Alle inzendingen over hok

waarde vriend het is hier prachtig de koeien zijn ontroerend drachtig de spoorlijn loopt dwars door het dal een vrouw beheert de waterval elk huis of hok met beemd en gaard verkoopt men op een ansichtkaart de mensen lopen traag en stug en komen op geen stap terug men zegt God heeft ons klein gebouwd maar sneed ons uit behoorlijk hout…

heb de centen altijd omgekeerd gespaard met stuivers dubbeltjes en kwartjes de gulden middenweg is goed beheerd de kas was was goed gespekt mijn varkentje een krasse ze bloosde bol tot de euro haar oren heeft gewassen moest verkassen naar een schamel hok europese talen spreken haar financiële toekomst snel vergeten ja wij hebben…

Als gevallen englen hokken door geen zon meer te verzoenen in een somber dreigend mokken daar mijn broeders de kalkoenen. ------------------------------------ uit: 'Parken en woestijnen', 1940.…

's avonds in het vervloekte huis sluiten de man en de vrouw tevergeefs de geesten in hun hokken op 's nachts kijken ze achterom de man en de vrouw en ze zien altijd hetzelfde: hun diep beschadigd kind de tijd wil maar niet verstrijken het wrakke leven wankelt het wacht niet langer op de afgepelde toekomst waarin hun dromen bij opbod…

Ik bezoek je in Je atelier waar Wanorde de boventoon Voert, maar waar Wel intens geleefd Wordt - een hok Van een kleine Twaalf vierkante meter Met je opklapbed Te midden van je Kunstwerken op doek, Paneel en papier - Honderden voltooide Werken neem ik waar, Allemaal in ruwe Olie opgezet - Jij wijst mij Mijn plek en…

kant onder een omlaag doorlopend dak vandaag nog wordt er vaak en graag in gewoond voorheen onderdak voor de landarbeider erbij een grondstuk voor de groentetuin met wat geluk een koe, geit, varken krachtens de Landarbeiderswet neergezet tegen de woon-ellende plaggenhut ziektes, vervuiling gezin met een bende kinderen in een klein hok…

Mijn irritatiegrens is in de loop der jaren verworden tot een grijs gebied zonder lijnen, grenzen, strepen Remmingen, die ken ik niet Een man getooid met een kort lontje explosief, niet zonder gevaar Wanneer ik ergens rustig wandel uit het niets is het weer daar Voel ik mij belaagd, zo niet begrepen opgejaagd en impulsief…

Alleen in zijn tweepersoons tombe geeuwde rammelend een eenzaam skelet klaagde steen en been en bromde waar ze bleef al die jaren, de slet Als ze niet gauw komt gaat hij afnokken een skelet heeft recht op een verzet gaat hij met zijn buurvrouw hokken die haar deur op een kier heeft gezet Ze rammelen samen prachtige duetten dromen over…

Hoe klonk haar ontzag in de stem van de haan voor de hond in de tweespraak gesproken trefzeker haar ogen in ‘t diepst van haar rol hierbij beurtelings blikkend bewogen tot het steeds mooier gespeelde slot waar ze langzaam voorover gebogen voor de toeschouwers langs kwam sluipen, stil de haan in het hok liet kruipen.…

Waarom is het dan of de hokken der woorden leeg zijn? In greppels en holen wachten de verbanden tot het tijdschrift zich sluit. Zet ik mijn bril op, voor de zekerheid schrikken de duiven. Want de begrijpelijke zin verplaatst niet maar de onbegrijpelijke zin verplaatst.…

Ga altijd met een stok, als je eten draagt naar hun hok. Wanneer het wijfje broedt, is het beter dat je het langzamer doet. Hou veilig afstand en bereid je voor, ondertussen ken ik hen door en door. Een gans is een waker, maar bijt ook veel vaker. Schuw hen als het moet, want ze zijn niet zoet.…

We waren jong en zagen geen gevaar reden soms per ongeluk een opgevoerde brommer in elkaar want wat was nou tachtig kilometer we waren jong en wisten alles beter we haalden konijnen uit hun hokken brachten ze als "gevonden" terug en lieten de baasjes dokken we waren jong en veel te roekeloos 'k kreeg voor het eerst flink op m'n…

zijn dat door de scheiding mogelijk iets verschijnt als aantoonbaar zwaargewicht en wanneer ik de kreten ontdoe van het hart worden dan de letters moe of ontgaat mij dan die ene smart, en blijft de lezende zondagschilder, als de inkt is gedroogd een letterkundig taboe en zodra de geesten zijn opgesplitst in gebrandmerkte hokken…

moet ik je meenemen naar de kuilen van bedrog je met zand overdekken of je opsluiten in een hok en steeds gaan kijken of je nog in leven bent?…

En een hok gebouwd, voor tegen de regen. Hooibalen aangesleept en massa's voer. Ik heb het arme dier gerustgesteld. Mijn snufferd in zijn wol gestopt. Ik denk dat ik warmte zoek. Vandaar. Tijdens het blaten zing ik er zoveel mogelijk kinderliedjes overheen, ook al denken mijn buren dat ik seniel en infantiel ben.…

(voor Menno Wigman) Ineens ben je helemaal weg van de aardbodem verdwenen voorgoed in slaap gevallen de warmte uit alle genen er resteert slechts een leeg hok in de dichterlijke paardestallen. Je wist ons zo schoon met woorden te verblijden je hart zuchtte 'pech!'…

toont blauwe kou ik weet je handen warm smelt voor jou als vrouw omdat jij die sneeuwbal naar me werpt we glijden samen onze baan die alsmaar gladder wordt, willen graag rechtuit, de voeten stil voordat de bocht ons smoort we rollen winter in een bal en maken zo zijn beeld met wortelneus en bezemstok twee zwarte kooltjes uit het hok…

In de volte waar wij zullen hokken loert de leegte nu al op haar prooi. Krantenschrijvers fronsen. De neurosen druipen straks als vocht de muren af. Kroon der schepping, wilt gij hier verpozen Op uw speurtocht tussen wieg en graf? Sociologen, kom maar wijsheid winnen.…

Zij kermt aan haar keten De schakels van roest Als een hond in zijn hok En sleept de zonde mee Het struikelblok Met geheven kin hurkt ze in slijk Zweren op de dij Een vernestelde lok Ze huilt en huivert blij Zij wil los De huig is een gloeiende klepel De stem een windorgel in het deurgat Pulp en zaagsel kleven aan de tong Zij…

Soms sloft hij naar het lege hok, het lopen gaat voortdurend slechter, hij noemt de namen, onderwijl, bepeinzend hoe ze binnenkwamen. Bij volle maan is het sindsdien, dat hij de slaap niet meer kan vatten. Steeds hoort hij fladderend geruis, de dag daarna liggen er dan blauwgrijze veren rond zijn huis.…

eiken lommerrijk decor bestendige beloften als wasgoed aan de lijn beschermd gezicht, sindskort domein van "nieuwe rijken" voor de niet zo welgestelde verbeeldt dit plaatje een vervlogen tijd van voeten om de haard bij moeke die de appels van de pluk bewaart als winterkost de bonen zij laat de kippen scharrelen het zwijntje op het hok…

POES Het schaap ziet eruit als een poes Die verlangt naar een heel krolse kater Die voor haar groot genoeg is geschapen Teun brandt vuur, Gijs braadt bok voor zijn does In de weide loopt Wim met zus Jet Naar het hok met zijn duif... wat een pret!…

De een is alleen, maar zo eenzaam als de ander is alleen een hond, in een hok, verkommerd. ----------------------------------------- uit: 'Gewone gedichten', 1998.…

Een hofhond slaat aan 't blaffen, vluchtig glipt De haan het hok uit, op het eenzaam land Roept hij de dag uit, hel en triomfant.…

kastanje in de bloei en wasgoed langs het straatje beschermd is nu dit dorpsgezicht voor "nieuwe rijken" heel wat waard voor mij de langvergeten warmte van voeten om de haard bij lieve drentse moeke die bewaart de appels van de pluk de boontjes uit de tuin herinneringen aan één stuk zij laat de kippen scharrelen voert het zwijntje in het hok…

Op een dag is hij niet in zijn hok. Eindelijk vind ik hem in een ton, bovenop dode ratten en katten. Zijn hoofd hangt over de rand. Lang blijf ik ontroostbaar. Tien jaar later studeer ik biologie. Dierproeven heb ik geweigerd. Kerrie ben ik nooit vergeten.…

Elke keer, als was ’t zo bedacht zat onze hamster op de wacht tot wij een keer zijn hok verschoonden en ons met zijn lieftalligheid beloonden Het beestje zelf zag dan de kans om te ontkomen aan de dans Hij kroop over het stenen pad Hij verlangde meer dan kooi en rad Helaas, helaas voor ’t kleine dier kwam hij nooit verder dan bij ons, hier…

Zeven weken: hondendagen: Houten hok en halsbandstrop. Hitte. Dolheid. Watersloot. . . . Diender . . . als een pier zo dood!…

als ik de pop tot leven tracht te wekken Lachen de anderen gewoonlijk iets te luid Rood aangeslagen richt ik me vervolgens Op de mitella en de platte knoop Links over rechts, rechts over links Jawel... wederom een kussensloop Ik voel me nu een echte kluns Zoek houvast bij de klok En wie in Godsnaam regelt er De temperatuur hier in dit hok…

de tijd wil nu wel eens naar buiten wil weg uit zijn tikkende beklemmende hok wil in alle vrijheid vogels horen fluiten want als hij binnen blijft, dan wordt hij echt een oude sok eindelijk lukt het vader, de tijd gaat los straks een winters uurtje terug en dan weer een voorjaars uurtje naar voren het brengt verwarring in het bos je moet de…