1886 resultaten.
zie mijn zoon
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 277 kruis
zijn bloedende handen
heelden eens melaatsen
zijn bijna gebroken stem
riep eens moeder en kind
troostte de wanhopigen
hoor hoe men hem bespotte
na die uren van duisternis
van god en mens verlaten
waarin hij gilde van wanhoop
het zwaard kerft mijn ziel
na een levenslange dreiging
hij groeide onder mijn hart
trappelde in mijn schoot…
Zeepbel.
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 662 Glazige bellen ballen
ontsproten uit een schoot van zeep
deukbaar en vervormend
geblazen en dansend in de wind
kleurig als de regenboog
reuzen bel in hoepel
sluit mij in je bellen sap
verklein me tot een foetus
ontploft en overlevend
blaas me in je bellenspel
spat uiteen in treurnis
wachtend op een nieuwe bel
bellen vlucht in wording…
weesgegroeteke
netgedicht
3.0 met 18 stemmen 696 vol van genade
de Heer is met U
Gij zijt de gezegende
onder de vrouwen
gezegend is Jezus
vrucht van Uw schoot
heilige Maria
moeder van God
bid voor ons
zondaars
nu
en in het uur
van onze dood
leegte en uitzicht
drachtige boomgaard
magere koeien
prikkeldraad
spert haar tranen
wees
wees
gegroet zonder vader
moeder,…
Avondland
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 2.421 krijgt samenhang ten langen leste
in het zicht de overhand
als goudgerande cumuli
waar het late licht op brandt
wordt het oude zeer vergeten
van opgekropte vrijheidsdrift
waaruit bitse schichten schoten
toorn gericht gehoor bestookte
geselend met woedevlagen
plots gebraakte donderslagen
klarend is de wolkenlucht
vergeven van doorbroken…
De Labbekak
netgedicht
3.0 met 22 stemmen 1.163 Het krioelde en het wemelde
van dwaze dorstelingen
die -gezeten aan de toog
hun onkruid schoten in het nat
waar ze gestrekt en scheef gebekt
hun smart aan lappenlaarzen hingen
en genoten van de labbekak
die dronken iets vergat
Ze hadden voor de maan gedanst
in grote lanterfantenkringen
want ze bleven zonderlingen
die hun lol hadden gehad…
Waterval
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 579 Jij sprankelende woestheid
dat eerder onbesuisd dan genadig
de aarde kust tot ze blauw ziet,
mijn ogen vurig doen glimmen
alsof het niet genoeg is, druppels
geschenken uit jouw schoot
mijn gebarsten onderlip doet prikkelen
met bijna snode speelsheid en ongemak
dat vragend naar boven pruilt
raak me waar je me raken kunt
en ik…
Anna's kerst
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 342 Ik ken je tranen
al schrei je nooit
al toon je nooit verdriet
doelloos dwaal je door
met sfeerlichten versierde straten
je ogen te neer geslagen
voor jou geen kerstdiner
op het menu
geen geluid van welkome stemmen
in de kamer
een bord op schoot
wat kaarsjes en wat foto's
met kerst ga jij vroeg slapen
doe je de gordijnen dicht
ik had…
De hemel als troost
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 103 zorgeloos en onbevangen
met een warm welkom blij
totdat het vlekje kwam
het verkeerde plekje
dat snel groter werd
een tsunami van angst
overspoelde de wereld
onderdrukte het eigen gevoel
met de hemel als troost
leren mensen hun kroost
te leven in kuddes als volger
niemand is vlekkeloos
maar het eigen geloof leidt tot
een genadeloos schot…
Verdiepingen
gedicht
2.0 met 15 stemmen 4.560 En op de achtergrond een prettig
kwetterkoor van vogeltjes, de naklank
van een schot, midden in de roos (of kraakbeen
van een vluchtend dier), een juichend stadion
plus het voortdurend beuken van de golven
op de rotsen.…
Loslaten?
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 950 Ze glijden van mijn schoot
het ruime water op in boten
waarvan de kiel al vroeg
werd neergelegd, gebreeuwd,
door nieuwe tijden, het geluk
gekozen waarop de scheephoorn
door mijn leven weg zal vloeien,
hun lichamen schieten weg als
mijn vermaledijde schaduw
te dichtbij komt, verstomd
de stemmen als ware het
bevriende mensen, sinds zij…
Bitterzoet verlangen
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 211 kan het zijn
om de verzen van je hart te lezen
en te verdwalen in de tuin der lusten
Er was slechts één zomer
zonder zwaluw
waarin ik blauwbekte van de kou
Je kwam onkruid wieden, zei je,
maar een dag werd een jaar, een leven lang
van omploegen en opnieuw zaad verwaaien
Tussen sterrenstof en nog te ontdekken zonnestelsels
Mijn schoot…
Alphen...
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 363 Wilde hij beroemd zijn, berucht tot na de dood, schoot hij daarom al die mensen dood?
Wilde hij stralen in de eeuwigheid zonder geweten, zonder spijt?
Waarom bleef hij niet in leven zodat wij hem zijn verdiende straf konden geven?…
mijn vader sprak gevleugelde woorden
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 106 nu nog vallen ze soms
als rijpe vruchten
in mijn schoot
dan proef ik:
mijn vader is ooit wel gestorven
maar voor mij is hij
lang nog niet dood.
mijn vader
had niet alleen wijze woorden
maar maakte die ook waar met de daad.
daarop mag ik nu veilig verder bouwen
ook als dit voor mij ,
soms toch,
aartsmoeilijk
nog gaat.…
Om jouw lover van sterrennevels
netgedicht
5.0 met 6 stemmen 298 Draag me weg
naar het wonderlijk licht
in verzachtende toverogen
Weg van kermende hartenpijn
in nieuwe jaarringen
Gelijk zeven sloten
de tijd verdichten
in kruisende hemelbogen
Waan me ver
over de rivier van het sonore
en geef het gezicht
aan mijn lief
die de schoonste droom
verwaait in mijn verlangende schoot
als de zwellende…
Maritieme mijmering
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 196 Boven mij gaan de dag en de nacht,
de zon rijst uit mijn schoot,
de wolken zijn mijn sluier
en ik behoed de maan voor de dood.
Je kunt in mij verdrinken,
verdwijnen voor de eeuwigheid.
Maar ik zal altijd blijven,
ik heb de tijd van eindigheid bevrijd.
Alle dromen voeren met mij mee,
onvindbaar,
daarom ben ik de zee.…
De zee
gedicht
3.0 met 24 stemmen 14.715 Doe uw geesten mij bouwen een woning
diep in uw schoot,
waar ik zingen zal als barenkoning
tot mijne dood.
Want geen keel die aan wal uwe zangen
ooit navertelt,
en geen mensenbrein ooit zal vervangen
uw effen geweld.
----------------------
uit: Verzen (1934)…
mijn moeder
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 44 het zingt in mijn hart
het straalt in mijn ogen
dat jij mijn moeder bent
een uitzonderlijk lieve
zo geweldig en wijs ook
als ik slapen wil
dan droom ik mij jou
die vol vervoering
in de schoot omarmend
mij steeds nog koestert
als ik aan jou denk
jouw liefde die nooit sterft
dan straalt mijn dag
van de vroege morgen
tot in de late…
Cirkel
gedicht
4.0 met 2 stemmen 1.637 Onnavolgbaar ogenblik
waarin sterren hem te binnen schoten
en de uitgesleten drempel vonkte onder
zijn allereerste stap: hij was alleen
en de ontsluiting vond plaats. De hand
van de uitgedreven geliefde cirkelde
boven het pasgeboren lijk. Hij was gesloten.
----------------------------
uit: 'Niemand wint', 1992.…
Op een zeker mutsenmaakstertje
poëzie
3.0 met 2 stemmen 865 Ik zag een meisje mutsjes maken:
Zij hield, op hare malse schoot,
Een mutsenbol, zo zwaar als lood,
Mismaakt van mond en neus en kaken,
Een kunsteloze beeldtenis,
Gelijk dat goedje doorgaans is.…
Memorabilia
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 108 houten
tol
kwamen de
bakker/verzekeringsagent
binnen met
een koordje
hangend door
een luikje
uit de
deur verhalen
bij koffie/thee
ontzettende lol
zij droeg
schorten om
kleding te
besparen wasmachine
was er
toen nog
niet
kinderen opvangend
uit school
beschuitje/kaas
luisterend oor
over vreugde/verdriet
bij pappa
op schoot…
Belast
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 151 Nog onbelast, zo komen wij op aarde,
vers uit een schoot de harde wereld in
met hoop daarin te winnen aan waarde,
rechtop te staan, te zijn met iets van zin,
omhoog te gaan vanuit een laag begin.
Soms zit het mee. Geboren voor ‘geluk’
zo lijkt het dan. De ladder gaat niet stuk.
Zo’n mens klimt op, geniet de gunst van macht.…
Imbolc
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 208 De voor is getrokken,
het zaad is gezaaid;
Bride,
laat het liefdevol ontkiemen
in de Aarde haar diepe schoot;
laat het uitlopen, groeien,
opdat het straks zal bloeien;
kleuren en geuren zal geven
aan de komende lente.
Bride,
uw sneeuwklokjes luiden
’s winters einde in.…
Lieve vos
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 141 Je buik en schoot zijn donzig zacht,
je lijfje is geurig en teer..
Geef deze krijger, vermoeid en bekaaid
voor één keer waar hij naar smacht.
Zodat hij niet langer in rondjes draait,
verlos hem van het kwade vannacht.
De port is oud en maakt me roekeloos
toe laat ons nu maar klinken.…
Zou het helpen ?
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 180 Eens geborgen in hun malse schoot
dacht geen sterveling meer aan zijn nakende dood.
Jouw sombere buien zijn enkel te verklaren
door het eeuwige vallen van kleurige bla’ren.
Bij jou loeit september, al is het hoogzomer.
Leg je hoofd nu maar neer, mijn herfstige dromer.…
vaderdag
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 46 nu nog vallen ze soms
als rijpe vruchten
in mijn schoot
dan proef ik:
mijn vader is ooit wel gestorven
maar voor mij is hij
lang nog niet dood.
mijn vader
had niet alleen wijze woorden
maar maakte die ook waar met de daad.
daarop mag ik nu veilig verder bouwen
ook als dit voor mij ,
soms toch,
aartsmoeilijk
nog gaat.…
Kraakten noten
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 30 in een gewone
stoel op het
toneel te praten
tot zij haar
hand had
uitgestoken en
wij hem hadden
gepakt om met
haar mee te
gaan naar
ver onbekend
zeker als het
om van binnen
uit gaat dat
liet zij zien
in blik en
lichaamstaal zij
regisseerde ogen
hand en stem
wij spoorden
dezelfde richting
rangeerden scheef
en schots…
Oog om oog tand om tand
hartenkreet
3.0 met 24 stemmen 2.987 Als leider opererend in een motorbende
zweef ik langzaam door de bergen
schoonheid op schoot langs vulkanen glijdend
de nacht te gemoet
een kampong vol ellende
Geschreeuw angstkreten en gillen
doen ons motoren heimelijk stillen
twee politieauto's zien wij staan
het is weer zo ver
om toe te slaan
Onder schot door een medeagent
verkrachten…
Tijd voor een sigaret
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 85 Een groene en een bruine vlieg vermeien
Op de tafel naast mijn schoot
Soms op mijn blote been of tenen
En ik drink koffie
Een vuilniswagen met klagende sirene
Doet mij een verte beseffen
Die ik zien, voelen
En ook niet doorgronden kan
Ik vergeet alles
Tijd om me weer op de liefde te storten
Nog één keer vullen dat leeg
Wanhopig ongewassen…
Juffrouw verkeerd
hartenkreet
2.0 met 10 stemmen 862 Ik schoot rood aan, ging hyperventileren.
En dan dat rokje dat ze droeg.
Ik hoorde slechts de helft van al haar zinnen.
Geen erg, ze was het bissen waard.
Wat zou ik zonder juffrouw Els beginnen?
Terwijl ze vaak onwetend naar me staart.
Platonisch, ja zo kan je het wel noemen.
Maar ook zo puur en passioneel.…
gothic
netgedicht
2.0 met 29 stemmen 1.404 gerimpeld als oud linnen
wenkbrauwen getekend
twee dunne lijntjes
licht ovaal
en zwart
lippen donkerrood
dochter van de dood
Als een schilderij was zij
antiek innovatief
een waar gebeuren
de morgenstond
die de avond zag
vevuld van zinnen als het maanlicht rijst
het lot berekent
de schaduw fijntjes
toch radicaal
apart
handen in de schoot…