Alle inzendingen over Rat riool

vroeger gebruikten we het om ratten te verdelgen het maakte hun bloed te vloeibaar ze stierven aan interne bloedingen 'warfarine' kreeg een sjiekere namen en wordt nu voorgeschreven om de bloedstolling te vertragen die hart en bloedvaten bedreigt rattenvergif houdt me in leven denk ik cynisch…

Waar eens een huis stond schreeuwt de onmacht om vergiffenis Kraters gevuld met bloed van … Wegwuiven met een witte vlag uit het riool opgedoken Waar eens een huis stond zwijgen ze in dezelfde taal verboden Zonder wapens de ander aanvaarden Schoppen, schieten we vol Vanuit ons comfort Een thuis, heel Waar nachtlampjes doven…

Met een ferme pennenstreek eindigt hier de rotte rat-race en kan ik vrij gaan reizen ik ruil bank en hypotheek voor alle woorden die ik lees in geestelijke spijzen beurs noteert na razernij sterk herstel van vrije wees voorgoed verlost van slavernij.…

Het lijkt de nieuwste trend voor hooggeplaatsten, Om rits rats te bedanken voor de eer, Ze gooien plots het bijltje erbij neer, Paus Benedictus bleek lang niet de laatste. Vanuit de hemel volgde dit bericht: “Ik stop er óók mee! Zie mijn bliksemschicht.”…

In de nationale kluis knaagt een grote rat aan al het geld! Dat is een blauwe rat met een dikke ringstaart. Vrouwen draag uw armoerok! Onze economie is knip en plakselwerk! Ja, meer dan knip en plakselwerk is het niet! De ham, de worst en de beschuitrol is op in de nationale keuken! En de blauwe rat loop door de benen van Wouter Bos!…

Dat was me toch wat, vond de rat! Maar de ooievaar begreep het wel, fonkelde zelfs toen zij hoorde van dit spel. De kraai echter, begreep het niet, een zwaan die kraait met een haan die kipt; dat kan toch niet?!?…

De draken van de dag spoken door het hoofd spuwen vuur ieder nachtelijke uur en wanneer ik dan toch ontspan, knaagt het die rat toch aan mijn elan Giftige gedachten houden mij wakker verstikken de ruimte van mijn zijn ondermijnen het geluk, de levensvreugde Morgen tem ik de draak dan sta ik mijn man. Geef me een zwaard.…

En ondertussen alweer bezig met afscheid te nemen op weg naar een ander lichaam, een riool, een boomblad, een rivier. Vertel mij hoe het kan dat zich in deze chaos een kern, een zwaartepunt bevindt waarrond alles wentelt, wemelt als een sterrenstelsel. Dat door anderen wordt herkend.…

In droomgebaren sterven eenzame gedachten illusie van echte liefde in de kiem verstoord zelfs wat lentebloemen aan vreugde brachten gruwelijk door een heiligman vermoord rest slechts, meiwereld van de noodheilige oorspronkelijke spiegel aan stille waterkant een muis, een bruine rat, een waterhoentje niets is veilig voor de snelle schildershand…

zit weer alleen voor het beeld van mijn idool is het de goot van het dak of van het trottoir nog door de regenpijp of kan ik zo in het riool bij wormen onder het maaiveld wacht het abattoir zal ik me dronken dood rijden in de coentunnel voor de eer van een laatste nieuwsflits in de krant op zoek naar een wereld zonder drugs en geweld ben ik…

Pil 1 : voor de juiste bloeddruk, Pil 2 : maakt eventuele jicht stuk Pil 3 : hierdoor wordt je lijf een open riool, het frequente toilet bezoek is geen apenkool. Pil 4 : heeft een anti bloemenveiling effect, je gordel wordt niet met rozen bedekt.…

verankerd in gevederd bestaan, dat waren ze, de kraai-achtigen, de gevleugelde zwarte ratten, ze pikten niets en alles alles was voor niets, de parkiet introduceerde zichzelf weggevlogen uit gevangenschap met een groene boodschap ka, kraai, ekster, raaf en roek en ook de vlaamse gaai betreuren deze bio-overval zo groen hadden ze het nog…

een kind kan de afwas doen zei moeder altijd ze had er tenslotte negen waarvan zeven Assepoesters die het niet waagden de spiegel te breken moeder hanteerde de harde leer geen kans voor meisjeslijven om verschoond te blijven van oorvijgen of wilgentenen zij waren slechts werkbijen in de raat van elf de twee godenzonen, hen ontbrak niets…

Er is een weg met gedichten aangelegd Achter mij dragen dichters gedichten voor Ik hoor rat en vanger gillen Weg met gedichten! © Jan Bontje 2013…

Alle werkbijen en hun koningin richten menig raat met hun honing in. Weersgesteldheid kent de mens, maar ook de bij tijdens zijn honingzoet vermeien. De natuur kent onze wens. Zal ons onder veel gezoem koninklijk met zijn honing verblijden.…

Schichtig vluchten mijn gedachten als een rat. Vetgemest en mollig. Wanneer word ik geslacht? Het knaagt aan mij, een offer aan de welvaartmaatschappij.…

Daarboven wieken zwermen helicopters, ratten vreten aangezichten op. Eindspel. De aarde ploft en spuwt verbrande korst. Wij duiden alles aan, maar niemand wil nog mensen lezen. Natte wensen druipen smekend van de muren af.…

Het wemelde er van de muizen en op zolder zat een rat. De mensen schudden met hun hoofd, maar ja, wat hinderde ons dat. We pakten heel hard aan, 't is waar. De muizen hebben we gevangen, de rat werd door de hond gepakt. Bang was ik niet, we waren immers bij elkaar. Weet je nog, dat voorjaar? We kregen onze eerste zoon.…

In mijn droomwereld gebeuren vreemde dingen zo kleuren bloemen de sneeuw zo zingt een rat de aria van de eeuw mijn droomwereld is niet dor of stil gaat daar de zon onder dan kleurt de horizon purper en hoor ik ergens in de verte een muziekbak vol violen die als vanzelf een stuk van Verdi spelen als ik wakker word staat de radio aan.…

geeft u maar ja klikt u maar m'n leven is wat raar misschien was het bizaar maar geeft u maar ik zing voor u mijn lied klinken doet het niet ja klikken maar deze zingende halve zool zingt zich tot gladiool rechtstreeks uit 't riool ja geeft u vooral en dan heel veel ik zing de strot uit mijn keel en u vergeet mij niet want ik…

Amangkoe Rat, de Keizer der Ellende, Werd als het wild, de jagers op zijn spoor. Hij vluchtte, maar 't vermoeide leven kwijnde in 't lijf, waarvoor hij zwervend toevlucht zocht. Toen vroeg de vorst alleen, dat na zijn einde een geurig veld zijn lijk ontvangen mocht.…

iedereen in het circus respecteert hem behalve de ratten, die denken mens te zijn Die! Die, zelfs de slag van zweep, doorknagen.…

Er was eens een bij Geen zij maar een hij In werken had hij geen zin Wel in muze en min Hij dichtte mooie zinnen Dichtbij kwam ver Het volk vond hem een ster Uit alle hoeken en raten Ja, zelfs andere staten Vloog men binnen Ook de Koningin genoot Geroerd luisterde Zij en zei: ‘Een kunstenaar als jij Kan mij goed beminnen, Vlieg met…

geheel alleen aan zichzelf overgelaten de kwetsbare oudere medemens de tranen springen in onze ogen verteert door eenzaamheid ziek van pijn en quarantaine slaat de corona koorts toe de lakens huiveren van koorts en slijm, 't kuchen en 't zuchten, totdat de laatste ademtocht een einde aan het lijden maakt; de dood kent geen pardon maait…

wit Haspengouws karaat laat heuvels welig blozen wijl hommels in hun raat zich honingzat verpozen zie ginds de kuikens hollen achter hun moeder eend onder stuifmeel en pollen waggelend door de beemd ik voel de warme lente zuchtend door ’t ruisend riet en hoor het zo bekende herhaald meerstemmig lied…

Als kind kroop ik onzichtbaar weg in het benedenhuis onder de veranda om de ratten te zien scharrelen tussen pissebedden Ik voelde me groot en sterk perste mijn lippen op elkaar tegen de weke kriebelkussentjes en liet hun harde staarten mijn Gulliver-lijf zwepen Ik was graag hun Atlas onder de grote-mensen- wereld op mijn schouders…

diep van binnen zit zeer opgeslagen, zeer diep diepzeezeer ratten zitten in een cirkel om een schaal met melk na verloop van tijd: een trilling een week gevoel, een kleine wee die zich voortplant, een golf wordt een eindeloze golf om in te verzuipen sluit de ogen ga onder, slaap word wakker in het zand met de zon op je lichaam…

De stad raakt straks de afvalbergen kwijt Een nieuwe CAO is afgesloten De boel wordt morgen keurig schoon gespoten En dat werd zoetjesaan de hoogste tijd Want bij Rouvoet en bij Pechtold moet u weten Hebben er ratten in de vuilniszak gezeten. ------ Voor een artikel in het nieuwe tijdschrift Binnenhof werden de vuilniszakkenvan…

Racen met de ratten. Welvaart minderen. Méér kunnen genieten van minder. Huizen weer bewoonbaar maken. Tevreden met wat we nog hebben. Surfen op de golven van de tijd. Welke richting gaan we op? Welke wegen slaan we in?…

Ze hielden zich lang verscholen maar hebben steeds minder angst ze durven steeds meer rond te dolen en de vraag is wie is nu het bangst zij die blijven hopen dat het niet zo vaart zal lopen zij die menen dat het getij nu anders moet verlopen steeds vaker kruipen ze een voor een uit de riolen de vieze bruine ratten wie stopt ze…