Alle inzendingen over bedorven

Wanneer ik ons van het geloof dat mij in leven houdt beroof, kan niets je aan de dood ontwringen: je bent een handvol woelig stof, een schep bedorven aarde, - of je bent de zin van alle dingen.…

Ondraaglijke pijn, want ik heb geen vader meer, ’t is niet zo dat hij overleed misschien deed dat minder zeer maar mijn vader heeft zijn keuze gemaakt, mede door zijn vriendin heeft hij het kontakt met ons gestaakt We leken zo’n eenheid nadat mama was gestorven, maar de haat van zijn vriendin heeft zijn liefde voor ons bedorven Jaloezie…

lyriek is de moeder der politiek, ik ben niets dan omroeper van oproer en mijn mystiek is het bedorven voer van leugen waarmee de deugd zich uitziekt. ik bericht, dat de dichters van fluweel schuw en humanisties dood gaan. voortaan zal de hete ijzeren keel der ontroerde beulen muzikaal opengaan.…

Geef ons een wijs hart om na te denken Voordat het kwaad in volheid wordt gewettigd Ontspoord bedorven bloed dat door bloemen Kruipt tot wanhoop gedreven laat wankelen Allen die met licht leven onderscheiden Krokodillentranen van de dood de geest Van het beest en de in boeien geslagen Dwalende devoten in kooien gekluisterd Het is de…

Lyriek is de moeder der politiek, Ik ben niets dan omroeper van oproer En mijn mystiek is het bedorven voer Van leugen waarmee de deugd zich uitziekt. Ik bericht, dat de dichters van fluweel Schuw en humanistisch dood gaan. Voortaan zal de hete ijzeren keel Der ontroerde beulen muzikaal opengaan.…

(roept ze met een angelscherp verwijt) Gij hebt mijn nieuwe pruik (die zó veel kost) bedorven.…

Normaal word je van top tot teen gescreend. Maar met zijn pasgeboren babyvliegen Kon hij de zaak tóch makkelijk bedriegen Een kort succes voor deze dierenvriend. Want hij werd vliegensvlug van boord gezet Omdat hij reisde zonder vliegbrevet.…

Vaes duwde elke schemering zijn winkel- wagen door het vuil de berg op en zocht tussen de rokende rommel naar nog niet bedorven resten van huiselijk attest...Gehavende kabels, skeletten van een fiets, verroeste teugels en laatst het beeld van een engelen- vrouw zonder vleugels Vaes wist, als hij haar harde boezem voelde wat hij met die vrouw…

bewonderd gekocht werd `n bundel hoe ik kloppen moet Ontroering is leuk echter zeer zelden goed wanneer er van leerboeken af wordt geweken ik heb daar al menigeen voor afgezeken na genoeg over wegen stelsel matig beboet Buiten gronden ben ik al gewoon te weten bijzonder geslaagd is die kennis verworven helaas pindakaas ben ik praktisch bedorven…

zo boven zero maar diep in het hart groeit besef hoe aarzelend dan ook beleefd dat de mens verkilt waar warmte de aarde opvallend heeft verhit de mens is onzeker zijn wij de oorzaak of heeft het heelal zijn eigen wet de basis van het puntje van de ijsberg is in mijn hart door vermeende mensen echter zorgwekkend aangetast verkracht bedorven…

zien er uit als mond nadat alle tanden zijn verkocht links en rechts op elke bil zitten grote kale plekken exceem zweert bij hoog en laag verdwenen zijn stoere nekken de mens heeft het alleenrecht verworven om diegenen die al sprakeloos zijn toch maar te muilen en te korven is dan het zogenaamde menselijk brein door taal en tekenen bedorven…

'Zoon snijdt gezicht uit raapje' (Er stak een tong door, zijn tong en tot zover was de maaltijd overzichtelijk bedorven.) Maar zie de schaapjes eens in bed te krijgen zonder volle maag, die mekkeren. De ene heeft zijn guldens dreigend belegd in 'De Berehap', daar frituurt men maagvulling. Ik vind het goed, wat ben ik er voor eentje?…

Wij hebben vaak haar blijde gaaf bedorven Door zorg die om de dag van morgen klaagt. Door eigen ondank langer niet geplaagd Zien wij door anderen haar geluk bëorven. Hoe ligt zij nu zo rein in 't laatste licht. Alleen gelaten, nieuwe bloei verhopend.…

Mijn ogen zijn bedorven Vol van verdriet, Leeg en verworven Ik wil het gewoon niet langer horen Omdat het mij niet kan bekoren Ik zwijg En al wat achterblijft is slechts een lege blik.…

Gladde keien zijn overgelopen, waar tussen onkruid is verschenen, mensen zie je niet, gestorven of verdwenen, je ziet het aan een doffe zon, het licht vetrok met de staart tussen de benen, het hangt in de lucht, een ruiker die is bedorven, huizen als verlaten weduwnaar, de wind veegt de laatste hoop van het trottoir, over veld, de wereld…

op mijn gelaat, bibberend, bedroefd, noch bedorven sinds de gedachte aan mijn lief, mijn eigen sneeuwvlokje, waarmee'k mijn levensvlucht heb rondgezworven. Mogen wij elkaar omarmen, liefhebben, verwarmen, beminnen, wanneer de vorst verdwenen is, als sneeuwvlokjes, uit de wolk der innigheid verworven.…

zo anders doet lijken ontbindt de aarde in lege velden, een hectare is slechts nog maar een woord zonder ruimte haar rui wacht nog een lente wie weet zal het de laatste wezen, het eind schetst de nagels in de lucht en wolken voeren bombardementen zoals het was voorspeld tochtige ganzen herzien hun doel en winteren in vol ornaat op het bedorven…

Er staat een Conifeer in onze tuin Uit zaad ontkiemd en groeiend zonder zorgen Jaar in jaar uit, van d’ ochtend tot de morgen Op fiere stam, geen centimeter schuin Er staat een Conifeer in onze tuin Ooit aangewaaid, een eigen plek verworven In zwarte aarde, nooit door gif bedorven Goed negen meter hoog van grond tot kruin Er stond een Conifeer…

in vroeger tijden waren de jonge knapen uitverkoren de schapen van het dorp over de hei te leiden de kudde werd massaal gewassen in het ven vlijtig geknipt en gladgeschoren liefdevol met weemoed houd ik in mijn handen de ijzeren schaar die ik ooit heb georven de scherpte is door roest bedorven de romantiek van schapenscheren…

is er geen enkele hoop Waarom ben jij die troep gaan gebruiken Was het voor de kick, of was je depressief Hoe voelt het aan om in de hel te duiken Voor je het weet ben je sero-positief Denk toch eens aan al je naasten Je doet ze zoveel verdriet Denk eens aan alle mooie dingen in het leven Met heroine krijg je ze niet Zo jong en nu al bedorven…

O door het Leven niet, maar uit u-zelve Bedorven volk, want 't Leven-zelf bederft niets, 'k Zeg tot u allen: kinderen, gij derft iets, Waardoor ge u-zelf kunt de' Eeuwge Afgrond delven.…

Wat ruik ik hier, wat geurt hier toch er hangt een lucht en niet zo’n beetje Ik verdenk nog niemand, vooralsnog edoch het heeft iets van een scheetje Ik kijk maar eventjes de kamer rond om de dader van dat kwaad te vatten Ja, het ruikt zelfs absoluut naar stront mijn neus moet je niet onderschatten Wolken overvol met bedorven lucht en om…

zit daar nu wel boven En ziet alles wat hier op aard gebeurt Maar moeten wij dat allemaal geloven We hebben al zoveel ellende betreurd Eens, zegt U, mag ieder bij U komen, Eens zal voor ieder de hemel opengaan Komt er een eind aan alle dromen Zullen ook wij door ’s hemels zalen gaan Maar toch blijven wij inmiddels wachten Hier op deze bedorven…

.' En 'k zag mijn vader, met zijn oud gezicht rood opgezwollen, toen het doodsbericht zijn late leven toch nog had bedorven. Voor moeder kwam een eind aan haar pakketten. Zij streed, zolang Jan zat, met eigen wapen, stond aan 't fornuis haar moed bijeen te rapen, zond zeven broden, zeven tegenzetten.…

voedsel, bedorven daar de eters uitgestorven zijn, en 't zo nog slechts de waarde toegekend wordt van een curiositeit; en ondanks dit alles stikte ik, als iedereen in een geval als dat van mij, bijna van een geestdrift, die mij nieuwe bewegingen deed maken, ondernemen als een paus in nood.…

voedsel, bedorven daar de eters uitgestorven zijn, en 't zo nog slechts de waarde toegekend wordt van een curiositeit; en ondanks dit alles stikte ik, als iedereen in een geval als dat van mij, bijna van een geestdrift, die mij nieuwe bewegingen deed maken, ondernemen als een paus in nood.…

ik wil je glooiend op een gele heuvel je perst weer zure druiven vergist je wijn en droesemt op de zielen in de fles je hebt jezelf weer weggezet in krochten die tochten van onderwereld en bedorven lucht je bent weer koning in het sprookje van eergisteren de appel heb je doorgeslikt nog ben je niet gestikt in schuld en boete als geile…

Waar zwaluwen schier onvermoeibaar in en uit scheren en geen moment de grond raken rakelings langs de smalle ladder omhoog schieten en weer terug vallen door het vervallen raam Waar onkruid onder de pannen groeit nog authentiek nog niet bedorven Waar insecten oor verdoven duiven koeren op de cour Geraniums de potten kleuren…

Gisteren werd het graf gevonden een rotte wond, nat en bedorven Het kind daarin bleek ongeschonden en Goddank nog niet gestorven.…

je perst weer zure druiven vergist je wijn en droesemt op de zielen in de fles de druiven rijpen in de stilte van je lach de zon van je gedachten je hebt jezelf weer weggezet in krochten die tochten van onderwereld en bedorven lucht je bent weer koning in het sprookje van eergisteren de appel heb je doorgeslikt nog ben je niet…