Alle inzendingen over cirkel

Langzaam draaien de wijzers van de klok in een cirkel rond de as van het leven Per seconde zal er een nieuw mens worden geboren Tegelijk zal er iemand aan de aarde worden teruggeven Tijd deelt en verdeelt de levenstijd in fasen Hierdoor blijven de wijzers in het nu en heden Soms vliegt de tijd heel even terug in de tijd naar de horizon van…

Ik zet het raam open om mijn ijle geest te laten wegvliegen maar er gebeurt niks, de kou waait waardepapieren op de tafel weg op de grond en cirkelende kou en vlagen verleden komen me opzoeken, ik pak mijn pen op en probeer mezelf te laten ontsnappen in een apart soort fantasie-land van eigen wetten en van dromen en hardnekkige concentratie…

Steeds maar cirkels, kringen in het rond Licht in het hoofd, niet in staat om contact te maken met de aarde. Gevangen in gedachten en patronen. Zie niet hoe het blad aan de Linde zich ontvouwd. Mijn hoofd zit vol. Ik loop door zonder te zien. Zolang als mijn voeten me nog willen dragen.…

Een jaar precies Is het vandaag Dat we jou, het Sterretje in ons Gezin, moesten laten Gaan - zestien jaar Jong nog maar, Ten prooi gevallen Aan harteloze Pesters die zich Daag'lijks als hyena's Om je heen bewogen Cirkelende aasgieren Met jouw dood in hun Ogen - 4 september hebben We op Callantsoog je Verjaardag gevierd…

Maar voor je het beseft is ook de lente en die mooie zomer weer voorbij en is de cirkel der seizoenen rond. In spin de lente in uit spuit een seizoen weer uit. Het ritme der seizoenen, steeds sneller als de jaren gaan tellen.…

kruisigen als boete voor een zonde die hij nooit beging, die nooit werd begaan, over goden die hun schepsels kwellen met kwalen en plagen om ze te beproeven en te louteren ik duik diep in de krochten van het onderbewustzijn waar primordiale monsters lurken wachtend op hun kans: de parelduiker vreest de modder niet in de negende cirkel…

troost me als ik me van een herinnering bedien (als ik de dag van morgen nog niet voel, laat staan dat ik in mijn gisteren jou of jou nog niet herken) jij en jij en ik komen en gaan Ik rijg doorheen mijn bestaan hoop op geluk dat dwingt of zingt met loslaten inherent aan mijn bestaan zo ga ik als ieder die door het leven aan de grote cirkel…

De beste wordt je niet ineens daar is heel wat voor nodig, lange tijd plezier, passie en inzet ook talent kan je er in kwijt Op een dag is het zover dan vallen alle puzzelstukjes in elkaar dan is de cirkel rond dan heb je iets voor mekaar Plezier hebben in wat je doet passie hebben voor wat je doet inzet bij wat je doet alles belangrijk…

.' Volstaat het schijnbaar vierkant van een streepje grond of zoek je van de cirkel het kwadraat? Eens ging de ondergang met paard en kar de wereld rond; dat hebben we gehad Nu blijf ik vlak bij huis, en noem je schat. Dit is het. Naar bielzen draait het pad licht omhoog. Daar blijft de zon wat langer voor hij ondergaat.…

Kijk naar de balken in jullie eigen ogen, zegt Christus Jezus terecht, kijk beter, ik zie een zwerm torenvalken een cirkel vormen rondom een bonte specht met kapotgevlogen vleugels.…

Rechte lijnen, gedurfde cirkels in zijn hand de dromen van weleer, spelt de meester tevergeefs oude woorden keer op keer. Stoot de ezel, dezelfde steen want de liefde die is blind hier, is die keurige meneer, nog steeds die kleine jongen want vanbinnen nog een klier.…

gejuich omarmde de franje ik was alleen, zij daar uitgelicht in hoeken zag ik schaduwen bewegen vergeten had ze daar gedropt ik kon er toen niet tegen op moest verder met mijn leven ik zag ze kleur en vorm krijgen, voelde weer de wanhoop aan den lijve ze knalden stuk voor stuk hun pijn barstend in hun woede en venijn ze draaiden cirkelend…

pannen, ja hoor; de koekoek hamert gewoon door het beest is lawaaidoof door het jarenlang gehamer op levend hout ik scherm deze dag met degens van een verrukkelijke kwaliteit, het doet mij immers niets, gewoon een dag met culturele avonturen die ik reeds heb gevangen in de schepnet waarin geen mazen te vinden zijn, slechts een open cirkel…

ze vielen als witte papiertjes fladderden traag nog rond in vage vlagen op cirkelende wind hun lege magen verdroegen geen warmwatervisjes uit de voedselkring die daarmee deze en vele andere diersoorten om zeep had gebracht hun sierlijkheid en kracht was alleen terug te vinden in de genenbank die hen als combi wisten het was gedaan…

vertoefde in een niet bestaand heelal en daar de feesten vierde van wat het zou zijn als mijn handen de wereld maakten en dan tekende ik jou in de kleuren die je toekomen ik, de denker die alles altijd aan stukken bedacht met meer kracht dan de waarheid aankon die stierf en mij in tranen achterliet waarna alles opnieuw begon telkens weer die cirkel…

neem een wiel in gedachten zonder spaken of een as in laag struikgewas niet tot rollen bij machte weefsel van droge draden breed uitgesponnen in cirkels gemaakt uit eigen rag spinsels die uitgerekt aan enkele lijntjes opgehangen met kleffe bedrading overdekt om liefst sprinkhaan te vangen zie je acht poten met bruine ringen op scherp…

Aan elastieken draden van onvoltooide processen, in processies meegetroond op de bolderwagen van de tijd, verwoord in gerecyclede patronen, in neonkleuren, in zuivere willekeur vergeten, langs de lijnen van een dubbele moraal waarin oude krassen te diep zijn ingesleten, maakt rechtlijnigheid plaats voor vicieuze cirkels, spreekt in kern…

de rimpels verschijnen en cirkelen rond vlinders in het blauwe licht landen zachtjes op de grond. het is weer nacht, slaap zacht.…

De kerkklok vertoont zich weer Cirkels en een klik Twee wijzers in één groef Richting oneindigheid Laat tijd zich niet vangen In een ogenblik Wie beluistert echo’s Als een kerkklok twaalf maal slaat? Hoe vroeg is het nu laat?…

Oorspronkelijk, zoals ik jou zie en zoals alles wat ik voel, voor jou, wat ik je zeg, wat ik bedoel, zeg ik je deze woorden in de eenvoud die het is, ontbijten in het ochtendlicht, bloemen van liefde op tafel, de kleine dingen in de cirkel van hun dagelijkse gang zoals de woorden die ik hier waarlijk aan je schrijf.…

Iemand moest ernaar kijken en zeggen: wat is het dit is het, en daar was het, een huis met een haard- plaats, mensen die daar zoals altijd en altijd voor het eerst in het nu zichzelf zijn en zitten met warme handen die een beker vasthouden bij het vuur en ze praten en de tiktak van regen is een cirkel geluid en het deert niet, de nacht…

Wandel door het bos Links een hert rechts een vos Beide cirkelen om mij heen De vos sluw en gemeen Moeilijk om goed in het zicht te blijven Af en toe zie je de vos verstijven Om je met zijn uitdagende blik te verleiden Het hert huppelt vrolijk door de heiden Te makkelijk om te grijpen Niets in mij dat het hert wil volgen Met de vos zou…

regels uit gedichten Weerspiegelt in grafmonumenten; innige bloemen Treden mijn verdriet binnen, spreken geheimenissen Diep bewogen herken ik de taal dat het geheugen Doet herleven door een zee van schaduwen reiken zij mij De hand, druppels dauw bedekken de trillende rozenknoppen In de ruige wind, perken van waakzaamheid kanonnen voor Afweer cirkelen…

beneden de wegen leken strepen waarop figuren bewogen veraf en dichtbij alles leek scherper dan in het dal Het hart klopte onstuimig uit liefde wind troostte de tranen in de ogen vrijheid te voelen en te verlangen naar het toen van geweest, een vogel ontsnapt aan de tijd, een lied te brengen vleugels te laten groeien en mee te vliegen in cirkels…

De perfecte cirkel kwijt, Het noorden al een tijd kwijt, Veel onverklaarbaar nijd, Tussen veel mensen eenzaamheid Een half uur later, Weg is de volle maan Tenzij je verder kan kijken Dan je neus lang is: Rond onze aarde Draait meer dan je denkt…

Moet ik weer een cirkel gaan trekken, ons veilig stellen en omtoveren in rupsen, cocoonen weven. Je weet toch, af en toe doorboren vogels de stilte.…

je probeerde, je dacht, je tekende cirkels en rechte lijnen. je hebt je blauwe hart, dat is de ziel, op eigen handen door de tijd gedragen, ongeschonden aan Gods voet gelegd. misschien zal iemand huilen, die jou liefhad. de zee zal nog steeds klotsen, de vogels zullen zingen.…

in chaos weggegleden de schepping is geweest en blijkt een beest dat ook zichzelf verslindt de aarde is te klein voor haar venijn het wordt te groot en vindt de ruimte voor het dumpen van haar schroot het paradijs is nooit gevonden kom maak je vrij en voel je niet gebonden, ik gaf je onomwonden die vrije wil, hol niet stuurloos in je cirkel…

. ________________________________ SOLO Als ex-judoka met de zwarte band Speelt hij het liefst stratego, maar dan solo En doet in blote torso ook aan polo Als babyboomer in z'n bak met zand Daar trekt hij cirkels waar geen aan mag komen Alleen híj weet welk stuk hij af wil romen ...zie voor de meer ludieke variant het Poetinvers…

richt je haat op de cirkels van meeuwen, selecteer alles en druk op delete. wiebel met je tenen op de rand van de wereld. plooi het toe : zo is het genoeg.…