Alle inzendingen over stedelijk schoon

Ik wil de schone Muze overal zoeken in het bos op de hei, ergens in het veld ‘t zij als schone maagd of fiere jonge held Ik wil de schone Muze steeds weer zoeken.…

klagen mijn ambtenaren gaf ik deze order: ontwikkel ... en bij voorkeur in het groen (met bomen kun je toch geen zaken doen) stel paal en perk aan park en perk en border mijn toekomstvisie is geen visioen met vriendelijke groeten: Marnix Norder --------------------------------------------------------- (Marnix Norder is wethouder van o.a. stedelijke…

Carmiggelt die het ook zag, pakte rap zijn pen en schreef een stukje in de krant: ~Een tochtdeur en een stoere wenteltrap flanerend door de stad, ja hand in hand~. ’t Verhaal kreeg nog een aardig staartje want de Stedelijk museumdirecteur bood hen een plaats als kunstwerk in zijn pand; de wenteltrap te samen met de deur.…

Na de regen is de vochtige lucht in de oude havenstad blijven hangen het is nog warm, de dromen zijn nat maar droevig sluit de minnaar zijn ogen de liefde is zoek, de aarde lijkt plat nergens vindt hij platonische zinnen hij moet nu in stilte het duister beminnen geen zomerse flair, of stedelijk vermaak mensen zien hem niet, steken liever…

Werelds maar toch behoorlijk bepaalt de gemeenschap zijn eigen identiteit, die zich ver verwijdert voelt van de stedelijke realiteit. Met een bakker, een slager, een kroeg en een eerwaarde is het leven er compact in zijn notendop op aarde. Een verbeelding zoals het dorp lachend naar de wereld staart vanaf een foto op een ansichtkaart.…

NS zet binnenkort een order door Kantoorvolk wacht een uitbreiding in taken Waarmee zij in de trein een eind gaan maken Aan wat men noemt ‘een zootje op het spoor’ De troep zorgt voor onveiligheid en stress En heet in spoorweglingo al N-Mess…

ROKERS verdienen een plek peuken ook ........HIER!…

Ik erger mij gewoonlijk niet zo gauw, Maar omdat ik de schoonheid blijf beminnen Laat Newmans schilderij, zo'n blauw stuk linnen, Dat net weer is hersteld, mij niet blauwblauw. Dat men dat mooi vindt, kan ik niet begrijpen. Ik ga mijn stanleymes maar weer eens slijpen.…

mijn geweten is niet schoon mijn geweten is heel vies het is stoffig daar diep in mij een plek waar de zon  nooit schijnt ik wil het schoon ik wil het schoon poetsen met mijn tandenborstel was het maar zo makkelijk als het poetsen van mijn tanden.…

Er lopen massa's mensen door de straten Gehuld in jassen, handschoenen en sjaals Ze spreken allen een soort koeterwaals En houden alle lichtjes in de gaten Ze drinken glühwein, raken uitgelaten Het licht verbroedert zelfs het Vlaams en Waals Het stedelijks en het provinciaals Het roept een kerstbestand uit voor soldaten De bomen zijn verlicht…

De vraag is gewoon, Hoe krijg je dingen lekker schoon? Hoe je allerlei vervuilde zaken Het beste schoon kunt maken, Alle hoeken en gaten kunt raken. Maar er zijn ook dingen Die kun je enkel schoon springen.…

Alles is aan verandering onderhevig therapie, het licht, jouw papieren spiegel het begint latent aanwezig op het grondgebied van verlangen in het stedelijk gedachtelandschap brokkelt een beetje van jouw denken af het inzicht dat je hebt gekregen nadert een noodlottig einde je ontwaakt in een genadeloze herhaling ontheemde bloemen die…

Schoon kinderen in de wieg, schoon weder op de straat, zijn bei van één gelaat. Me dunkt men kan niet liegen hoe men ze hebben wil, het schoonste zijn ze, droog en stil!…

wat kust ge deze verzen, Lieve schone, kus ze niet: Of zijn verzen zo veel waardig, Wees dan, schone, wees rechtvaardig, Ik ben louter minnelied!…

Ik heb u lief, als dromen in de nacht, Die, na een eind'loos heil van éne stond, Bij de eerste schemering voor immer vloôn: Als morgen-rood en bleke sterren-pracht, Iets liefs, dat men verloor en niet meer vond, Als alles, wat héél ver is en héél schoon.…

Schoon gij mocht’et al bekomen, ’t Kond’ u dan ook slimmer gaan.…

Eens zag ik om mijn liefde sluiers glijden, En toen ze omhuld bleef, is mijn vreugd gevlucht.... Thans zijn de raadselnevels blauwe lucht, Die zich aan 't aangezicht der liefde vlijden.... Nooit zal mijn weeldekus uw wang ontwijden, Uw huivrende aanblik is mijn eêlst genucht: Woonde er begeerte naar u in een zucht, Zou 'k dan u aan uw minnaar…

Oh, mooie donkerrode roos met je fluwelen blaadjes, met de dauwdruppels nog op je blad... Sta je daar heel achteloos, zo puur en rein... Zo mateloos mooi te zijn...…

Naar alle zijden ligt nu als een tuin Dit Holland met zijn bloemenvolle gronden, Terwijl de heuvels lijdzaam langs hen blonden, Hoeven-doorhoekt, van 't zilverzande duin. En daar de wind me omspeelt op blinke-kruin Zie 'k dorpen voor me en meen de stad gevonden, En voel de zee me omgaande al 't land omronden, En hoor de brekers storten steil…

Daar staat ze mij nu, mooi en mals, te grondewaard de schone hals gebogen... en, verdwenen, zo drage ik, verre weg, eensgangs, heur' witte en zwarte schoonheid, langs de ratelende schenen.…

Gij hebt ter wereld zoveel schoons geschapen. Hoe fel ik leef, 'k kan al uw vreugd niet rapen. Gun mijn verdoolde zinnen eindlijk rust. Laat mij één nacht lang en gelukkig slapen.…

Iedere morgen na het nachtelijk slapen Ligt mijn wereld nieuw door mij geschapen. Iedere dag heb ik haar weggegeven, Telkens één dag meer van 't eigen leven. Telkens een kortstondiger bewoner Zie ik haar belanglozer, dus schoner. Schoonst zal ze eenmaal zijn als ik ga scheiden En de grenslijn wegvalt van ons beiden.…

Bedenk hoe schoon wanneer wij zijn gestorven De aarde zal zijn die dan naar ons niet vraagt. Gij weet dat ze altijd eendere vreugden draagt Als waar wijzelf ons aandeel van verworven. Wij hebben vaak haar blijde gaaf bedorven Door zorg die om de dag van morgen klaagt.…

gewacht tot aan de winter toon je nu een waar tafereel zoveel prachtige bloemen vormen één mooi geheel als andere planten rusten voel jij je pas fijn weelderig bloeiend onze Winterjasmijn…

Volmaakt u, dan wordt ge allen goed en schoon!"…

Hei da, lieve dreupel water, zijt gij helder toch en schoon, in uw hemels lichtgeschater en uw diamanten kroon! Rood en blauw en groen en geluw, peers en purperwendigheid siert, in onderling gespeel, uw pinkelende uitwendigheid!…

dragen alle vliegen tenminste schone sokken en weten verzacht het gevolg van iets teveel wie is dat waar ben ik en toen verspilde tijd…

Verloor Geheel onterecht Zij wanen zich Kampioenen Hij vraagt zich slechts af: 'Zullen zij echt sterven met een waar, echt schoon geweten'? Waardigheid zal ik Echt nooít verliezen Tegengesteld aan hen De proleten…

twee lijnen en een lat een gom en een verfspat wit papier verfrommeld onbegrijpbaar schoon…

Die huizen zijn wel 't meeste schoon waar Kristuskoppen op de muren gladharig naar de zoldring turen, de meid draagt er een doornenkroon.…