503 resultaten.
afscheid van leven
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 400 verlaten had
vergat ze dat ze mooi was, ze vergat
de kleine schelp vol troost die toch de
zachtste glans kon hebben
dat witte bloemen langs de weg zich terugtrokken
gaf de dood een kleine kans om extra
zwaar te zijn
maar tussen pijn en levend lijden
schikt nog een moment voor zon
strijden geeft de kracht het hart te plukken
uit een lege luchtballon…
Storm
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 451 De regen plenst, maakt eind aan ’t dolle feest,
verzopen baljurk rest als lege luchtballon.…
De liefde is nog niet henen.
poëzie
3.0 met 10 stemmen 984 Want wat er ook nevelt in mijn gemoed,
Want wat er ook nevelt rond de aarde;
In mij blaakt de liefde in laaien gloed,
En de zonne straalt eeuwig om de aarde.…
Zomerzotheid
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 452 Ondanks
dat haar poffertjes
mooi bruin waren verbrand
wees de vader naar haar tempel
dat het zonde was
te zonnen op zondag
op het zonnig naaktestrand…
liever schaduwloos
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 879 ik benijd hem niet
de schaduw
die jij werpt
altijd in beweging
hectisch
jouw willekeur uitgeleverd
ik geniet
mijn vrijheid
onder andere zonnen
als schaduwloos niets.…
Namen, namen, namen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 177 Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf
Danst liever met de kinders voor de ramen
En spelt - op afstand - buitenlandse namen
Alichoa, Far Ör en Sönke Drav
Waar zijn Endymia en Rosamunde
Roskilde, Haviland en Erdoman?
Ik wou dat ik hun namen nou eens kan
Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…
Vervlogen vers
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 273 ik had een prachtig vers bedacht
zo licht en luchtig, als ’t maar kon
ik schreef het midden in de nacht
op een vergeten luchtballon
wat tipsy van de calvados
genoot ik na op mijn gazon
wat was ik toch een luizenbos
mijn versje vloog de kosmos in
terwijl ik snurkte als een os
door drank vergat ik elke zin
hoe kon ik toch zo’n sukkel wezen…
Lieve gazelle
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 12 Schrijf me, maak me blij
wees een engel, jij
zet je liefdespijn
liever niet opzij
Onze liefde blijft
wij zijn één en vrij
onderga het, dan
gaat ze nooit voorbij
Altijd weer zul jij
Zywa zijn voor mij…
De zonne zit
poëzie
3.0 met 22 stemmen 3.193 De zonne zit
zo snel en blinkt,
en bloeit al in
het westen,
dat wolkenloos
heur stralen drinkt,
in lentemaand,
ten lesten.
't Wil zomer zijn,
van nu voort aan:
vroeg morgen zal
ik meugen
-'t wil zomer zijn!-
vermeien gaan
mij, morgen, en
verheugen!…
Tot de zonne-stralen
poëzie
3.0 met 7 stemmen 3.396 Die gevel-toppen gunt uw zachte schijnen,
Die eeuwig weer in ons te wekken lust,
Der schoonheid pelgrims, de eeuwige trekkens-lust,
Zon-stralen, gij, 't zij, waar in de woestijnen
Of land-, of zeeë-vlakten en eindloos deinen,
Uw rustloos licht op lege leegten rust,
't Zij gij de heilige kracht of 't teder kwijnen
Van uwer liefste kinderen…
Zonne Stra
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 237 Steevast sta ik
seconden te tellen
als taal struikelt
over z'n zin
bungelt huichelt
verder knikt
Telkens vallen
falende stralen
middels spraak
als hinderlijke steken
in de stilte;
de ketsende klanken
kloppen steeds weer
aan het oude zeer
van zwak glas
en jonge ogen
Maar het ligt ook aan mij,
leg de dolk naast me neer,
ik kijk…
Twee zonnen
gedicht
3.0 met 47 stemmen 17.307 .
---------------------------------
uit: 'Twee zonnen', 2003.…
Gedaalder zonne
poëzie
3.0 met 6 stemmen 1.828 Aan het golfgeruis huwt
't Westewindje, dat luwt,
Zijn klaag'lijk, melodisch gefluister,
En de scheem'ring slechts rest,
Nu de zon daalde in 't west,
Een poos nog - en de aard ligt in 't duister.
En geen stem meer in 't rond,
Die nog leven verkondt.
't Is stil in het woud, in de weide,
En onzichtbaar, maar zacht
Daalt een weldoende…
Zinnen en zonnen
netgedicht
4.0 met 14 stemmen 584 Een gedachtespel
speel ik met de lente:
vlijtige vlinders vlijen
zich als innige innen
aan mijn vastberaden zinnen.
Een blije bij cirkelt rondjes
rond mijn hoofd, de tijd tolt
en een bal rolt sporen in het gras.
Kleine kinderen kruipen sluipen
door het gelukzalig groen
nemen de kortste route
door de tovertuin.
Ik flirt met de zon…
Zonnen en bloemetjes!
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 901 Prikkelende geur
pas gescherpt kleurenpotlood
kleu(te)rtijd in beeld...…
duizend zonnen
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 190 mijn veel te zoute zee
werd heerlijk zoet water
waarin ik zwemmend
steeds natter werd
door jouw
overweldigende liefdesgolven
die mij voldaan
het warme strand op spoelden
waar jouw stralen
als meer dan duizend zonnen
mijn traangordijnen
voorgoed deden verdampen
zomerblauw kleurde onze hemel…
Zonne-uren
netgedicht
4.0 met 20 stemmen 371 Met alles wat er over is
zullen wij elkaar bevuren
bevrijd van de benauwenis
ingestraald door zonne-uren
in jouw ruimte wil ik landen
als adellijke adelaar
leg je vleugels in mijn handen
op onze wegen naar elkaar
niet meer hoeven te doorgronden
waarom wij baden in gemis
heeft de levenswond verbonden
met alles wat er over is.…
Zonne-bloem
poëzie
3.0 met 18 stemmen 2.945 Ik ken een plant, niet fraai van loof
niet schoon, niet rank gesteeld.
Haar vorm is lomp, haar bloem is grof,
Geen dichter zingt er ooit zijn lof
of nam haar tot zijn beeld.
Toch heeft zij iets wat mij behaagt.
Zij keert zich naar het licht,
van af het eerste morgen-uur
wendt zij naar 't vrolijk zonnevuur
haar groot en geel gezicht.
Ik…
Romantische zonnen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 57 Mensen willen geloven
in hun eigen belang, blijven
stralen na hun dood, ook
dromen ze graag elders
te zijn dan waar ze zijn
en hopen ze op beter
en op liefde, dat heilige
verhaal dat mooi maakt
wat hun tomeloze lust doet
Ach, Geloof, Hoop en Liefde
zijn romantische gedichten
zonnen van geluk als je wilt
of ficties als je durft te…
Zoals zonnen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 56 Zoals zonnen altijd blijven schijnen,
ook wanneer ze schijnbaar ondergaan.…
Mijn zonne-schijn
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 40 Hoe de zon blaren streelt,
een fusee van kleur
in zachte astergeur
en ontvolkte bossen bespeelt.
Alles verlaten achterlaat
teruggeworpen op zichzelf
terwijl ze haar gewelf
ontspint als Groot-Gelaat
van dood en wrange waarheid,
zomers tot illusies maakt
dan komt kille eenzaamheid.
Een vechten tegen haar verraad
in angst en bitterheid…
Zonnen om elkaar
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 120 om jouw zonnen heen…
Rijp voor ontdooiing - tanka
netgedicht
4.0 met 21 stemmen 565 ~~~
’s morgens tuur ik door
bevroren ruiten waar ik
’s middags zonnen zal
pas na oplossing van rijm
kom ik in de zon tot rust
~~~…
twee bonnen
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 192 terwijl ik lekker lag te zonnen
op het drukbevolkte strand
kreeg ik van een agent twee bonnen
want ik had niets aan de bovenkant
hij zei: ik moet u wel bekeuren
want wat u doet is illegaal
en begin maar niet met zeuren
want zo is het nu eenmaal
ik zei: agent mag ik u vragen
waarom u mij twee bonnen geeft?
waarvoor zijn die bedragen?…
to be or not to be redelijkerwijs
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 222 Wat is het dat mij
in de schoot geworpen wordt
meer dan men redelijkerwijs
van een man verwachten kan
het is als het velijn dat me
van het vlees getrokken wordt
nog voor ik slachtrijp ben
en dat in ogenschouw neemt
en soms ben ik een schaap
in wolvenvacht doend alsof ik
een wolf in schapenvacht ben
ondertussen aanstalten makend
te…
Ego vigilabo*
poëzie
3.0 met 16 stemmen 2.655 De zonne is weg, en 't daglicht heengevaren;
het duistert al, de dood heeft de overhand
gewonnen over ons, die eer zo luide waren
aan 't leven, heden, vrij en onvermand.
De zonne is weg, die liên en land
verblijdt, en 't vlugge volk van 's hemels harpenaren.…
ZOMERVLAAG.
poëzie
3.0 met 9 stemmen 1.223 De zonne schingt en lacht om hun geschater.…
In luchtige frequenties
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 159 vandaag
het eerste licht
dat danst dit jaar
warmte opent
verborgen dimensies
in luchtige frequenties
schalks
bloeien ogen
gekleurde bogen aan contact
onbedekte benen
flaneren in onzeker wit
langs wat zij hebben gemist
zonnen is puur feest
wij zijn een winter lang
niet in het echte levenslicht geweest…
Markt zonnepanelen stuikt ineen
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 285 Paneelmakers klagen steen en been
nu hun hoogconjuctuur zo plots verdween.
Na de laatste schroef
gedenken ze droef
de dag waarop hun zon niet meer scheen.…
ZOU IK?
poëzie
5.0 met 2 stemmen 1.106 alle grauwheid is verschenen,
stralen doet gij, zonne mijn,
en ik strale in uwe schijn.…