Alle inzendingen over liefde

Ik wandel in de duinen en tussendoor ga ik heerlijk op een bankje zitten genietend van de mooie natuur Er komt een man langs en vraagt of hij ook even mag komen zitten Een grote man met krullend haar en een hond Natuurlijk is dat oké We raken gelijk in open gesprek met elkaar over het leven.... Later vervolgen wij allebei…

ik zag de wereld in regendruppellicht boven de mist in een mêlee van grijs en donkerbuiig geen open hart of warmbloedig koesterend maar wel weer passend bij mijn nog lang niet verteerde smart waarin ik niet polair of extreem lineair in slijten ben maar wel stukje bij beetje aan het schuren en polijsten van de emoties en gevoelens…

Het leven leven Is niet altijd makkelijk maar weten dat de ander daarin naast je staat maakt het leven weer lichter Zo kunnen we elkaar een beetje dragen…

Laat me gaan ik kom terug. Maak je geen zorgen ik blijf niet weg. Ik ga voor even maar kom terug terug bij jou. Blijf op mij wachten. Als ik terug ben bij jou schijnt weer de zon en lopen wij samen over de paden in het park. Laat me nu gaan ik kom terug. Maak je geen zorgen ik ga maar voor even.…

De liefde is een rare lamp waar al het donker zacht in glimt en glooit rondom: schaduw maakt in haar klaarte vrije val en waar de liefde liefde plooit rondom de wantrouw als verzinsel wijkt alom. Wanneer zij zelfs maar even heeft gebrand brengt zij een zaligheid in ons tot stand waarin beweging wordt tot werveling, waarin de hand in hand na…

Lief Klein Kindje Je kleine Handjes reiken om vast te pakken Brabbel klankjes uit je kleine mondje En alles ook in dat mondje willen doen en ontdekken En je vind het heerlijk als er met je gepraat word en brabbelt dan steeds meer terug Je bent echt je stemmetje aan het ontdekken en aan het contact maken…

Ik hou van je Maar ik weet niet wie je bent Mijn hart is van jou Maar we hebben elkaar niet gekend Ik zou je moeten loslaten Maar hoe laat je iemand los Die je niet in je leven hebt Ik zou je in mijn armen willen nemen Maar ik weet niet hoe Ik weet niet hoe Je te ontmoeten Ik weet niet hoe Mezelf te bevrijden Van een oneindige…

In  de nare tombe van het bestaan waar mufte heerst en van de nijd het kwaad verzegeld met de letters van de waan, geketend aan de regels van de haat, komt plots weer leven vrij. Een vlinder laat de wanden los, vouwt de vleugels open en dat, wat niemand nog kon hopen, gebeurt : het diertje komt bij hen terecht en de code gaat in hen weer lopen…

Mooie Kleine Libelle Vanuit de lucht Je vrije vlucht Zit Je nu met je Wonderlijk mooie tere Vleugeltjes op mijn huid Even landen bij mij met mij…

Verliefde vlinders op gefluister van de wind intens genieten Hoe frivool en onbezorgd ze zweven om me heen in land waar alles grenzeloos groots is Door hun kracht van kwetsbaarheid kan ik hen niet vangen doordat ze zich net zo beginnen te nestelen in plekken waar ik het niet meteen verwacht. Door hun ongekende lichtheid brengen ze enige…

In de storm waarvan het oog is, stille kern van het gebeuren, een vlakke hand op het hout van de tafel, een kille diepte in de blik op het rotte land dat snakt naar wat er in de mens verzandt, in het branden dat het stookt in haar lijf, in het gemis waarin het staande blijft, in de daad die aan elk woord ontgaat, staat strak en klaar haar naam…

Ik ben een eiland, ik moet maar afwachten of -- de Liefde aanlegt.…

Doorheen de ogen der omwonenden met dol de dreun erin der maatschappij, LAIS wordt wet, zichzelf verschonende, in ieders denken bijgezet en blij en dwars door nijd en los van spijt, wordt zij een vrij gegeven, zo straal en blakend rein haar naam, haar faam is wereldbaken. En in dit rijmgraf ligt wat levend was: plooitjes en wat haren in het…

Ik loop langs het strand De schelpen knarsen onder mijn voeten De wind waait Speels door mijn haren Ik voel me één onder het geluid van de bruisende krachtige golven De Zon schijnt en geeft een schitterend licht over het water Ik pak een schelpje op uit het zand Hou hem even in mijn hand en doe een wens…

Als ik bij jou ben, zo dichtbij dat ik jou word -- zing ik mezelf uit.…

ze hadden zoveel plaats om te zwerven waar ze maar wilden maar ze stapten niet uit hun verlatenheid noch uit hun woorden ze hadden zoveel armen om de stilte van de zee te vangen maar ze hielden de handen met gebalde vuisten op de rug ze hadden zoveel laten liggen tot ze elkaar niet meer konden zien ze hadden alles laten…

O Liefde die nooit Liefde vroeg maar geven bleef om niet, die wrevel nog als weldaad droeg, nu wint ge Liefde en Lied. Zo geeft de hemel en de zon zo geeft Gods liefde groot ook waar zij nooit ontvangen kon uit louter minnens-nood. Zie hoe de macht van uw geduld verheerlijkt mijn bestaan en met een wondre pracht verguldt mijn dag, nu…

Wie door het hoogste is verkozen en zich door het hart laat voeren draagt in z'n ziel de kleur van rozen die slechts het reine kan ontroeren Wie door het hoogst is aangezocht en zich niet van zijn weglaat trekken maakt in de schaduw vaak z'n stille tocht zal niettemin zijn weg met lief bedekken Wie door het hoogst is aangesproken,…

en weer… duikt het oude verdriet de pijn op maakt het prille. mooie liefde klein samen met mijn angst voor het eeuwige goed genoeg of niet zijn het doet pijn nog steeds zo veel…. pijn…

Ik vertel alles. Jij kijkt me schuldbewust aan -- en ik begrijp jou.…

En peinzend zie 'k uw zee-blauwe ogen pralen Waarin de zachtheid kwijnt, de liefde droomt En ik weet niet wat mij door mijne aderen stroomt: Ik zie naar u en kan niet ademhalen. Een gouden waterval van zonnestralen Heeft nooit een schoner aangezicht bezoomd... 't Is of me een engel heeft verwellekoomd, Die met een paradijs op aard kwam dalen…

Haar ogen zee die in zijn ogen strandt, haar lippen wijn die om zijn lippen spoelt, haar oren krullen krullend in zijn hand, heur haren goud waarin het zonlicht joelt en al dat stralen was voor het bedoeld. Zij was een maan, het liet haar schijnend staan tot al het licht van haar was heengegaan. Het gunt u zicht, laat u lezen zelfs haar huid,…

toen jij hier voor de eerste keer kwam leek alles tot leven te komen veranderde het licht van wit steriel naar de warme kleur van intieme gezelligheid alles waarnaar jij keek deed meteen van zich spreken liet stralend de ziel even zien het was alsof jouw ogen hen deed oplichten naar ontspanning en innerlijke rust zij vergaten…

Uw wereld is de wereld niet. Het heeft zichzelf in deze verzen omgezet en kwam zo vrij van 't web dat het omgeeft en het tot prooi verlaagt. Rol uit uw wet, het biedt daartegen nauwelijks verzet. 't Zal knagen in het lijf, oud spijt dat blijft omdat uw haat erin werd ingelijfd. Kabaal? De taal staat van uw misbaar krom, het is niet het dat lelijk…

Ik droomde 't Leven als een groot, groen Bos, De vogels zwegen en het loot hing stil, De beken vloeiden niet, geen windgerucht Voer door de takken - en het gras boog niet, - Eenzaam lag ik daar, tussen zwijgend loof, Het was een bange droom, - want alle dingen Die ik toch schoon wist, waren mij zo vreemd, Spoken van schoonheid in vaal schimmenlicht…

De liefde! Wees blij wanneer je haar vindt, wees blij -- dat je naar haar zoekt.…

Het krast het uit. Het is erg aangedaan. Het knipt de draden door, er komt niets vrij. Verbanden zonder reden van bestaan? Zij leeft het uit en het kan daar niet bij. Het is er niet, er slaapt dood aan zijn zij. Was het niet meer dan van het lot een gril? Er was niet eens Parijs, laat staan april. Het legt zich bij de boeken neer. Ze zei het…

Donker en rood en traag gaat alles dood in dit stilmondig begrepen heelal. Van rot vergeven en van nijd en nood klemt de mens zich vast in eigen val, gefnuikte lusten in een tranendal. Zwart en zacht is de nacht, zonder kabaal: er hoeft dan niet per woord gedacht. Is taal de vriend niet die verraadt, en god vertaalt tot rot dat met zijn woord…

Het werd het liefst van al door haar versierd, niemand anders kon het meer bekoren. Het werd heelal voor gans haar sterrensliert. Geheel had het zich aan haar verloren: het werd haar vod, haar vuil, haar toebehoren. Het speelde mee dat het haar niet deerde, veinsde dat het echt alleen begeerde, dat niets van het haar hemel waardig was, dat het…

Ik heb een tempel in mijn hart gewijd Voor uwe liefde, en eenzame uren lang, In vroom vereren en devoten drang, Ben ik daar bij u, wen gij verre zijt. en als ik biddend daar mijn leed belijd, Leeft heel mijn ziele, en meen'ge zang Ruist door de hooggewelfde zuilengang, In 't statig huis van stille heiligheid. En 't was me somtijds of…