Alle inzendingen over familie

Te schrijven zoals mijn grootouders een telefoongesprek voerden. Ze belden nooit, ze werden een doodenkele keer gebeld en konden tot aan het einde van hun leven niet geloven dat hun stemmen ook elders klonken. Hing de telefoon weer op de plek van de koffiemolen, zei mijn grootmoeder bijvoorbeeld na lage tijd: ze zeggen dat ze komen…

Ik heb me in mijn leven veel zorgen gemaakt Over alles en iedereen en al maar opletten wat de ander nodig heeft en waar ik moet zijn Als kind al Zorgen is oke maar ik ben Mezelf hierin vergeten Kwijt geraakt Ik ben nu 63 jaar en al een poosje op weg om eindelijk voor mezelf te zorgen Mijn eigen pad te lopen…

Wat, kan in ‘t Gooi, een schuldloos kind, Met rozen op de frisse kaken, Daar ‘t niets dan leven in zich vindt, Van dood of sterven maken? Een meisje trippelde aan mijn zij Van zes, of mooglijk zeven, jaren: Wat schitterde dat oogje blij Van onder ‘t zwart der haren. Een aardig lachje, zacht en schoon, Ontblootte hagelwitte tanden, En vormde…

ons kleindochter is een tiener ze danst de hele keuken vol en zie ons hier nu zitten tussen al die passen die sprongen en die pirouetten…

In de jonge jaren van de twintigste eeuw verkoopt de meubelmaker voldaan zijn kapstok van donkerbruin hout waarin een spiegel glanst aan twee trouwlustigen gedurende heel het leven van de beide geliefden houdt de kledingdrager aan zijn sierlijke booghaken jassen en hoeden die de tijd doet verschijnen en later verdwijnen nieuwe gewaden…

Ouder zou zij zijn dan die Japanse Had zij geleefd, talrijker nog in jaren, Had zij de eeuw mijns vaders overleefd Na tweemaal gruwe wereldbrand op aarde Ze bleef echter een negentiende-eeuwse Ik heb haar nauwelijks gekend, mijn tante Zij leerde in haar rijpe jonkvrouwjaren Het vrome bidden als tweede natuur Van 's ochtends, driemaal daags…

Geslotenheid Onzichtbaar Geheimzinnigheid Verborgen Alles achter slot en grendel Niets in zicht Dit Alles Maakt Onveilig Breek binnen en gooi de boel open…

Van porulan en porgel Daar zit je even mee Als kleine blauwbilgorgel Valt zo'n afkomst niet mee Maar kijk ik naar de mijne Da's ook een raar verhaal Bepaald geen rechte lijnen Niet dat ik er om maal Ik ben gewoon de dochter En ja, ik zeg het fier Van een echte oerheks En van een marinier Want op een heel klein bootje Ergens…

Ik vond dit kind per ongeluk op zoek naar transcendente sporen. Het speelde in zichzelf verloren; een diepte zo afgrondelijk dat het niet keek zelfs toen ik riep daar hoog uit mijn ivoren toren. Ik moet omlaag, wil hij me horen, de trappen af, weg uit de bieb, de boeken, ja weg uit het woord waar uit elk vuurwerk is verdreven. Te zijn…

Met hoed en wandelstok trok hij door de stad En als hij thuis kwam rookte hij sigaren Ook dronk hij wel een slok maar werd nooit zat…

Opgesloten Afgesloten Buitengesloten als je binnen wilt komen…

Het valt niet mee te schipperen op het schip dat familie heet Misschien is het goed om even het schip te ver- laten…

Monumentaal – beuk in grootmoeder’s tijd geborgen worden. Evenzeer een eik, erfgenaam in vader’s lijn verbonden zilver. Heelal biedt ruimte om te kiezen - langs maansknoop in eigen leven: vast te houden aan het oude web dat nu werkt en te blijven zijn óf een berk te worden en nieuwe werelden in zelf op te bouwen…

het geluk van moeder worden kan geen ander geluk evenaren Gods aanwezigheid dichtbij ervaren in zaad dat door de liefde gekiemd en nu de ouderlijke bescherming verdient dankbaar dat nieuwe leven ontvangen een nieuwe toekomst zien open bloeien het kindje voelen leven, stampen, groeien het is zo knusjes en warm met zijn tweeën Je straalt…

Echt Ik wil Jou wel Zien Maar Ik wil Niet meer Aan staan Echt Ik wil Jou wel Ontmoeten Maar ik Kan het Niet meer Het constant Aanstaan In het Bij zijn Van anderen Breekt me Op…

Aan een haars ondanks ongehuwde tante Wijd ik een quasi necroloog poëem Niet dat ik haar ooit zag, nog onbequeem Om haar verschijning in mij op te nemen Het lag niet in haar aard van haard en heem Op drift te raken, zij verkoos gefleem Als een gezelschapsdame bij een tante Een verre weliswaar, geen naastverwante Het moet mij van het…

Mijn broer, gij leed Een einde, waar geen mens van weet. Vaak ligt gij naast mij, vaag, en ik Begrijp het slecht, en tast en schrik. De weg met iepen liep gij langs. De vogels riepen laat. Iets bangs Vervolgde ons beiden. Toch wou gij Alleen gaan door de woestenij. Wij sliepen deze nacht weer saam. Uw hart sloeg naast mij.…

Ik zorg Verzorg Maak me Zorgen Ga over Mijn grens Verkramp Lig wakker…

Oud wit boterhammetje van vroeger Belegd met jonge kaas Je was goed voor oma's darm Vers bruin boterhammetje van nu Belegd met oude kaas Je bent niet goed voor mijn darm…

Jij hebt over mijn wang gestreken En mij daarbij aangekeken Alsof ik zonder jou niet zou bestaan Jij hebt op mijn wang geklopt Een lichte vorm van slaan Om te laten weten Dat ik zonder jou niet zou bestaan…

Telkens als ik in je mooie ogen kijk, zie ik hoeveel je op je moeder lijkt. Voel de diepte van de zee, en drijf stilletjes met mijn gedachten mee. Neem opnieuw de dierbaarste momenten waar, merk nog steeds hoe verliefd ik ben op haar. Het zijn niet meer de vlinders in de buik, nee het is mooier, zoals het hartje in het luik. Hoop dat…

Me warmend in de vensterbank aan Een loommakend zonnetje door de ruiten Ben ik terwijl het vreselijk vriest buiten Aan het dagdromen gegaan Met 1 plastic speelgoed neushoorn Doe ik alsof ik tussen potplanten Bedreigd door monsters van alle kanten In een oerwoud ben verloren Uit mijn duim zuig ik verhalen Geïnspireerd op films, strips…

Hij is de pa van rosa mariposa En zij de ma van papa's papillon In casa draagt hij immer niente cosa En zegt al vleiend 'si, mi corazon' Niet tegen ma pillon, maar tegen rosa Die zich tegoed doet aan de zomerzon Dat was één stap te ver voor ma riposa: 'Verdwijn, maar zonder rosa honnepon!' -.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.…

zo dagelijks als daglicht is in de kamer van laaghangende schemer tijdgeest ontdaan van gestalte portretfoto’s zijn ingelijst en inmiddels vergeeld ooit waren wat kleedjes verwisseld de buffetkast is nog dezelfde ieders oog ziet anders eb en vloed heden en verleden vader en moeder…

Wees eerlijk Naar jezelf Wat De ander Ook zegt Spreek Jou waarheid En sta Jezelf bij…

Ik moet Van alles Van mezelf Vooral Naar de mensen Die dichtbij Staan Het voelt Alsof ik Altijd Te kort schiet Alsof ik ze wat Verschuldigd ben Hiermee Doe ik mezelf En de ander Te kort Hierdoor Creëer Ik juist Meer afstand Met mezelf En met de ander…

Een jaar is plots verstreken, alleen jouw datum achtergebleven en geborgen in mijn beschadigd hart, voorgoed kan niet worden vermeden God zij dank ook niet de momenten die ik in bijzondere waardering kon delen met jouw bestaan mijn broer.. jij had en hebt nog steeds de sterkste vleugels die mij vooruit gaan in blijvende verbondenheid…

Lieve oma, ik ken je nog en een paar van jouw verhalen van de oorlog, de kleine grote drama's om te gedenken mijn kinderen horen ze maar half door het bombardement van beelden van oorlogen ver weg dagelijks in het nieuws dus spelen we vandaag de werkelijkheid om te voelen, te weten hoe verscheurend het is ik ben de oma en mijn dochter…

Ik vraag je niet waarom er mensen zijn die hun ogen sluiten in schaamte die op straat zitten te bedelen die zich voor een trein gooien. Ik vraag je niet hoe een warme omhelzing voelt hoe een liefdevolle blik hoe een oprechte lof. Dat vraag ik allemaal niet. Ik weet dat jij het ook niet weet. We weten het allebei niet. Ik vraag niet.…

Mijn neef Roland zong graag en dan met name het levenslied. Qua niveau vonden wij hem sub-top, net iets onder Hazes, zeg maar. Eergister kreeg hij slecht nieuws, prostaat K (en dat is echt waar). Tante Ans griende bij het idee dat neef bij haar uitvaart niet meer zingen zou. Hij was pas twee- en dertig…