Alle inzendingen over bloot OR herinnering OR aankleden

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

Hij was ziek maar had nog zoveel om voor te leven kon zijn aandeel daaraan geven ook al zag de maatschappij alleen wat de medische kosten ervan waren tafeltje dek je elke dag de verpleegkundige om het ontbijt klaar te maken het aankleden en het douchen en de tussentijdse ziekenhuis opname onder druk van de maatschappij…

woorden duizend herinneringen ze zijn in het hart geplant…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

omsloot de dood als enige herinnering…

Je bent ingesloten in mijn armen in mijn benen in mijn hart Blind van liefde voel je met open ogen de tedere streling van mijn lijf en leden Licht geraakt geef je je bloot…

laat mij in je slapen vannacht waar ik in je adem rust en me geef waar ik geen antwoord weeg op witte muren of letters verzameld in de lucht wil je in me wonen morgen waar je innige stilte spreekt met geen enkel onbeduidend woord of zinnen over Liefde zelfs niet over een zuivere dood mag ik zijn vederlicht voltooien wat nooit…

In de werkplaats van mijn gedachten veeg ik de woorden in een hoek die her en der liggen te wachten op verschijning in een boek ze sterven als vertrapte wezen zo ongewenst, geknakt en bloot nooit meer te horen, noch te lezen hopend op leven na deze dood.…

Wij leven in digitale tijden Waarin we trachten ons zelf te blijven Met weinig hoop op verblijden Het oog gericht op de grootste stunt De digitale munt Alles open en bloot Als een pasgeboren kind uit moeders schoot…

schoonheid veredelt haar blotebillengezicht geeft glanzend bewijs van nature jezelf zijn ligt werelds aan je voeten…

wie, wat of hoe het doet er niet toe ongehoord woord doch blijvend bestaan en dan toch er voor gaan eenmalig haal ik inhalig de buit binnen buiten zinnen ik geef mij bloot bevreesd voor de dood…

Maar wat is er op tegen jezelf soms “bloot” te geven.…

Op blote voeten Schuifel ik door Deze ruimte waar Ik zo vaak al Geweest ben En die me toch Onbekend voorkomt - Mijn ogen zien Niets vertrouwds, Het zijn mijn Voeten die me vertellen Dat dit de plek Is waar ik woon, Waar ik leef…

Maar o, laat de borsten, ook de jouwe, bloot zijn, bloot, laat de borsten van alle Nederlandse vrouwen bloot, bloot zijn, bloter dan bloot, blote borsten zo bloot als bloot maar kan zijn, de borsten bloot, geheel bloot, volstrekt bloot, alle borsten! Bloot! Zo bloot als in de tropische landen, zonder gêne!…

Ik brak het niet. Vandaag. De stilte voor en in jou. Jij, van wie ik houd... we reden samen, op de fiets, op ons ijzeren ros onder takken van zomerbomen. We roken de bloesem snoven nieuwe vruchtbaarheid. Jouw rijke mentaliteit verzorgt en zorgt voor juiste en zuivere inspiratie! We genoten die zomers van zon, water, lucht en vogels. En de…

zijn naam licht en broos koesterende omarming zijn leven aangeraakt en kil staat op een kier hoe veel ziet hij in het donker wie blijft achter in de leegte wie bevrijdt de gekooide nacht draagt het licht op handen hij balanceert op een gebroken toverdraad zijn lichaam in de sneeuw…

opnieuw valt er sneeuw mijn hoofd lijkt doorzichtig als glas alles is zo helder en toch denk ik aan niks herinneringen wat zijn dat eigenlijk zijn ze echt? als alles wit is vallen de verschillen weg…

wees zuinig op het heden het is je enige houvast de toekomst nog in een wazige stilte gevangen in de muzen het verleden het draait sierlijk naar het heden soms in vreemde dagen je ogen moeten nog wennen langzaam uitgelicht om ook weer tot een diepe herinnering terug te keren nieuwe stenen door mijn blote voeten gekoesterd het verleden…

kom dans de kamer rond met blote benen en lach een rode mond om een herinnering en geef je warme geur in een wolk als je voorbij zweeft de kamer door op Cardel's trage tango dat alleen wij zijn in de zwijgende hitte met het venster zo zinloos wijd open waar de zwaluw verscheen waar jij mee danste de kamer rond en toen verdween…

Wat is het dat mij in de schoot geworpen wordt meer dan men redelijkerwijs van een man verwachten kan het is als het velijn dat me van het vlees getrokken wordt nog voor ik slachtrijp ben en dat in ogenschouw neemt en soms ben ik een schaap in wolvenvacht doend alsof ik een wolf in schapenvacht ben ondertussen aanstalten makend te…

herinnering aan verloren tijd de smaak van weleer die je terug vindt in de geur van het verse brood dat de vrouw van de warme bakker stevig tussen haar borsten geklemd houdt 'melancholie is het vullen van ledigheid' of het zoeken naar een medicijn voor naderende pijn zoals het kneden van deeg met blote handen een proces is voorafgaand…

Wanneer het nog altijd winter is en zo heerlijk koud, met dagen die korter zijn dan de nachten, moet een mens zich met veel humor en warmte aankleden wanneer hij door het leven wandelt. Onder de lage wolken en in de bijna vrieskou voelde ik mij die ochtend de koning te rijk met mijn twee vriendinnen.…

eindeloos zoenen wij door ik voel de allerzachtste huid jouw hand kruipt stiekem voor Een voorspel om nooit te vergeten geweldige uren in sensueel balans in extase beginnen wij te zweten deze nacht slaagt met glans Miljoenen sterren vallen tegelijk als wij samen de hemel betreden en terwijl ik in jouw ogen kijk wil ik mij nog lang niet aankleden…

Heel dichtbij mijn ziel... zodat alles gaat vervagen en alle lagen van tijdsbeleving, herinnering en pijn verdwenen zullen zijn. Helemaal niks.…

wat hebben we samen veel bergen en dalen gelopen door sneeuwstormen en smerig weer zo goed ook als bij stralende zon we maakten grapjes en we lachten deelden onze gedachten of niet we vochten met en scholden elkaar tot wij in elkaars armen thuis kwamen we joegen de stuipen op elkaars lijf lachten en haalden herinneringen op tot met onze…

Door zelf Meer van je binnenste Bloot te geven Zal de ander Zich ook Makkelijker Bloot geven En zal je Elkaar Leren kennen…

In een serene stilte laat koning winter de bomen met een ijsmantel aankleden Langzaam verlicht de ochtendzon het ijsrijp en begint tot het witte landschap toe te treden Het is een wonderlijk schouwspel van ijzige kleuren aan een azuurblauwe lucht die zich wijds uitstrekt De wind laat de bomen zacht kreunen onder de ijsdeken en hierdoor zo nu…

Blote voeten op ‘t strand Een rode lok in je gezicht Maria in je hand Voor de stilte gezwicht Blote voeten op ’t strand Heuptas op je dij De zee die overmant Isis aan je zij Blote voeten op ’t strand Broekspijp omgeslagen Zachtjes kietelt het zand Antwoord op je vragen Blote voeten op ’t strand Fluist’ren doet de wind Met je hakken…

In de stille, mooie momenten vroeg ik mij, vraag ik me: 'Waar zal jij lopen?' In de moeilijke tijden, wanneer vraagstukken zich opdringen in mijn geest, zal ik voortaan weten wat mij het meest bezighield. Mensen zwerven over de aardbol. Ze leren lopen en staan en gaan zoals ze gaan. Er is leven en dood, verdriet en vreugde aantrekken…

Voor Anton Licht dat in ontelbare Kleuren uiteen barst, Dwars door het donker heen, De nacht verjaagt tot Achter de horizon En met de saaiheid van Alle dag korte Metten maakt, Vreugde die voor Het oprapen ligt Het nieuwe leven wacht…