Alle inzendingen over wereld

Waar ik ook ben hoor ik dezelfde woorden waar ik ook ben zie ik dezelfde moorden waar ik ook kijk zie ik dezelfde kinderen waar ik ook kijk zal honger me hinderen waar ik ook voel blijven vuren branden waar ik ook voel…

Mijn kerken zijn geen schijngebouwen ze zijn daar waar ik ze vind Een hunebed op Drentsche heide in het lachen van een kind Mijn kerken zijn waar ik ze zie een ster die schittert in de nacht Een oude boom in het weidse land de maan die knipogend naar mij lacht Mijn kerken zijn niet duur betaald maar wel van grote waarde…

O Heer, hoe vreeslijk zijn de dagen, Nu heel de wereld schreeuwt van nood, Naar uwe hemel waaien vlagen Kreten om bloed, klachten om brood. Gij geeft, en men verdelgt uw spijze, Verwekt kunstmatig hongersnood, En stilt op uitgezochte wijze Wanhopigen met lust en dood. De vlakten liggen braak en bloedig, 't Zaad en de zaaier sloeg terneer…

Aarde is zo schoon. Eeuwige frisheid waait uit gras en dauw en lover. Elke vogel slaat een eigen toon door 't zwellend ruim. De leeuwerik spant de kroon. Aarde is zo schoon, zo schoon. De hemel ziet haar aan en buigt met wolken er over. Van vreugde alle harten slaan een juichgeluid. De dichter spant de kroon. Aarde is zo schoon,…

Een partij thee. Thee. Neem een koekje mee. Thee. Thee. Gekken aan de thee. Ze zijn tegen de thee. Arme thee. En arme mensen die hen de thee brachten. Thee drinken van lieverlee. Zakje mag geen theezakje zijn. Want dan ben je een theezakje. Dus drink thee. En neem je bijl mee. Gekke dominees aan de thee. En gekke domineesdochters…

Vanmorgen is deze straat mijn gedicht. De zon, die haar verlicht, laat ik welhaast helemaal buiten beschouwing. Nee dan het onkruid dat tussen de tegels groeit, tot tegen de bebouwing, of het bruine gras langs het ongebruikte spoor. Een stilte, met meeuwenkoor, verdrongen langs een park gelegen. Een verhuiswagen komt gehaast voorbij. Dekveren…

Nederzetting. Ze zitten in zwarte kleden op de grond. Jammerklachten. Geen water, geen leven. Maar de meester heeft een zwembad. Daar, waar dor en duister nog écht dor en duister zijn, happen wilde ezels als jakhalzen naar adem.…

De wereld verandert doorgaans niet in haar ondoorgrondelijke wegen op de met kleur aangewezen paden waar de aarde haar aanzien verbleekt, Was het hoogste punt snel betreden naar beneden aan het oog onttrokken steunend een omhooggevallen bomenweg met van die gezette kronkeltenen. De kruinen alleen in hun bestaan doen hun kop boven alles…

Zoals de zon een maan beziet zo kijk ik naar de verleden tijd Tijd, die alsmaar verder schiet en elk mens naar ‘t einde leidt Zoals de stilte ‘t kabaal beziet zo bekijk ik de mens rond mij Elkeen die God in de steek liet als dank voor liefde en medelij Zoals God onze wereld beziet zo kijk ik door de microscoop Een wilde kluwen vol verdriet…

de zon weerschijnt de maan en kaatst de aarde naar sterren die stralen in een onmetelijk zwerk en wij dragen ons gelijk in mierenhopen…

Ik had een fijne nacht, over veel moois gedroomd uren lang. maar dan het ontwaken en onverwacht, het normale leven in oh hoe wrang. Nu loop ik met mijn ziel onder mijn arm wanhopig over die droom die ik opnieuw wil beleven. Zo zoet zo zacht zo warm, Daar zou ik zo het echte leven voor opgeven…

Verstrengeld aan den ouden lindendreef in het domein waar de lente loom haar schreden een pracht gloed in zonneschijn overspoelt voelbaar levende historie achterbleef. Gedachten meer rustgevend dan omvangrijk de voetstappen van een passerende enkeling ooit veelvuldig betreden door Duitse ridderorde vlinders fladderend over de diepe wallendijk…

De wereld als tangen en ijzeren haken waaraan dieren worden opgehangen, en ik schreeuw en zing over schoonheid en mogelijkheden omdat ik vrolijk ben. Omdat de zon nu toevallig schijnt en het weer wat beter gaat, en ik luister, haast in trance naar goddelijke muziek terwijl de buurman zijn vrouw misbruikt en slaat. Om maar niet te kijken…

’s Avonds in de betonnen stad waar de wind onze namen fluistert murmelt een lied in zachte zangstemmen en sluit ik de dag weer toe Kleine kinderzieltjes zweven vrijelijk in de innerlijke ruimte en verhalen van tierelantijntjes in de jeugdige sprookjes die zij kleuren Ze geven troost aan beide zijden van het bestaan die ons soms onaangenaam…

jouw hand, mijn hand vele handen ze kunnen iets bereiken handen bij elkaar bouwen rotsvast beschermende dijken een open hand zaait bloemenvreugde tussen ’t weidegras schenkt een zomer wenkt glanslibellen naar een grijs moeras een verzameling van gestapelde stenen wordt een steunpilaar jouw hand, mijn hand vele handen ze…

Amangkoe Rat heeft meer dan dertig jaren in 't oude rijk Mataram geregeerd, en meer dan onder Soeltan Agent waren in list en lust zijn Machtigen volleerd. Meer nog dan in zijn vaders wrede tijden lag zwart gebrek in 't leeggeroofde veld. Dood en verwoesting, vuur en zwaard verspreidden zijn trotse naam in daden van geweld. Totdat hij zat…

Pak de wereld in je hand Pak de wereld in allebei je handen Pak zoveel als je pakken kunt Je zult gelukkig zijn Je zult blij zijn Maar je zult ook het verdriet gaan zien Wordt door deze niet teleurgesteld Want je zult het geluk gaan vinden Het is niet alleen maar blijdschap en vreugde, Nee, ook droevig momenten komen voorbij. Kijk naar de…

Hoofddeksel met dubbele bodem: Een kalot in een doorzichtige punthoed, De tussenruimte vormt een kleine vliegenkast. Uit het wit gewaad rijst een ingevallen gelaat Waaruit, boven een spichtige baard, Een dunne pijp die tabak voor drie trekken bevat Op de borst hangt. De blik is verwonderd en berustend, van een Waardig onderdrukt ras.…

De aarde kleurt er rood door het bloed van voorouders. Hier is geen toekomst, slechts vroegtijdige dood. De lucht trilt boven de geboortegrond, bezwangerd van dampende hitte. Er gaat geruisloos een verhaal rond over de verre hemel van het noorden. Daarin schijnt altijd een gouden gloed. Goud- of wellicht rooskleurig en niemand die nog onheil…

Zand ik zie alleen maar zand Ver weg dichtbij voor achter en opzij alleen maar zand Ik voel overal zand in mijn oren in mijn ogen knieholten en ellebogen overal zit zand Ik ben gek op zand op kuilen duinen en bergen grof geel en fijn wit zand Ik geniet van woestijn steppe en strand hollen lopen dolen in…

wanneer ik alle gedichten die ik ooit heb geschreven in een lint achter elkaar ga zetten zou ik de aarde kunnen omvatten met een literaire meridiaan maar wie heeft daar nog baat bij…

Tussen hemel en aarde ligt een horizon van zee. Moeders in gammele armen gevangen, op drift door onbetaalbaar verlangen. Het water van de zee is bitter en zilt, door alle leed en alle tranen verspild. Tussen angst en hoop ligt een wereld van verschil.…

beef golf, huis golf schok golf schud, vloed golf als dode vissen op het water dreven ze weg huizen werden gronden waar vroeger gezinnen onstonden zijn nu voor eeuwig ontbonden ruis. verrast overvallen schokkend die eeuwigheid misschien evensnel vergeten als gekomen als zalmen terugkeren naar hun plaats van ontstaan…

In licht geborgen ontvouwt zich een subtiele kracht die zich uitschenkt in een zachte nevel over de aarde stromend over de kale landerijen, dorpen en steden Kleurt zij alles opnieuw in: van verzakte huisjes aan de bochtige dijk en de smalle wateren langs drachtige koeien in de wei tot de vierkante loodsen die zich optrekken aan de regenachtige…

Allen zien wij wij van het stof naar de verbetering voor onszelf een vergeten geest Allen denken wij wij door het duister naar innerlijke controle voor onze geliefden een vergeten leven Allen voelen wij wij met de pijn naar de drijfveer voor ons geluk een vergeten genot Allen horen wij wij uit de klank naar algehele zin voor…

De verborgen ingang wordt iedere dag opnieuw gevonden Jullie treden in Carters spoor Daar ligt de jonge god Wij hebben hem alles ontnomen Op zijn laatste rustplaats na Reisbescheiden, praalwagens Evenbeelden en troon, zij lieten hem Voor de wereld der levenden in de steek Hij die wilde reizen wacht iedere dag op zijn gade…

Arm of rijk Blank of zwart Het doet er niet toe. Maar toch, waarom? Waarom jij daar en ik hier. Waarom jij zo en ik anders. Het doet er niet toe. Maar toch……

Op straat glinsteren de plassen in het avondlicht, worden extra beschenen door de lantaarns die werpen ook hun licht, op die waterpartijen. Mensen spoedden zich naar huis, haard en centrale verwarming en natuurlijk naar gezin. Langzaamaan worden de straten stiller, steeds meer mensen zijn thuis, alleen op straat, beschijnen de straatlantaarns…

De tijger loert vanuit de bosjes, aast op een hert dat daar nietsvermoedend staat. De rust en de kalmte die het ranke dier uitstraalt en dan het besef dat die zeer binnenkort ruw verstoord zal worden, is nog wel het ergst. En zo gaat het ook in de mensenwereld min of meer, alleen dan over een langere tijd, zegt mijn sombere wereldbeeld, dat…

een bloemenwijsje uit vroegere tijden beademt een melodie van buiten de schaduw volgt getrouw Moeder Aarde bergt diep in haar schoot eigen innigheid de oude natuur vergeet niets (ook niet de vergeet-mij-nietjes) alles zal door ‘t levenslicht verder groeien en bloeien dat zich in haar voltrekt door eigen aard op de oude wijze Moeder Aarde…