Alle inzendingen

zouden we een tafel zijn dan lieten we iedereen aanschuiven zouden we straatverlichting zijn dan schiepen we licht in duisternis nu zijn we broodkruimels, een kleverig roestig nageurend likeurglaasje een tegen de muur geworpen schaduw ‘n leeg bord dat verlangen serveert…

Ik val graag met de deur in huis, mon chou maar moet je voor wij verder gaan bekennen dat ik heel open ben, da's misschien wennen doe voor de zekerheid de deur maar toe! Liefst dobber ik sans gêne of rancune met mooie hartsvriendinnen in de boezem van 't water met rubberen reddingbootjes in 't zwembad van een decadente cruiser…

Soms zijn prestaties bovenmenselijk En lijken ze nooit meer te evenaren Bol heeft hiermee roem weten te vergaren De pers schreef 'buitenaards' en bovengrenselijk Die hele inhaalrace was zonder weerga "Ik kwam op het moment suprême op stoom Ik werd gedragen, vloog als in een droom Ging door en wist dat ik voor goúd en eer ga!…

Hoe concreter je iemand iets zegt, hoe slechter -- je begrepen wordt.…

Danken is het blije weten dat alles ons gegeven is - Het licht, de liefde mooie dingen, het leven een geheimenis.…

ik ga het loslaten dat wat vroeger naadloos aan elkaar haakte te Lang heb ik in wit het frame van een gedicht zien schemeren zinnen en wat letters heb ik genoeg om in de voor gestructureerde ruimte te zetten en wie het leest kan ik de eigen invulling niet beletten kleine lieve leuke gekleurde partikeltjes gaan het witte vlak…

Subtitel: Femke/Usain Bol(t) Topatleten van Absolut' wereldklasse Eén letter verschil Femke en Usain Zowel individueel Als gezamenlijk Nr. 1 Gouden atleten Van Olympische klasse Met benen die gaan Als pas geworpen Speren opweg naar 't maxi- male resultaat Bol zowel als Bolt Geven zichzelf met benen Vleugels om te vliegen…

Toen Amor ’t hart mij wondde, Schonk mij dat loze wicht Een overkostbre gave, Onwetend in mijn schicht. De rieten pijlschacht nam ik En groefde een spleetje er in, En daarop blaas ik rustig Nu ’t liedje van de Min.…

Voor portokosten moet u fors betalen. Die investering wordt niet echt beloond, want zie hoe PostNL zich dankbaar toont: door steeds meer brievenbussen weg te halen. Je kunt je eigen ondergang bespoedigen door telkens weer je klanten te ontmoedigen.…

het raam rol ik een handlengte omlaag en gaandeweg vult mijn gemoed zich weer met lucht, ik snel, versnel, vertraag de liefde is een bloedtest en ik blaas, ik blaas, ik zie dat wat vervliedt, wat niet ik ruik mijn eigen adem anders nog? de alcohol de roes, het schrijnende en het lucide... ik prijs de dag die breekt, denk: 'goddank, ik ben…

Als een witte kat, naakt en languit Ligt ze in de zon, in een bed van bloemen; De borsten van haar boezem komen Als koepels boven de kelken uit. Ze is volmaakt blank, behalve de haren En benen, in zijden kousen zwart; Blank ronden de dijen zich weer tot waar een Plek zwart dons ligt als een driehoekig hart. De wind die door ’t bos in zoele…

We gaan de hoge drempel over Wat is het doods en stil en kil De tuin vertoont verwilderd lover Gebaart dat hij zijn tuinman wil Mijn ogen keuren muren, kasten Niet alles zal een plaats verwerven De meubels niet die prima pasten De fotolijsten, olieverven De secretaire, kamerplanten De pop gehuld in klederdracht En de collectie olifanten…

Een wondere wereld een speeltuin in nevel klokken luiden in zomerse stilte eurekamomenten bloeiden gisteren nog in een snelsonnet met als titel een bloemenhaiku in ultieme onzichtbaarheid een feeëriek schouwspel van zuid naar noord in het schemeren op reis naar het droomrijk als de ochtend gloort doch heb mededogen met…

ik versta jouw naam als functie van variabelen teveel om op te noemen niettemin onmiskenbaar jouw gezicht, jouw aanwezigheid niet nader te verwateren een interval tussen gebeurtenissen als verlengstuk van het heden opgesloten in luide hunkering te lang voor woorden tijd genoeg om thee te zetten tot de laatste druppel te tastbaar…

Kleine insecten gevleugeld en onmisbaar in grote wereld Hoe ze in grote verscheidend voorkomen tussen al het moois van de natuur waar men een rijkdom van kleuren en vormen kan waarnemen tegelijk ben ik bewonderd en verwonderd voor hen; een nieuwsgierigheid nabij. Zelfs vind ik dat ze verzorgd ogen daar je kunt zien dat ze heel veel aandacht…

Met in zijn emmertje de zee stapje voor stapje neemt hij de zilte rijkdom mee naar zijn eigen strand de kleine architect zoekt naarstig naar de plek waar net nog zijn ontwerp vroeg om een laatste hand tot mijlenver getuigt de ontdekking het aangezicht van een verwoesting zelfs geen lolly troost een labrador kijkt schuldig toe…

Mijn vriend gaat, geeft me een roos van de struik, helaas -- in de knop geplukt.…

O Nee tanya hoe kòm je daar nou bij Je gaat toch niet naar die verdoemde toe Die knessetkwal, die mensenhaai, die fou Nee, jij gaat níet naar Netanyahu toe Die krijgt van Petrus nooit een passe-partout O Ne tan ya hu kòm je daar nou bij!...…

ik zag de aarde scheuren hoorde wortels janken in ontbossingspijn voelde rotsen splijten die niet meer gebonden wilden zijn de verwoesting was gigantisch in zijn omvang universeel ik kon mijn tranen niet meer bedwingen de overweldiging kwam onverwachts en werd mij te veel alles viel weer terug tot elementen moleculen in overvloed…

Een genocide? ’t Kan hem niks verdommen, wat men ook zegt. Zijn wraakzucht kent geen grens, het leed daardoor in Gaza is immens. Hij werpt blokkades op, moordt uit met bommen. Terwijl maar één ding nodig is voor vrede: het wapen van de menselijke rede –…

Een genocide? ’t Kan hem niks verdommen De doden, puinhopen, de wanhoopskreet Hoe groot en diep voor Gaza ook het leed Hij werpt blokkades op, moordt uit met bommen Terwijl maar één ding nodig is voor vrede: Het wapen van de menselijke rede…

zij wist niet wie ze was hij niet wie hij is is er iets mis met mij beide zijn een en niet als doorsnee te vangen in een hokje dan draagt zij een stoer leren jas en geeft hij de voorkeur aan een nauw sluitend rokje beiden hebben de wens en het gevoel één persoon te mogen zijn die het van jongs af aan al is en al die tijd al was gelukkig…

Zij is een lichtbron tussen de ruïnes fragiel omhuld door de witte bruidsjapon Het gemoed een wisseling van eb en vloed solodans van in zichzelf gekeerd verdriet Droevig duister mooi en diep de verhalende bronzen klokken De blazende ovens gehamer van metaal op metaal De witte bloemen in haar hand het waaieren van de fijngeweven sleep…

Je hebt natuurlijk mensen die van alles maken: vloeren, deuren, ramen, daken, noem maar op maar een man van vier muren, zonder huis - ze sloeg alles 's ochtends om haar schouders en liet hem hier om te getuigen staan. Hij zag haar krimpen langs het nog niet vermolmde hek de nog roestloze afrastering, over het gras dat nog gemaaid moest,…

OF MIJN EVANGELISCHE ZUS EN DE HOMOKERK Mijn evangelische zus (neen haar naam noem ik niet) wars van geslachtsgelijke seksualiteit vroeg in eerste instantie tijdens een familiebijeenkomst zomaar spontaan uit de lucht vallend naar de LHTB kerk in mijn Amsterdam maar noemde dat later in een mail de HOMO-KERK Als ik haar zou antwoorden zowel…

de oeroude bomen geworteld in de grond als zij eens zouden spreken dan verstomde onze mond misschien konden zij de wereld ervan doordringen dat de mensen door alle eeuwen heen hetzelfde liedje zingen…

Ik heb gelachen, wijl ik niet wou schreien Toen mij de vriend mijns harten had verraden Ik stond alleen aan 't kruispunt onzer paden Hij ging, waar blijden zich ten feestdans reien Vaarwel de weg die wij te zaam betraden Mijn gids verlaat mij in donkere doodsvalleien Waar zon noch bloem mijn blik met hoop wil vleien En 'k eenzaam moet…

Waar ben ik? vraagt ze terwijl ze naast hem ligt te hijgen in zijn warme zomerbed en hij haar dient met zijn fraaie liefde bij mij antwoordt hij alsof dat niet vanzelfsprekend is in bed, tussen de lakens voegt hij er aan toe nu ze naast hem ligt in haar onbewolkte schoonheid vol vragen, lachend en verbazend als een jonglerende liefdes…

Lijden wordt niet veroorzaakt door moeilijke situaties Lijden wordt veroorzaakt doordat we ons verzetten tegen wat is…

Zit er nog leven in dat esperanto dat vat vol braille in gebarentaal zegt niets, een blik zegt meer dan duizend woorden al zijn het altvocalen van bel canto die spreekbuis voor een nieuwe wereldtaal is als synthese een ver ideaal want zelfs verbaal blijft het orakeltaal Wat ooit begon als hiërogliefentaal in Babel, primitief…