Alle inzendingen over ouders

ik zie mijn moeder in de spiegel en zeker met mijn lippen rood ben ik haar laatste beeld voor de dood daarom doe ik het nooit…

Mijn moeder is geweest voltooid verleden tijd Zij was in haar uurwerk vrouw van de klok Zij was in haar breiwerk van vest tot en met sok Zij is in m'n hoofd soms in m'n handen Voert nog -onzichtbaar- met mij 'n strijd over tijd, over tijd.…

Het is enkel raden naar de zwaarte van 't gewicht dat je schouders neerwaarts drukt maar als je moe bent rust dan wij zullen stuwend zorgen zoals jij vroeger deed dus mama zeg niet meer dat je tot last bent want jij streelt ons leven met je handen…

zo lang samen en ze doofde uit je hart was gebroken na maanden brak je lichaam een eenzame val in stilte niemand hoorde je sterven niemand hield je hand vast de dood verenigde jullie in de schoot van onze aarde soms bloeien gele bloemen dapper op jullie plek in deze grauwheid hulde voor 67 jaar liefde gebeiteld in weerbarstig steen…

In grote mensen heb ik zoveel meer gezocht het is zo eenvoudig: ze komen altijd met hun sprookjes, waarin dieren plotseling de geest krijgen en zich sprekend tot ons wenden en vertellen van het grote paradijs waar eeuwig lichten branden, de limonade gratis is - er zit geboren onschuld in de wereld, maar bij daglicht glanst het kalfsvlees…

Tussen de dennenbossen langs de E34 viel reeds de schemering op die donkere januaridag, toen plots een jongetje van omstreeks zeven uit de Konijnendreef opdook, dat met kwieke tred richting Eindhoven stapte. Bezorgd en nieuwsgierig vroeg ik, want ik ben vader van vier, zijn naam en bestemming. Vinnig klonk zijn antwoord: "Ik ben Joost…

Waar de zilveren maan in de pupillen verdwijnt het spookt, in december motregen één omgekeerde tarotkaart, die van de gehangene zwijgende op het gezicht van mijn moeder voor haar vertrek, in ons allebei, klinkt cello traag, traag, traag innerlijke beweging die strekt zich als herinneringen en liefde dolken en verwijt en weer, liefde…

Innig Geliefde Dochter! M'n Pieternel, je mot r's horen, Voor jij ons zo meteen verlaat, Ik heb jou nog 'n raad te geven, Voor jij naar Rotterdam toe gaat. Dat jij maar op moet passen, Wees altijd eerlijk, doe geen kwaad, Je moet maar denken aan je Vader Die lid is van de kerkeraad. Vergeet ook nooit je Christenplichten Van elke Zondag…

Met de zekerheid, dat je het niet hoort, praat ik door, onverstoord. In de greep, van je verdriet, nauwelijks iets, wat je nog ziet. Ik begrijp je pijn, onmacht en verdriet, zonder pap...onmogelijk, dat lukt ook bijna niet. Machteloos zie ik toe, hoe jij in al je verdriet, de deur op slot doet, en niks of niemand ziet...…

Met zijn gedachten open maar ogen gesloten wandelde hij traag door zijn verleden hij zag zijn jeugd in een schilderij en is voor even naar binnen getreden Daar zag hij zichzelf als kind, spelend op het ijs met zijn doorlopers en muziek schaterend uit boxjes de geur van cacao op een idyllische achtergrond van Anton Pieck Vader en…

Wat grootvader wist, is hij wel vergeten, maar spelen kan hij nog. Wanneer hij de kamer door de ene deur verlaat om een seconde later door de andere weer binnen te komen, dan heet dat: een wonder. Geen wonde in het hoofd. Hij herkent zijn derde vrouw aan de bonen die ze hem voorzet, Steeds spuwt hij ze weer uit, want nooit zijn ze eens…

De uitverkoop is aangebroken en wat een pret is dat In slagorde verplicht te winkelen al in de grote stad We volgen moeder Kapitein die driftig voor ons uit Elke winkel binnenstapt op zoek naar oorlogsbuit De gouden regel: alles mag, mits voor de halve prijs Pannen, dekens, boeken, schoenen en vacuüm verpakt ijs Het allerergste echter, het…

Ik zie het leven in de oude boom, in de wortels, de takken, en z'n kruin, de levenssappen in een trage stroom, de knoestige stam herfststormachtig schuin en reikend tot in de blauwe hemelboog als ik kijk met ’t oog van de spruiteling. Heel geweldig lijkt hij en heel hoog. Koud is dan de vage herinnering aan het veelvertakte vaderwezen…

transformatie van vlucht in landing kranige confrontatie met de branding vastberaden de vleugels ver uitgeslagen geselende storm en soms de wind die jou wil dragen onder die vluchtige, vermakelijke veren woon jij die het springen niet kon leren geen gefladder, springen en weer opstaan vloog je alsof je niet anders had gedaan onder die veelkleurige…

Mijn moeder heeft een Bril zo op t puntje van haar neus rust nu een Bril als zij de krant leest Bril, Bril ga weg, maak mijn moeder nog niet oud ze mag nog niet beginnen aan het inruilen van ons voor die eeuwige blindheid…

Keesje: Zeg me zoete lieve Lotje! wat is de oorzaak, dat ge schreit: Hebt ge uw beugeltas verloren, of gebroken, lieve meid? Lotje: Zou 'k niet schreien, waarde Keesje! Moeder lief was niet voldaan Met mijn naaiwerk; o! zij zag mij met verdriet en droefheid aan…

Vanavond treuzel ik niet Maar ga vliegensvlug naar bed Ik lig klaar, mijn pyjama aan Heb zijn stoel vast klaargezet Mijn vader gaat weer es vertellen Zomaar, uit zijn blote hoofd Maar dan wel op zo’n manier Dat je het werkelijk gelooft Hij tovert vreemde hoofdpersonen Draait een film in mijn kop En na een klein half uur Zegt hij: het…

Verblindend witte ochtenden de geur van opwaaiende lakens het rammelen van wasknijpers in een klein emmertje. Koorts en koele handen een schaal met stukjes appel mysterieuze gezichten op het behang. Veel later, het fletse besef in je blik bij elk vertrek: je was geen partij voor de verte.…

Mijn vader was een stille man Heel anders dan mijn moeder Later begreep ik introvert Hij zweeg in eenvoud Zijn taal was simpel Zijn wereld was gedachten Die hij in stilte voor zich hield Hij was een boer Maar beter in de handel Het achterste van zijn tong Was altijd buiten zicht Over zijn diep gevoel van binnen Heeft hij voor mij Nooit…

Voor bijna alles heb ik mij geschaamd. Mijn nek, mijn haar, mijn handschrift en mijn naam, de schooltas die ik van mijn moeder kreeg, mijn vader die zich in een blazer hees, het huis waar ik voor vriendschap heb bedankt. Maar nu mijn vader aan vijf slangen hangt, zijn mond steeds heser over afscheid spreekt, nu hurkt mijn schaamte in een…

zij sneed voor mij de boterhammen in ruitjes ik ging gekleed in tweedehands truitjes nu snijd ik voor haar het vlees in stukken en voel de tijd aan mijn hart rukken zo ver weg waren nog die jaren zo ver weg leken nog de gebreken 'zo ver weg' leek zo ver weg 'zo ver weg' komt zo dichtbij zo dicht bij mij (uit de…

Mijn moeder verleidt het garen tot kluwens zij. Zij breit aan mij. Zij reikt twee draden aan mij. Ik brei aan haar. Ik vermeng de kleuren rood, blauw, geel tot één geheel aan haar. Samen breien we tot de draad veel te strak gespannen staat.…

Een statig huis, niet ver van zee, bladerende verf. De tuinman veegt de herfst van 't erf. De poort piept mee, de sleutel past in 't kruis. Als je binnengaat staat bij elkendeel het moederbeeld. Ongeloof. Bij elkendeel? 't Moet zijn dat wij heel erg met haar verbonden zijn.…

Vader, te lang geleden heb jij mij - ver weg van hier - in een moment van onverbiddelijke onachtzaamheid droomloos in het leven gestoten voordat jij mijn tong brak en mij mijn vergeten ontnam. Toch: nog eenmaal wil ik je omhelzen voordat jouw huid de kilte krijgt van de oneindigheid. De klokken klinken dagen als uren.…

Mijn moeder ziet zeehonden bij laag water op de plaat. ik vind dat een mooie gedachte, mijn moeder zo kijken naar die zeehonden en dan wolken op de achtergrond. Ergens blaft een dove hond Schuld en dank vallen weg in dat beeld. Het had niet veel gescheeld of ik was er niet geweest de waanzin van die willekeur troost het allermeest…

Al jaren wordt mijn vader stukken ouder Al twintig jaar ruimt hij de zolder op Maar altijd hield hij die alerte kop En iedereen kon bouwen op zijn schouder We hingen uit het raam bij elke stop Hij nam me mee op reis in alle treinen En wees op reeën, bergen, bruggen, seinen We zagen steden, stranden, steeg en slop We ruilden onze rollen lang…

In mijn herinnering gegrift voor driekwart in mijn meisjeshart was het verborgen, stil apart kostbare niet vergeten gift vol ijver snort haar naaimachien vraagt moeder mij om iets te zingen van winter of van lentedingen, ik vraag: "Oud moedertje misschien?" terwijl zij knipt en rijgt en stukt zoekt kinderstem de juiste toon dan klinkt…

Toen zij instapte viel op haar been langs de zoom van haar rok een schaduw golvend doorschijnend als water getatoueerd in de loop der gebeurtenissen Denk je niet dat die terug dat zij hier weer en haar vader en moeder de auto neer kunnen zetten weer instappen weg kunnen rijden Dat die dan net zo terugkomt ----------------------------…

Knuffelen gaat niet zo goed. Ze roepen hé joh, je weet het hè, en lezen de krant. Over de rand kijken ze mee hoe je je huiswerk doet of niet. Je staat versteld van wat ze weten over de wereld. Meer dan van jou bijvoorbeeld. Vaders zijn zo. Ze laten niets merken tot er iets is. Dan leer je ze kennen als moeders. ------------------…

het kerkhof of, zoals u wilt, de begraafplaats, ligt er berustend bij de dag is sereen want iedereen die hier komt ervaart eindigheid de laatste tuin van mijn ouders hun graf is rijkelijk beplant geen steen ze zullen ervoor moeten bloeien…