Alle inzendingen over nachten

Rimpelloos het Spiegelgladde Oppervlak - Geen leven Te bekennen In mijn dag Maar dan de Nacht! - Kolkende onderstroom Die me beetpakt En genadeloos Laat vallen Nacht aan nacht…

Grote,kleine wensen, dromen in de nacht, hoe kunnen we ze verwezelijken als sterren in de nacht. Als zonnestralen, duizenden sterren, sterren in de nacht, denkend aam iemand, wie had dat gedacht. Duizenden engelen, lichtjes als sterrenpracht die jou beschermen dag en nacht.…

Te nacht komt mijn dode en sust mijn leed.…

woorden als de nacht van ons weerklinken tot de avond de schemer verliest de nacht het donker verlaat de morgen het licht ontwaakt tot de tijd woorden als de nacht van ons vergeet…

Je hebt de nacht een lange nacht in mijn gedachten doorgebracht . . .…

De nacht is klaar, veeg nu je tranen.…

De nacht wiegt me zacht Door het duister heen Waarheen? De nacht dekt me stil Met witte lakens toe Moe? De nacht dooft me uit Het licht van de dag Ach!…

Regent het in de nacht? De stille, de heilige nacht? Spritst het niet duister en zacht? Neen, ’t regent niet in de nacht, De alles omhullende nacht, De nacht is stom en wegend is de nacht. Ik weet dat onder de nacht Een mensdom grijnst en smacht En dat de wolken waren Als wijlen van dodenbaren.…

't Is nacht. 'k Zit op de hei. Nergens geluid. Over me staat, als transparant kristal rondom een oude berggod in zijn hal een halve bol van stilte, die me omsluit: 'k hoor, hoe heel ver een lang gillende fluit een tunnel boort; mijn berg kraakt overal.…

De sterren gaan, de waat'ren stromen; zo wordt dan op hun maten mee genomen gerust.- Nog wacht de nacht: uw ademhalen.…

reizigje de wrâld oer tink net om ‘e hûn no’t de nachten lenge bringt in bril útkomst skriuw it gewrimel op it gefoel fan sliten en lûk de kleden derfoar.…

Wie wieder meine Seele leitet Mein' Hände zittern, Augen schreien So hier zu liegen, ganz allein' Nur von Stille noch begleitet Tropft trag der Schmerz auf mich hier nieder Der Zeit des Sonnengottes reitet Hinwegs, der Nacht kommt immer wieder.…

Ik neem haar op, zonder verweer en weet dat zij mij dit wilt schenken Turend naar de horizon voel ik mij zo alleen Maar de nacht is waarmee ik samenspon wij zijn méér dan één…

En toen hij haar ontgleed verscheen de nacht zacht omhuld door ‘n fluweelzwart nevelkleed Door de duisternis verblind zocht zij naar wegen tegen de razende adem van ‘n trieste tegenwind Maar het loze wervelen bleef zo heftig stoken dat ze d’r broze vleugels heeft gebroken Ondanks dat ze zwoegde voor haar zonsopgang klonk d’r gezang waarmee…

Waar ik roerloos gestrekt lig, zonder gerucht, in de nacht, in de nacht.…

En in het donkerst van de nacht schijnt een ster het held’re licht op haar die de blik ter hemel richt en Hem zwijgend bidt om kracht zij houdt een baby op de schoot die stil tussen haar borsten rust teder heeft ze z’n wangen gekust toen hij vermoeid zijn ogen sloot terwijl de tranen bitter stromen legt zij hem in zijn wiegje neer want…

‘Mag het licht uit ? ‘, vraagt ze zacht ‘ga slapen, het is al over middernacht’. ‘De winter sneeuwt gebroken wit in jouw beslagen ogen. Blikken vervagen. Het matglazen beeld neemt nu bezit van het scherpe zicht. Vlokken vragen’. ‘Dichten is dromen’, laat ik haar nog even weten. Ze knikt en schikt haar kussen, ze schokt en ondertussen…

Herinner een herinnering als toekomstdroom van perspectief en heb intens bezielend het meer dan heden eeuwig lief Zolang de zon weer volgt de nacht gelijk het duister op het licht begroet elkaar in gaan en komen omarm, bemin het evenwicht Jouw zijn in zijn was zo vervlogen zo dageraad omarmt de nacht dagend licht dat strijkt…

zelfs na duizend jaar liefde voel ik me bij jou schuchter en verlegen ik heb alle stranden gezien in alle brandingen gezwommen maar telkens zijn jouw golven nieuw voor mij elke nacht is duizend nachten en na elke nacht komt de zon nieuwsgierig en verbaasd hoe ineengestrengeld man en vrouw kunnen zijn onze afgekoelde huid warmt hij vol…

ik zou nog niet willen sterven maar ik ben moe, zó intens moe ik ben niet bang als de nacht ín mij komt als bode van het Licht…

Als een blok graniet dreunden de nachten door mijn hoofd toch, in mijn geest woonden altijd de diamanten dan stoffig, vaak briljant ik ontving veelal met ontzag en knoopte eerbiedig het geheel tot een rij van vele jaren dag en nacht.…

De wind blaast in je oren Rare woorden, mooie kleuren Je fietswiel meld je piepend Dat het koud is in de schuur Het diep heeft diepe rimpels Elke boot weer een verhaal Een vergeetachtige kapitein Kabbelt rustig voort Het konijn springt uit een hoed De aap komt uit een mouw Brood uit je hersens De eenden jamontbijt…

Als dit gedicht een schilderij was zag je hier geen letters staan maar zag je alleen de kleuren van een zon die net onder was gegaan. Als dit gedicht een schilderij was dan zag je een hemel zo blauw waarvan de wolken zouden zeggen: ik hou alleen maar van jou. Als dit gedicht een schilderij was zag je bloemen bloeien in een veld, en…

Kom even bij me zitten dan praten we nog wat over de dag, terwijl we starend in ons lege glas de eenzaamheid verdrinken Laat onze woorden vloeien als een donkerrode wijn vanuit een mat bestofte fles waarin de bodemlaag depot achterblijft in diep bezinken Toe, geef me even van je tijd zodat de schaduw op de wand niet mijn enige gezelschap…

Mijn lichaam laat ik zakken in de wurggreep van de nacht, de afstand tot mijn blauwe lippen is door het scheuren van mijn tong verzwakt. Stukgebeten door elke ademtocht, in de traagheid van mijn slapen, vullen onzichtbare kwelgeesten mijn ziel, ik kan het licht niet meer bewaren.…

- Nu zullen zich vullen zo nacht als dag met bange gezangen en droef geklag - en lang - lang - lang zijn de uren der nachten!…

de dag ligt op de rug de mensen gaan de nacht in. in hun verlicht knusse tenten. paal 16: niets...…

elke nacht lig ik wakker ik wacht arme stakker ik hou van hem misschien hij ook van mij elke nacht waarom... zijn lach geeft me kracht ben ik zo dom? ik wil bij hem zijn misschien hij ook bij mij elke nacht mijn kussen dat ik wacht of zit het ertussen? ik wil hem zien misschien hij mij ook…

er scheen geen maan maar het leven lichtte ons bij met haar kleur kleine takjes knapten en hun muziek vertelde van het volgende pad op het zachte mos voelden wij de vochtige veerkracht in een zuigend gaan maar er was meer ook op het stille web onder de grond roerde lichtsnelheid zijn info in tal van processen werd zonne-energie…

ik wil me niet opsluiten niet achter nacht waar schaduw heerst en donker lacht toch wacht ik hier het hoofd gebogen in de luister van de stilte op een verlossend woord geen wind die stem verwacht op de kleine ik die alleen zijn angsten telt niet op de klok die zich verborgen houdt niet op het wezen dat naar muren klauwt onzichtbaar…