Wedertijd

Op zwijgzame momenten vervaagt het gezicht.
Later, dan komt het verlangen naar weerzien.
Of vergeten, wat het verleden heeft aangericht,
in het licht der eeuwigheid, misschien.

De honger naar heimwee is nooit gestild.
Het leven is voor mijmeringen veel te kort.
Gedachten dwalen af naar nergens, ongewild.
Een toekomst die nooit geschiedenis wordt.

Het heeft geen zin nog langer te zwijgen,
het is tijd om van de daken te schreeuwen,
nu gevallen herinneringen zich aaneenrijgen
in een strijd om vast te houden voor eeuwen.

Iets onbeschrevens blijft hardhoofdig volharden,
zoekend naar een lijn in alle tegenstrijdigheden.
Plotseling komt het verlorene aanwaaien in flarden,
tevoorschijn uit een wolk als toekomstig verleden.

Het blijkt een ervaring die al snel verveeld,
met alleen het heden als spiegelbeeld.
Geen enkel moment ontspringt aan de dans,
jager en prooi hebben elk maar één kans.

Schrijver: Iniduo, 9 september 2011

iniduohotmail.nl

herinnering

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 90