Alle inzendingen over bedwelming

En hoe zit het met de ruiker bloemen geurt die net zo aromatisch en bedwelmend als er geen snuffende neuzen zijn om hun reukvermogen mee te plezieren…?.…

Nog bloeit de linde niet, ik moet dus wachten tot hij zijn geuren hier bedwelmend spreidt en mij weer terugbrengt naar de lichte nachten, waar zwaar van slaap hij toch de zomer beidt.…

Zoete luchten bedwelmend zwanger laag hangend en wee, leiden omringend naar verleiding en vervoeren een zalige diepe droom mee. Zonnestralen die neerdalen laten een veelzijdige kleurschakering uitstralen, die zich tijdloos laat meevoeren en oneindig laat herhalen.…

sluiers van de winter houdt de lente nog even haar adem in voordat ze herrijst als een feniks uit haar as en het zonnelicht de crocussen en narcissen openkust in het gras en de vogels vol overgave zingen uit hun zoetgevoisde keeltjes die als sonates klinken als kleine juweeltjes Alles zal groeien Alles zal bloeien in prachtige kleuren en bedwelmende…

van de vlinder geëindigd haar vleugels inmiddels geschroeid door de zon Zij bereidt een geurend brouwsel van een eeuwenoud recept al generaties als geheim bekend voor middernacht moet alles klaar Hij bereidt de spreuken voor die nodig zijn voor het ritueel elk woord vraagt om zorgvuldigheid De zoete geur van rondom rozen dringt bedwelmend…

Chinees en zijdezacht zijn huid, zijn donkere ogen zo betoverend, zijn stem is intens bedwelmend, niets hoeft hij te doen, mijn minnaar bestaat hier en nu, zijn geur verwart me heftig, bedwelmt me, hij versnelt de slagen van mijn onstuimig hart, ik streel zijn zachte huid, ik kus, gek van verlangen, zijn zachte mond, ja, gek word…

Nog bloeit de linde niet, ik moet dus wachten tot hij zijn geuren hier bedwelmend spreidt en mij weer terugbrengt naar de lichte nachten, waar zwaar van slaap hij toch de zomer beidt.…

Bedwelmend geurt de ronde maankopdoos; ’t Kind gaat er langs en denkt: de doos is ronder; De sloot is zwarter, groener is het kroos, De tarw’ goudgeler, en de rogge blonder, De koornbloem blauwer, roder is de roos, En alles mooier, al wat leeft gezonder.…

hoor ik de muziek Vrouw, met die naald steek je in mijn ogen bent een buffet van schoonheid langzaam kom je dichterbij Ik snuif je in me op Jouw bedwelmende parfum grijpt me bij de neus en Jij lacht en fluistert "Trésor, sluit me in je op Vergeet de cijfercombinatie We kunnen dit niet terugdraaien, willen het ook niet" Je blik benevelend…

Mijn liefde is als de lentewind, die zweeft Met mild gemurmel langs de jonge blaren, Mijn liefde is als 't geruis van zilv'ren snaren, Dat om de zielen zoet bedwelmen weeft. O kón ik troosten wie daar zijn gezeten In tranen om vergeefs-gehoopte vreugd, De dagen kwellend met hun droeve klachten!…

Wijnranken in gelid strelende zoete winden waaraan gemoed is ontpit, grond gedeukt, in kalk verstrikte horizon, een zon die aan de hemel likt, cypressen , metaforen van groen, geërodeerd om een droge dorst te lessen, stilte van gehooide akkerland, mengt in het gedruis van cicaden, een bedwelmende achtergrond op het grafschrift van dorpen…

Dat vreemd bedwelmen... zijn 't mijn harte-aromen?... Is 't àl een toversproke, in lichte dromen Eens stil gedroomd als wondre werklijkheid?...…

Dat is de magie van lekker eten, bedwelmende alcohol en warme entourage. Wat hebben we daar vanuit onze tenen gelachen, schuddebuikend van de platte humor.…

Een prachtige bedwelmend geurende bloem een gelokte bij vervalt hierdoor in genotzuchtig gezoem een eendje dat uitnodigend kwaakt naar een woerdje dat hun samenzijn schijnbaar met gevaar voor eigen leven bewaakt een bevallige boom ooit liefdevol bestoven kan met haar gevulde zwaar doorbuigende takken niets anders dan een rijke oogst beloven…

O, had de bliksem, soepel als haar vlecht, Zich zoet bedwelmend om mijn hals gelegd! Denn Einer nur – Ik dacht aan Wotan’s speer. – De felle hemel leek Brünhilde’s Rots, En ‘k wist: ‘k zou waden, ik, haar held, haar trots, Door bliksemvlammen, kreeg ‘k Brünhilde weer.…

’s Winters nieuwe minnaar zuigt ochtendlicht deze kamer binnen zuchtend tussen bed en spiegel Dromen slapen in haar haren achteloos ontvangend kraakt het bed vol bloeiende jasmijn Gesuikerd smaakt zijn tong wellustig trillen geheimen loswekend uit haar stof Kietelende steelse toppen bedwelmen teder buik heupen dijen borsten Dwarrelende…

ik word op een wit gespreid vlies voortbewogen door zes maagdelijke engelen langs azuur blauwe luchten zij spannen een doorzichtig veld van geluk met een uitgestrekte gracieuze geste genade schenkend met verleidelijke ogen die mij onderwijl bedwelmende bloemengeuren toe zuchten waarop geen enkel aards genot kan bogen…

Wanneer ik je niet vinden kan scheren mijn ogen langs rotsen en dalen in adelaarsvlucht, zoekend naar je lach je ogen en zacht gelaat dat ik bedwelmen wil onder kersenbloesem in het roze noem ik je liefste Wanneer ik je verlaten vind zal ik strelen en zachte woorden prevelen waarin gevangen zonnestralen uw wangen verwarmen doen tot…

Een satijnen kind passeert in volle breedte de dode stammen schrikken van zoveel onschuld een wolf stopt met huilen langzaam komt het bos in beweging is het de wind of zijn het mijn vragen die bedwelmend de dagen losschudden en het licht bevend ontsteken?…

Toch wriemelt er een grimmig-weemoedige gedachte in me ook een vrouw wordt ouder alleen langzamer dan een man voor haar lentegeur haar zonnelach me bedwelmen me uit de tijd bevrijden voor even.…

als bedwelming van rozengeuren als hemelse vervoering met melodieuze noten overgoten maar ook als een langzame oplaaiende vuurzee als het borrelende leven van een vulkaan tot barstend toe .... Niet hebberig niet dwingend wat vragend onderzoekend gevend speels verfijnd als nectar proevend.…

mijn muze ik dicht een beminning tot mijn schaamte en verlangen verlangen door dromen gedreven bedwelmend, de spanning gonst onze lichamen die bevend liefhebben druppels vormen op jouw huid parels, als dauw op blad fonkelend je ogen, ze schreeuwen passie vingertoppen glijden verkennen naakte huid maken kleiner wordende contouren…

blauwgrijze wolken bedwelmen zijn brein ongrijpbaar versloten in eigen verdriet om een ander wat jammer ik ben het niet hoe fijn kan het wezen een ander te zijn missie verraden wat ben ik toch klein klein duimpje kom eens hier bij ons is het fijn kabouter te heten in plaats van Merlijn kris kras in de pas dan weer door elkaar…

de maand van nevel bracht jullie de liefde een zoon die als god is die bedwelmend als wijn proeft bij feest en festijn de derde loot aan de stam super leuk en spannend vraagt ook zo zijn zorg van papa niek net zo goed als van mama willemien de tranen op hun gezicht getuigen geluk en hoede opdat mika opgroeien zal tot een leuke jongeman…

Kon ik de nacht bedwelmen met mijn honger, oh, kon ik je lichaam, verterend wild, in mijn armen nemen en op het offerblok van dit bed aanbidden... loop door, loop door! Loop tot het morgengrauw doorbreekt en de gruwelen van de nacht met lichte balsem bestrijkt. Loop, ren, verloren ziel je liefste is ver, ver, ver......…

Haar takken zijn als open handen, zij reiken naar omhoog en snakken naar de regenboog, nog éénmaal zal zij met haar kleuren de tere bloesem openbranden en mij bedwelmen met haar zoete geuren. Zo wordt haar bloesem volle vrucht, zij rijpt en wordt in vogelvlucht opnieuw gevormd tot levensboom.…

De tijd is onschuldig, Altoos zich gelijkend, Vervliegt hij ook nu; 't Bedwelmend verlangen Der liefde, maakt uren Tot kwijnende dagen - De liefde is dus wreed.…

maar jouw stralende aanwezigheid, nee, die niet, die moet intact blijven als een beschermd natuurgebied, een nationaal monument, je bent helder als de poolster, en niet te vergelijken, nee, vergelijken wil ik jou niet, je bent indrukwekkend als de Rocky Mountains, adembenemend, en ook als de Himalaya, maar hoe hoger ik kom hoe bedwelmen…

regenend dwarrelen als parels zij geluidloos het leven met groeiend verlangen naar vrijheid van zijn daar en dan wens ik bevrijdt als die vlinders van haast en moeten te zijn dat bindend ketenend ons naar morgen jaagt tijdloos vlinderen wil ik reizen op de wind over eindeloze velden waar kleurig bloemen geurend de wereld lokkend bedwelmen…

Vrees je om de Martinitoren te moeten beklimmen en snak je naar de zoete bedwelming van de Hooghoudt-jenever? Groninger worst gedoopt in Groninger mosterd? Of ga je voor de hete bitterballen op de Grote Markt?…