Alle inzendingen over verlicht

De zon heeft ons weer licht blijheid en warmte gebracht nog even en zij gaat onder haar taak is volbracht dan wachten we op een fluweelzachte nacht waar het ritme van de branding ruist en de maan de golven verlicht met speelse schittering onder een betoverende sterrenpracht in deze ultieme sfeer van rust ga ik slapen en wacht op een nieuwe…

ga verder dichter schep de woorden wek de vele dove oren met uw natuurlijke akkoorden u dient haar die al het leven draagt en telkens geeft om dan te laten vieren feest gelijk de dieren om u heen bezing ze onbevreesd ook de steen de wolken en rivieren laat aardse pracht uw ogenblikken hier verlichten zodat verwondering de barsten…

het blijft indrukwekkend de kerk buiten het raam nog geen kilometer hier- vandaan. gewoon nu op deze zomeravond gelig verlicht, ik zie het aan, als een uitge- stoken telescoop, in drie delen, eindigend in de donkere spits, god is heilig, de punt wijst naar boven. ik zie de haan niet, niet in het donker, de maan staat…

In mij kolkt een woeste zee, die bij springvloed tranen golvend voedt Zoute, zilte druppels benemen het zicht van binnen en buiten, de zielezee doet ze uiten, zodat de druk van binnen verlicht Sporentrekkend in ogen, op huid, de ziel loopt over, komt golvend eruit Storm neemt af, zee komt tot rust en traag wordt weggeveegd, de laatste…

Ze is slechts een ster, gespeeld spel in avontuur, waardoor ik was verrast, recht boven mij en puur op mijn gezicht gekrast op een licht tussen alle graven komt langzaam dichterbij, schilder de ruimtes waar ik oversta met een droge kwast, lees een verlichte gang in haar onvermoeide ogen en word ik onder mededogen begraven, steelt…

ik heb de bron gevonden ben ineens verlicht ken alle inns en outs van morgenstonden in poëtisch schrift dans op wolken speel met zon en maan schemer zacht met kleuren als mensen slapen gaan eindelijk zie ik als ik naar iets kijk voel een warme bezieling in dagelijkse werkelijkheid los zand is nu gebonden door water uit de bron aarde…

Zoals de maan mijn pad verlicht in ’t duister, Jouw stem mijn ziel verwarmd met zoet gefluister, De aarde – rood – mijn hart versterkt. De wind de muizenissen doet verdwijnen, De regen met het zout mijn huid laat schrijnen, De ether een verandering van toon bemerkt.…

Kijk, zei zij,..met een verlichtende zucht... ...onze luchtbel spat uiteen... voel je die druppels om ons heen..? Dit is ons laatste restje verdriet.. want meer dan dat.. was er niet. ...hij begrijpt haar wel.. al scheppend van.. alweer.. een nieuwe luchtbel.…

hoe jij namen leven laat één voor één karakters geeft, als mens dromer en als verlichte geest gekleurd langs vijvers zweeft, de lelies blank of roze licht hoe je altijd zoekt naar juist dat ene mooie diep vanuit jouw binnenkind de wereld ziet als vorstkastelen al jouw pseudoniemen komen uit je hart opgetekend als dezelfde mens…

Verlicht ons met Uw Geest om hier vannacht Uw Wonder te aanschouwen. Ontwindt de touwen wanneer een nog gebonden mensenkind zich stil in Hem hervindt!…

Het ziet ellende van alle stervelingen en wil verlichting. Soms droomt het nog van saatori en nirwana en altijd van jou. Van de geliefde, die ene van het moment en die miljoenen. Gave der tranen is begin van wijsheid en mededogen. Eindeloos hopen we op het hoogste geluk van jou en ieder.…

je was voldaan het leven te leven van liefde geven je geest nam wel waar maar keerde om naar vroeger tijden je liet de wereld los nu zweeft berusting de triestheid vlucht verlicht je laatste adem niets verstoort de dood hij is niet kil, maar eerlijk naar jou, hij neemt je mee de wereld valt even stil 14 april 2012 ter herinnering…

Het kan een omstandige kwestie worden indien er zonder uitzicht op goed fatsoen geen verlichting komt voor deze lastige horde. Het zal mij daarom tot opluchting vervoeren zodat ontbonden handen geen kwaad doen of mij anderszins tot wanhoop beroeren.…

Het onweer komt snel dichterbij verlicht de schimmen aan de overzijde de donder knettert even oorverdovend het weerlicht verblindt mijn beide ogen en alles herhaalt zich nu ze zijn gesloten Dan zwakt het spektakel langzaam af vreemd genoeg is het nog steeds droog langzaamaan wordt het weer stiller ik kan weer kijken en ik luister Van over…

Dennenaalden zonder zomer verlichten hier winterse noden waar graven de bezoeker dienen, niet de doden.…

hoe lang ik heb genachtbraakt Momenten, doorregen met sluiers van demonen Het niemandsland zwijgt in de langzame nacht In die stilte zwerft het brein tweeslachtig Zo kort voor het wisselen van de wacht Dan de rede, dan de radeloosheid indachtig Ik heb me niet aan mijn lot willen binden En ben ten einde raad maar opgestaan In een poging verlichting…

in de Libelle een mooie Maagd in Margriet meer is het niet Opgehemelde sterren spelen schone schijn op scherm of gras doorzichtig als glas Zonder felle schijnwerpers slechts een schaduw op aarde van weinig blijvende waarde Echte hemelse sterren schitteren pas in het donker en geven zonder verplichting onsterfelijk geestelijke verlichting…

Leven is kansen pakken Kansen pakken met alles waarmee je dat kan Voor sommigen is dit moeilijk Voor mij is kansen pakken vanzelfsprekend Ik laat ze alleen lopen Lekker laten gaan Ik trek mijn mond weer open Zo gaat het zo vaak Behalve die ene keer Ik hield mijn mond dicht En ik voelde me verlicht Ik heb weer een kans gekregen En ik…

Verrukt weer van zelfreinigende gedachten, De harmonie van het evenwicht Natuurlijk verrijkt weer verlicht, De natuur is gezwicht! Het is lente, er is licht.…

ontspan Die harde lijnen om Je kaken - een knikje Is genoeg, een hand is Snel gegeven - meer hoeft niet; 't Is goed zo als je 't doet, zo, Neem de ruimte voor jezelf Die je nodig hebt, en laat hen De ruimte om in te leven, Tot dat het leven je kust - Laat je meevoeren door de Ragfijne pianomuziek van je eigen dochter, Ze verlicht…

De brandende kaars verlicht de lege plek aan tafel jouw schaduw benadrukt de leegte. Met een lege plek op de bank nuttig ik de toast met brie met mijn laatste slok wijn. Een lege plek naast mij in bed waar jouw geur nog als een aroma walmt in mijn neusgaten.…

Dat sommigen toch zo gemakkelijk dichten, 'k begrijp dat niet, want mij lukt dat maar nooit en enkel in ’t seizoen dat bloemen strooit komt soms de muze mij wel wat verlichten.…

dat ene moment toen twee harten samen beseften dat ze nooit alleen zijn geweest nooit alleen zullen zijn vanwege verbondenheid waaruit hun kracht schuilt stroomden verlichtende tranen als een stortvloed vol emoties uit hun ogen ze namen hen mee van dat ene stukje blauw naar veel meer hemel waar liefde leven en nog zoveel meer beheerst…

Op artistieke En geleerde wijze gaven zij aan de verlichte Nieuwe mens een vrijbrief.…

De enige straatlamp die nog brandde is nu stuk niemand weet ervan hoe en niemand draagt schuld hoe het ook zij hij geeft geen licht meer hij is nu stuk maar wat een geluk de maan verlicht de straat nu doet dit mooier dan voorheen zo lijkt het mensen lachen luider in de maneschijn verliefden voelen hun hart nog sneller kloppen baby's…

Door gespiegeld te spreken doet mij verlicht leven bij de dageraad in druppel nevel.…

Veel te lang hield ze het verborgen tot de krop in d'r keel niet groter kon de bom is gebarsten, eindelijk het tranendal zal zorgen voor Verlichting.…

Terwijl het lied weerklinkt in de schaduw van mijn emoties verlicht het gevoel door jouw gegeven souvenir. De eclips typeert als gordijn van hoop, geduld in afwachting nu de verduistering ons weer verbindt met vertier. Ook nevel in de dageraad of mist op de dag zonder wind kan jouw glimlach van de nacht niet laat verdwijnen.…

hoe vaak de dag zich hechtte aan de nacht om samen in verstikkend zwart te wachten op wat werd verwacht en andersom de nacht op sleeptouw door de dag voorbij 't middaguur zijn krachten wist te putten uit een restant van licht waardoor de mens bij tijden wat verlicht zich schikken kon in levensvatbaarheid een jarenlange strijd van…

schemering daalt over een vijverpark alleen de stilte overheerst alles kleurt nu stilaan donker vogels fluisteren er nog bevreesd de maan weerspiegelt op het water verlicht het midden van de vijver waar een witte zwaan cirkelt en rondjes draait met heel veel ijver ze keek me aan, alsof ze me wilde zeggen: "ik ben hier nog hoor en ik hou…