Alle inzendingen over Toekomst OR Absurd OR Geschiedenis

Waarin de tijd een spiegel was die mijn gedachten steeds een ogenblik gaf om te bewaren als de geschiedenis van elke kleur en elk geluid dat niet voorbij gaat in de vertrouwde stilte.…

Zijn geschiedenis is turbulent, maar wie de Surinamer kent; vertrouwt op een toekomst met multiculturele wensen die tussen de Amazone en de Caribische zee welvaart geeft aan zijn mensen.…

't Wordt stilaan absurd: honderd meter spurt wordt straks voor tijdsopname te kort. --------------------------- (*) Usain Bolt op 16/08/09…

is maar ons toekomst geeft…

Mensen ontzeggen elkaar toekomst. Dat doet pijn. Het houdt mensen klein. Maar in U mag ik mezelf gelukkig prijzen. Want onder het dak van sterren, heeft U grote dromen met mij. Vreugde vult mijn hart. Dat ik in uw Naam mensen toekomst geven mag.…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

Een Indiase rechtzaak om een zoen En dan nog eentje die geënscèneerd is Dat tegen zoiets ooit gefulmineerd is Lijkt óns zelfs te ver weg voor Iets Van Toen Tot in het zwaar absurde zó fatsoenlijk... 't Is bijna net zo stuitend als aandoenlijk…

haar lichte ernst verbergt ze achter stralend jonge ogen achterstevoren op de fiets lacht ze nog een laatste zwaai ze rekent op haar verstand om haar een handje te helpen en taalt vandaag even niet naar spannende smsjes ze gaat de wereld veroveren de geschiedenis overwinnen laat de natuur haar gang gaan streept zich naar de toekomst…

ik breek geen muren meer zoek zand in de woestijn door wind gedragen vluchtig in herinnering het is een nieuw begin waarin ik bergen breek dalen aarddiep erodeer met water van vergeten de zon mijn toeverlaat weet hoe jouw sarcofaag zich toekomst graaft in een piramide zonder zicht ik sfinx je voeten met geschiedenis weet dat de tijd…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

jij verlangt naar de dood misschien omdat het leven absurd is ik houd de dood op afstand misschien omdat ik naar het leven verlang beiden klemmen we die pijnlijk schitterende medaille van dood en leven tussen onze handen…

je bezitsdrang was de gom waarmee ik je uit mijn leven w i s t e heldere plekjes wit waar jouw voetstappen ooit hadden gestaan de contouren van kubisme vervagen ik aquarelleer ze tot absurd realisme ~…

De mens, een vleugje natuur dat steeds weer anders is, een bloem, een dier, soms een artiest steeds vonkend tussen de polen van kunst, verderf en genot van toekomst en geschiedenis.…

Maar die door de toekomst werd verjaagd. Waar ogen elkaar weer vinden en de tijd vergeten en ons niets meer vragen dat we niet meer weten. Waar we kijken naar de kleuren die weer vrijheid beloven en de geschiedenis in boeken en woorden bewaren voor wie geloven en vertrouwen wil.…

Dilemma's overwogen is de liefde onbewogen maar verleden tijd hoe ver is dat nog weg en de toekomst begint wanneer? Of was die al begonnen en schrijf ik geschiedenis nu op dit moment ik lees je in het heden ben ik nog tevreden en ga je met me mee?…

van verlaten landerijen voor een leefplek in de toekomst voel hoe hij zijn eigenheid verteert liedjes zingt voor zoemende muggen.…

Absurd zijn gedachten van tolerante mensen om ons heen waar wij samensmelten.…

Steeds meer chronische zieken Steeds meer regen Steeds meer absurde bliksems Steeds meer idiote moorden Steeds meer kankerpatiënten Steeds meer oorlogen met fatale gevolgen Steeds meer haat en nijd Steeds meer, en wat kunnen we ertegen doen? Steeds minder.…

De absurde logica van zinloze wreedheid en onmacht van verdriet ontgaat geen mens die mens is. Hun leed weegt duizendvoudig op mijn schouders.…

Ik ben in dit leven geboren en ik zal er ook in sterven. Mijn zoenoffer zal het laatste zijn, wat ik nalaat. Draadloos...…

Mensenkind zo klein wordt bemind in zonneschijn lacht de wereld toe.…

Wij slaagden er niet in geschiedenis te schrijven. Wij overdreven op de golven van humeur. Jij kwam uit de plooien van de geschiedenis. Jouw wieg werd een baken op woeste baren. Ongehavend meerden wij aan, vermeerderd.…

van haar woorden vormen een deel van onze toekomst…

Mensen met wie je geen geschiedenis, alleen toekomst deelt. Mensen die je niet pijnlijk terug katapulteren naar een gouden verleden, waar de broodjes met kaas en hesp nog niet aan de heupen bleven kleven. Mensen die niet weten of je dan wel dik of dun, succesvol of op de dool, rijk of arm was. Die jouw levenspad niet kennen.…

Een toekomst die nooit geschiedenis wordt. Het heeft geen zin nog langer te zwijgen, het is tijd om van de daken te schreeuwen, nu gevallen herinneringen zich aaneenrijgen in een strijd om vast te houden voor eeuwen. Iets onbeschrevens blijft hardhoofdig volharden, zoekend naar een lijn in alle tegenstrijdigheden.…

de toekomst vanuit het inzicht laat herbeleven, geschreven in een menselijke code waarvan iedereen een sleutel heeft, onmerkbaar kwetsbaar vanuit de huidige geschiedenis, en staat het verleden nog glashelder voor de geest, een hard bewijs wat eerder is geweest, de wind legt vast wat in hoofden leeft, verspreid in mobiliteit van tijd…

Je bent bezig me buiten te sluiten daardoor kruip ik steeds verder in je, dat moet je toch ook voelen jouw afstoten is absurd jouw binnenste is uit balans hoe gaan we verder met elkaar? ik bid om een wonder, want mijn liefde is onverbiddelijk mijn bezorgdheid is intens jouw terugkeer is mijn wens…