Alle inzendingen over gedoemd

de stilte is hier hoorbaar door onzichtbare vogels ‘t nieuwe leven sluimert in de dood van het woud in de groenbemoste lijven van gesneuvelde beuken wadend door een dik bladerdek is ‘t fel bonzend hart hoorbaar of is het een ver gerucht van vale paarden en ruiters van rovers gedoemd te dolen in dit eens zo gevaarlijke oord een…

We weten: er is niemand die ons redt, we zijn gedoemd omlaag te blijven glijden.…

Wie kent de klamheid in de steen van huizen zonder vaders de meubelen uit het pleoceen de as der liefde in vergulde kaders al wat er ooit voortvarend was is nu tot haperen gedoemd zonen en dochters worden in de klas de wibra-kinderen genoemd soms zie je ze met ogen van gebarsten glas in onbestemde verten staren waar vaders zonder kinderen…

vlees als lippen blijven haken aan het woord van dank en genitaliën zich kruisen aan de beweging van het spel de fantasie is als een drone in de vlucht naar het ongrijpbare en dromen maken het hof naar de vallei waar orgasmes vloeibaar tot in woorden worden gesmeden dan is de beursgang van hand naar achterzak als een oubollige beweging gedoemd…

de strepen uit de rode pen alarmkreten die gedoemd zijn te verdwijnen in het land van On boze blikken raken verdwaald verklikkers zijn hot complicaties verschijnen in het land van On krachtdadige slagen in de lucht beïnvloeden de positieve gedachten die kwijnen in het land van On planken voor hoofden pasklaar gemaakt maten gestandaardiseerd…

wereld heeft betreden helaas met een onmenselijk nouveauté het narcisme is doorgeschoten zonder remmingen en de mens heeft zich afgesloten van het plebs creëert zijn eigen hoogtes spiegelt meer waarde dan hij heeft menselijkheid en verbinden zijn uit de tijd de eenling telt geluk als parameter voor kortstondig leven dat de generatie van gedoemden…

Sancho, gedoemd zijn we ons pad te delen met de rotsen. Altijd turend naar de deinende horizon, steeds bedekt met stof. Sancho, op de heuvels dáár, ver vooruit, zie ik witgewiekte molens? Dansen er skeletten met wentelende armen? Ik wil rusten Sancho, hier in het gras en mijn loden hoofd in de koelte van de bergbeek dopen.…

liefde om te behouden wanhoop om te vernietigen eigen hand in de klem dicht bij elkaar zonder vijand te zien eindigend in afrekening door elektronische berekening opgeleid onbestuurd element uit wraak geboren uitvoerende wil tot martelaarschap handen schieten tekort gillende sirenes samen een moment in stollend samenwerken gedoemd…

getuigd, werd door angsten overspoeld een jachtig galjoen, als vliegende Hollander overtuigd, geankerd in een nauw wambuis, gekapseisd in ondiep water, waar het lot het zwaard vast liet lopen, bolde winddruk 12 zeilen met de kracht van de gordiaanse knopen en van een vaste koers verstoken, stuurloos met een gebroken kompas, gedoemd…

Als de dagen wegglijden in moeizaam geploeter, mijn beurs enkel gevuld is met kortingsbonnen, die ik desondanks niet kan betalen, de gedoemde armoedzaaier die ik ben, dan wens ik wel eens zo snel mogelijk terug te keren naar de hemel, biddend om een fatale hartaanval.…

Toch drong zijn droom tot haar verweez'lijking: Toen hij geen vreemde wonderlanden ging Veroveren met een machtige armade, Wrocht hij in kille grottenschemering - Gedoemd poëet, zwerver en banneling - De zware strofen van de Lusiade.…

hand en hoofd gedreven door een ganzenveer Was ik erkend als Hogere Poëet, mijn fraaie schrijfsels - zwaar van diepzinnige gedachten - door dikke boeken opgezogen, de omslag goud op snee, scholieren zouden nu nog zwoegen op mijn doorwrochte teksten Ach, wees maar blij dat ik het houd bij stoeien met wat woorden, waartoe ik ben gedoemd…

de sloop waart in de wijk nog staan er naoorlogse karkassen uit de snelle nieuwbouw toentertijd wat ooit een warm en intiem thuis is geweest wordt nu zonder enig mededogen uiteengereten gedoemd om te vergeten nog resten sporen op geverfde muren en behang zij openbaren stukjes leven uit verstreken jaren hun wereld was niet bang…

Zoals het nu is zal het altijd zijn: de tijd voorgoed gestold in zwart-wit beelden, als vage schimmen uit een duister spel waaraan ik ooit moet hebben deelgenomen Over de schouder van mijn schaduw-ik ben ik gedoemd hen immer mee te slepen een rugzak vol met doelloze skeletten hun vlees verslonden door mijn gulzigheid Een nooit te…

Een dag die bij aanvang al gedoemd is te mislukken in de mislukkings top 10, die dag wil niemand echt niemand graag zien, Een dag, zonder glimlach een dag zonder vriendelijkheid, een dag zonder barmhartigheid een dag, zonder hart, is een dag zonder leefbaarheid!…

van een oogopslag aan de waterkant, waar dove netels - in hun soort - zijn vertaald en op de blaren werden terugbetaald in geboorte en de dood, een levenslicht zag in een broos geheel, waarin de essentie werd gevouwen, verval gekozen uit de diepste pijn zonder daarover te moeten rouwen, maakt een einde aan de sleet, is dat tijdperk gedoemd…

De taal vergaan, de stem gedoemd tot zwijgen, zo ver van hier gereisd, om niet meer weer te keren, geen afscheid ook, geen zonlicht vol erbarmen. Waar moeten zij die blijven zich nu warmen, waar troost gaan vinden, woorden die iets zeggen? Geen duisternis dekt warm hen toe die treuren.…

Op de dag toen van drie negens werd ik gevloerd Die maand september opeens voor het leven gedoemd De bomen kleurden al reeds licht teken van herfst 27 september 1990 vergeet 'k nooit en te nimmer Daar toen mijn leven, boem!…

Is mijn tijdperk gedoemd tot verder snoeien?…

De wedstrijd was het juiste spiegelbeeld van die 2-1 in het gedoemd verleden. Eerst werd ik in de Hel gevierendeeld, en daarna kwam ik in de Hof van Eden. Twee-een verliezen of met 2-1 winnen: ontgoocheling of een uitzinnig feest. Je kunt er maar het best niet aan beginnen, dan is je leven wel zo kalm geweest.…

doch men wordt geleid ook berg op en berg af het gaat zoals het behoort in wezen met blinddoek als bril en uitzicht op dichte mist men ademt enkel wijl men zonder hengel naar toekomst vist de gedrevenheid is als de mens rennend roepend het hart smachtend naar d'enkel aardse wens, doorgaans is liefde verzachtend tot strompelen is men gedoemd…

Ben ik gedoemd om voor altijd te leven met deze vloek? Moet jij voor altijd leven met deze stille vrouw, Vroeger bracht zij vreugde, nu is zij slechts nog trouw. Hoe lang kan dit nog duren? Wat kan ik nu nog doen?…

als een gekloofd juweel, de bergkolos, die dromende onder het marmerpantser de leden rekt, de torenstapeling van duizenden op duizenden getild door honderdduizenden, getuigenis van onbedwongen almacht uitgevierd tot zwijmelhoogte, van een fel bewind, dat zijn vermeten en zijn netten wierp over de namelozen, de verloren tot ondergang gedoemde…

Onze blauwe planeet is gedoemd, aarde wordt ze nu genoemd want zo komt haar kleur als wij blijven doen waar wij mee bezig zijn.…

Erbarm u mijner, treurboom die ik ben, Gedoemd te bloeien onder de stadsrook, In 't tweeslachtig plantsoen, geen stad, geen land, Dalend als sneeuw en stijgend als de bruid Boven mijn vaders dode handen uit In deze aarzellichte tussenstand.…

Erbarm u mijner, treurboom die ik ben, Gedoemd te bloeien onder de stadsrook, In 't tweeslachtig plantsoen, geen stad, geen land, Dalend als sneeuw en stijgend als de bruid Boven mijn vaders dode handen uit In deze aarzellichte tussenstand. -------------------------------- Gestelsche liederen (1949)…

Erbarm u mijner, treurboom die ik ben, Gedoemd te bloeien onder de stadsrook, In 't tweeslachtig plantsoen, geen stad, geen land, Dalend als sneeuw en stijgend als de bruid Boven mijn vaders dode handen uit In deze aarzellichte tussenstand. -------------------------------- Gestelsche liederen (1949)…

We bleven het steeds opnieuw proberen maar het was tot mislukken gedoemd, alle keren.... Ik probeerde jouw wijs te zingen, maar merkte tot mijn schrik dat ik mezelf niet was, maar iemand zonder ik toch moest ik alleen mezelf zijn en zingen mijn eigen zang ook als die niet bij je paste en dat maakte bang...…

een beeld, een woord, soms een paar plotseling uit het niets ben ik gedoemd tot martelaar want hoe bedenk ik iets nooit eerder nog beschreven ontstaan uit mijn gevoel hoe krijgen zinnen leven weet jij wat ik bedoel een stem die aan me vraagt verlangen je te raken door fantasie steeds uitgedaagd juist dát gedicht te maken waar woorden…

uit niets dan steen woorden halen is zeldzaam in dit opgebroken verband maar hoe met wikken en wegen hopeloos de klinkers zonder het zachte tiktak tot medeklinken bereid toch worden gedoemd; akkoord de straatmaker legt hier het verband op gespannen voet met deze lijn wordt het hier gaande weg verlegd stuitend hoe hier iedere steen…