Ik verzin het allemaal zelf Want waar begint het immers Als ik het niet zelf bedenk Zonder…

tranen liggen als regendruppels op haar gezicht de storm heeft haar geest verward in haar ogen pakken donkere wolken zich samen code rood is bereikt met orkaankracht wordt ze ondergedompeld in duisternis de depressie neemt het over…

Zomertijd doch de wereld is winter herfst ver weg en de lente is zoek Zomertijd doch bommen die vallen  pijn en verdriet oorlog is een vloek Zomertijd doch honger naar vrede kom in beweging en open het boek Zomertijd het boek van de vrede vrouwen en mannen mijn dringend verzoek Jan Jacob Krediet Van den Bos, VredesDichter.…

Mijn gft leeg ik vaak vlug, dus leeg Er lagen grote bloemen in van witte orchideeën Zou je daar gekauwd op hebben voor betere ideeën? Die nieuwerwetse woorden schat bevat ik niet en sla die over De burgerigste bak, o, burger, waardoor kind’ren niet meer lopen bedoel je die? Ben bonus oma, opa jij? Doe jij wel iets aan lopen?…

Op het witte kussensloop Ligt Jouw lieve hoofd, Je haren liggen wijd gespreid, Je wimpers liggen gevlijd Op je blanke wangen. Iets mooiers bestaat niet. Als ik jou slapend zie, Voel ik me in liefde gevangen, Die mij nagelt aan ’t bed. Dan stokt mijn adem, dan smelt Mijn hart, dan vloeit Al jouw liefde in mijn bloed.…

Kijk jij naar de welving onder mijn navel, wil je me daar bloot maken? ... Je bent terughoudend ... en komt niet dichterbij ... mijn adem, mijn vraag Brandt er iets in jou laait het, smeult het, of moet ik het aansteken? ... Ik ruik jou niet, geen geur ... die een vrouw opwindt ... in haar buik, in haar hart Weet je niet wat je wilt…

Frêle lijn beweegt woorden raken zacht de lucht vrede houdt adem Er hangt iets tussen ons, haast niet te zien, een fijne lijn gespannen over oude gronden, licht als adem, maar zwaar van betekenis, te breken door één vergeten gebaar. We spreken traag, alsof taal iets weegt, alsof elk woord een trilling veroorzaakt, een blik houdt stand…

Een goedemorgen heer slash mevrouw Ambivert en hartelijk welkom vanuit het polyglotamfitheater in Mountain View Californië Wij, in onze nederige schulp, gebruiken grootschalige vertaaltechnologieën om hulp te bieden in elke denkbare accentvrije taal tot wederzijds begrip doch enkel en uitsluitend digitaal Onze excuses voor eventuele…

ik heb de de laatste loodzware pigmenten gepakt op het schone palet neer gelegd die met de penselen van het hart op het doek worden gezet waarin het echte leven nog eenmaal uitbundig zullen bloeien los van de aardse afhankelijkheid en de oogsten van ieder jaar laten zien in hun meest kleurrijke vormen en gedurfde variaties…

Valeri Gergiev, Rus en dirigent Zou zondag in Caserta op gaan treden Maar wordt na veel verzet alsnog gemeden Dat krijg je als je vriend van Poetin bent Hij heeft nog even luid geprotesteerd Maar werd toen naar de deur gedirigeerd…