Alle inzendingen over schoonste

Plooien in het witte kleed vindt men niet terug in haar gelaat; zij is de schoonste van het plein krullen langs de slapen hangen fijn dansend boven schouders naar achteren in wrong gevlochten bewegen van de aarde rond de zon laat leven bries verlegen langs haar ogen zucht de schaduw, zij niet alle aandacht wenst destijds viel Sculptura…

O gij, uw trouw is wel uw schoonste deugd, Gij hebt u over mij steeds ontfermd. Mij eindelijk opgevoerd tot deze vreugd, Mij, die zolang in weedom heb gekermd. Nu zijn wij vreugdenrijk, gelijk de bijen, Die naarstig honing garen op de hei, Of als de zangvogels, die zich verblijen, Nu alom weder heerst de bloeimaand Mei.…

Draag me weg naar het wonderlijk licht in verzachtende toverogen Weg van kermende hartenpijn in nieuwe jaarringen Gelijk zeven sloten de tijd verdichten in kruisende hemelbogen Waan me ver over de rivier van het sonore en geef het gezicht aan mijn lief die de schoonste droom verwaait in mijn verlangende schoot als de zwellende…

Kijk zo graag in de spiegel Naar m’n ‘ eige’ M’n ‘eige’ porum Mijn eigen ik Spiegeltje, spiegeltje aan de wand Wie is het schoonste in het land En dan antwoord ik: Ik, ik en nog eens ik Niet alleen aan de wand Neen aan iedere kant spiegels Zelfs met een verlopen gezicht Helpen de spiegels mijn evenwicht Want ik zie, wat jij…

Maar, als de heide 't schoonste wordt, Dan komt de winter aan, Want bloemenschoonheid duurt maar kort, En vreugd is gauw gedaan. En 'k zou mijn leven lang wel graag Zo lopen door de hei.... De vreugde, die ik voel vandaag, Is haast te groot voor mij.…

ik las met vingers het alfabet aan klanken in zwart witte toetsen speelde met voeten donkere tonen opende alle registers in een uitbundig creatieve ontlading voelde mij heer en meester over de melodie beheerste alle nuances van deze muziek verdwaald in de ruimte klom het ijlste toontje omhoog en verdween in het schoonste…

het slapen gaan De dauw wacht op het moment Om tranen van kristal te vormen In de vroege ochtendzon Wanneer de schoonheid weer ontwaakt De wind speelt zachtjes Met de bladeren bruin en goud Weggevlogen van de bomen Op zoek naar hun avontuur Opgenomen in het wilde Waaien van de wervelwind Reiken nimfen naar mijn hart Om het met de schoonste…

geroezemoes bij wie ik hoor in één lijn met jou naast elkaar wiek ik liefdeswoorden door zuchten gestreeld tussen ‘t naakte bewogen heel dicht bij jou die gedijen verborgen in diepe klanken bij elke voetstap voor je ogen als je lang kijkt naar de oktoberblues onder jouw open venster waar de kamer bloost die mij begrijpt in haar schoonste…

Mijne moedertaal is de schoonste taal, En zou ze 't ook niet wezen, Haar verkiezen zou ik nog, Want zij is de mijne toch! O mijn Neerlands, ja mijn Neerlands, Wees eeuwig mij geprezen!…

jij die verdient, jij die wint in mijn ogen jij zo zuiver als het schoonste water en schitterendste kristal... . Ik bouw tussen ons opnieuw de band van vader en dochter, Meester en leerling, man en vrouw ... ik bouw, omdat ik van je houd !…

Mijne moedertaal is de schoonste taal. En zou ze 't ook niet wezen, haar verkiezen zou ik nog, want ze is de mijne toch! O mijn Neerlands, ja mijn Neerlands, wees eeuwig mij geprezen. Mijne moedertaal, mijne moedertaal. Wie of haar ook kleinere min ik als mijn vaderland, sta ik voor met hand en tand!…

Decennia lang al mijn verwondering, ik las het in jouw spiegelschrift, onomwonden, gestreeld door onvolkomenheid, verbaasd over zoveel wederkerigheid, gegrift in een lichtschijn van het schoonste vuur met de liefdesmantel gedeeld.…

samen verademen een jonge blos ochtendglanzen in zicht leidt tot een herhaald lijdzaam ondergaan van het voorbije dat getekend in mij blijft slaat de weg vlakbij het slotstuk stilaan af naar wat is maar nimmer in het heden slijt Tegengesteld aan mijn eeuwige twijfel en anders dan gewis oneindig te zijn vallen de brekende schoonste…

O Lucel, wier bloeiend schoon Al het puik der veldgodinnen Pralende komt te overwinnen, Strijkende de schoonste kroon, Waard ten troon te zijn verheven, Laat deze ogen-streelderij; Wordt gij van een lust gedreven Tot de bloemen, ga met mij.…

zonet verloor ik weer mijn ziel aan Bach Mattheus Passion beïnvloedt humeur het heeft zoveel van verlangen en treur ben vaak door zijn noten en tonen van slag zoals hij mij weer emotioneel meevoert langs het hemelsblauw klassiek gelaat van het schoonste klagen op aard, voel dan eeuwige droom die met liefde ontroert volg mij, waan der permanente…

Toch is er nog een Beter Licht Dan van de schoonste morgen, Dat nooit meer voor de avond zwicht, In 's mensen borst verborgen. O! Liefde Gods! O Lichtfontein! Straal gij ons zondig harte rein, Door louter ziel en zinnen, Gij Zonnetje van binnen!…

Schoonste deugd van schone zielen, Liefste trek in ’t lief gelaat! Mannentrots en hartstocht knielen Waar ge uw vriendlijke ogen slaat. Zachtheid is de kracht der zwakken, Is haar scepter en haar zwaard, ’t Bloempje, dat een zucht zou knakken, Beeft en buigt – en blijft gespaard!…

Bidden is langs donkere paden Lampen van gevoel doen branden; Bidden is de schoonste daden Dragen op zijn eigen handen. Bidden is in stilte weten Weelde en weedom van elkander; Bidden is zichzelf vergeten Om te peinzen aan een ander.…

De schoonste lol, de liefste lol maakt op den einde dol. De schapen moet men scheren en de ezels moet men slaan, ja slaan. Zo wil 'k, in alle zere, mijn lamme benen gaarne braên. Mits 'k u dan maar en geve het zout van dit mijn leven, en van mijn wrokkig offer, God, niet worde te eigen spot.…

God zelf geeft dat aardse beeldengewoel de vrijheid eigenzinnig voort te gaan, oordeelt met neerbuigend minzaam gevoel: "Kunnen Mijn schoonste schepsels Me verstaan? Ze maken vaak een bekrompen warboel. Schertsend mag Ik hun kleinheid gadeslaan."…

Valentijn o lieve Valentijn, toch ik ben verliefd op een lieve meid Ik vind haar buitengewoon, doch het aller schoonste..tegen bedtijd Valentijn oh Valentijn voor mij ik ben bliksems verliefd op haar Ik droom van haar, zo zachte, dij ze is voor mij ‘t liefst, echt waar Valentijn toe Valentijn, luister ik ben heel lang verliefd op haar…

Er was iets om met Lood in de schoenen Te betreden - Hemelse oneindigheid Zo licht, zo mooi, Zo vol klanken van De schoonste muziek En ik die angstig Schuif'lend hier Binnenkom in het Voorportaal van de Eeuwigheid, met lood In schoenen en gedachten Bang om toch ook Hier weer gewogen Te worden en daarna Te licht bevonden…

Decennia lang las ik mijn verwondering, in jouw spiegelschrift, onomwonden, gestreeld door onvolkomenheid, verbaasd over zoveel wederkerigheid, gegrift in het schijnsel van het schoonste uur dat met de liefdesmantel is gedeeld.…

Decennia lang las ik mijn verwondering, in jouw spiegelschrift, onomwonden, gestreeld door onvolkomenheid, verbaasd over zoveel wederkerigheid, gegrift in het schijnsel van het schoonste uur dat met de liefdesmantel is gedeeld.…

over de uitgestrekte heide zingt een stil hart zijn purperen slaap onschatbaar rijk stil het éne bloeischoon groeit het andere in zijn schoonste tooi zinsverukkend staan de bomen te bloesemen vol pracht en praal knallen geuren en kleuren je als het ware verkwikkend tegemoet speelt de lauwe zonnewind een schaduwspel van zichzelf…

een opmaat tot het nemen van de laatste hindernis om het schoonste wat ik bezit in te lijven en een blijvende honger stilt.…

Decennia lang las ik mijn verwondering, in jouw spiegelschrift, onomwonden, gestreeld door onvolkomenheid, verbaasd over zoveel wederkerigheid, gegrift in een lichtstraal van het schoonste vuur dat met de liefdesmantel is gedeeld.…

luisteren naar het stille om me heen geloof dat bloemen op de tafel tot me willen spreken ze zijn wel open doch ik kan ze niet verstaan zie nog teveel vervalste kleuren van het leven in de schaduw over de grenzen van het leven die banden van geliefden breekt noem het zielenpijn soms denk ik dat uit zwijgen woorden kunnen bloeien die de schoonste…

Laat mij jouw schoonheid bezingen Muze van zang en minnedicht Schijn je licht op alle mooie dingen En laat ze klinken als een gedicht Vertaal ze in de schoonste melodie En metrum als een gedicht betaamt Een welluidende muzikale fantasie Dat mijn diepste gevoel beaamt Geef ze vleugels in de hoogste wind Spreidt ze uit over heel de aarde…

O luchten-goud, o groen van 't woud, o verven, Die, in een laatste opglooiing van de aard, Van al het schoonst des zomers, lang gegaard, Een tooi hem toverdet, tot zacht versterven, Wat was mij nu nog al uw licht-schijn waard, Nu ik die teerste aanwezigheid moest derven?…