Alle inzendingen over verdovend

Te lang wachten op 'n vergeten afspraak te lang moeite doen om zo'n afspraak te vergeten Ons naïef door elkaar laten leiden naar een nieuwe kans om nieuw leven in te vullen Nadien ook onze roes uitblazen wanneer we na enkele glazen de verdoving merken van 'n zalig nachtje uit Ach, hoe we ook dansten zongen en verdriet hadden…

Want het lijkt erop dat die religiën ons dagelijks leven laat verdoven. Het ontneemt een stuk vrijheid in het laten en het doen omdat men zweert bij het geloof. Als een ieder nou zichzelf blijft en elkaar helpt in zware tijden dan komen wij verder en zijn beter af.…

De kudde eist het recht zich te verdoven. NOS journaal 13 april: Marianne Thieme van de Partij voor de Dieren voert in het kamerdebat over verbod op ritueel slachten aan, dat 'volgens wetenschappelijke onderzoekers dieren zich nog vier minuten lang bewust zijn van stress.'…

Slaap zacht, wacht en wacht de dagen wiegen in voorlopig getreuzel verdoven de pijn van het eenzaam oorverdovend langzaam ontwaken uit een zekerheid dat wellicht verlaten van ooit tedere warmte niet anders kan, verandering en het haast vaste weten dat duidelijk in mij weerklinkt ga beginnen met beminnen wat ik als landschap heb geschilderd…

Ben je een koe, een geit of schaap, dan mag je toch niet te lijden, we willen met verdoving dit zonder meer vermijden. De dieren hier ter sprake, die hebben ons verteld, dat het geweldig zeer doet, wanneer je wordt geveld.…

Waarom zingen ze het lied van menselijkheid niet Waarom verdoven ze zichzelf om hun kleinzieligheid te laten ontploffen?…

Ook dat je nog niet zo lang geleden, je vrijheid hebt moeten op geven, omdat je een uitweg zocht, in verdovende middelen. Zijn de verleidingen dan nu weer zo groot? Dat je het nu weer niet kunt weerstaan? je hebt toen gezworen, op oma haar naam, je nooit weer, zo te laten gaan.…

hier aan de rand ligt de tijd, dit is haar wereld nog veel vaker dan dat ze de woorden kan verdoven 'ontwaak mijn sterrenvlinder, ontwaak!'…

Het Beest is vrij, we kussen buiten de muur rondom de Schoonheid van jouw trouw Natuurlijk willen we goed zijn, ons niet verdoven of in bed blijven liggen dromen van grote daden - ze stap voor stap uitdenken binnen veel te veel regels We kussen, we zijn vrij Vandaag kan niets ons deren We zijn elkaars Held Onze Liefde is een grote…

Metronomisch kabbelde je interesse maar wat voort 't klotste, schuimde en betastte m'n lippen spoelde tevergeefs tegen m'n kade aan tot eb opkwam en ik begon te missen wat zo'n ritme verdoven kan Schor smeekte m'n verstand maar die golven bleven botsen en woorden ongehoord zo ging ik wat verpozen na dit akkefietje en schudde…

misschien klein Waar zoete klanken troosten En woorden werkelijk zijn Geen spielerei geen fratsen Geen ongeremde woordenbrij Geen schelden gokken patsen Maar dichtkunst voor jou en mij Gedichten om op te toasten Springend lam in de wei Een kalfje net geboren Voorbeeld voor jou en mij Liefde via woorden strofen De ellende in het echt verdoven…

beluister de stammen, ik hoor nieuwe stemmen uit hout gekraak, rijk getooid, gerooid van oude bast op helder licht verlaat in beregend struikgewas schrijdend in zacht gewaad twijgen in bleek contrast schieten straks vuur en vlam met bloesems op hun schoot ander leven klemt zich vast loom hangend aan een bruidstappijt geeft stilte een verdovend…

nu komt de natuur tot rust lage zon verlengt schaduwen avondnevels verdoven dagen dempen het goud van afscheid bomen verliezen hun pracht kale takken buigen in de storm daar is hoopvol leven verborgen in de kille en donkere grond maanden van felle verstijving en sluipende dood trotserend kiemend in de levenswarmte van de klimmende lentezon…

Steeds weer komt het boven, En maakt dan dat ik ren, Zo lukt het mij te verdoven, Terwijl ik weet dat ik er ben... Totale controle over, Hetgeen ik in me voel, Zo ben ik een vluchtende rover, Met een lamgeslagen doel... Hopend dat ik het ooit verleer, Ben ik moe tot op het bot, Uitgeput soms val ik neer, En ben gewoon kapot..…

Verdwaasd zie ik haar streven Voorbij traan en schaamrood Hoe zij doorgaat Terwijl ik met armen en benen Verknoopt raakt In een verdoving Omdat ik de mens in mij verloor Houw ik haar uit de rots Haar bekende gestalte Door kwikzilver weerkaatst Vervuld van deining Keert zich af Van mijn dagelijkse plek En voorbij de drempel Valt…

op een zenuw Pas later komt de verdoving.…

Voor ieder die in zwijgen staat Dit land in zuchten achter laat Waar windstil alles over slaat Een moederhart gebroken Wie kende er hun namen niet Hun toekomstdromen in verschiet Hun huis vol kamers levenslied Hun stemmen die verdoven Zo zijn wij in ons hart geraakt In bloemenzeeën allen naakt In sterven zijn wij pas ontwaakt Op vleugels…

Verdovend, verslavend krachtbron waarmee je mij de weg wijst naar later later….. Het werk is gedaan. Je bent niet meer. Ben ik de enige die nog aan je denkt ?…

van ijskoningen en Inuit echte mensen gevangen in niet eindigende winterwals het kan: levende wezens op hun achterpoten leren staan maar diepe ontheemding dans of aai of sla je er niet uit opiaten leren ontembare wezens dansen dansen op bevel op ijs aan alle eigenheid voorbij in de modder huilen sledehonden suikerklontjes verdoven…

Uren tekort verdovend onverklaarbaar een apart gevoel alsof het nooit anders is geweest.…

jouwe zijn Maar we bouwen er samen een muur tussen En die muur, die doet zo'n pijn Ik blijf er steeds maar tegen botsen En er komt maar geen einde aan Dan voel ik mijn tranen achter mijn ogen klotsen Ik zal uiteindelijk toch door moeten gaan Maar toch wil ik het niet geloven Dat het allemaal voorbij is nu Ik zal eerst nog mezelf moeten verdoven…

niet van mij ik ben ziek, het is nu op zijn toppuntpiek, ik ben zwaar gestoord, het dringt langzaam tot mij door heb het nooit eerder verwoord, willen zien, ik dieptreur en grien, ik ga me laten opbergen, niets heeft nog zin zoals het volgen van gouden bergen, ik moet naar het gesticht, dat ben ik aan de mensheid verplicht, spuit me vol met verdovingen…

als je nou eens durfde spreken in de taal van je hart zou je dan niet moeten toegeven dat je een vertaalboekje nodig hebt zo ergens tussen 8 uur 's ochtends en pakweg gewoon 6 uur 's avonds met je rationele uitleg over de liefde, je rake woorden om een ander helemaal te verdoven en te doen verdwalen in jouw woud van gepassioneerde logica…

hij moet eruit, dat is van groot belang ik bad vergeefs, er kwam geen hulp van boven maar wel iets scherps, hoe pijnlijk is verdoven daarna verscheen een monsterlijke tang ik liet mijn ogen spreken: IK BEN BANG!…

Alles er- varen zonder verdoving, pannen klaarzetten en suiker, archieven beheren, scherven bewaren. ------------------------------- uit: Gedichten 1991-2000.…

----- DEN HAAG - Discotheken en café's krijgen in totaal vijfhonderd kluizen waarin ze wapens en verdovende middelen kunnen opbergen die bezoekers bij zich hebben. Het ministerie van Justitie stelt de wapenkluizen beschikbaar.…

Hoe moet een burger zich wel niet voelen, omdat er geen recht meer op een veilig en beschermd leven rust; waar de straatwaarde van de verdovende middelen het normen en waardenbesef van de samenleving sust. Moet een burger niet weerbaarder wezen en zich veiliger voelen in zijn bestaan?…

Maar als de dingen ons bestaan verdoven, waarheid onbetrouwbaar wordt beschouwd, schoonheid financieel wordt uitgezogen, zwakte als een ziekte wordt gezien - wordt het tijd zich óm te scholen.…

Ik zou je tijdens een verdovend hikken een grotverblijf willen bieden vol primitief geschilder, bloedende verf, een jacht, een godvergeten geilheid, alles uit overwegingen van vroeger en bedenksels van nu. Ja, ik ben dronken.…

Ach, dit: dat rusten onder groene stenen Een eeuwig rusten is, in één verdoven, En dat de doden niet in 't donker wenen Om 't zoete leven met hun lief daarboven. ------------------------------ uit: Verzen (1894)…