Alle inzendingen over gevangene

Licht in m´n hart donker voor m´n ogen wanneer ik jou zie zijn alle zorgen vervlogen Leeg is m´n hoofd vol is m´n hart het vuur niet gedoofd lichtelijk verward Vrij in m´n laten gevangen is m'n geest kan over alles praten wat geweest is, is geweest…

Bij de eerste blik leefde ik op Stralende passie, surreëel Eerste liefde Tweede leven In mijn strijd tot overleving Zag ik een wereld hoger dan de hemel Eerste liefde Tweede leven Je hield me gevangen De ontsnapping was ongewild Eerste liefde Tweede leven Je liet me los, zonder waarschuwing Zakte ik ineen Zonder liefde Zonder…

Bossen, velden en rivieren, zijn gevangen in hand, in arm, maar ze houden allen stil nu voor de gouden parel daar. Niets zou de parel mogen weken, laat het nu toch slapend zijn, laat het kwetsbare eerst sterken, zodat het sterk blijft tot het eind.…

in weemoed van het late licht bloeiden rozen langs de steen waar je nu samen ligt ik kwam hier even in eenzaamheid het is geen triest gebeuren de rozen geuren mild en ik spel de verweerde steen mijn hart in innigheid gevangen in loom bewegen luister ik in de luwte van fluistering van de wind ik hoor jullie stemmen ijl en puur…

waar woorden eenduidig hun kleur luiden is het fijne geklepel van klokjes niet hoorbaar het monotoon starre dringt zich meer dan opzichtig op en houdt ogen en oren gevangen de kleine nuances accenten en speelse wendingen in zinnen en strofen komen niet op toon wat een kleurige boeket vol harmonische klanken had moeten zijn resulteert…

gevangen ben ik in de vuist van je hart bouw je een brug naar mijn ogen beantwoord ons het hoofd in de wolken en linkervoet in de hemel ik ruik je bloed ben hongerig naar je zijn vol littekens je huid die ‘k lik en ‘k laat niets toe anders dan liefde jij weent en lacht alles wordt lichter enkel wat zomervogels zijn nog gekwetst…

Ik ben een eiland in de stille oceaan gevangen in haar golvenstromen laat ik mijn gedachten gaan. Mijn vele levens verzamel ik als korrels zand. De nacht bewaar ik in mijn maanvaste handen, de tijd versnipperd in mijn dromen.…

de kleine facetten zijn al teder geslepen en gepolijst door de tijd ik heb je diamanten bekeken verblindend kaatst licht dat kiert uit de hemel zijn eerste gezicht maar er zit meer schoonheid van binnen in deze setting gevangen missen jouw edelstenen nog de loepzuiverheid van het volmaakte ideaal waarbij niet de grote maar harmonie…

ik leef de tijd na een kwade dronk, in onrust en verwarring blijkt het bed gestolen zien mijn ogen wat ik niet wil geloven onder een vaal bleekgroen licht van loze beloften staar ik naar mezelf achter het gordijn van slechte gedachten ik zit gevangen tussen paracetamol en de waanzin de absint heeft mij bedrogen en de kogel wenkt belooft…

loodzwaar de stilte rondom ergens zweeft de weergalm van een dichtgeslagen deur de storm lijkt voorbij maar dreigend de lucht in haar roerloosheid gevangen in het vacuüm van verwachting gerommel in de verte als snelle stappen op de trap nadert de ontknoping in natuurgeweld met bonkend hart gewapend voor de confrontatie wars…

Met eenzame gevangen en bewaarde herinneringen die vragen waar ik eindig en alles vergeet mag als ik mijn koude ziel dankbaar mijn ontwaakte lichaam teruggeef.…

Niet gevangen door beperking, maar vrij van nee en vol van van passie voor het leven.…

gevangen in vergetelheid de drank die je daartoe dronk vervaagde de herinnering en toch weet je, elke weer, wie ik ben en waarom je bent jarig, is je verteld de blijdschap is groot bij binnenkomst, bloemen en cadeaus kussen en knuffelen, een breekbare vrouw maar bij de lift, op de weg terug zie ik verdriet, brekelijk gezicht korsakov…

alles verstoken van huis en haard weg van het geschonden land opgenomen in een andere wereld kunnen zij niet gedijen losgelaten in het eindeloze staren ze alleen nog in het niets en wij maar roepen en opdrachten geven wij zijn de gunstengevers genadeloos in onze uitspraken het gelijk zullen zij niet krijgen bevrijd worden ze nooit gevangen…

ik probeer in de schaduw jouw donker te kruipen uit het licht van de sterren om iets te kunnen ontrafelen van de woorden, dat te voelen waarin jij gevangen zit * ik wil in jouw wereld wonen de plekjes leren kennen waar de zon de diepte raakt samen ademhalen in het blauw vechten tegen het zwart zuchten onder de maan naast jouw…

Het begint langzaam door te dringen uitgewreven ogen in glans gevangen diep in het hout, blijvend hard van binnen, dat beeld zal niet meer veranderen.…

laat me niet achter mijn lichaam is de zee uit vrije wil, voor jou ik wil gedragen worden boven alles uit, nog meer in kleur, rond of door praat met mij, lichtblauw en herhaal dat met het leven dat het onze is vandaag en morgen zoals gefluisterd op dit ogenblik en als je dan luistert naar mijn golven, door onrust gevangen bemin…

Je boomt je takken breed je ballen sieren een zilver een koord, een slinger een vorm, een rondeel Je naakt en spreid je armen wijd, je benen een V-hals, een lange lengte een vorm, een verticale haal Je zwijgt onder een kus me tak je stilt in lichtjes twinkel een ruis in woord, gevangen een vorm , een samenzijn versmolten amen…

We zijn machteloos en stil, geen kleur of lied kan ons bereiken, geen warmte die doorgloeit de kou die ons gevangen houdt. Zelfs tranen kunnen niet de dorheid tot een stromen brengen, er zijn alleen maar vragen en zelfs die verstommen tot een kijken zonder zien, een niet verstaan van hoe het verder moet, maar leef maar, leef.…

jij de waarheid in handen of spannen de halve je web aan trildraad gezet bij het minste verstoren wordt een leugen geboren zo dwars je de draden en spint het onmogelijke in tot coconnen die erfelijk belasten dat wat wij ooit zijn begonnen open je web in ruimte voor waarheid die niet is ontgonnen ik ben geen prooi nooit gevangen…

overmand door wat zich aanbiedt en gevangen in de valse schijn lukt het mij tot nu nog steeds niet om eenvoudigweg mezelf te zijn en de onrust houdt zich nimmer stil bezield door een verbeten zucht alsof ik mezelf niet kennen wil en voor mijn eigen schaduw vlucht maar in de avond valt het zachte duister als het leven om me heen verstart…

zag de vingers omhoog gaan las handenvol vragen ogen die doofden in niet meer geloven de strohalm met traan herkende de lijnen die schrijnden rond polsen waar littekens staan gevangen in leven door anderen geboeid in altijd jezelf weer geven geef het verleden een schop laat het verwerken je erven en zoek nu de zonzijde op…

kleurloos zijn onuitgesproken woorden die hun betekenis niet kunnen dragen ze hangen in het luchtledige waar zwaartekracht geen vat op heeft het blanco schilderij hangt verlopen aan de wand tot gisteren hield het verloren dromen gevangen die altijd hadden willen ontluiken maar onmogelijk tot hun recht kwamen daar de schilder het bij voorbaat…

Een gevangen mens door zijn onmacht gegrepen. Een geslepen droom die straks zo ontluisterend kan zijn. Die mooie manieren die voor even plezieren. Die van korte duur iets toevoegen aan wie wij in werkelijkheid nimmer kunnen zijn. Het verlegt de grenzen met gesloten vizieren. Een ijdele blindgang die slechts doodloopt met pijn.…

Het weerkaatste licht werd gevangen in de vleugels van de talloze vlinders op mijn doek. In kleuren vertellen ze verhalen terwijl ze hun vleugels spreiden. Ze zijn zo teer en broos worden met de wind meegevoerd. Als de regenboog zijn ze oogverblindend mooi. Dartelend in het ijle, zelfverzekerd gewoon.…

een verfstreek is het de dagen kleurend die tong verend fluitend zijn gezang van jong tot oud tot aandacht lokt stok geketend om attentie vragend zit hij kort gewiekt in goud gevangen verveeld gekooid zijn noten snavelend krauwend snauwend vermaakt hij het publiek kaatsend echoënd wat het gehoor kletst zich stilletjes vragend wie…

Wat wordt verlicht; een kast van glas, harde platen die rechthoeken vormen; de bedompte lucht en een enkel vliegje gevangen in een kijkdoos; de blik die er van buiten naar binnen, van binnen naar buiten doorheen dwaalt; de leegte wellicht, wachtend op vervulling, verlangend naar het beeld dat kwam en weer ging?…

Het is der Lage Landen grootste schande Het is bijkans 't echec der politiek En toch - ik zeg het heel diplomatiek - Geen watersnood lei deze club aan banden Orkanen troffen als nog nooit tevoren Het bolwerk van de witteboordenkliek 't Hield in de tang het toeslagenschandaal Gevangene in een ivoren toren Ging over lijken, een en andermaal…

ik had me opgetuigd met alles wat dit leven gaf een stuk verleden in het graf zo trok ik aan de bel ik was geen del, wist dat je me graag geloofde beloofde me boeketten mooie woorden als ik maar bij je hoorde je raakte aan verdriet waarvan ik niet méér wist dan tranenstromen over wangen zette me in mijn geheim gevangen plukte alles…

Ze koketteert ze werpt haar netten gevangen in haar valse strikken boeit ze met hypnotische kracht. Ze controleert ze bindt haar touwen geslagen laat ze wonden likken zij heeft de absolute macht. Ze is een meesterlijke vrouw zwepend dwingt ze slaafse trouw haar naam is Lady Go Diva.…