Alle inzendingen over kachel

je was gisteravond kachel.…

Hier is iets dat ieder wil hebben de warmte van een zonnige dag een koel lichaam tegen je aan zodra geboren op de evenaar de zon een brandmerk in jou een vuur dat gloeit in het merg thuis is waar de kachel hoog staat Iets dat iedereen wilde hebben het geluid van een dierbare stem die verhaalt van een leven lang omdat jij er bent niemand…

Een elektrische kachel gaf hij en beweerde, omdat ze ging balen: 'De stroom komt toch van de centrale: centrale verwarming heb jij.' Voor de vrouw was het lang niet genoeg, want het kacheltje vond ze te klein. Ja, een spanningshaard bleek het te zijn en de man nam de wijk naar de kroeg.…

Hij blaft naar eendjes, als een dolle hond zigzagt zijn slagschip tussen zondagsklitten om kantje boord langs trammelant te slippen door handig over busbanen te wippen Pas dan paniek ik: kachel, water, pitten! De taxigast, zijn tikker stopt terstond.…

buiten is het koud het vriest min tien of meer zeggen ze je voelt het niet hoewel de kachel al uren niet meer brand voelt jouw hart verteerd door twijfel verdriet en onmacht kouder nog dan oostenwinden over poolvlaktes waaien kunnen alleen met jezelf en de muziek die troost maar ook verdrietig maakt weet je dat je bent vertrokken uit het…

er is een kind geboren, wij staan rond de wieg iemand snikt en iemand fluistert wat lief wij zijn oude mannen en onze baarden hangen laag wij dragen zware jassen en honger in de maag dan geurt het gebakken brood en stappen wij de kamer uit wij nemen plaats rond de kachel en praten voluit lepeltjes en kopjes rinkelen en er valt suiker in…

De schilderijen, meubels, tapijten, kachels, het servies, grammofoonplaten, kleding, spiegels en ander huisgerei fotograferen en op ware grootte afdrukken. De gefotografeerde dingen eventueel met een standaard in de rug - denk aan de meubels - weer op hun oude plaats terugzetten.…

Warmte willen we allemaal: van de kachel of van de vloerverwarming, van een kaars of een gedicht, een lieve groet of ook van de natuur, maar dat wordt even wachten. Geduld is niet wat wij in overvloed hebben, maar de lente zal zeker komen, nu al in gedachten.…

eindelijk is het zover deze week lijkt op de winter vroeger was dat een seizoen, maandenlang afzien, met bloemen op de ramen kolen in de zwarte kachel een gebreide borstrok van boven en wollen sokken in de schoen.…

Soms helpt er echt geen lieve moeder aan, dan gaat de kachel uit, maar wordt het vuurtje opgestookt.…

slopende krachten geeft zo ravage doet velen ’t harte zeer natuur buigt zich in zuchtende klachten kan ook het fluisteren in de hoge eiken ritselend blad gestreeld door zachte wind vreedzaamheid en rust van natuur verrijken men in stille bekoring zich zelf weer vindt ’s avonds als we het buiten horen huilen kan men binnen bij warmte van kachel…

Bij kilte, geen kachel aan, maar sokken, bij dorst geen limonade maar water, bij een verplicht verjaarsfeest vraagt ze zich af, wat in vredesnaam te geven, want alles wat extra wordt uitgegeven, moet er korter worden gedoucht maar, de crisis is voorbij?!…

Ze lijken te zeggen: “je kan me de bout hachelen“ en kachelen weg uit het westen. Zij die waggelen doen dit als de beste. Voor merels, mussen en spechten is er niets wat restte dan te sterven zonder reserve, ten langen leste.…

Mijn moeder in 't wiegje voor de kachel die snort, zo ging dat in 't land van Reinaert de vos. Soms tuur ik in spiegels en ogen en speur naar dat klein kwartje Pruis. Of, heeft men mij altijd belogen en zorgt de Kasjoeb voor de ruis?…

Leunend in zijn vermolmde zetel Op de kachel pruttelend, de ketel. Toen, met haar, mijmert hij even... Zijn droomprinses, dat was leven. Buurvrouw-lief is afwezig, bij haar zoon op bezoek 't Proviandkastje fluistert: wat karig, niet één koek. Straks, heerlijk, een zacht gekookt ei Gezellig en lekker, met een kop chicorei.…

Soms zou ik even terug willen gaan, om ons samen rondom de kachel te zien staan. kijkend naar de gloeiende kolen, wat turfjes er tussen verscholen. Ach, met weemoed kijk ik terug, want de jaren gaan, als je ouder wordt, veel te vlug.…

houten huis komen er weer konijnen tevoorschijn als uit een toverhoed, met allerlei kleuren wild, grijs en zwart en sommige wit een vertrouwde melodie zingt rond de schoorsteen de lange winter komt voorzichtig tot een einde hier en daar begint er al wat groen te botten de paarden zijn drachtig, van veulens vergezeld een hond bij de kachel…

ik zit daar zie de kleuren veranderen achter het raam dan eens nieuwe dan eens volle maan ik stook de kachel op de mensen verdwijnen van de straat misschien omdat de kou niks heel laat van ijzig grijs wordt het zilverwit en dan begint de schone lei steeds harder beginnen vogels te fluiten alle kou uit hun lijven groen is er nu overal toch…

niet van haar katachtigheid zo'n dier dat op vier poten loopt en op een lekker muizenhapje hoopt Poes is niet gefocust door het water het leidt haar af beseft zij later teleurgesteld keert zij naar huis hier wacht haar speelgoedmuis Poes tikt steeds met haar witte pootje op het piepende muizenhoofdje tot zij moe en rozig wordt bij de kachel…

binnengekomen overviel jou de kille kou de kachel gloeiend rood, heel heet in alle rust de krant gaan lezen de doodse dood besloop je snel aangrijpender beeld kan ik niet schetsen visioenen achtervolgen mij nog steeds wankelend heb ik je lichaam neergelegd gestreeld, daarna ben je weggedragen we weten nooit, waar en wanneer de doodse dood…

Leunend in zijn vermolmde zetel Op de kachel, pruttelend de ketel. Toen, met haar, mijmert hij even Zijn Droomprinses, wat schoon was het leven. Buurvrouw afwezig - bij zoon op bezoek - Proviandkast preutelt, karig zeg, zelfs géén éne koek. Straks toch een heerlijk zacht gekookt ei Warm gezellig de kop chicorei.…

de woonkamer klopt aan op mijn schouder, de kachel vuurt zijn warmte in de gelederen waar mijn ziel zich dacht te huisvesten zij is even weg, kerstmarkt het alleen zijn is iets magisch, zwarte magie - althans voor mij - schaduwen van ‘ t verleden paren met de stille wezens die in mijn hoofd kaatsen met merkwaardige bewegingen het…

Het is guur buiten en we schuiven naar de kachel. Gasvlammen doen de nepstronken echt lijken. Creedence Clearwater Revival zingt 'who'll stop the rain.' Ik zie nu pas de schilderijen aan de muur. Het zijn reproducties. Ingekaderd in een oude lijst. Van de vlooienmarkt. Alsof ze de geschiedenis van de stad willen ademen.…

liever niets van aan want stel dat je, eenmaal binnen daar moest blijven, daar paste je wel voor want je moest de krap bemeten uren wel uitbuiten hoor; het was de sport dat je het volhield tot lang nadat de duisternis viel; en het rillen van de kou, de pijnlijke handen en voeten waarmee je moest boeten die waren pas later aan de orde bij de kachel…

Ach, de breiende moeder, de mijmerende vader ook in stille stoel voor de prille tv, bij de kachel, sigarettenhulzen vullend met shag (wil je ook even draaien?) Mijn God inderdaad we waren 16 en 19 jaar oud in de Gabriël Metsustraat en de hemel was warm en de hemel werd koud toen jij zei: het is uit.…

die dag vertrok ik met de wind in mijn rug ik vertelde mama, u ziet mij niet meer terug nou ja, voorlopig dan, tot over een jaar of twee mama zei, jongen neem een boterham mee als het zover is dan moet een man gaan niet twijfelen en naast de kachel blijven staan maar een warm hemd aantrekken en een frisse onderbroek dan het pad oplopen met…

, het riool te ontstoppen, de kachel te fixen, de tuin te versieren of een partytent te verhuren. Nooit komt er een stipuleren: 'kijk, ik voldoe aan indicatoren!'…

de man tegenover mij straalt we delen het terras bij de “ Gouden Leeuw” onder een kunstmatige gloed dat hij pas opa was, een schrede verder in zijn tijd, is mooi zichtbaar dat doet ook mij goed in deze herfstige dagen zetten we de kachel weer aan de zon moeten we zo dat lukt, in ons dragen je hart kan jezelf verwarmen en in gedachten…

“Het leven is nu eenmaal niet eerlijk Het tegeltekstje wat ten principale In elke woning boven de kachel hangt Het zijn de huidige bewoners Voor wie het opgaat of niet Angela vond Femke in dat tegeltje Twee bekende vrouwen, BNérs De een commentariserend De ander democratiserend Beiden aan het werk getogen Amsterdam had er wel 750 jaar…

Ben ik daarom - denk ik daarom ook bij kou de ganse dag dat ik eigenlijk de kachel aan zou moeten steken... 'Geef mij een hand vol nootjes, amandelen, desnoods maar een bolster van een walnoot van mijn leeftijd.…